Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędzia SO Lucyna Morys - Magiera

SO Anna Hajda

Protokolant Dominika Tarasiewicz

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2014 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko (...) Spółdzielni (...) w G.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 24 lutego 2014 r., sygn. akt I C 1488/12

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1200 zł (tysiąc dwieście złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym

SSO Anna Hajda SSO Leszek Dąbek SSO Lucyna Morys - Magiera

Sygn. akt III Ca 768/14

UZASADNIENIE

Powód J. S. ostatecznie żądał zasądzenia na jego rzecz od po-zwanej (...) Spółdzielni (...) w G. zadośćuczynienia w kwocie 25.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 20 06 2012r. oraz zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie twierdził, że w dniu 20 06 2012r., idąc ulicą (...) w oko-licach numeru 1 w G., wszedł na niewłaściwie zabezpieczoną pokrywę studzienki kanalizacyjnej i doznał urazu nogi. Pozwana jest użytkownikiem wieczystym terenu, na którym znajduje się studzienka i zobowiązana jest zapłacić mu zadość-uczynienie za doznaną krzywdę.

PozwanaPowszechna Spółdzielnia (...) w G. wniosła o oddalenie powództwa, kwestionując co do zasady swoją odpowiedzialność

za skutki wypadku powoda.

Sąd Rejonowy w Gliwicach w wyroku z dnia 24 lutego 2014r. zasądził

od pozwanej na rzecz powoda kwotę 7.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 10 2012r. oraz kwotę 13.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 22 10 2013r., w pozo-stałym zakresie powództwo oddalił i orzekł o kosztach procesu.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulacje: art. 415 k.c., art. 445 § 1 k.c., art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 06 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Stwierdził, że studzienka kanalizacyjna do której wpadł powód jest usytuowana na terenie pozostającym w użytkowaniu wieczystym pozwanej, stanowi element kanalizacji deszczowej obsługujący budynek (...) w G. oraz teren utwardzony i jest własnością pozwanej, gdyż nie doszło do jej przekazania w drodze umowy w rozumieniu art. 49 § 2 k.c. i tym samym pozwana zobowiązana była do należytej dbałości o jej stan techniczny. Pozwana uchybiła temu obowiązkowi, co w konsekwencji doprowadziło do wypadku powoda

i doznania przez niego krzywdy. Ustalając wysokości należnego powodowi od pozwa-nej zadośćuczynienia uwzględnił zakres doznanych przez powoda obrażeń ciała, wynikający z tego 10 % uszczerbek na jego zdrowiu i zakres jego cierpień i za ade-kwatne do rozmiaru krzywdy powoda uznał zadośćuczynienie w kwocie 20.000 zł

i w tym zakresie uznał powództwo za uzasadnione. O należnych powodowi od poz-wanej odsetkach za jej opóźnienie w zapłacie zasądzonego zadośćuczynienia orzekał stosując regulację art. 481 k.c. a k kosztach procesu orzekł na podstawie art. 100 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyła w pozwana (...) Spółdzielnia (...) w G. , która wnosiła o zmianę wyroku przez oddalenie powództwa „wraz z dokonaniem rozstrzygnięcia o kosztach postępowania przed Sądem I i II

instancji” bądź o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji

do ponownego rozpoznania.

Zarzuciła orzeczeniu:

- sprzeczność istotnych ustaleń z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że pozwana posiada legitymację bierną,

- sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poprzez błędne przyjęcie, iż powód wykazał i udowodnił miejsce zdarzenia wypadkowego oraz w ślad za tym winę pozwanej, mimo iż powód uchybił przepisowi art. 6 k.c.,

- sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i nieprawidłową interpretację art. 31 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków poprzez błędne przyjęcie, iż pozwana wcześniej wybudowała z własnych środków sieć wodną i kanalizacyjną na użytkowanej nieruchomości i w związku z tym ponosi odpowiedzialność za stan urządzeń,

- sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poprzez błędną interpretację złożonych jako dowodów pism w sprawie i w związku z tym postawienie tezy, iż skoro pozwana uszkodzoną studzienkę zabezpieczyła, to oznacza, iż poczuwa się do odpowiedzialności za jej stan oraz uzasadniła tym posiadanie przymiotu własności tego urządzenia,

- nieprawidłową interpretację przepisu art. 5 ust. 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków w kontekście zawartej przez pozwaną umowy z dnia 12 06 2008r. o zaopatrzenie w wodę i odprowadzenie ścieków i w związku z tym przyjęcie, że pozwana odpowiada za stan wszystkich urządzeń wodnych i kanalizacyjnych oraz ich infrastruktury na nieruchomości przy ul. (...) w G.,

- naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 227 k.p.c. oraz art. 233 § 1 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie polegające na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów efektem czego było całkowicie dowolne, bez wsparcia merytorycznego zasądzenie kwoty zadośćuczynienia ponad miarę,

- naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy tj. art. 227 k.p.c. oraz art. 292 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie i w związku z tym marginalne potraktowanie złożonej do akt opinii biegłego sądowego,

- naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 227 k.p.c. oraz art. 233 § 1 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie polegające na nieprzeprowadzeniu przez Sąd pierwszej instancji wizji lokalnej celem ustalenia konkretnego miejsca zdarzenia wypadkowego oraz przyjęcia lub odrzucenia odpowiedzialności pozwanej za skutki zdarzenia, które wystąpiły u powoda.

Powód J. S. wniósł o oddalenie apelacji oraz zasądzenie na jego rzecz od pozwanej zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd odwoławczy ustalił i zważył co następuje:

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenie powoda, przyjmując, że ma one źródło w reżimie odpowiedzialności deliktowej za szkodę.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia mają podstawę w informacjach zawartych w przywołanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia źródłach dowodowych, które są logiczne, nawzajem się uzupełniają

i potwierdzają i jako takie są w pełni wiarygodne.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena materiału dowodowego sprawy jest logiczna, mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów i Sąd odwoławczy ją podziela.

W szczególności prawidłowe są poczynione przez Sąd pierwszej instancji

i negowane w apelacji ustalenia dotyczące położenia i własności studzienki kanalizacyjnej do której wpadł powód.

Mają one oparcie w informacjach zawartych w przywołanych uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia wiarygodnych źródłach dowodowych.

W szczególności w zeznaniach świadka A. A. (1), który był naocznym świadkiem jak powód próbował wydostać się ze studzienki i jednoznacznie zeznał, że jest ona usytuowana „za zatoka autobusową w odległości około 4 metrów od sklepu” (k- 109 akt).

W toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji skarżąca nie kwestio-nowała wskazanej przez powoda lokalizacji tej studzienki i nie podnosiła, że na terenie przylegającym do jej pawilonu znajdują się dwie studzienki kanalizacyjne.

Okoliczność tę przywołała dopiero w apelacji i na dodatek w żaden sposób

nie uprawdopodobniła, że jej powołanie przed Sądem pierwszej instancji oraz zaofero-wanie na tę okoliczność wskazanych w apelacji wniosków dowodowych nie było możliwe albo że potrzeba jej powołania wynikła dopiero później (w rozumieniu regulacji art. 368 § 1 pkt 4 k.p.c.).

Dotyczy to również zaoferowanego w apelacji wniosku dowodowego

z „tabelarycznego zestawienia poszczególnych jednorazowych odszkodowań pobranych ze strony internetowej”.

Dlatego w parciu o wskazaną powyżej regulacje prawną oddalono zawarte w apelacji wnioski dowodowe.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego jest prawidłowa, a Sąd odwoławczy ją podziela i w przyjmuje za własną (orz. SN z dn. 26 04 1935r. C III 473/34, Zb U. z 1935r. poz. 496).

Studzienka do której wpadł powód usytuowana jest na terenie ogólnodostępnym pozostającym w użytkowaniu wieczystym pozwanej oraz przy-legającym do jej pawilonu handlowego, stanowi element kanalizacji deszczowej będącej własność pozwanej i tym samym na powodzie ciążył obowiązek utrzymywania jej w należytym stanie.

Z tego obowiązku się ona nie wywiązała, gdyż w chwili zdarzenia nie była ona prawidłowo zabezpieczona, co w konsekwencji doprowadziło do wpadnięcia do niej powoda i doznania przez niego obrażeń ciała.

Na zasadach ogólnych rodzi to z mocy regulacji art. 445 § 1 k.c. w związku

z art. 415 k.c. po stronie pozwanej obowiązek zapłaty powodowi stosownego zadośćuczynienia za doznaną przez niego krzywdę i wbrew zarzutowi apelacji Sąd Rejonowy trafnie ocenił, że pozwana posiada legitymacje bierną w niniejszym procesie.

Z uwagi na swój kompensacyjny charakter należne powodowi od pozwanej zadośćuczynienie nie może być nadmierne do doznanej krzywdy, co oznacza, że przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego musi ono być utrzymane w rozsądnych granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (por. orzecz. S.N. z dnia 24 czerwca 1965r. I PR 203/65 - OSPiKA

1966r. poz. 92).

Powód w następstwie wypadku doznał obrażeń ciała w postaci: zwichnięcia stawu obojczykowo – barkowego lub obojczykowo-mostkowego (w zależności

od ograniczenia ruchów), upośledzenia dźwigania i stopnia zniekształcenia, uszkodzenia tkanek miękkich podudzia, uszkodzenia ścięgna Achillesa i innych ścięgien zależnie od rozległości uszkodzenia, zaburzeń czynnościowych i zniekształceń stopy, szpecącej blizny po zranieniu podudzia lewego ze zmianami troficznymi

i dolegliwościami, podwichnięcia w stawie barkowo-obojczykowym lewym ze skargami podmiotowymi i upośledzeniem wydolności czynnościowej kończyny górnej lewej w stopniu miernym.

W związku z wypadkiem powód odczuwał ból, którego natężenie mogło być znaczne przez okres kilku dni (3-5 dni), następnie w kolejnych okresach tygodniowych dolegliwości te malały do natężenia średniego, umiarkowanego i miernego utrzymującego się do chwili obecnej.

Na skutek wypadku powód doznał 10% uszczerbku na zdrowiu i chwili obecnej w dalszym ciągu odczuwa dolegliwości bólowe, ma szpecącą bliznę na nodze, a roko-wania na przyszłość są negatywne i nie należy oczekiwać zmniejszenia odczuwanych przez niego się dolegliwości.

Dlatego ustalona przez Sąd Rejonowy globalna wysokość zadośćuczynienia

w kwocie 20.000 zł, spełnia wskazane na wstępie kryteria i nie jest niewspółmiernie nieodpowiednia do doznanej przez powoda krzywdy, wobec czego brak jest podstaw do jej skorygowania przez Sąd odwoławczy ( OSN 9 07 1970r. III PRN 39/70, OSNCP 1971, Nr 3, poz. 53).

Rozstrzygnięcia o odsetkach ustawowych za opóźnienie się pozwanej w zapłacie zasądzonych należności oraz o kosztach procesu mają oparcie w prawidłowo zastosowanych przez Sąd pierwszej instancji w regulacjach odpowiednio art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 100 k.p.c.

Reasumując, zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację pozwanej jako bezzasadną oddalono w oparciu o przepis art. 385 k.p.c.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na mocy regulacji art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013, poz. 461), biorąc pod uwagę, że pozwana w całości uległa w tym postępowaniu i powinna zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty zastępstwa przez fachowego pełnomocnika.

SSO Anna Hajda SSO Leszek Dąbek SSO Lucyna Morys – Magiera