Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 stycznia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: Kalina Pawełko

w obecności oskarżyciela publ. M. N.

po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2015 r. sprawy

P. G.

syna T. i R. z domu M.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że:

w dniu 29 sierpnia 2014 r., o godz. 08 ⁵⁰ w O. na ul. (...) kierując samochodem m-ki A. o nr rej. (...) ominął pojazd, który jechał w tym samym kierunku lecz zatrzymał się przed oznakowanym przejazdem dla rowerów, celem ustąpienia pierwszeństwa rowerzyście znajdującemu się na przejeździe w wyniku czego doprowadził do zderzenia z kierującą rowerem marki M. doprowadzając do jej potrącenia, uszkodzenia pojazdu oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia nie pozostawiając swoich danych personalnych drugiemu uczestnikowi zdarzenia

- tj. za wykroczenia z art. 86 § 1 kw i art. 97 kw, w zw. z art. 27 i art. 44 ust. 1 pkt 4ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA:

I.  obwinionego P. G. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 86 § 1 kw i art. 97 kw, w zw. z art. 27 i art. 44 ust. 1 pkt 4ustawy Prawo o ruchu drogowym, i za to na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw skazuje go na karę 1000,- (jeden tysiąc) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 86 § 4 kw i art. 29 § 3 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 (ośmiu) miesięcy i zobowiązuje go do zwrotu dokumentu prawa jazdy;

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 29 sierpnia 2014 r., o godzinie 08 ⁵⁷ pokrzywdzona B. G. (1) jechała należącym do niej rowerem marki M. ścieżką rowerową od strony ul. (...) w O. w stronę ul. (...). Kiedy dojechała do wyznaczonego przejazdu dla rowerów przez ul. (...), w pobliżu ronda (...) spostrzegła że przejazdem tym w jej stronę jedzie inny rowerzysta. Ponieważ miał on na rowerze jakieś pakunki pokrzywdzona zwolniła przed przejazdem aby umożliwić mu przejazd. W tym samym czasie lewym pasem ulicy (...) od strony ronda nadjechał samochód dostawczy marki bodajże F. (...), który zatrzymał się przed przejazdem dla rowerów, a po chwili prawym pasem nadjechał samochód m-ki A. (...), który również zatrzymał się ustępując pierwszeństwa rowerzyście. Kiedy rowerzysta ten praktycznie już przejechał i na przejazd ten zaczęła wjeżdżać pokrzywdzona kierujący A. ruszył uderzając przodem pojazdu w przednie koło roweru M., po czym gwałtownie przyśpieszając odjechał z miejsca zdarzenia. Tylko dzięki temu, że uderzenie nastąpiło w przednią część koła roweru B. G. nie straciła równowagi i nie wywróciła się. Dzięki systemowi (...) zamontowanemu na kolejnym skrzyżowaniu udało się ustalić numery rejestracyjne pojazdu sprawcy i dane jego kierującego, którym okazał się obwiniony P. G.

(dowody: notatka urzędowa k.6, nagranie z monitoringu k. 16 i systemu (...) oraz z oględzin - k. 13, wydruk z bazy (...) k. 4-5; protokół oględzin – k. 7; szkic – k. 8;zeznania świadków: B. G. – k. 31v; R. B. k. 31v, J. S. k.31v).

W związku z powyższym P. G. stanął pod zarzutem popełnienia wykroczeń z art. 86 § 1 kw i art. 97 kw w zw. z art. 27 i art. 44 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym .

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu wykroczeń. Wyjaśnił, że w dniu zdarzenia zatrzymał się obok innego kierującego w celu ustąpienia pierwszeństwa rowerzyście. Kiedy ten już przejechał i przejazd był wolny ruszył i w tym momencie pani zaczęła wjeżdżać na przejście. W lusterku wstecznym widział, że rowerzystka nie wywróciła się. Zaznaczył, że gdyby tylko zobaczył upadek lub zachwianie równowagi rowerzystki wówczas by się zatrzymał.

( dowód: wyjaśnienia obwinionego k.31 – 31v).

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego nie zasługują na wiarę, albowiem pozostają w sprzeczności z przeprowadzonymi w niniejszej sprawie dowodami.

Dowodem, który w ocenie Sądu daje najpełniejszy obraz sytuacji jest nagranie z kamery monitoringu miejskiego umieszczonego na rondzie (...). Z nagrania tego, którego autentyczności nie można kwestionować, wynika, że obwiniony dojeżdżając prawym pasem do wyznaczonego przejazdu dla rowerów przez ul. (...) zatrzymał się obok stojącego już na lewym pasie samochodu dostawczego i ustępującego pierwszeństwa rowerzyście przejeżdżającemu ze strony lewej na prawą. Kiedy rowerzysta ten przejechał już prawie całkowicie przez jezdnię, z prawej strony nadjechała pokrzywdzona B. G., która była obiektywnie widoczna dla obwinionego, a mimo, to, że musiał on ją widzieć ruszył przejeżdżając przez przejazd i potrącając przednie kołu jej roweru. O tym że obwiniony ruszył bardzo dynamicznie i gwałtownie oddalił się z miejsca zdarzenia świadczy również kłąb spalin wyrzuconych z rury wydechowej jego pojazdu. Także nagranie z kamer systemu (...) na kolejnym skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) obrazuje dynamiczną jazdę pojazdu kierowanego przez obwinionego.

Zdaniem Sądu na pełne podzielenie zasługują zeznania wszystkich przesłuchanych w niniejszej sprawie zarówno funkcjonariuszy Policji jak i pokrzywdzonej, gdyż są konsekwentne, spójne, logiczne i znajdują również potwierdzenie, zarówno w przedmiotowym nagraniu, jak i pozostałej dokumentacji zgromadzonej w niniejszej sprawie. Pokrzywdzona jednoznacznie wskazała, że w momencie gdy zaczęła już wjeżdżać na przejazd widząc i słysząc odgłos gwałtownego ruszania samochodu A. zdołała zeskoczyć z roweru i nawet lekko cofnąć koło dzięki temu nie wywróciła się.

Sąd Rejonowy w całości dał wiarę zeznaniom wskazanych wyżej świadków również dlatego, że są dla obwinionego osobami obcymi i nie mieli żadnych racjonalnych powodów by bezpodstawnie go obciążać. Ponadto świadkowie funkcjonariusze Policji, zeznawali na okoliczności związane wyłącznie z ich służbą i z tego względu, nie będąc zaangażowanymi osobiście w sprawę, nie byli zainteresowani wynikiem postępowania, co dodatkowo stanowi o ich bezstronności.

Tym samym Sąd przyjął, że zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie pozostawia żadnych wątpliwości, co do tego, że obwiniony w dniu 29 sierpnia 2014 r., o godz. 08 ⁵⁰ w O. na ul. (...), kierując samochodem marki A. o numerze rejestracyjnym (...) ominął pojazd, który jechał w tym samym kierunku lecz zatrzymał się przed oznakowanym przejazdem dla rowerów, celem ustąpienia pierwszeństwa rowerzyście znajdującemu się na przejeździe, w wyniku czego doprowadził do zderzenia z kierującą rowerem m-ki M. doprowadzając do jej potrącenia, uszkodzenia pojazdu oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia nie pozostawiając swoich danych personalnych drugiemu uczestnikowi zdarzenia naruszając tym samym normy przepisów art. 86 § 1 kw w zw. z art. 27 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz art. 97 kw w zw. z art. 44 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Obwiniony wprawdzie wcześniej zatrzymał pojazd obok pojazdu stojącego na lewym pasie, który ustępował pierwszeństwa przejazdu rowerzyście przejeżdżającemu z lewej strony na prawą, lecz mimo, że kierujący pojazdem dostawczym stojący na lewym pasie nadal stał, ustępując pierwszeństwa, tym razem pokrzywdzonej która zamierzała przejechać tym przejazdem ze strony prawej na lewą, ruszył przejeżdżając przez ten przejazd, uderzając dodatkowo w przednie koło roweru. Zachowanie takie naruszało w sposób oczywisty wskazany wyżej przepis art. 27 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Dodatkowo odjeżdżając z miejsca zdarzenia wypełnił on swoim zachowaniem normę przepisu art. 44 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Przy wymiarze kary jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę uprzednią wielokrotną karalność obwinionego za wykroczenia w ruchu drogowym (k.4-5). Obwiniony mimo, iż prawo jazdy posiada zaledwie od siedmiu lat zdążył w tym okresie aż 14-krotnie złamać przepisy ruchu drogowego. Był również skazany za kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości i z tego powodu utracił uprawnienia do kierowania pojazdami na okres 1 roku. Jak widać po jego zachowaniu podczas niniejszego zdarzenia dotychczasowe kary niewiele go nauczyły i nadal łamie podstawowe zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Kolejną okolicznością obciążającą jest spowodowanie przez obwinionego znacznego zagrożenia dla bezpieczeństwa rowerzystki - pokrzywdzonej, która tylko dlatego, że zachowała zasadę ograniczonego zachowania i zdołała w ostatniej chwili zatrzymać się nie wpadła wprost pod koła rozpędzonego pojazdu obwinionego. Warto podkreślić, że to, że nie doszło do poważniejszych konsekwencji tego bezmyślnego zachowania obwinionego należy zawdzięczać wyłącznie przezorności, rozwadze i dobremu refleksowi pokrzywdzonej, a nie obwinionemu. Obserwując manewry obwinionego bezpośrednio po uderzeniu w rower pokrzywdzonej (zarówno na nagraniu z ronda, jak i z kamery (...)) należy je oceniać niewątpliwie jako ucieczkę z miejsca zdarzenia, a nie pośpiech wynikający ze spóźnienia do pracy.

W tych warunkach zarówno wymierzona obwinionemu kara grzywny w wysokości 1000,- złotych, jak i orzeczenie środka karnego – zakazu kierowania pojazdami mechanicznymi na okres 8 miesięcy są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów i zawinienia, a także spełnią swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej. Swoim zachowaniem obwiniony nie dość, że naruszył podstawowe zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, to jeszcze stworzył nie tylko realne ale i poważne zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia pokrzywdzonej. Okres odsunięcia go od kierowania pojazdami ma stanowić dla niego czas refleksji nad własnym zachowaniem i wdrożenia się do należytego przestrzegania przepisów ruchu drogowego.

Analizując sytuację majątkową i osobistą obwinionego, Sąd uznał, że nie pozwalają mu one na uiszczenie również kosztów postępowania i opłaty.