Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 4 grudnia 2014 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o dodatek pielęgnacyjny

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 21 marca 2014 roku Nr (...)

postanawia:

na podstawie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. uchylić zaskarżoną decyzję, przekazać sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umorzyć postępowanie w sprawie.

Sygn. akt VU 3003/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 marca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy M. K. prawa do dodatku pielęgnacyjnego uznając, że wnioskodawca nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji.

W odwołaniu od powyżej decyzji, złożonym w dniu 16 kwietnia 2014 roku, skarżący M. K. wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do dodatku pielęgnacyjnego .

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

M. K. urodził się w dniu (...) 1952 roku.

(dowód: wniosek o rentę k. 1-2 akt ZUS)

Od 26 listopada 1997 roku wnioskodawca otrzymywał rentę inwalidzką tytułu zaliczenia do drugiej grupy inwalidów. Od 1 września 1997 roku renta z mocy prawa stała się rentą z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Wnioskodawca pobierał ją do dnia
1 października 1998 roku

(dowód: decyzja z dnia 18.11. 1997 r. k. 16 akt ZUS)

Następnie od dnia 1 października 1998 roku do 31 lipca 2010 roku wnioskodawca uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

(dowód: decyzja z dnia 22.09.1998 r. k. 20, decyzja z dnia 19.09.2000r. k. 30 akt ZUS, decyzja z dnia 20.09.2002 r. k. 36 akt ZUS, decyzja z dnia 27.09.2004 r. k. 102 akt ZUS, decyzja z dnia 10.09.2007 r. k. 293 akt ZUS)

Od dnia 1 sierpnia 2010 roku tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek M. K. uprawniony był do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

(dowód: decyzja z dnia 20.10.2010r. k. 337 akt ZUS)

Decyzją z dnia 9 października 2012 roku M. K. została przyznana od 1 września 2012 roku renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe oraz dodatek pielęgnacyjny do dnia 31 marca 2014 roku. Podstawę powyższej decyzji stanowiło orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 21 września 2012 roku, który rozpoznał u M. K. cukrzycę leczoną insuliną powikłaną angiopatią, krytyczne niedokrwienie lewej kończyny dolnej leczone amputacją poniżej kolana lewego w lutym 2012 roku, choroby niedokrwiennej serca po przebytych zawałach mięśnia sercowego w okresie niewydolności krążenia oraz przebytego udaru mózgu

(dowód: decyzja z dnia 9.10.2012 r. k. 348 akt ZUS wraz z dokumentacja medyczna – w aktach ZUS)

W dniu 11 lutego 2014 roku M. K. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do dodatku pielęgnacyjnego.

(dowód: wniosek k. 24 akt ZUS plik II)

Orzeczeniem z dnia 26 lutego 2014 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 26.02.2014r. k. 26 akt ZUS plik II)

M. K. wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 18 marca 2014 roku wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawcy: miażdżycę uogólnioną i angiopatię cukrzycową z niedokrwieniem kończyn dolnych i przebytą amputacją lewej goleni – 29.02.2012r., przewlekłą chorobę niedokrwienną serca z przebytymi zawałami serca w 1997, 2001 i 2006 oraz PCI ze stentem w 2006 roku, cukrzycę typu 2 insulinozależną z angiopatią, przebyty udar móżdżku i mózgu w 2008 roku, nadciśnienie tętnicze, rozpoczynające się otępienie miażdżycowe.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 18 marca 2014 roku z dokumentacją medyczną k. 31 akt ZUS plik II)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

- choroba wieńcowa przewlekła II/III CCS,

- stan po przebytym zawale ściany przednio-bocznej w 1997 roku i dolnej w 2001 roku oraz ściany bocznej bez załamka Q w kwietniu 2006 roku,

- stan po koronaroplastyce GPZ + stent w lutym 2006 roku,

- cukrzyca typu II leczona insuliną, niewyrównana,

- stan po amputacji lewego podudzia w przebiegu angiopatii i polineuropatii cukrzycowej,

- przebyty udar mózgu niedokrwienny,

- łagodny przerost gruczołu krokowego I stopnia.

Schorzenia kardiologiczne, diabetologiczne i urologiczne nie czynią wnioskodawcy niezdolnym do samodzielnej egzystencji.

(dowód: opinia biegłej kardiolog M. M. k. 37-41, opinia biegłej diabetolog M. M.- (...) k. 45-45verte, opinia biegłej neurolog A. P. k. 49-51, opinia biegłego urologa M. P. k. 55)

W stosunku do ostatniego badania przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisji Lekarskiej uległ pogorszeniu stan neurologiczny wnioskodawcy i obecnie schorzenia neurologiczne czynią go niezdolnym do samodzielnej egzystencji na okres jednego roku od dnia 13 września 2014 roku.

(dowód: opinia biegłej neurolog A. P. k. 49-51 )

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zaskarżoną decyzję należało uchylić, przekazując sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarzając postępowanie w sprawie.

Zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

W ocenie Sądu Okręgowego powyższa regulacja winna znaleźć zastosowanie w przedmiotowej sprawie, albowiem po złożeniu przez wnioskodawcę odwołania do sądu zaistniały nowe okoliczności istotne dla oceny jego zdolności do samodzielnej egzystencji. Jak wynika z opinii biegłego neurologa A. P. (2) stan neurologiczny wnioskodawcy pogorszył się w stosunku do ostatniego badania przez lekarza orzecznika ZUS i jest on obecnie niezdolny do samodzielnej egzystencji okresowo od daty badania przez biegłą, tj. od dnia 13 września 2014 roku do 12 września 2015 roku. Tym samym nastąpiło u wnioskodawcy pogorszenie stanu zdrowia w porównaniu do stanu istniejącego na moment wydania zaskarżonej decyzji.

Opinię opracowaną przez wskazanego wyżej biegłego, Sąd ocenia jako jasną, pełną, logiczną i należycie uzasadnioną. Biegła sporządziła opinię po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy i wynikami badań dodatkowych, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania.

Opinia neurologiczna nie została w sposób skuteczny zakwestionowana przez strony w toku postępowania.

ZUS nie podniósł zarzutów względem opinii biegłego. Natomiast z uwagi na treść opinii o pogorszeniu stanu zdrowia wnioskodawcy, w piśmie z dnia 13 listopada 2014 roku (k. 64-65) organ rentowy wniósł o uchylenie decyzji, przekazanie sprawy organowi rentowego i umorzenie postępowania w trybie określonym w art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c.

Wnioskodawca do opinii biegłej neurolog praktycznie nie podniósł żadnych merytorycznych zarzutów, z tym że zaprzeczył, aby jego stan zdrowia uległ pogorszeniu. Dlatego wniósł o oddalenie wniosku organu rentowego o uchylenie zaskarżonej decyzji, przekazanie sprawy do rozpoznania organowi rentowemu i umorzenie postępowania.

Przypomnieć należy, iż poprzednio wnioskodawca prawo do dodatku pielęgnacyjnego miał przyznane głównie ze względu na niesprawność ruchową po amputacji w lutym 2012r. podudzia lewego. Nie ulega wątpliwości, że po przeszło dwóch latach od amputacji wnioskodawca przystosował się do swej niepełnosprawności ruchowej.

W dniu 26 lutego 2014 roku i w dniu 18 marca 2014 roku wnioskodawca był badanie przez lekarzy orzeczników ZUS, którzy zdiagnozowali u wnioskodawcy: miażdżycę uogólnioną i angiopatię cukrzycową z niedokrwieniem kończyn dolnych po przebytej amputacji lewej goleni – 29.02.2012r., przewlekłą chorobę niedokrwienną serca z przebytymi zawałami serca w 1997, 2001 i 2006 oraz PCI ze stentem w 2006 roku, cukrzycę typu 2 insulinozależną z angiopatią, przebyty udar móżdżku i mózgu w 2008 roku, nadciśnienie tętnicze, rozpoczynające się otępienie miażdżycowe.

Schorzenia kardiologiczne, diabetologiczne i urologiczne, jak wynika z podzielonych przez Sąd opinii biegłych, nie powodują niezdolności do samodzielnej egzystencji, gdyż wnioskodawca jest samodzielny przy wykonywaniu podstawowych czynności życia codziennego. Niezdolność taką wywołują natomiast schorzenia neurologiczne, z tym że niezdolność ta utrzymuje się od daty badania przez biegłą tj. od września 2014r. Biegła neurolog wskazała, po przeprowadzonym badaniu przedmiotowym, że wnioskodawca przy wykonywaniu najmniejszych czynności życiowych odczuwa zmęczenie oraz zawroty głowy, a jego stan zdrowia znacznie się pogorszył w stosunku do tego jaki istniał w dacie badania przez lekarza orzecznika ZUS z dnia 26 lutego 2014 roku i komisji lekarskiej ZUS z dnia 18 marca 2014 roku, co czyni go obecnie niezdolnym do samodzielnej egzystencji.

Pogorszenie stanu zdrowia wnioskodawcy wpływające na prawo do dodatku pielęgnacyjnego jest nową okolicznością w rozumieniu art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., co wyklucza możliwość merytorycznego orzekania w przedmiotowej sprawie.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na postawie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. orzekł jak w sentencji.