Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XI Ka 476/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSO Arkadiusz Śmiech

Protokolant Małgorzata Dubiel

przy udziale Prokuratora Ewy Stelmach

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2014 roku

sprawy L. B.

oskarżonej z art. 292 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżoną

od wyroku Sądu Rejonowego w Puławach VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Rykach

z dnia 25 lutego 2014 roku sygn. akt VII K 183/13

I.  uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w. postępowanie w sprawie umarza;

II.  kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

XI Ka 476/14

UZASADNIENIE

L. B. oskarżona została o to, że w okresie od 13 do 14 marca 2012 r., daty dziennej bliżej nieustalonej w D. woj. (...) nabyła telefon komórkowy m-ki N. (...) wartości około 500 zł, przy czym na podstawie towarzyszących okoliczności mogła i powinna przypuszczać, że rzecz ta została uzyskana za pomocą czynu zabronionego, tj. o czyn z art. 292 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Puławach, VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Rykach wyrokiem z dnia 25 lutego 2014 r. oskarżoną L. B. uznał za winną tego, że w okresie od 13 do 14 marca 2012 r. daty dziennej bliżej nieustalonej w D. woj. (...) nabyła telefon komórkowy m-ki N. (...) wartości 230 zł, przy czym na podstawie towarzyszących okoliczności mogła i powinna przypuszczać, że rzecz ta została uzyskana za pomocą czynu zabronionego to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 122 § 2 kw. i za to na podstawie art. 122 § 2 kw. wymierzył jej karę 600 (sześćset) złotych grzywny; zasądził od L. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty.

Od wyroku tego apelację złożyła oskarżona. Zaskarżając rozstrzygnięcie w całości zarzuciła wyrokowi brak dowodów na uznanie winy zarzuconego jej czynu.

Wskazując na powyższe wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje;

apelacja w toku instancyjnej kontroli prawidłowości zaskarżonego rozstrzygnięcia uznana została za niezasadną w stopniu oczywistym. Za taką oceną środka odwoławczego przemawiało to, że postawiony w nim zarzut, jak też przytoczona na jego poparcie argumentacja okazały się być całkowicie chybione.

Wbrew twierdzeniom skarżącej Sąd Rejonowy przy rozpoznaniu sprawy nie dopuścił się obrazy przepisów postępowania, jak też nie popełnił błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku.

W dniu wyrokowania przez Sąd pierwszej instancji zapadłe w sprawie rozstrzygnięcie było ze wszech miar prawidłowe. Niemniej jednak, zanim doszło do rozpoznania sprawy przez Sąd odwoławczy w wyniku zaskarżenia wyroku, nastąpiło przedawnienie karalności czynu jakiego dopuściła się oskarżona. Zgodnie z brzmieniem art. 45 § 1 k.w. karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. Wykroczenia będącego przedmiotem osądu w niniejszej sprawie oskarżona dopuścił się w dniach 13-14 marca 2012 r. Zatem od czasu jego popełnienia upłynęło już przeszło dwa lata i dlatego, w myśl przytoczonego przepisu, nastąpiło przedawnienie karalności tego wykroczenia.

W związku z powyższym, zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.s.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w., niezależnie od granic zaskarżenia, podniesionych zarzutów i wpływu uchybienia na treść orzeczenia, Sąd odwoławczy zobligowany był uchylić zaskarżony wyrok i umorzyć postępowanie w sprawie.

Mając na uwadze zaprezentowaną motywację, nie dostrzegając innych uchybień, które należałoby uwzględnić z urzędu, Sąd odwoławczy na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.s.w. orzekł jak w wyroku. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w sprawie uzasadnia art. 118 § 2 k.p.s.w.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13