Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. w Poznaniu

sprawy z wniosku Z. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji wnioskodawcy Z. S.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu

z dnia 28 sierpnia 2012 r. sygn. akt VIII U 337/12

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 grudnia 2011r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, II Oddział w P. odmówił Z. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż w orzeczeniu z dnia 13 grudnia 2011r. komisja lekarska ZUS stwierdziła, że Z. S. nie jest niezdolny do wykonywania pracy, a zatem nie spełnia on warunków do przyznania świadczenia rentowego.

Odwołanie Z. S. od powyższej decyzji zostało oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 28 sierpnia 2012r.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i prawne:

Odwołujący Z. S. urodził się (...), ostatnio bezrobotny, z prawem do zasiłku.

W dniu 4.10.2011r. do ZUS wpłynął wniosek odwołującego o przyznanie mu prawa do świadczenia rentowego.

Na okoliczność ustalenia niezdolności do pracy odwołujący został przebadany przez lekarza orzecznika ZUS, który rozpoznając u Z. S.: dnę moczanową z okresowym zapaleniem stawu kolanowego prawego, rzadziej lewego, upośledzenie funkcji prawej ręki dominującej - częściowa amputacja palców IV i V oraz przykurcz zgięciowy palca III, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie niedawno rozpoznane, zespół bólowy kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych bez dysfunkcji ruchowej, 9.11.2011r. nie stwierdził u odwołującego stanu niezdolności do pracy.

P. S. złożył w ustawowym terminie sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS, która rozpoznając u odwołującego: dnę moczanową z okresowymi zaostrzeniami w stawach kolanowych, upośledzenie funkcji prawej dłoni po częściowej amputacji palca IV i V z przykurczem zgięciowym palca III - osoba praworęczna, nadciśnienie tętnicze wyrównanie lekami, nikotynizm, orzeczeniem z dnia 13.12.2011r. podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika, nie stwierdzając u odwołującego stanu niezdolności do pracy.

W dniu 23 grudnia 2011r. ZUS wydał zaskarżoną decyzję.

W toku postępowania sądowego odwołujący został poddany badaniu przez biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności: ortopeda, kardiolog, neurolog, reumatolog, którzy na okoliczność zdolności lub niezdolności odwołującego do pracy sporządzili opinię z dnia 23.02.2012r. Powyżej wskazani biegli w opinii łącznej nie znaleźli podstaw do uznania odwołującego za osobę częściowo lub całkowicie niezdolną do pracy. U Z. S. występują następujące schorzenia: pourazowa dysfunkcja ręki prawej - po przebytej amputacji paliczków obwodowych i środkowych palców IV i V oraz zmiany bliznowate palca III bez dysfunkcji ruchowej, zmiany zwyrodnieniowe obu stawów kolanowych bez dysfunkcji ruchowej, dna moczanowa, nadciśnienie tętnicze. W ocenie reumatologicznej, neurologicznej i ortopedycznej, stwierdzone u Z. S. zmiany w zakresie narządu ruchu i układu nerwowego, nie powodują u niego istotnego naruszenia sprawności organizmu. Brak podstaw do orzekania o niezdolności do pracy. Stan kardiologiczny nie powoduje obecnie i nie powodował w przeszłości całkowitej ani częściowej niezdolności do pracy. Z. S. jest leczony z powodu nadciśnienia tętniczego. Okresowo wartości ciśnienia tętniczego świadczą o nieskuteczności stosowanej terapii hipotensyjnej. Nie stwierdzono natomiast cech choroby niedokrwiennej ani istotnej patologii w zakresie układu krążenia.

W oparciu o wyżej ustalony stan faktyczny Sąd Okręgowy stwierdził, że odwołanie nie jest zasadne. Sąd Okręgowy powoływał przepisy art. 12, 13, 57 i art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wskazując, że okolicznością sporną w niniejszym postępowaniu było czy odwołujący Z. S. jest niezdolny do wykonywania pracy. Poza przedmiotem sporu było natomiast, iż odwołujący spełnił pozostałe warunki do otrzymania świadczenia rentowego. Jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego, stwierdzone przez biegłych lekarzy schorzenia, na które cierpi Z. S. nie dały podstaw do ustalenia, iż odwołujący utracił zdolność do wykonywania pracy, zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, w rozumieniu art. 12 ust. 2 lub 3 ww. ustawy z 1998r. W tym zakresie wskazać bowiem należy, iż w toku postępowania o stanie zdrowia odwołującego wypowiedzieli się biegli specjalności medycznych odpowiadających chorobom jakie u niego występują (ortopeda, kardiolog, reumatolog i neurolog). Biegli stwierdzili, iż odwołujący nie jest aktualnie całkowicie ani częściowo niezdolny do pracy.

W konsekwencji Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

Apelację od powyższego wyroku złożył odwołujący, wnosząc o jego zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołujący kwestionował opinie biegłych sądowych, na podstawie których Sąd Okręgowy poczynił ustalenia odnośnie braku jego niezdolności do pracy. Skarżący argumentował, że mimo rozpoznania przez biegłych sądowych określonych schorzeń, został błędnie uznany za osobę zdolną do wykonywania pracy.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie było ustalenie czy odwołujący spełnia przesłanki do przyznania prawa od renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazane w art. 57 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w szczególności czy jest osobą niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej.

Sąd Apelacyjny podziela rozważania Sądu Okręgowego w przedmiocie oceny stanu zdrowia odwołującego pod kątem ewentualnej niezdolności do pracy. W oparciu o prawidłowo przeprowadzony dowód z opinii biegłych sądowych: reumatologa, neurologa, kardiologa i ortopedy Sąd Okręgowy poczynił trafne ustalenia faktyczne, odnośnie braku niezdolności do pracy wnioskodawcy. Podkreślić należy, że wszyscy opiniujący w sprawie biegli sądowi byli zgodni, że odwołujący jest osobą zdolną do wykonywania pracy zarobkowej.

Biegli w opinii łącznej rozpoznali u odwołującego: pourazową dysfunkcję ręki prawej – po przebytej amputacji paliczków obwodowych i środkowych palców IV i V oraz zmiany bliznowate palca III bez dysfunkcji ruchowej, zmiany zwyrodnieniowe obu stawów kolanowych bez dysfunkcji ruchowej oraz dnę moczanową i nadciśnienie tętnicze. Istotne jest, że sam fakt rozpoznania u odwołującego wyżej wymienionych schorzeń, nie może skutkować przyjęciem jego niezdolności do pracy w stopniu całkowitym lub częściowym. Nie każda osoba, u której występują określone schorzenia jest jednocześnie niezdolna do pracy. Istotny jest bowiem wpływ tych schorzeń na sprawność organizmu danej osoby. W niniejszej sprawie biegli oceniając stan narządu ruchu i układu nerwowego wnioskodawcy uznali, że stwierdzone schorzenia nie powodują u niego niezdolności do pracy w jakimkolwiek stopniu. Zdaniem biegłych reumatologa, ortopedy i neurologa stwierdzone zmiany chorobowe nie powodują istotnego naruszenia sprawności organizmu, a odwołujący jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Również stan kardiologiczny nie powoduje u wnioskodawcy niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Nie stwierdzono cech choroby niedokrwiennej serca ani innej patologii w zakresie układu krążenia. Natomiast kwestia skuteczności przyjmowanych przez odwołującego leków kardiologicznych jest okolicznością niezależną od jego zdolności do pracy.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego brak podstaw do kwestionowania opinii biegłych jako podstawy do dokonania ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Podkreślić należy, że każdy z biegłych wydał opinię w oparciu o analizę całokształtu zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej, a przede wszystkim na podstawie bezpośredniego badania podmiotowego i przedmiotowego wnioskodawcy. Opinie zawierały opis badania lekarskiego przeprowadzonego przez każdego z biegłych lekarzy pod kątem jego specjalności medycznej. Spostrzeżenia poczynione przez biegłych przedstawione zostały w sposób szczegółowy i wyczerpujący. Jednocześnie nie budzi wątpliwości, że opinie zostały opracowane przez osoby kompetentne do dokonania oceny stanu zdrowia odwołującego oraz dysponujące w tym zakresie niezbędną wiedzą i doświadczeniem. Powyższe uzasadnia wniosek, że ostateczna konkluzja opinii biegłych, iż odwołujący jest osobą zdolną do wykonywania pracy zarobkowej, została w sposób wyczerpujący umotywowana wynikami przeprowadzonych badań lekarskich.

Reasumując - wnioskodawca nie spełnił warunku koniecznego przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, tj. przesłanki niezdolności do pracy.

Wobec powyższego, zdaniem Sądu Apelacyjnego, zarzuty apelującego nie mogły zasługiwać na uwzględnienie, a przyjęcie przez Sąd Okręgowy, że decyzja organu rentowego była słuszna, trzeba uznać za prawidłowe i mające odzwierciedlenie w ustalonym stanie faktycznym.

Konkludując, Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. apelację oddalił, nie znajdując podstaw do jej uwzględnienia.

/SSA Iwona Niewiadowska-Patzer/ /SSA Dorota Goss-Kokot/ /SSA Katarzyna Wołoszczak/