Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII Gz 159/14

POSTANOWIENIE

Dnia 16 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy, VIII Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Barbara Jamiołkowska

Sędziowie: SO Marek Tauer

SR del. Artur Fornal (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

przeciwko P. C.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 29 sierpnia 2014 r. (sygn. akt VIII GC 2158/13)

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy odrzucił skargę pozwanej P. C. na postanowienie referendarza sądowego z dnia 3 lipca 2014 r. oddalające jej wniosek o zwolnienie od kosztów w sprawie z powództwa (...) sp. z o.o. w P. (sygn. akt VIII GC 2158/13), z tym uzasadnieniem, iż została ona złożona dzień po upływie terminu.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła pozwana domagając się jego uchylenia, a także zarzucając mu błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na wadliwym uznaniu, że postanowienie o oddaleniu wniosku o zwolnienie od kosztów zostało jej doręczone w dniu 28 lipca 2014 r. Skarżąca podniosła, że materiał dowodowy zebrany w sprawie świadczyć ma o tym, że doręczenie takie nastąpiło w dniu 29 lipca 2014 r., zatem skarga na orzeczenie referendarza sądowego została przez nią wniesiona w terminie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Zażalenie pozwanej jest bezzasadne.

Stosownie do art. 398 (22) § 4 k.p.c. zasadą jest, że skargę na orzeczenie referendarza sądowego wnosi się do sądu w terminie tygodniowym od dnia doręczenia go stronie. Według zaś regulacji zawartej w art. 398 (22) § 5 k.p.c. skargę wniesioną po upływie terminu Sąd odrzuca.

Wbrew stanowisku skarżącej twierdzenie jakoby przedmiotowe postanowienie referendarza sądowego zostało jej doręczone w dniu 29 lipca 2014 r. stoi w sprzeczności z treścią znajdującego się w aktach sprawy potwierdzenia jego odbioru. Nie może budzić żadnych wątpliwości, że pozwana własnoręcznym podpisem potwierdziła tam, że wymienioną przesyłkę otrzymała w dniu „28-07-2014”, a fakt przekazania jej korespondencji tego dnia potwierdza także stosowna adnotacja poczyniona na odwrocie tego dokumentu przez wydającego ( zob. k. 113-113 v. akt sprawy).

Zauważyć należy, że spełnione zostały tym samym wymogi § 4 ust. i 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 października 2010 r. w sprawie szczegółowego trybu i sposobu doręczania pism sądowych w postępowaniu cywilnym, tekst jednolity Dz. U. z 2013 poz. 1350 ze zm.), stosownie do których odbierający przesyłkę potwierdza jej odbiór na formularzu potwierdzenia odbioru przez wpisanie daty otrzymania przesyłki i umieszczenie czytelnego podpisu zawierającego imię i nazwisko. Z kolei doręczający (pracownik operatora pocztowego lub osoba występująca w jego imieniu) wpisuje na formularzu potwierdzenia odbioru datę doręczenia przesyłki, imię i nazwisko odbiorcy, zaznaczając jednocześnie sposób doręczenia i potwierdzając to własnoręcznym podpisem.

Podnieść trzeba, że wypełniony prawidłowo, na formularzu stanowiącym załącznik nr 1 do wyżej powołanego rozporządzenia, pocztowy dowód doręczenia pisma sądowego, stanowi dokument urzędowy w rozumieniu art. 244 k.p.c. potwierdzający fakt i datę doręczenia korespondencji sądowej, korzystający w tym zakresie z domniemania zgodności z prawdą. Do obalenia takiego domniemania nie wystarcza samo tylko oświadczenie strony – jak ma to miejsce w niniejszej sprawie – że otrzymała ona przesyłkę sądową w innej dacie, niż określona w dowodzie doręczenia. Pozwana nie uprawdopodobniła nawet tego swojego twierdzenia, nie mówiąc już o jego udowodnieniu, a nie ulega wątpliwości, że adresat przesyłki, który twierdzi, że doręczenia dokonano w innej dacie, powinien tą okoliczność udowodnić, zgodnie z wymaganiami art. 252 k.p.c. (zob. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 kwietnia 1998 r., III CZ 51/98, OSNC 1998, Nr 11. poz. 189).

W świetle powyższego Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że termin tygodniowy na wniesienie skargi, określony w art. 398 (22) § 4 k.p.c., upłynął dla pozwanej bezskutecznie z końcem dnia 4 sierpnia 2014 r. (art. 112 k.c. w zw. z art. 165 § 1 k.p.c.), bowiem pismo zawierające jej skargę nadane zostało w placówce pocztowej operatora publicznego – co stosownie do art. 165 § 2 k.p.c. było równoznaczne z wniesieniem go do sądu – dopiero w dniu następnym, tj. 5 sierpnia 2014 r.

Mając na uwadze przytoczone okoliczności Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13