Sygn. akt II Cz 37/15
Dnia 27 stycznia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Anatol Gul
Sędziowie: SO Piotr Rajczakowski
SO Aleksandra Żurawska
po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2015 r. w Świdnicy
na posiedzeniu niejawnym
zażalenia pozwanej J. J. na postanowienie zawarte w pkt III wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 23 października 2014 r., sygn. akt I C 1932/14
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W.
o ochronę naruszonego posiadania
p o s t a n a w i a:
oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem zawartym w pkt III wyroku, Sąd Rejonowy nadał rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w pkt I, w którym to nakazał pozwanej J. J. przywrócenie na rzecz strony powodowej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W. posiadanie lokalu mieszkalnego położonego przy ul. (...), poprzez jego opuszczenie i wydanie stronie powodowej oraz nakazał pozwanej zaniechania w przyszłości dalszego naruszania polegającego na samowolnym zajęciu tego lokalu. W ocenie Sądu bezprawność działania powódki i okazany swoim zachowaniem lekceważący stosunek do prawa nie zasługiwały na ochronę i wymagały nadania tego rygoru.
W zażaleniu na powyższe postanowienie, pozwana wnosząc o jego uchylenie zarzuciła naruszenie art. 333 § 3 kpc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie. W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że strona powodowa ograniczyła się tylko do złożenia samego wniosku, nie wskazując jednocześnie żadnych przesłanek przemawiających za zasadnością wydania postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności. Zgodnie zaś z ww. przepisem, jego nadanie może nastąpić w przypadku, gdyby opóźnienie uniemożliwiało lub znacznie utrudniało wykonanie wyroku albo narażało powoda na szkodę, co w sprawie nie miało miejsca.
Sąd Okręgowy zważył:
Zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu, a argumentacja w nim podniesiona, w żadnym stopniu nie podważyła zaskarżonego rozstrzygnięcia. Należy bowiem wyraźnie wskazać, że pełnomocnik skarżącej w sposób zupełnie błędny upatruje naruszenia art. 333 § 3 kpc, który to dotyczy fakultatywnego i wyłącznie na wniosek strony nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, w sytuacji gdy w przedmiotowej sprawie w ogóle nie został on przez Sąd Rejonowy zastosowany. W uzasadnieniu wyroku wyraźnie bowiem wskazano, że podstawą prawną na której oparto to orzeczenie był art. 333 § 2 kpc, zgodnie z którym Sąd może nadać wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza należność z wekslu, czeku, warrantu, rewersu, dokumentu urzędowego lub dokumentu prywatnego, którego prawdziwość nie została zaprzeczona, oraz jeżeli uwzględnia powództwo o naruszenie posiadania. Zatem Sąd był uprawniony do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności z urzędu, jeśli istniały ku temu odpowiednie okoliczności, a jego rozstrzygnięcie nie było zależne od tego czy strona powodowa złożyła oraz należycie uzasadniła wniosek w tym przedmiocie. Regulacja ta wynika z charakteru postępowania posesoryjnego, które powinno być postępowaniem szybkim i uproszczonym, o ograniczonym zakresie kognicji sądu co wynika z treści art. 478 kpc i 479 kpc oraz zmierzającym do szybkiego zlikwidowania stanu będącego następstwem aktu samowoli naruszyciela. W przedmiotowej sprawie, Sąd Rejonowy w sposób należyty uzasadnił swoje rozstrzygnięcie wskazując przy tym, że pozwana już w przeszłości, pomimo przeprowadzenia wobec niej skutecznej eksmisji ponownie zajęła lokal wyłamując drzwi i rozwiercając zamki, a jej postawa uzasadniała skorzystanie przytaczanego wyżej z art. 333 § 2 kpc.
Skoro zatem zarzuty zażalenia w żaden sposób nie podważyły trafności zaskarżonego postanowienia, zażalenie to podlegało oddaleniu.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc, orzekł jak w postanowieniu.