Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2015 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku M. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek apelacji wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Przemyślu

z dnia 30 czerwca 2014 r. sygn. akt III U 67/14

o d d a l a apelację.

Sygn. akt III AUa 725/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 listopada 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział

w R., w oparciu o przepisy ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych, odmówił wnioskodawcy M. B. prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnienie organ rentowy wyjaśnił, iż z wymaganego ustawą czterdziestoletniego okresu ubezpieczenia wnioskodawca wykazał okres wynoszący jedynie 28 lat, 7 miesięcy i 2 dni, a dalej, że stosunek jego pracy u ostatniego pracodawcy nie ustał w wyniku rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem pracodawcy z powodu likwidacji etatu z przyczyn niedotyczących pracownika w trybie indywidualnym na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Równocześnie organ rentowy zaznaczył, że do stażu pracy nie został uwzględniony okres pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 27 października 1968 r. do 19 czerwca 1971 r., wyjaśniając, że w tym okresie wnioskodawca mieszkał w internacie oraz okres od 1 lipca 1977 r. do 30 listopada 1988 r. zaznaczając, że za ten okres wnioskodawca nie przedłożył zaświadczenia o opłacaniu składek na ubezpieczenie rolnicze, a nadto, że u rodziców wnioskodawca był zameldowany tylko do 24 września 1982 r.

Skarżąc powyższą decyzję odwołaniem wnioskodawca M. B., reprezentowany w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wyjaśnił, iż w okresie

od 27 października 1968 r. do 19 czerwca 1971 r. faktycznie pobierał naukę poza miejscem stałego zamieszkania i mieszkał w internacie, jednakże w okresie wakacji i ferii szkolnych przebywał w domu rodzinnym. Stąd też kwestionowanie wykonywanej przez niego wówczas pracy przez organ rentowy jest nieuzasadnione. Nadto, odnosząc się

do okresu od 1 lipca 1977 r. do 31 grudnia 1982 r. zaznaczył, że winien on podlegać zaliczeniu do stażu ubezpieczenia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt. 3 ustawy emerytalno – rentowej. Z kolei okres od 1 stycznia 1983 r. do 30 listopada 1988 r. winien zostać zaliczony jako okres składkowy ze względu na powszechny obowiązek opłacania składki na ubezpieczenie społeczne osób pracujących w gospodarstwie rolnym od którego uchylenia się wymagało wykazanie innego tytułu ubezpieczenia. Jednocześnie naprowadził, że w tym czasie z uwagi na pracę w gospodarstwie rolnym rodziców (a dalej brata) z tytułu opłacanej składki na ubezpieczenie społeczne był uprawniony i korzystał

z przysługujących w związku z tym świadczeń. Wyjaśnił również, że po wymeldowaniu się z domu rodzinnego mieszkał w bliskim sąsiedztwie rodziców i nadal pracował w ich gospodarstwie. Końcowo oświadczył, że ostatni stosunek pracy został rozwiązany za wypowiedzeniem pracodawcy w związku z likwidacją etatu z przyczyn niedotyczących pracownika, która to okoliczność spełnia przesłanki wymienione w art. 10 ustawy

o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 30 czerwca 2014 r. Sąd Okręgowy w Przemyślu Sąd Pracy

i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie wnioskodawcy.

Sąd Okręgowy ustalił, że wnioskodawca M. B. (ur. (...)) 31 października 2013 r. wystąpił z wnioskiem o świadczenie przedemerytalne, przedkładając w załączeniu dokumentację poświadczającą okres nauki jak i przebieg zatrudnienia. Na podstawie zgromadzonej w aktach rentowych dokumentacji pozwany organ rentowy przyjął, że wnioskodawca legitymuje się stażem ubezpieczeniowym
w wymiarze: okresy składkowe – 25 lat i 16 dni; okresy nieskładkowe – 2 miesiące

i 10 dni; okresy uzupełniające - rola – 3 lata, 4 miesiące i 6 dni; łącznie – 28 lat, 7 miesięcy i 2 dni. Do okresów uzupełniających organ rentowy zaliczył okres od 20 czerwca 1971 r. do 1 sierpnia 1971 r. oraz od 7 kwietnia 1974 r. do 30 czerwca 1977 r. Ponadto, Sąd Okręgowy ustalił, że wnioskodawca mieszkał w miejscowości C. od dnia urodzenia do dnia zawarcia związku małżeńskiego. Matka wnioskodawcy posiadała i prowadziła gospodarstwo rolne o powierzchni około 4 ha, z którego utrzymywała siebie i sześcioro dzieci. W gospodarstwie tym hodowano krowy, konie, kury, uprawiano zboża, ziemniaki, buraki. Po ukończeniu szkoły podstawowej wnioskodawca podjął naukę w (...)Szkole (...) w P., ucząc się zawodu stolarza w latach 1968-1971. W tym czasie mieszkał w internacie. Do domu przyjeżdżał na weekendy, ferie i wakacje. Matka wnioskodawcy przekazała gospodarstwo rolne synowi J. B., który był właścicielem gruntów w miejscowości C. od 20 lipca 1972 r. Brat ani matka nie opłacali za wnioskodawcę składek na ubezpieczenie społeczne rolników. W 1982 r. wnioskodawca zawarł związek małżeński i zamieszkał początkowo w D. u teściów. Teściowie wnioskodawcy B. i E. G. byli w okresie od 1 stycznia

1982 r. do 19 marca 1986 r. właścicielami gospodarstwa rolnego. W tym czasie wnioskodawca pomagał jeszcze w gospodarstwie rolnym swojego brata, ale też pracował w gospodarstwie rolnym teściów, jako że nieruchomości rolne – pola brata wnioskodawcy

i jego teściów znajdowały się w bliskiej odległości od siebie. W 1983 r. wnioskodawca zamieszkał wraz z żoną w S., miejscowości oddalonej o około 0,5 km
od D. i około 4 km od miejscowości C.. Nadal jednak stołowali się u teściów wnioskodawcy, a do S. wracali wieczorem. Wnioskodawca w gospodarstwie w D. pracował codziennie. Wykonywał prace polowe jak i przy obrządku zwierząt. Porą zimową prace w gospodarstwie polegały głównie na obrządku zwierząt. Po zawarciu związku małżeńskiego wnioskodawca wraz z żoną utrzymywali się jedynie z pracy na gospodarstwie rolnym. W gospodarstwie tym pracowała jeszcze teściowa wnioskodawcy, a czasem także siostra żony wnioskodawcy. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach organu rentowego oraz w ramach toczącego się w sprawie sądowego postępowania dowodowego, a dalej zeznań przesłuchanych w sprawie świadków jak i samego wnioskodawcy, którym to dowodom dał wiarę. Dokonując oceny prawnej sprawy, w zakresie spornego okresu od 27 października 1968 r. do 19 czerwca 1971 r. w którym wnioskodawca uczęszczał do (...) Szkoły (...)w P., Sąd Okręgowy przyjął, mając na uwadze okoliczność zamieszkania wnioskodawcy w tym czasie w oddalonym o 70 km od domu rodzinnego internacie, iż wnioskodawca nie był w stanie przy realizowaniu obowiązku szkolnego jednocześnie świadczyć pracy w gospodarstwie rolnym matki w wymiarze pozwalającym na zaliczenie tego okresu do stażu ubezpieczeniowego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie zaznaczył, że w okresach wytężonych prac polowych,

jak żniwa, wykopki, okres wakacji, czy ferii, wnioskodawca pomagał w pracach

w gospodarstwie rolnym. Odnosząc się z kolei do spornego okresu przypadającego po

30 czerwca 1977 r. Sąd Okręgowy zaznaczył, że od 1 lipca 1977 r. wszedł obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników, zaś obowiązek opłacania składek za domowników powstał od 1 stycznia 1983 r. W ocenie Sądu w toku prowadzonego

w sprawie postępowania dowodowego wnioskodawca nie wykazał, aby jego matka opłacała składki na ubezpieczenie społeczne rolników. Zaznaczył również, że matka wnioskodawcy do 28 lutego 1984 r. była posiadaczką samoistną nieruchomości rolnej

o pow. 0,52 ha, a w wyniku scalenia gruntów obrębu C. w 1973 r. za ww. nieruchomość otrzymała ekwiwalent zamienny o pow. 0,27 ha, który nie spełniał warunków do uznania za gospodarstwo rolne. Gospodarstwo rolne przekazane zostało na rzecz brata wnioskodawcy, który od 20 lipca 1972 r w wyniku scalania otrzymał ekwiwalent zamienny o powierzchni 4,06 ha. Przy czym również brat nie opłacał składek. Skoro zaś nie były opłacane składki na (...), to nie można przyjąć, że wnioskodawca

był domownikiem rolnika, i w konsekwencji zaliczyć dowodzonego okresu do stażu ubezpieczeniowego. Dodatkowo jak zaznaczył Sąd wnioskodawca u matki był zameldowany jedynie do dnia 24 września 1982 r. W rezultacie Sąd Okręgowy przyjął,

że skoro wnioskodawca nie udowodnił co najmniej czterdziestoletniego okresu uprawniającego do emerytury, to brak jest podstaw do przyznania na jego rzecz prawa do świadczenia przedemerytalnego. W konsekwencji powyższego, w oparciu o art. 477 ¹⁴

§ 1 kpc, orzekł o oddaleniu wniesionego odwołania.

Skarżąc w całości powyższy wyrok apelacją wnioskodawca, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, zarzucił naruszenie art. 233 §1 kpc przez sprzeczną

z zasadami logiki i doświadczenia życiowego ocenę materiału dowodowego,

a w konsekwencji błędne ustalenie, że po ukończeniu 16 roku życia nie pracował on

w gospodarstwie rolnym rodziców, a dalej że nie był on domownikiem w gospodarstwie matki i brata. Zarzucił nadto, że do naruszenia wskazanego przepisu doszło również w wyniku błędnej oceny materiału dowodowego skutkującej nieuwzględnieniem okresów składkowych od 1 stycznia 1983 r. do 30 listopada 1988 r. Nadto, zarzucił naruszenie

art. 6 pkt. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, przez przyjęcie, że nieopłacanie składek na ubezpieczenie społeczne rolników za domownika powoduje, że wnioskodawcy nie można uznać za domownika. Podniósł również,

że w sprawie doszło do naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie art. 2 ust. 1 pkt. 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, w sytuacji gdy w sprawie zastosowanie winien mieć art. 2 ust. 1 pkt. 2 , bowiem wnioskodawca w dacie złożenia wniosku o przedmiotowe świadczenie miał ukończone 60 lat. W uzasadnieniu apelujący naprowadził, że Sąd Okręgowy nie uwzględnił jego prace w gospodarstwie rolnym w okresach wolnych od nauki w szkole, a dalej nielogicznie przyjął, że nie można uznać go za domownika, a to pomimo ustalenia, że wykonywał on prace w gospodarstwie rolnym matki, a później brata. Spełniał zatem wszelkie cechy wskazane w ustawowej definicji domownika. Zaznaczył, że wbrew ustaleniom Sądu Okręgowego okres od 1 stycznia

1983 r. do 30 listopada 1988 r. winien zostać uwzględniony jako okres składkowy, dowodząc, że powszechność obowiązku powodowała, że musiał on być objęty takowym ubezpieczeniem. W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyznanie na jego rzecz prawa do świadczenia przedemerytalnego, względnie jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sadowi pierwszej instancji. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania za obie instancje.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie ustalił i zważył co następuje :

Apelacja wnioskodawcy, choć częściowo uzasadniona, finalnie nie prowadzi do zmiany zaskarżonego orzeczenia, które ostatecznie okazało się prawidłowe.

Przypomnieć należy, że spornym w sprawie pozostawało, czy wnioskodawca M. B. legitymuje się wymaganym ustawą okresem ubezpieczenia uprawniającym do emerytury, który to warunek ustawodawca stawia osobom ubiegającym się, na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych,

o prawo do świadczenia przedemerytalnego. Rozstrzygnięcia w sprawie wymagała również okoliczność, czy rozwiązanie przez wnioskodawcę ostatniego stosunku pracy, który trwał przeszło 6 miesięcy, nastąpiło we wskazanym wyżej trybie. Dokonane w tym zakresie przez Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne, jako prawidłowe tutejszy Sąd przyjął za własne. Nadmienić należy, że w postępowaniu apelacyjnym nie były one kwestionowane przez żadną ze stron.

Analizując sprawę w aspekcie spornej przesłanki stażowej przyjdzie przypomnieć,

że czyniąc ustalenia co do tejże przesłanki Sąd Okręgowy ostatecznie podzielił w całości ustalenia organu rentowego zawarte w zaskarżonej decyzji z dnia 15 listopada 2013 r.,

a dalej dokonał oceny uprawnienia do świadczenia przedemerytalnego wnioskodawcy przez pryzmat brzmienia art. 2 ust. 1 pkt. 5 wymienionej wyżej ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. Mieć zaś na uwadze należy, że bezspornym w sprawie pozostawało, iż w dacie wystąpienia z wnioskiem o przedmiotowe świadczenie tj. 31 października 2013 r. wnioskodawca osiągnął wiek metrykalny 60 lat, stąd też weryfikacja jego uprawnień – jak słusznie podniósł apelujący, winna nastąpić w oparciu o regulację zawartą w art. 2 ust. 1 pkt. 2 wskazanej ustawy, a nie ust. 5 jak przyjął Sąd Okręgowy. Zgodnie z normą zawartą w pkt. 2 wskazanego przepisu prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.

o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.), w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn. W sprawie wyjaśnienia zatem wymagało, czy wnioskodawca legitymuje się co najmniej 35 - letnim stażem uprawniającym do emerytury, a nie jak przyjął to Sąd Okręgowy 40 – letnim, który ustawodawca przewidział w ust. 5 wskazanego wyżej art. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. w odniesieniu do osób które nie osiągnęły wskazanego wyżej wieku. Na etapie postępowania sądowego bezspornym pozostawało, że wnioskodawca z wymaganego ustawą stażu uprawniającego do emerytury wykazał okres wynoszący 28 lat 7 m-cy i 2 dni, na poczet którego zaliczone zostały jako okresy uzupełniające, o których mowa w

art. 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, okresy od 20 czerwca 1971 r. do 1 sierpnia 1971 r. oraz od 7 kwietnia 1974 r. do 30 czerwca 1977 r. Wyjaśnić w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 2 ust. 2 wskazanej ustawy, za okres uprawniający do emerytury uważa się okres ustalony zgodnie z przepisami art. 5 - 9, art. 10 ust. 1 i art. 11 powołanej wyżej ustawy emerytalno – rentowej z dnia 17 grudnia 1998 r. Stosownie zaś do wskazanych unormowań, przy ustalaniu wymiaru okresu uprawniającego do emerytury uwzględnieniu podlegają nie tylko okresy zatrudnienia, ale także z mocy art. 10 ust. 1 tej ustawy przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki (pkt. 1), przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia (pkt. 2), a także przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia (pkt. 3), a to o ile okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury,

w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w kontekście przytoczonych przepisów stwierdzić przyjdzie, że do stażu ubezpieczeniowego wnioskodawcy winien zostać zaliczony, jako uzupełniający, okres pracy w gospodarstwie rolnym rodziców po ukończeniu 16 roku życia w czasie wakacji szkolnych przypadający w latach pobierania nauki w szkole zawodowej (w okresie 27.10.68-19.06.71) w wymiarze 4 m-cy. Niewątpliwie bowiem przeprowadzone przez Sąd pierwszej instancji postępowanie dowodowe wykazało, że w tym czasie wnioskodawca mieszkał i pracował w gospodarstwie rolnym matki (która w tym czasie jako posiadaczka samoistną władała nieruchomością rolną o powierzchni 0,5 ha), w wymiarze przekraczającym połowę pełnego wymiaru czasu pracy, tj. przekraczającym 4 godziny dziennie. Przyjętą zatem w tym zakresie przez Sąd Okręgowy ocenę prawną należało skorygować – na co słusznie zwrócił również uwagę w apelacji wnioskodawca, a to przy zastosowaniu regulacji zawartej w art. 10 ust. 1 pkt. 3 powołanej wyżej ustawy emerytalno – rentowej. Kontynuując przypomnieć należy, że okres przypadający po zakończeniu nauki w szkole zawodowej (od 20 czerwca 1971 r.) do czasu podjęcia przez wnioskodawcę pracy zawodowej ( 2 sierpnia 1971 r.) został przez organ rentowy jako uzupełniający uwzględniony przy obliczaniu stażu ubezpieczeniowego wnioskodawcy. Podobnie okres przypadający po rozwiązaniu przez niego stosunku pracy z Przedsiębiorstwem (...) w S. od 7 kwietnia 1974 r. do 30 czerwca 1977 r. tj. do czasu wprowadzenia regulacji nakładającej na rolników obowiązek opłacania składek na rolnicze ubezpieczenie społeczne, który to obowiązek wprowadziła ustawa z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników

i ich rodzin (Dz.U. Nr 32, poz. 140). Wyjaśnić należy, że przed wejściem w życie tej ustawy osoba prowadząca gospodarstwo rolne (podobnie jak domownik) nie podlegała ubezpieczeniu rolniczemu, w związku z brakiem regulacji prawnych w tym zakresie. Dokonując subsumpcji okresu pracy wnioskodawcy w gospodarstwie rolnym przypadającego po wejściu w życie tej ustawy (tj. od 1 lipca 1977 r. do 31 grudnia 1982 r.), Sąd Okręgowy przyjął, że warunkiem zaliczenia takiego okresu jako okresu uzupełniającego jest opłacanie składki przez rolnika prowadzącego gospodarstwo,

w którym wnioskodawca pracował, a to w niniejszej sprawie brata wnioskodawcy.

Takiej oceny dowodzonego okresu tutejszy Sąd nie podziela. Mieć na uwadze należy,

że przywołana regulacja dotyczyła ubezpieczenia rolników i nie obejmowała domowników, w stosunku do których podleganie ubezpieczeniu rolniczemu wprowadziła dopiero ustawa z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 268). Do oceny wskazanego okresu zastosowanie ma więc wyłącznie regulacja art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach, która - co podkreślić należy - nie warunkuje możliwości zaliczenia okresu pracy w gospodarstwie rolnym do stażu ubezpieczenia od tego, czy rolnik u którego pracował domownik opłacał składkę na ubezpieczenie społeczne rolników. Brak jest zatem podstaw do kreowania takiej przesłanki. Warunkiem wystarczającym dla uznania omawianego okresu pracy wnioskodawcy w gospodarstwie rolnym za okres uzupełniający jest zatem wyłącznie wykazanie, że praca w gospodarstwie była świadczona stale i co najmniej w wymiarze czasu pracy określonym w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach (połowie pełnego wymiaru czasu pracy), i ta okoliczność została w ocenie tutejszego Sądu w sprawie wykazana. Stąd też okres przypadający po 6 kwietnia 1974 r. do 31 grudnia

1982 r. jako uzupełniający stosownie do art. 10 ust. 1 pkt. 3 ustawy emerytalno – rentowej w całości winien zostać uwzględniony przy ustalaniu stażu emerytalnego wnioskodawcy,

i to już na etapie postępowania przed organem rentowym. O ile jednak w odniesieniu do okresów przypadających przed 1 stycznia 1983 r. fakt opłacania składek był nieistotny

z punku widzenia osoby spełniającej warunki dla uznania za domownika rolnika, o tyle po 31 grudnia 1982 r. okoliczność ta stała się istotna. Podstawę prawną dla zaliczenia przypadającego po tej dacie okresu pracy domownika rolnika stanowi bowiem pkt. 1 ust.1 art. 10, ustawy emerytalno rentowej – który warunkuje uznanie za okresy uzupełniające jedynie okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki. W tym zakresie prawidłowo zatem Sąd Okręgowy odmówił zaliczenia do stażu emerytalnego wnioskodawcy okresów przypadających po 31 grudnia 1982 r. W sprawie niewykazane bowiem pozostało, aby za wnioskodawcę jako za domownika rolnika odprowadzane były składki na ubezpieczenie społeczne rolników. Nawiązując do podniesionych w apelacji argumentów, podkreślić jedynie należy, że w sprawie niewystarczającym jest poprzestanie na ustaleniu istnienia w spornym okresie powszechnego obowiązku ubezpieczenia domowników rolników. Treść wskazanej normy narzuca bowiem obowiązek wykazania faktu opłacania składek.

Reasumując stwierdzić przyjdzie, że do wykazanego na etapie postepowania administracyjnego stażu emerytalnego wnioskodawcy wynoszącego 28 lat 4 m-ce i 6 dni uwzględnieniu podlegać winien dodatkowo okres wakacji szkolnych przypadający w latach 1969 – 1970 – łącznie w wymiarze 4 miesięcy, a dalej okres od 1 lipca 1977 r. do 31 grudnia 1982 r. w wymiarze 5 lat i 6 m-cy, co łącznie stanowi staż wynoszący 34 lata 5 m-cy i 2 dni.

Mając zaś na uwadze powyższe stwierdzić należało, że wnioskodawca nie wykazał stażu emerytalnego wynoszącego co najmniej 35 lat. Stąd też nie spełnił on warunków do uzyskania prawa do świadczenia przedemerytalnego. Poddane kontroli w toku instancyjnym orzeczenie Sąd Okręgowe ostatecznie uznane być musi zatem za prawidłowe.

Podstawę prawną wydanego orzeczenia stanowi art. 385 kpc.

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)