Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Piotr Grzędziński

Protokolant: Agnieszka Gutowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2015 r. sprawy

A. Y., s. V. i S., ur. (...) w miejscowości G.

oskarżonego o to, że:

w dniu 19.05.2014r. na terenie targowiska przy ul. (...) w W. obok samochodu osobowego marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...), przechowywał towar akcyzowy pochodzenia niewspólnotowego w postaci 300 paczek (6000 szt.) papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy, stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 2 i 7 kks w zb. z art. 86 § 1 i 4 kks w zb. z art. 54 § 1 i 3 kks w zw. z art. 7 § 1 kks, gdzie należności z tytułu podatku akcyzowego wynoszą 4 591,00 zł, zaś należne cło wynosi 195,00 zł, (podatek VAT wynosi - 1 179,00 zł),

tj. o wykroczenie skarbowe z art. 65 § 1 i 4 kks w zw. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks

orzeka:

I.  oskarżonego A. Y. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, wyczerpującego dyspozycje art. 65 § 1 i 4 kks w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks i za to na podstawie art. 65 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 2 kks wymierza mu karę grzywny w wysokości 6 000 (sześciu tysięcy) złotych;

II.  na podstawie art. 29 pkt 1 kks w zw. z art. 31 § 6 kks orzeka przepadek poprzez zniszczenie na rzecz Skarbu Państwa towaru w postaci 300 paczek papierosów opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 01 pod poz. 1-9 na k. 12 akt sprawy;

III.  zwalnia oskarżonego z opłaty i pozostałych kosztów postępowania.

Sygn. akt V W 4339/14

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 maja 2014 r. funkcjonariusz celny Oddziału Celnego IV w W. Urzędu Celnego I w W. A. C. wraz z innymi funkcjonariuszami celnymi z tego samego Oddziału oraz funkcjonariuszem Policji z Komisariatu Policji W. W. wykonywali działania patrolowo - kontrolne na terenie i w okolicach targowiska miejskiego przy ul. (...) w W.. W trakcie wykonywania czynności służbowych ujawnili 300 paczek papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy ukrytych pod samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...). Po rozpytaniu osób znajdujących się w pobliżu samochodu, żadna z nich nie przyznała się, iż jest właścicielem ujawnionych papierosów. Po sprawdzeniu w bazie Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców ( (...)) ujawniono, iż właścicielem pojazdu marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...) od dnia 18 marca 2014 roku był A. Y.. Z uwagi na podejrzenie, iż ujawniony towar w postaci 300 paczek papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy został nielegalnie wprowadzony na obszar celny Unii Europejskiej, zatrzymano właściciela pojazdu i wraz z zabezpieczonym towarem przewieziono do siedziby Oddziału Celnego IV w W., celem przeprowadzenia dalszych czynności procesowych. Na zatrzymany towar wystawiono pokwitowanie depozytowe serii PL/MF/AK nr (...) z dnia 22 maja 2014 r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

1)  częściowych wyjaśnień oskarżonego A. Y. /k. 22v/;

2)  zeznań świadka A. C. /k. 27v/;

3)  wyliczenia należności /k. 2/;

4)  protokołu taryfikacji celnej i wyceny /k. 3/;

5)  pokwitowania wraz z załącznikiem / k. 4-5/;

6)  protokołu oględzin rzeczy /k. 6-11/;

7)  informacji z (...) /k. 16-17/;

8)  karty karnej /k. 25, 56/;

9)  danych o prowadzonych postępowaniach /k. 28-34, 43-49/.

Oskarżony A. Y. składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Stanowczo zaprzeczył on, aby zatrzymane papierosy należały do niego. Zaprzeczył on również, aby handlował tym towarem. Oskarżony podkreślił także, iż nie zna właściciela tych papierosów. A. Y. oświadczył przy tym, iż w dniu 19 maja 2014 roku prawdopodobnie przebywał na terenie bazaru przy ul. (...), gdzie posiada on swoje stoisko, w którym handluje m.in. odzieżą i bielizną. Oświadczył on również, iż samochód marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...) zakupił w dniu 18 marca 2014 roku i jeździł nim przez okres około miesiąca. Oskarżony przyznał, iż potem, gdy samochód się zepsuł, porzucił go na terenie (...)na parkingu. Dlatego też zdaniem oskarżonego każdy mógł mieć do niego dostęp. Podkreślił on także, iż od tego czasu nie jeździł ani nie używał tego samochodu. Posiada on bowiem inny sprawny samochód, którym się porusza. Mając na uwadze powyższe A. Y. oświadczył, iż nie posiada informacji na temat właściciela zatrzymanych papierosów, które znaleziono pod jego samochodem. Wskazał on również, iż w czerwcu 2014 roku sprzedał należący do niego samochód marki O. (...) obywatelowi Armenii. Samochód ten został wyrejestrowany. /k. 22v wyjaśnienia oskarżonego A. Y. /

A. Y. ma 33 lata. W przeszłości był dwukrotnie karany sądownie. /k. 25, 56 karta karna/

Sąd zważył, co następuje:

Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności ujawnionych w toku postępowania dowodowego, wina i sprawstwo oskarżonego A. Y. w zakresie zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu nie budzi wątpliwości.

Sąd dał wiarę jedynie tym wyjaśnieniom oskarżonego, w których przyznał on, iż w czasie czynu był właścicielem samochodu marki O. (...) o nr rej. (...). Za wiarygodną należało uznać również tą część jego wyjaśnień, w których wskazał, iż w dniu zdarzenia prawdopodobnie przebywał na terenie bazaru przy ul. (...), gdzie posiada on swoje stoisko. Jako nieistotną należało uznać tą część jego wyjaśnień, w których wskazał, iż posiadany przez niego samochód był niesprawny, gdyż do popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. ukrycia pod pojazdem papierosów bez polskich znaków akcyzy, niepotrzebny jest sprawny samochód. Nieistotna była również ta część jego wyjaśnień, w której potwierdzał on, iż posiada drugi samochód, którym się porusza oraz fakt, iż w czerwcu 2014 roku sprzedał należący do niego samochód marki O. (...) obywatelowi Armenii. Jednocześnie Sąd odmówił wiarygodności pozostałej części wyjaśnień oskarżonego, w których zaprzeczał on, aby dopuścił się zarzucanego mu czynu, a także zaprzeczał, iż posiadał informacje na temat właściciela zatrzymanych papierosów. W ocenie Sądu w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego stanowią wyłącznie przyjętą przez niego dozwoloną linię obrony, zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Wyjaśnienia oskarżonego we wskazanej części nie wytrzymują krytyki w świetle zasad logiki i wskazań doświadczenia życiowego. Twierdzenie, jakoby nieznana oskarżonemu osoba ukrywała pod jego samochodem towar o niebagatelnej przecież wartości (ryzykując wtedy m.in., że posiadacz auta w każdej chwili może nim odjechać, ryzykując nadto jego przypadkowe ujawnienie, zniszczenie lub zabór) jest nieprzekonujące i mające na celu uwolnienie się od zarzutu.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd wziął pod uwagę zeznania złożone przez funkcjonariusza celnego - świadka A. C. /k. 27v/, które to zeznania były logiczne, rzeczowe, spójne i korespondują z notoryjnością spraw podobnych. Ponadto świadek nie jest zainteresowany rozstrzygnięciem, jakie mogłoby zapaść w sprawie, bowiem jest osobą postronną. Brak było zatem podstaw do uznania, że świadek ten, w celu doprowadzenia do skazania niewinnej osoby, fałszywie oskarżył A. Y. o czyn, którego w rzeczywistości w/w nie popełnił.

Zeznania świadka A. C. dotyczyły działań kontrolnych podjętych przez funkcjonariuszy celnych Urzędu Celnego I w W. oraz funkcjonariusza Policji z Komisariatu Policji W. W. w dniu 19 maja 2014 r. na terenie i w okolicach targowiska miejskiego przy ul. (...) w W.. W trakcie tych czynności funkcjonariusze wykonując swoje obowiązki służbowe ujawnili 300 paczek papierosów bez polskich znaków akcyzy różnych marek, ukrytych pod samochodem osobowym należącym do oskarżonego A. Y.. W złożonych zeznaniach świadek przedstawił okoliczności dalszych podjętych czynności służbowych, w trakcie których, z uwagi na podejrzenie, iż ujawniony towar został nielegalnie wprowadzony na teren Unii Europejskiej, zatrzymano oskarżonego wraz z zabezpieczonym towarem, celem przeprowadzenia dalszych czynności służbowych.

Podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły także dowody z dokumentów w postaci: wyliczenia należności /k. 2/, protokołu taryfikacji celnej i wyceny /k. 3/, pokwitowania wraz z załącznikiem /k. 4-5/, protokołu oględzin rzeczy /k. 6-11/, informacji z (...) /k. 16-17/, karty karnej /k. 25, 56/ oraz danych o prowadzonych postępowaniach /k. 28-34, 43-49/. W ocenie Sądu powyższe dowody pozaosobowe ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczność zostały sporządzone oraz ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. Żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby ich wiarygodność. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

Oskarżonemu A. Y. zarzucono popełnienie czynu określonego w art. 65 § 1 i 4 kks w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks.

Przepis art. 65 kks penalizuje paserstwo wyrobami akcyzowymi objętymi obowiązkiem oznaczania znakiem akcyzy, a wydanymi lub sprowadzonymi do kraju bez należytego znaku akcyzy lub z naruszeniem w ich użyciu celu albo przeznaczenia bądź innego warunku, od którego ustawa zwolniła je od oznaczania tymi znakami. Czyn zabroniony z art. 65 § 1 kks zachodzi wtedy, gdy sprawca nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi wyroby akcyzowe stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63, art. 64 lub art. 73 kks lub pomaga w ich zbyciu albo te wyroby akcyzowe przyjmuje lub pomaga w ich ukryciu. Paragraf pierwszy omawianego artykułu przewiduje odpowiedzialność za paserstwo akcyzowe umyślne. W paragrafie czwartym omawianego artykułu uregulowano uprzywilejowaną postać paserstwa. Zgodnie z tym paragrafem, jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Pojęcie ustawowego progu zostało uregulowane w art. 53 § 6 kks. W świetle art. 53 § 6 jest to kwota określona w art. 53 § 3 kks, w którym definiuje się pojęcie wykroczenia skarbowego. Ustawowym progiem jest zatem taka wartość przedmiotu czynu (w tym uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności), która nie przekracza 5-krotności wysokości minimalnego miesięcznego wynagrodzenia w czasie jego popełniania. Z kolei minimalne wynagrodzenie zgodnie z § 4 niniejszego artykułu jest to wynagrodzenie za pracę ustalone na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z 2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 157, poz. 1314). Zgodnie z art. 2 ust. 1 niniejszej ustawy wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę jest corocznie przedmiotem negocjacji w ramach Trójstronnej Komisji. W 2014 roku, zgodnie z § 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 września 2013 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2014 r. wynosiło ono 1.680 złotych. Na tej podstawie należało ustalić, iż w 2014 roku ustawowy próg wynosił 8.400 złotych. Mając na uwadze powyższe kwota podatku narażonego na uszczuplenie w wyniku działania oskarżonego nie przekroczyła ustawowego progu.

Przepisy art. 65 kks typizujące paserstwo akcyzowe pozostają w kumulatywnym zbiegu z przepisami art. 91 kks typizującymi paserstwo celne w sytuacji, gdy towar stanowi zarazem przedmiot czynu z art. 86-90 § 1 kks. Zgodnie z art. 91 § 1 kks penalizowane jest nabycie, przechowanie, przewożenie, przesył lub przenoszenie tego towaru oraz pomoc w jego zbyciu, jego przyjęcie oraz pomoc w jego ukryciu. Zgodnie z § 4 niniejszego artykułu, jeżeli kwota należności celnej lub wartość towaru w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

W realiach niniejszej sprawy, stosownie do poczynionych ustaleń faktycznych, Sąd przyjął, iż oskarżony w dacie określonej w zarzucie przechowywał pod samochodem osobowym marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...) wyroby tytoniowe w postaci 300 paczek (6000 szt.) papierosów różnych marek, bez polskich znaków akcyzy. Przedmiotowe papierosy zostały ujawnione na terenie targowiska przy ul. (...) w W.. Oskarżony w złożonych wyjaśnieniach potwierdził fakt, iż w dacie czynu był właścicielem wymienionego samochodu.

Nie ulega wątpliwości, że wyroby tytoniowe są towarem podlegającym oznaczeniu znakami skarbowymi akcyzy i towarem podlegającym reglamentacji w obrocie z zagranicą – zgodnie z ustawą z dnia 06.12.2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009, Nr 3, poz. 11) oraz zgodnie z ustawą z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535). Papierosy są również towarem podlegającym opłatom celnym, tj. towarem podlegającym obowiązkowi przedstawienia organowi celnemu do zgłoszenia celnego.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości w zakresie winy A. Y., która została udowodniona. W chwili popełnienia czynu oskarżony był człowiekiem dojrzałym życiowo, zdającym sobie sprawę z bezprawności swojego zachowania.

Od strony podmiotowej czyn oskarżonego charakteryzuje wina umyślna. Oskarżony będąc osobą dorosłą, mieszkającą w Polsce i posiadającą polskie obywatelstwo, zdawał sobie sprawę, iż posiadany przez niego towar w postaci wyrobów tytoniowych nieoznaczonych polskimi znakami akcyzy został sprowadzony na terytorium Polski bez zgłoszenia celnego lub przedstawienia organowi celnemu oraz, iż nie zostały od tego towaru uiszczone należności podatkowe. Tym samym nie ma wątpliwości, że chciał popełnić czyn zabroniony w rozumieniu art. 4 § 2 kks.

Sąd jako okoliczność obciążającą odpowiedzialność karną oskarżonego przyjął również jego wcześniejszą karalność sądową /k. 25, 56/.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu Sąd uznał, iż jest on szkodliwy społecznie. Na taką ocenę wpływ miało działanie oskarżonego charakteryzujące się winą umyślną. Oskarżony był w posiadaniu niewątpliwie dużej ilości wyrobów tytoniowych. Pod jego samochodem ujawniono bowiem 300 paczek (6000 szt.) papierosów różnych marek, bez polskich znaków akcyzy. Od zatrzymanego towaru należny podatek akcyzowy wynosił 4 591,00 zł, należne cło wynosiło 195,00 zł i należny podatek VAT wynosił 1 179,00 zł.

Mając na uwadze stopień zawinienia A. Y., społeczną szkodliwość jego czynu oraz jego wcześniejszą karalność, Sąd uznał, iż sprawiedliwą, wyważoną i uwzględniającą elementy przedmiotowe, jak też podmiotowe charakteryzujące czyn oskarżonego, a nadto cele ogólno oraz indywidualno – prewencyjne, jest kara 6.000 złotych grzywny. W sytuacji, gdy maksymalna sankcja za wykroczenie z art. 65 § 1 i 4 kks w zw. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks wynosi obecnie 35.000 zł (art. 48 § 1 kks), wymierzoną oskarżonemu karę trudno uznać za zbyt surową. W ocenie Sądu, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, orzeczona wobec oskarżonego kara grzywny spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz zaspokoi potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara ta jest w pełni adekwatna do stopnia winy sprawcy oraz do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu.

Na mocy art. 29 pkt 1 kks w zw. z art. 31 § 6 kks Sąd orzekł o przepadku na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci 300 paczek papierosów opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 01 pod poz. 1-9 na k. 12 akt sprawy.

Kierując się zasadami słuszności, w myśl art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, Sąd zwolnił oskarżonego z obowiązku zapłaty w całości opłaty oraz kosztów postępowania.