Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Borucki (spr.)

Sędziowie: SO Anna Walus – Rząsa

SO Beata Hass – Kloc

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2015 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: P. w R.

przeciwko: T.
w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Rzeszowie
V Wydziału Gospodarczego z dnia 31 lipca 2014 r., sygn. akt V GC 1043/13

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od pozwanego T. w W. na rzecz powoda P. w R. kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem kosztów zastępstw procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt VI Ga 385/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29 stycznia 2015 r.

Powód P.w R. domagał się zasądzenia od pozwanego T.w W. kwoty 4.905,59 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 8 lutego 2013 r., do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w dniu 9 października 2012 r.
w miejscowości R. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzony został samochód stanowiący jego własność. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC u pozwanego, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznał i wypłacił powodowi odszkodowanie w łącznej kwocie 18.485,15 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy pojazdu. Powód zwrócił się do pozwanego o ponowne rozpatrzenie sprawy i przyznanie odszkodowania w dalszej kwocie 15.198,73 zł z tytułu : kosztów holowania i postoju pojazdu, przeprowadzenia badań technicznych, wynajmu pojazdu zastępczego, zlecenia usług spedycyjnych, utraty wartości pojazdu naprawionego i zastępstwa przez radcę prawnego. Pozwany wypłacił jedynie kwotę 4.493,37 zł.

Niniejszym pozwem powód domaga się zasądzenia kwoty 4.905,59 zł, na którą składają się koszty wynajmu samochodu zastępczego w kwocie
1.685,59 zł oraz kwota 3.330 zł tytułem kosztów zlecenia usług spedycyjnych
i transportowych w zakresie przewozu towarów o gabarytach przewyższających wymiary samochodu zastępczego. Powód zaznaczył, że uszkodzony samochód był jedynym pojazdem dostawczym w jego firmie przeznaczonym do przewożenia towarów, co oznacza, że w związku z naprawą koniecznym było wynajęcie innego samochodu, który wykorzystywany był codziennie do wykonywania dostaw związanych z działalnością powoda. Po wydaniu przez Sąd Rejonowy w Rzeszowie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, pozwany wniósł sprzeciw domagając się oddalenia powództwa w całości. Wniósł również o zasądzenie kosztów postępowania.

Pozwany podniósł, że nie sposób odnieść się pozytywnie do roszczeń powoda skierowanych w stosunku do niego, albowiem niezależnie od samego faktu wynajmu pojazdu zastępczego, to na osobie występującej z roszczeniem spoczywa wykazanie, że korzystanie z tego pojazdu jest niezbędne i jako takie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą. Zdaniem pozwanego powodowi za okres od 1 listopada 2012 r, do 7 listopada 2012 r. nie przysługuje roszczenie, a to z uwagi na fakt, iż naprawa pojazdu winna zostać zakończona do tego czasu. Ponadto zarzucił, że maksymalna długość skrzyni ładunkowej uszkodzonego samochodu, to 4,25 metra i dlatego też niezrozumiałymi są twierdzenia powoda, że pojazd ten umożliwiał przewóz elementów długości 6 metrów, natomiast pojazd zastępczy takiej możliwości nie spełniał.

Sąd I instancji ustalił, że obie strony sporu są przedsiębiorcami oraz, że uszkodzony samochód marki (...) nr rejestracyjny (...) jest własnością powoda, który wykorzystywał go do prowadzonej działalności gospodarczej. Naprawa samochodu została zlecona podmiotowi trudniącemu się tego rodzaju naprawami, odbywała się ona etapowo. Ostatecznie kalkulacja kosztów naprawy została sporządzona w warsztacie naprawczym
i zaakceptowana przez ubezpieczyciela w dniu 22 października 2012 r.
Po ostatecznej akceptacji przez pozwanego przystąpiono do naprawy pojazdu, którą ukończono w dniu 7 listopada 2012 r. W dniu 9 października 2012 r. powód (jako najemca) zawarł z M. K. wł. F.
z/s w T. (jako wynajmującym) umowę najmu samochodu marki K.
o nr rejestracyjnym (...). Strony określiły czas trwania umowy na okres od 9 października 2012 r. do czasu ukończenia naprawy samochodu stanowiącego własność powoda, jednak nie później, niż do 30 listopada 2012 r. Z tytułu najmu powód zapłacił wynajmującemu kwotę 5.737 zł brutto za okres do 1 listopada 2012 r., natomiast za okres najmu od 1 do 7 listopada 2012 r. najemca zobowiązany był zapłacić odpowiednią kwotę, którą określono w wysokości
229 zł za każdy dzień najmu. Z tego tytułu koszt wyniósł 1.603 zł. Jak ustalił dalej Sąd Rejonowy, średnia dzienna stawka najmu trwającego od 14 do 30 dni samochodu ciężarowego skrzyniowego o długości skrzyni ładunkowej
4,20 metra, tj. samochodu o tych samych parametrach, co uszkodzony pojazd powoda wynosi dla R. 290 zł brutto, natomiast dla miast oddalonych od R. do 300 km, stawka ta wynosi 234 zł brutto. Pojazd będący przedmiotem najmu miał krótszą skrzynię ładunkową niż samochód powoda, co powodowało, że można było przewozić towary tylko o długości do 4 metrów bieżących. Powód chcąc zmniejszyć koszty wynajmu pojazdu zastępczego,
w przypadku gdy miał przewozić materiały dłuższe decydował się tylko
w takich razach na wynajęcie pojazdu o większych parametrach.

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego, Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 31 lipca 2014 r. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę
4.905,59 zł z ustawowymi odsetkami od 8 lutego 2013 r, do dnia zapłaty (pkt I), zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 717 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt II) i zarządził zwrot pozwanemu kwoty 470 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki (pkt III).

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że powództwo należało uznać jako zasadne. Przyjął tym samym, iż wykazane zostały przez powoda przesłanki wynikające z art. 822 § 1 kc, art. 363 § 1 kc oraz art. 36 ust. 1 ustawy z dnia
22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych… (tekst jednolity, Dz. U.
z 2013 r., poz. 393 z późń. zm.). Zdaniem Sądu Rejonowego, na podstawie ustaleń dokonanych w trakcie niniejszego postępowania stwierdzić należy, że zachodziła konieczność najmu samochodu zastępczego przez poszkodowanego, albowiem prowadził on działalność gospodarczą w zakresie obrotu materiałami budowlanymi, a uszkodzony samochód służył mu do przywozu i rozwożenia tychże materiałów. Ubezpieczyciel faktu tego nie kwestionował, natomiast nie uznawał czasu trwania najmu, tj. okresu od 1 do 7 listopada 2012 r. Tymczasem przeprowadzone postępowanie dowodowe, a zwłaszcza zeznania świadka J. G. i pisemne oświadczenie dyrektora powodowej Spółki wykazało, że pojazd zastępczy był wykorzystywany przez powoda również
w spornym okresie. Samochód zastępczy był wykorzystywany przez poszkodowanego w takim zakresie, w jakim korzystałby ze swojego środka lokomocji, gdyby mu szkody nie wyrządzono, w tym w szczególności w celu kontynuacji prowadzonej działalności gospodarczej. Poniesione przez niego wydatki, w związku z wynajęciem samochodu, zapobiegły w istocie utracie określonych dochodów z tejże działalności. Zdaniem Sądu koszty najmu pojazdu zastępczego pozostawały więc w normalnym związku przyczynowym
z kolizją drogową i obejmowały tylko okres konieczny i niezbędny do przeprowadzenia naprawy uszkodzonego pojazdu.

Ostatecznie, za zasadne Sąd Rejonowy uznał roszczenie powoda z tytułu wydatków związanych z najmem pojazdu w kwocie 1.685,36 zł oraz żądanie pozwu, co do zasądzenia kwoty 3.220 zł tytułem trzykrotnego korzystania
z usług spedycyjnych i handlowych. Jako podstawę prawną orzeczenia
w zakresie odsetek Sąd podał art. 481 § 1 kc, natomiast kosztów postępowania art. 98 § 1 i 3 kpc oraz 99 kpc.

Apelację od przedmiotowego wyroku co do punktu I w zakresie kwoty 1.686 zł i punktu II co do kosztów postępowania wniósł pozwany, zarzucając Sądowi I instancji:

1.  naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. :

a.  art. 233 § 1 kpc w związku z art. 227 kpc poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, polegającą na ustaleniu, iż zasadny był najem pojazdu również w okresie od 1 listopada 2012 r. do 7 listopada 2012 r.,

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

a.  361 § 1 i § 2 kc w związku z art. 824 ¹ § 1 kc poprzez przekroczenie zasady, iż odszkodowanie nie może przekraczać wysokości szkody pozostającej w adekwatnym związku przyczynowo skutkowym ze szkodą,

b.  art. 826 § 1 kc poprzez dowolne przyjęcie, iż powód wynajmując pojazd zastępczy dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,
w okresie od 1 listopada 2012 r. do 7 listopada 2012 r. dążył do minimalizacji powstałej szkody,

c.  6 kc poprzez błędne uznanie, iż powód udowodnił zasadność wynajmu pojazdu zastępczego w okresie od 1 listopada 2012 r. do 7 listopada
2012 r..

Wskazując na powyższe podstawy zaskarżenia pozwany wniósł o zmianę wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 3.220 zł
z ustawowymi odsetkami od dnia 8 lutego 2013 r. do dnia zapłaty oraz rozstrzygnięcie w punkcie II o kosztach postępowania według norm przepisanych, a ponadto o zasądzenie kosztów postępowania w postępowaniu apelacyjnym.

W uzasadnieniu apelacji skarżący podtrzymał dotychczas przedstawione stanowisko w zakresie braku podstaw do przyznania i wypłaty odszkodowania za najem pojazdu zastępczego w okresie od 1 do 7 listopada 2012 r., a tym samym uznania za zasadne roszczenia ponad kwotę 3.220 zł.

Sąd Okręgowy rozpoznając przedmiotową apelację nie znalazł podstaw do jej uwzględnienia.

W pierwszej kolejności rozważyć należy zarzut naruszenia prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 kpc, albowiem skierowany on jest na zakwestionowanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, ta zaś najczęściej determinuje zastosowanie prawa materialnego. Zgodnie z w/w przepisem sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Wyrażona w tym przepisie zasada swobodnej oceny dowodów oznacza, że jeżeli sąd zgromadził materiał dowodowy z poszanowaniem przepisów prawa procesowego, wszechstronnie ów materiał ocenił (tzn. odniósł się do wszystkich dowodów mających w sprawie istotne znaczeniem w ich wzajemnych relacjach względem siebie) i wyprowadzając wnioski natury faktycznej nie naruszył reguł logicznego myślenia i doświadczenia życiowego – dokonana w konkretnej sprawie ocena dowodów powinna pozostawać pod ochrona prawa procesowego. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku wskazuje, że Sąd Rejonowy w/w wymaganiom sprostał. Sąd I instancji po wszechstronnym rozważeniu całego zebranego w sprawie materiału wyprowadził logiczny i zgodny
z doświadczeniem życiowym wniosek, iż powód, w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą zmuszony był wynajmować pojazd zastępczy również w spornym okresie. Skarżący z tak dokonaną oceną nie zgadza się, niemniej jednak nie jest wystarczające przedstawienie jedynie własnej oceny, opartej na przekonaniu o innej niż przyjął to Sąd doniosłości, czy wadze poszczególnych środków dowodowych. Konieczne jest wykazanie, że doszło do naruszenia kryteriów wypływających z art. 233 § 1 kpc, tj. zasad wszechstronności, logiki, czy doświadczenia życiowego – a tego skarżący nie uczynił.

Nadmienić należy, iż w aktach sprawy na karcie od 36 – 48 znajdują się dowody z dokumentów w postaci faktur, na podstawie których powód dokonywał zakupu materiałów budowlanych od podmiotów trzecich i jak twierdził w trakcie sporu zachodziła konieczność ich przewiezienia bądź to do jego siedziby, bądź do jego kontrahentów. Faktury te wystawione zostały
w czasie od 2 listopada 2012 r. do 7 listopada 2012 r., co jednoznacznie świadczy, że w w/w okresie zachodziła po stronie powoda potrzeba korzystania
z pojazdu zastępczego. Pozwany, co prawda podnosił zarzuty co do tego, że
w okresie od 1 do 7 listopada występowały dni wolne od pracy, niemniej jednak trudno oczekiwać od podmiotu funkcjonującego w obrocie gospodarczym, by nie planował swoich działań z pewnym wyprzedzeniem, co w okolicznościach niniejszej sprawy zmierzałoby w istocie do tego (idąc za tokiem rozumowania pozwanego), że powód mógłby wynająć samochód jedynie w danym dniu gdyby okazało, że jest on w tym dniu niezbędny. W toku postępowania ustalono, że samochód będący własnością powoda został mu oddany po naprawie w dniu 7 listopada 2012 r., co ewidentnie wskazuje, iż do tego dnia mógł korzystać z pojazdu zastępczego.

W świetle powyższych faktów nie można również mówić i przyjąć jako zasadnych zarzutów o naruszeniu przez Sąd Rejonowy przepisów prawa materialnego wskazanych w apelacji. Co do wysokości stawki najmu, to na ten temat jednoznacznie wypowiedział się biegły sądowy i jak wynika z opinii przez niego wykonanej, koszt wynajęcia samochodu zastępczego przez powoda za dobę był mniejszy niż stawki obowiązujące w R. i okolicy.

Reasumując, apelację pozwanego jako bezzasadną oddalono na podstawie art. 385 kpc.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono stosownie do jego wyniku, na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc oraz art. 108 § 1 kpc.