Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział XIII Cywilny Rodzinny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Alicja Spustek-Kląskała

Sędziowie: SSO Teresa Znaińska

SSR del. Sylwia Krajewska

Protokolant: Magdalena Maślanka

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2015 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa małoletnich A. S. oraz K. S. reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową M. S.

przeciwko R. S.

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia 24 czerwca 2014 r. sygn. akt III RC 808/13

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów kwotę 600 zł tytułem kosztów procesu poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt XIII Ca 480/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 czerwca 2014 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Krzyków we Wrocławiu zasądził od pozwanego R. S. tytułem podwyższonych alimentów na rzecz małoletniego A. S. po 900 zł miesięcznie oraz na rzecz małoletniego K. S. po 700 zł miesięcznie, tj. łącznie kwotę 1600 zł miesięcznie poczynając od dnia 10 listopada 2013 roku, płatne do 10-go dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk M. S., w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 31 lipca 2012 roku w sprawie o sygnaturze akt XIII RC 2533/10 w kwocie po 400 zł miesięcznie na rzecz małoletniego A. S. oraz w kwocie 300 zł miesięcznie na rzecz małoletniego K. S. (pkt I). W pozostałym zakresie Sąd Rejonowy oddalił powództwo (pkt II). Od R. S. zasądzono na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1020 złotych tytułem opłaty od uiszczenia której małoletni powodowie byli zwolnienie, nadto zasądzono od pozwanego na rzecz małoletnich powodów kwotę 2400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt III i IV). Wyrokowi w punkcie I nadano rygor natychmiastowej wykonalności (pkt V).

Sąd Rejonowy ustalił, że małoletni A. S. ur. (...) oraz K. S. ur. (...) są dziećmi R. i M. S.. Wyrokiem z dnia 31.07.2012r. w sprawie XIII RC 2533/10 Sąd Okręgowy we Wrocławiu rozwiązał małżeństwo M. i R. S. przez rozwód z winy obu stron. Jednocześnie, Sąd władzę rodzicielską nad synami stron powierzył matce, ograniczając władzę rodzicielską ojca do ogólnego wglądu w wychowanie, wykształcenie i podejmowanie ważnych decyzji w życiu synów. Udział stron w ponoszeniu kosztów utrzymania synów, został ustalony w ten sposób, że Sąd zasądził od R. S. na rzecz małoletniego A. alimenty w kwocie po 400 zł miesięcznie, zaś na rzecz małoletniego K. alimenty po 300 zł miesięcznie, płatne do dnia 15 – go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk M. S.. Wyrok uprawomocnił się w dniu 22 sierpnia 2012r.

W dacie rozwodu M. S. wraz z synami zamieszkiwała w Irlandii, gdzie wynajmowała dom. Utrzymywała się z pracy na stanowisku barmanki w hotelu (...) oraz zasiłku socjalnego dla matki samotnie wychowującej dzieci. Łącznie z tych źródeł uzyskiwała dochód w wysokości około 2000 euro miesięcznie. Na utrzymanie domu przeznaczała około 600 euro miesięcznie. Dodatkowo ponosiła miesięczne koszty: energii elektrycznej – 60 euro, ogrzewania olejowego – 100 euro, telefonu stacjonarnego wraz z Internetem. Koszt utrzymania synów M. S. oceniała na około 600 euro miesięcznie. Małoletni A. był wówczas uczniem II klasy Gimnazjum, uczęszczał na dodatkowe zajęcia z architektury, których koszt wynosił około 50 euro miesięcznie. Miał zdiagnozowana alergie.

Rober S. wynajmował pokój w mieszkaniu położonym we W. przy ul. (...), za co płacił po 300 zł miesięcznie. Był zatrudniony w Sklepie (...) jako sprzedawca i dostawca i z tego tytułu uzyskiwał wynagrodzenie w wysokości 1400 zł netto miesięcznie.

Małoletni A. i K. S. nadal zamieszkują wraz z matką na terenie Irlandii. Na opłaty za mieszkanie składają się wydatki na: czynsz najmu – 500 euro miesięcznie, internet - 48 euro miesięcznie, energię elektryczną 150 euro miesięcznie, ogrzewanie gazowe – 70 euro miesięcznie, telewizję 13 euro miesięcznie (160 euro rocznie), co daje łącznie kwotę 780 euro miesięcznie.

Małoletni A. ma 16 lat. Pobiera naukę w szkole ponadgimnazjalnej na kierunku architekt – dekorator wnętrz.. Małoletni K. ma obecnie 13 lat i jest uczniem Gimnazjum. Matka małoletnich ponosi tożsame wydatki na obu synów na: wyżywienie – około 200 euro, podręczniki i pomoce naukowe – 40 euro, odzież i obuwie - 30 euro, bilet autobusowy – 60 euro, telefon komórkowy – 10 euro, fryzjera – 20 euro.

Dodatkowo małoletni A. cierpi na alergię, która nasila się wraz z wiekiem. Zdiagnozowano u niego katar sienny, jest uczulony na sierść zwierząt i roztocza kurzu domowego. Z racji tego, że ukończył 16 lat, nie przysługują mu już zniżki na przyjmowane lekarstwa i obecnie ich średni miesięczny koszt zakupu wynosi 15 euro, a nie jak dotychczas 2,50 euro. Jednorazowa wizyta lekarska u alergologa to wydatek rzędu 50 euro miesięcznie.

Małoletni A. nadto korzysta z siłowni, za co jego matka płaci 48 euro miesięcznie. Rozpoczął również kurs prawa jazdy, którego koszt wynosi 70 euro, a każda dodatkowa godzina jazdy jest płatna po 25 euro.

Małoletni K. natomiast w ramach zajęć dodatkowych uczęszcza do klubu piłkarskiego, za co jego matka uiszcza opłatę w wysokości 30 euro miesięcznie oraz na basen, co kosztuje 20 euro miesięcznie.

M. S. w wyniku redukcji zatrudnienia utraciła pracę w hotelu, gdzie pracowała jako pokojówka. Obecnie utrzymuje się wyłącznie z pomocy socjalnej, otrzymuje dodatek mieszkaniowy i zasiłek dla matki w wysokości około 320 euro tygodniowo oraz po 260 euro miesięcznie na każdego z synów tytułem zasiłku na dzieci. Tym samym jej łączne dochody wynoszą około 1800 euro miesięcznie.

R. S. obecnie zamieszkuje w domu w zabudowie wielorodzinnej położonym w M. przy ul. (...). Wymieniony dokonał zakupu przedmiotowej nieruchomości w 2013r. za kwotę 267 000 zł. Środki na zakup przedmiotowej nieruchomości pochodziły ze sprzedaży innej nieruchomości – lokalu mieszkalnego – odziedziczonego po babce, położonego we W. przy ul. (...), który sprzedał za kwotę 318 000 zł.

Aktualnie pozwany na eksploatację domu przeznacza około 220 zł miesięcznie, z czego 100 zł to opłata za energię elektryczną, 60 zł opłata za wodę a 64 zł opłata za wywóz śmieci. Na swoje bieżące utrzymanie wydatkuje 50 – 60 zł dziennie. Pozwany często stołuje się u swoich rodziców.

Pozwany do marca 2013r. pracował w Sklepie (...) uzyskując dochody w wysokości od 3000 do 4000 zł miesięcznie. W dniu 3 grudnia 2013r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą (...) R. S. z siedzibą przy ul. (...) w M..

W związku z rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej pozwany w dniu 20 lutego 2014r. zaciągnął kredyt w celach inwestycyjnych, tj. przygotowania bazy pod sprzęt ciężki i zakupu koparki. Całkowita kwota kredytu wynosiła 100 000 zł, a okres kredytowania wynosi 59 miesięcy z miesięczną ratą spłaty w wysokości 1980 zł miesięcznie. Zawierając w/w umowę kredytową R. S. w kwestionariuszu osobowym zadeklarował średniomiesięczne dochody netto w wysokości 12 000 zł. Jako źródło tych dochodów wskazał pozarolniczą działalność gospodarczą.

A. C. prowadzi działalność gospodarczą A. C. Sklep (...), we W., która ma dwie placówki przy ul. (...). Działalność jest zarejestrowana w aktualnym miejscu zamieszkania pozwanego, tj. w M. przy ul. (...).

Na rachunek bankowy prywatny pozwanego wpływały kwoty pieniężne z rachunku bankowego A. C. w maju 2014r. w kwotach po 1400 zł i 2500 zł. Na przedmiotowym rachunku widnieją również przelewy środków pieniężnych za faktury Vat sklepu monopolowego (...).

R. S. cierpi na nadciśnienie tętnicze i alergie wziewną. Na leki wydatkuje około 50 zł miesięcznie.

Alimenty na rzecz małoletnich synów pozwanego są uiszczane z prywatnego rachunku bankowego A. C..

Sąd Rejonowy zważył, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części. Nastąpiła bowiem zmiana stosunków po stronie obu małoletnich powodów. Wzrosły ich usprawiedliwione potrzeby nie tylko w zakresie kosztów mieszkania, leczenia, odzieży, kosztów związanych z nauką, pojawieniem się zajęć dodatkowych, co wynika z faktu, że chłopcy dojrzewają, dorastają, a od czasu poprzedniego rozstrzygnięcia o alimentach upłynęły już niemal 2 lata. Niewątpliwie wzrosły tez potrzeby chłopców w zakresie ich leczenia, co w połączeniu z faktem utraty pracy przez ich matkę obrazuje zmianę sytuacji, do jakiej doszło po wydaniu wyroku rozwodowego. Na etapie poprzedniej sprawy koszty utrzymania chłopców zostały oszacowane przez M. S. na poziomie po około 600 euro miesięcznie odnośnie do obu synów. Obaj małoletni, którzy obecne mają ukończone po 16 i 14 lat znajdują się w fazie dojrzewania, obaj pobierają naukę na poziomie szkoły ponadpodstawowej, małoletni K. na poziomie I stopnia (odpowiednik polskiego gimnazjum), zaś małoletni A. na poziomie II stopnia (odpowiednik polskiego liceum). Jak zostało ustalone, z racji zbliżonego okresu rozwojowego synów, część wydatków na małoletnich, poznoszona przez nich matkę w skali miesiąca jest tożsama i należą do nich: koszty zapewnienie mieszania (1/3 ogólnych kosztów) – 260 euro, wyżywienie – około 200 euro, podręczniki i pomoce naukowe – 40 euro, odzież i obuwie - 30 euro, bilet autobusowy – 60 euro, telefon komórkowy – 10 euro, fryzjera – 20 euro.

Dalej Sąd w poczet tych potrzeb wliczył w wypadku małoletniego A. koszty jego leczenia, tj. kwotę 15 euro miesięcznie na leki przeciwalergiczne oraz 13 euro miesięcznie na wizyty lekarskie, przyjmując, że minimum 3 razy w ciągu roku chłopiec korzysta z pomocy alergologa, gdzie koszt prywatnej wizyty wynosi 50 euro (3/150 euro : 12 miesięcy). Jako usprawiedliwione Sąd potraktował wydatki na karnet na siłownię dla małoletniego A. - 48 euro miesięcznie oraz wydatki na zajęcia dodatkowe basenu i piłki nożnej małoletniego K. w łącznej wysokości 50 euro miesięcznie. Sąd ustalając poziom aktualnych usprawiedliwionych potrzeb małoletnich na kwoty po około 700 i 670 euro miesięcznie nie wliczył w ich skład ponoszonych przez ich matkę kosztów zapewnienia wakacji letnich, w tym przedmiocie bowiem nie dysponował dostatecznymi danymi finansowymi, które pozwoliłyby na ich konkretne ustalenie. Sąd nie wliczył w poczet w/w potrzeb kosztów ponoszonych przez przedstawicielkę ustawową małoletnich na wyjazdy do Polski i z powrotem. Nie wliczył także wydatków jakie wymieniona czyni na opłacenie kursu prawa jazdy dla strasznego syna, są to bowiem koszty jednorazowe, nie mające charakteru stale powtarzających się wydatków na bieżące utrzymanie.

Zdaniem Sądu z okoliczności sprawy wynika, iż możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego od daty rozwodu znacznie wzrosły.

Sąd ustalił, że wymieniony po formalnym zakończeniu pracy w Sklepie (...) należącym do A. C. w 2013r., w grudniu 2013r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą (...), której przedmiotem jest wynajmowanie koparek i świadczenie usług za pomocą tego sprzętu.

Sąd Rejonowy ustalił, że dochody pozwanego oscylują pomiędzy kwotą 5000 z a kwotą 12000 zł.

Nadto w ocenie Sądu, R. S. uzyskuje dodatkowe dochody z pracy bądź współpracy na rzecz swojej konkubiny A. C., która prowadzi sieć sklepów monopolowych we W. i na rzecz której pracował już na etapie sprawy rozwodowej, a następnie, jak twierdzi do 2013r. Wymieniony co prawda powyższemu zaprzecza, na ostatniej rozprawie w dniu 24.06.2014r. oświadczył nawet, że po poprzedniej rozprawie sądowej w dniu 20.05. 2014r. rozstał się z wymienioną, nie mniej Sąd także w tym zakresie nie dał wiary jego oświadczeniom.

Uwagę Sądu Rejonowego zwróciły wpłaty na rachunek osobisty pozwanego dokonywane przez kontrahentów prowadzonej przez niego działalności (k. 228) co uwzględniając okoliczność, że R. S. ma założony oddzielny rachunek dla transakcji bankowych firmy, przemawia za przyjęciem stanowiska, że nie ewidencjonuje on wszystkich przychodów działalności.

Sąd I instancji uznał, że R. S. nierzetelnie przedstawia swoje dochody, świadomie, na poczet niniejszego postępowania, podaje okoliczności umniejszające jego możliwości zarobkowe.

Od czasu poprzedniej sprawy w przedmiocie alimentów, wzrostowi uległy również możliwości majątkowe pozwanego. R. S. w 2013r. odziedziczył nieruchomość lokalową po babce położoną we W. przy ul. (...), którą sprzedał w maju 2013r. za kwotę 318 000 zł, a część uzyskanych z tytułu sprzedaży środków w kwocie 267 000 zł przeznaczył na zakup domu w zabudowie szeregowej położonego w M. przy ul. (...).

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, iż powództwo zasługuje na uwzględnienie w części i uwzględniając podwyższone, usprawiedliwione potrzeby małoletnich powodów oraz znacznie zwiększone możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego Sąd zasądził od pozwanego R. S. na rzecz małoletniej A. alimenty w kwocie po 900 zł miesięcznie, a więc o 500 zł wyższe o tych ustalonych wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 31.07.2012r. oraz na rzecz małoletniego K. alimenty w kwocie po 700 zł miesięcznie, a więc o 400 zł wyższe od poprzednio ustalonego świadczenia alimentacyjnego, o czym Sąd orzekł w pkt I wyroku.

Sąd oddalił dalej idące powództwo (pkt II wyroku). Uznał bowiem, że mimo, iż M. S. straciła pracę, to jej dochody w porównaniu z datą wyrokowania w sprawie rozwodowej uległy nieznacznemu zmniejszeniu o około 200 euro miesięcznie. Sąd uznał nadto, że matka małoletnich jest osobą młodą, zdrową i dyspozycyjną i nie ma żadnych przeciwwskazań aby podjąć inne zatrudnienie. Sąd przyjął nadto, że aktualnie z uwagi na wiek synów, wymieniona w większym aniżeli dotychczas zakresie winna partycypować w ich utrzymaniu w sposób materialny, aniżeli przez osobiste starania wkładane w ich wychowanie.

Sąd kierując się dyspozycją art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 kpc obciążył pozwanego kosztami sądowymi w postaci opłaty od pozwu, od której małoletni powodowie byli zwolnieni, o czym orzekł w pkt III wyroku.

Na podstawie art. 98 k.p.c. w zw/. z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd obciążył pozwanego kosztami procesu, tj. kosztami zastępstwa procesowego powodów, co uczynił w pkt IV wyroku.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. wyrokowi w pkt I nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Powyższy wyrok zaskarżył pozwany w części, tj. w punkcie I ponad kwotę 500 zł alimentów na rzecz A. S. oraz ponad kwotę 400 zł alimentów na rzecz K. S., jak również w całości w punkcie III i IV.

Apelujący zarzucił:

- naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 135 k.r.i.o. poprzez jego niezastosowanie w sprawie, wyrażające się w przyjęciu, że obecne możliwości zarobkowe i majątkowe ojca dzieci pozwalają na partycypowanie w kosztach utrzymania dzieci na poziomie 1.600 zł miesięcznie, podczas gdy obecnym źródłem dochodu pozwanego jest prowadzona przez niego działalność gospodarcza, z której osiąga dochód rzędu 1.000 zł miesięcznie;

- naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 138 k.r.i.o. w zw. z art. 6 k.c. poprzez ich niezastosowanie w sprawie, wyrażające się w przyjęciu, iż doszło do zmiany stosunków uzasadniającej zmianę obowiązku alimentacyjnego, podczas gdy brak jest ku temu stosownych dowodów;

- naruszenie przepisów prawa procesowego, a to art. 233 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie wyrażające się w dowolnej, a nie swobodnej ocenie materiału dowodowego i ustalenie, że przedstawiony w sprawie materiał dowodowy potwierdza wzrost potrzeb małoletnich.

Wskazując na powyższe uchybienia apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz A. S. alimentów w kwocie 500 zł miesięcznie oraz na rzecz K. S. alimentów w kwocie 400 zł miesięcznie.

Powodowie wnieśli o oddalenie apelacji i zasądzenie na ich rzecz od pozwanego kosztów zastępstwa procesowego za II instancję według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy nadto ustalił:

R. S. posiada zadłużenie w (...) Bank S.A. na kwotę 82.061,35 zł oraz zalega on z opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

dowód: - wyciąg z rachunku bankowego, k. 267-269;

- decyzja z ZUS, k. 270.

Sąd Odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego nie zasługiwała na uwzględnienie i jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Sąd Okręgowy mając nie tylko uprawnienie, ale i obowiązek rozważenia na nowo całego zebranego w sprawie materiału, dokonał jego własnej, samodzielnej i swobodnej oceny, w następstwie czego uznał, że Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i na jego podstawie dokonał trafnych ustaleń faktycznych, które Sąd Odwoławczy przyjmuje za własne.

Przechodząc do analizy poszczególnych zarzutów sformułowanych w apelacji, za niezasadny należało uznać zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 233 k.p.c. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem określone w przepisie art. 233 § 1 k.p.c. granice swobodnej oceny dowodów może naruszać tylko dowolna ocena zebranego materiału, brak wszechstronnej oceny wszystkich istotnych dowodów lub ich ocena sprzeczna z zasadami logicznego powiązania wniosków z ustalonym stanem faktycznym lub doświadczeniem życiowy. Powyższych uchybień nie sposób zarzucić Sądowi Rejonowemu, który w sposób wnikliwy przeprowadził postępowanie dowodowe w sprawie, ustalając stan faktyczny w oparciu o dowody przedłożone przez obie strony procesu, wskazując przyczyny dla których niektórym dowodom odmówił wiarygodności.

Sąd Odwoławczy w pełni podziela ustalenia Sądu Rejonowego w zakresie możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego. Jak trafnie zauważył Sąd I instancji R. S. porzucił pracę w sklepie monopolowym, w którym osiągał miesięczny dochód rzędu 4.000- 5.000 zł i w grudniu 2013 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, której przedmiotem jest wynajmowanie koparek i świadczenie usług za pomocą tego sprzętu. W celu zakupu sprzętu pozwany w dniu 20 lutego 2014r. zaciągnął kredyt w banku na kwotę 100 000 zł deklarując średniomiesięczne dochody netto w wysokości 12 000 zł. Nie sposób zatem zgodzić się z apelującym, że osiąga on miesięcznie dochód w kwocie 1.000 zł. Przeczą temu zasady doświadczenia życiowego. Sprzeczne z logiką jest bowiem porzucanie dobrze płatnej pracy na rzecz rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej z której dochody miałyby być pięciokrotnie niższe od dotychczas osiąganych. Gdyby nawet przyjąć twierdzenia pozwanego za prawdziwe należy wskazać, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” rozumieć należy nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane, lecz te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych. Skoro zatem pozwany osiągał dochody w kwocie 4.000- 5.000 zł – czemu nie zaprzecza- należy przyjąć, że co najmniej w takiej wysokości kształtują się jego możliwości zarobkowe. Nadto, co także zasadnie podkreślił Sąd Rejonowy, pozwany w 2013 r. odziedziczył nieruchomość lokalową po babce położoną we W. przy ul. (...), którą sprzedał w maju 2013 r. za kwotę 318 000 zł. Część uzyskanych z tytułu sprzedaży środków w kwocie 267 000 zł przeznaczył na zakup domu w zabudowie szeregowej położonego w M. przy ul. (...), zaś że kwotę łącznie 24.500 zł przeznaczył na wykończenie tego domu. Bezsprzecznie tym samym majątek pozwanego wzrósł.

Ustalając potrzeby małoletnich powodów Sąd Rejonowy oparł się na twierdzeniach ich matki. Przedstawione przez nią zestawienia znajdują potwierdzenie w przedłożonych dowodach z dokumentów, nadto zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego nie sposób uznać, aby wskazane przez M. S. koszty utrzymania synów były wygórowane. Pozwany tymczasem nie przedstawił żadnych dowodów, które wykazywałyby bezzasadność twierdzeń powodów w tym zakresie.

Mając zatem na uwadze, że od dnia wydania wyroku w sprawie rozwodowej wzrosły możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego oraz zwiększyły się potrzeby małoletnich, Sąd Rejonowy zasadnie podwyższył od R. S. kwoty alimentów na rzecz każdego z synów. Nie sposób zatem zarzucić Sądowi I instancji, aby w tym zakresie naruszył przepisy art. 135 i art. 138 k.r.i.o.

Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu. Bezsprzecznie stroną przegrywającą w niniejszej sprawie jest pozwany, tym samym zasadnie został on obciążony przez Sąd Rejonowy kosztami sądowymi w postaci opłaty od pozwu, od której małoletni powodowie byli zwolnieni oraz prawidłowo obciążył pozwanego kosztami zastępstwa procesowego powodów w kwocie 2.400 zł.

W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, że zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu, zaś apelacja nie dostarczyła innych argumentów do podważenia wyroku Sądu I instancji. Nie znajdując zatem usprawiedliwionych podstaw do uwzględnienia apelacji, na podstawie art. 385 kpc. orzeczono jak na wstępie.

Na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 4 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd Okręgowy obciążył pozwanego kosztami procesu poniesionymi przez powodów w postępowaniu odwoławczym, tj. kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 600 zł.