Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Kośka

Sędziowie: SSO Ewa Piątkowska-Bidas

SSO Beata Piwko (spr.)

Protokolant: st. prot. sąd. Beata Wodecka

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2015 r. w Kielcach na rozprawie

sprawy z powództwa A. G.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Końskich

z dnia 11 września 2014 r. sygn. I C 720/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok:

1)  w punkcie II (drugim) w ten sposób, że odsetki ustawowe od zasądzonej w punkcie I (pierwszym) kwoty 5000 (pięć tysięcy) złotych zasądza dodatkowo za okres od 15 lipca 2014 roku do 10 września 2014 roku; zasądza od (...) S.A.w W.na rzecz A. G.dodatkowo 10000(dziesięć tysięcy) złotych z odsetkami ustawowymi od 15 lipca 2014 roku;

2)  w punkcie III (trzecim)przez jego uchylenie;

3)  w punkcie IV (czwartym) i pobiera od (...) S.A. w W. 750 (siedemset pięćdziesiąt) złotych zamiast 250 złotych;

4)  w punkcie V (piątym) i zasądza 1667 złotych zamiast 525 złotych;

II.  zasądza od (...) S.A. w W. na rzecz A. G. 1100 (jeden tysiąc sto) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 1415/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 11 września 2014 roku Sąd Rejonowy w Końskich, Wydział I Cywilny zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki A. G. kwotę 10.000 złotych tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami w stosunku rocznym od dnia 11 września 2014 roku do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałej części oraz orzekł o kosztach sądowych i kosztach procesu.

Apelację od powyższego wyroku wniosła powódka zaskarżając go w zakresie pkt II co do oddalenia powództwa odnośnie kwoty 10.000 złotych, pkt I co do odsetek ustawowych od zasądzonej kwoty 5000 złotych od dnia 15.07.2014 r. do dnia 10.09.2014 r. oraz pkt III w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach. Wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa materialnego, a to art. 445 § 1 k.c. poprzez błędną jego wykładnię polegającą na przyjęciu, iż kwota łącznie 10000 złotych jest adekwatna do doznanej szkody podczas, gdy nie uwzględnia ona zasady pełnej kompensaty doznanej krzywdy w obliczu ustalonego przez biegłych 13 % uszczerbku na zdrowiu i negatywnymi skutkami wypadku, naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię, a to art. 481 k.c. oraz przez niezastosowanie art. 455 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) i w konsekwencji przyjęcie, iż odsetki należą się od daty wyroku, a nie od daty żądanej przez powódkę oraz naruszenie prawa procesowego, a to art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego z pominięciem treści art. 278 § 1 k.p.c. co doprowadziło do pominięcia części wyników badań powódki przez dopuszczonych w sprawie biegłych sądowych, którzy określili trwały uszczerbek na zdrowiu powódki w łącznej wysokości 13 %. W konsekwencji powódka wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt II poprzez zasądzenie na rzecz powódki kwoty 10.000 złotych wraz z odsetkami od dnia 15 lipca 2014 roku do dnia zapłaty, w pkt I przez zasądzenie odsetek ustawowych od kwoty 5000 złotych od dnia 15 lipca 2014 roku do dnia 10.09.2014 roku oraz zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania za I i II instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, iż Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia faktyczne Sądu I instancji i przyjmuje je za własne. Sąd I instancji rozważył bowiem i ocenił całokształt materiału dowodowego, w tym także z opinii biegłych, nie naruszając granic swobodnej oceny dowodów. Nie ma przy tym racji powódka, kiedy wskazuje na naruszenie przez Sąd I instancji przepisu art. 233 § 1 k.p.c. i art. 278 § 1 k.p.c.. Zarzut ten, sprowadza się bowiem do kwestionowania nie granic oceny dowodów, na co wskazywać by mogła treść powołanych przepisów, a ma na celu wskazanie, iż Sąd I instancji z prawidłowo ustalonego stanu faktycznego wyprowadził niewłaściwe wnioski co do wysokości odpowiedniego zadośćuczynienia należnego powódce, a więc jest w istocie zarzutem naruszenia art. 445 § 1 k.c..

Przyznać jednakże należy powódce, iż Sąd Rejonowy niewłaściwie uznał, iż adekwatną do doznanej przez powódkę krzywdy sumą zadośćuczynienia jest kwota 10.000 złotych (mając na uwadze wypłaconą w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 6.000 złotych). Zdaniem Sądu Okręgowego odpowiednią kwotą zadośćuczynienia należną powódce z tytułu krzywdy doznanej w dniu 3 maja 2002 roku winna być kwota 20.000 złotych (nie włączając kwoty zadośćuczynienia z postępowania likwidacyjnego). Za uznaniem, iż właśnie taka kwota jest odpowiednia do krzywdy doznanej przez powódkę przemawia przede wszystkim fakt, iż na obecnym poziomie wiedzy medycznej nie istnieje możliwość całkowitego powrotu do zdrowia powódki. Zauważyć przy tym należy, iż w wyniku wypadku doznała ona 13 % uszczerbku na zdrowiu, a od chwili zdarzenia występuje u niej trwałe ograniczenie ruchów w stawie barkowym prawym. Co istotne, powódka pracuje jako pielęgniarka, co wiąże się z koniecznością podnoszenia rąk powyżej głowy (np. przy wieszaniu kroplówek), a czynności te są niemożliwe do wykonania dla powódki, osoby praworęcznej ze stwierdzonym guzem w ręce lewej. Za przyznaniem zadośćuczynienia w tej wysokości przemawia także ograniczenie w wykonywaniu obowiązków domowych, takich jak mycie okien, wieszanie firanek, sprzątanie oraz niemożliwość wykonywania prac, które sprawiały powódce przyjemność, jak robienie na drutach czy szydełkowanie. Wskazać również należy na długotrwały czas (10 tygodni) kiedy to powódka miała w gipsie nie tylko rękę ale i całą klatkę piersiową, co miało miejsce w okresie, kiedy panuje wysoka temperatura powietrza.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd Okręgowy uznał, iż adekwatną kwotą zadośćuczynienia należną powódce winna być kwota 20.000 złotych (bez uwzględniania kwoty wypłaconej w toku postępowania likwidacyjnego), co skutkowało zmianą zaskarżonego wyroku w pkt II poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki dodatkowo kwoty 10.000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 lipca 2014 roku do dnia zapłaty uznając, o czym mowa będzie poniżej, iż odsetki należą się zgodnie z żądaniem pozwu od dnia rozszerzenia powództwa.

Sąd Okręgowy w pełni podziela pogląd Sądu Najwyższego, że wymagalność roszczenia o zadośćuczynienie za krzywdę, a tym samym i początkowy termin naliczania odsetek za opóźnienie w zapłacie należnego zadośćuczynienia, może się różnie kształtować w zależności od okoliczności sprawy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 2011 roku,, I CSKN243/10, Lex nr 848109). W świetle tego stanowiska terminem, od którego należą się odsetki za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia za krzywdę, może być więc, w zależności od okoliczności sprawy, zarówno dzień poprzedzający wyrokowanie o zadośćuczynieniu, jak i dzień tego wyrokowania. Sąd Rejonowy na potrzeby procesu przeprowadził postępowanie dowodowe, co nie zmienia faktu, że w toku procesu nie ujawniono żadnych nowych okoliczności mających wpływ na wysokość zadośćuczynienia, zatem pozwany mógł we własnym zakresie ustalić rozmiar szkody w momencie zgłoszenia żądania zadośćuczynienia (czy rozszerzenia powództwa). Zasądzenie odsetek od dnia 15 lipca 2014 roku zgodnie z żądaniem pozwu znajduje zatem uzasadnienie w okolicznościach przedmiotowej sprawy.

Sąd Okręgowy uznał apelację powódki za zasadną również w zakresie odsetek zasądzonych od kwoty 5.000 złotych i zmienił zaskarżony wyrok w pkt I w ten sposób, że odsetki ustawowe od zasądzonej kwoty 5000 złotych zasądził dodatkowo od dnia 15 lipca 2014 roku do dnia 10 września 2014 roku.

Uwzględnienie apelacji, skutkujące uwzględnieniem powództwa w całości, pociągało za sobą konieczność zmiany rozstrzygnięcia co do kosztów sądowych i kosztów procesu. Mając na względzie fakt, iż powódka wygrała sprawę w całości, na mocy art. 113 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. należało pobrać od strony pozwanej kwotę 750 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, zamiast kwoty 250 złotych, oraz uchylić pkt III zaskarżonego wyroku, w jakim orzeczono o nakazaniu pobrania kwoty 500 złotych od powódki tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych. Zmianie podlegał także wyrok co do kosztów procesu – w miejsce kwoty 525 złotych zasądzono od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1667 złotych tytułem zwrotu całości kosztów procesu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w pkt II w ten sposób, że odsetki ustawowe od zasądzonej w pkt I kwoty 5.000 złotych zasądził dodatkowo za okres od 15 lipca 2014 roku do 10 września 2014 roku; zasądził od pozwanego na rzecz powódki dodatkowo kwotę 10.000 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 15 lipca 2014 roku, w pkt III poprzez jego uchylenie, w pkt IV poprzez nakazanie pobrania od pozwanego kwoty 750 złotych w miejsce kwoty 250 złotych oraz w pkt V poprzez zasądzenie kwoty 1667 złotych zamiast 525 złotych (pkt I wyroku).

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z 391 § 1 k.p.c.. Na koszty procesu złożyła się opłata od apelacji w kwocie 500 złotych oraz koszty zastępstwa procesowego powódki w kwocie 600 złotych (50% z 1200 złotych - ustalone na podstawie § 6 pkt 4 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 460) (pkt II wyroku).

SSO Beata Piwko SSO Ewa Piątkowska-Bidas SSO Monika Kośka