Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ca 6/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w (...) IV Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Wanda Dumanowska (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2015 r., w S.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Kancelarii (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K.

przeciwko T. K.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w (...)

z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt I C 88/14

oddala apelację

Sygn. akt IV Ca 6/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem zaocznym Sąd Rejonowy w (...) oddalił powództwo Kancelarii (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. wobec pozwanego T. K. o zapłatę kwoty 600,65 zł wraz z należnościami ubocznymi, przyjmując, iż strona powodowa nie udowodniła roszczenia.

Od tego wyroku apelację wniósł powód, zaskarżając go w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie art. 339 § 2 kpe poprzez oddalenie powództwa w sytuacji gdy zasadność powództwa nie budziła jakichkolwiek wątpliwości. W konkluzji apelacji powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie roszczenia wraz z kosztami za drugą instancję.

Mając na względzie treść art. 505 ¹³ § 1 kpe Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Przepis art. 339 § 2 kpe ustanawia domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczących okoliczności faktycznych w wypadku bezczynności pozwanego, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Domniemanie to dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe.

Jest to przepis wyjątkowy i nie może być wykładany rozszerzająco (vide: uzasadnienie wyroku SN z 18 lutego 1972 r., III CRN 539/71, Legalis nr 16044). Zatem sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy w świetle przepisów obowiązującego prawa materialnego, twierdzenia powoda uzasadniają uwzględnienie żądań pozwu, w zakresie tym bowiem nie obowiązuje domniemanie z art. 339 § 2 kpe. W judykaturze utrwalony jest pogląd, iż negatywny wynik takich rozważań powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo (vide: wyrok SN z 7 czerwca 1972 r., III CRN 30/72, L.; wyrok SN z 31 marca 1999 r., I CKU 176/97, Legalis nr 44542; wyrok SN z 6 czerwca 1997 r., I CKU 87/97, L.; wyrok SN z 15 marca 1996 r., I CRN 26/96, L.; wyrok SN z 15 września 1967 r., III CRN 175/67, L.). Przepisem prawa materialnego jest również art. 6 kc, na który powołał się Sąd Rejonowy.

Analiza akt sprawy wskazuje, iż Przewodniczący Sądu Rejonowego w (...), w zarządzeniu o dekretacji pozwu, prawidłowo zastosował się do nakazu wynikającego z art. 505³⁷§ 1 kpc.

Przed dokonaniem nowelizacji Kodeksu, która weszła w życie 7 lipca 2013 r., na mocy ustawy z 10 maja 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 654) w przypadku przekazania sądowi właściwości ogólnej pozwu wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym ( (...)), w razie stwierdzenia braków formalnych pozwu, przewodniczący wzywał do ich usunięcia lub uzupełnienia pozwu, w sposób odpowiedni dla postępowania, w którym sprawa miała być rozpoznawana.

W aktualnym stanie prawnym, po uchyleniu nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym po przekazaniu sprawy do sądu według właściwości ogólnej, w przypadkach wskazanych w art. 505³³ § 1, art. 505³⁴ § 1 oraz art. 505 § 1 kpc, przewodniczący wzywa powoda jedynie do wykazania umocowania zgodnie z art. 68 zd. pierwsze kpc oraz do dołączenia pełnomocnictwa zgodnie z art. 89 § 1 zd. pierwsze i drugie kpc. Natomiast, w wypadku przekazaniu sprawy na podstawie art. 505³³ § 1 oraz art. 505³⁴ § 1 kpc, dodatkowo wzywa do uiszczenia opłaty uzupełniającej od pozwu.

Uzupełnienia powyższych braków powód powinien dokonać w terminie dwutygodniowym od daty doręczenia wezwania pod rygorem umorzenia przez sąd postępowania.

Przepis art. 505 § 1 kpc, w nowym brzmieniu, nie jest podstawą żądania przedstawiania przez powoda dowodów, wskazanych (opisanych) uprzednio i niedołączonych do pozwu. Nie jest tą podstawą również art. 130 kpc. Po wprowadzeniu nowej, uniwersalnej regulacji służącej koncentracji materiału procesowego, tę podstawę stanowią obecnie przepisy art. 6 § 2, art. 207 § 3, art. 217 § 1 kpc, przy czym należy mieć na uwadze skutki nierealizowania ciężaru wspierania postępowania.

Zatem słusznie Sąd Rejonowy uznał, iż powód nie udowodnił swojego roszczenia, bowiem nie przedstawił żadnych dokumentów, które mogłyby uzasadnić żądania, co należało potraktować jako „uzasadnione wątpliwości" w rozumieniu art. 339 § 2 kpc.

Wobec powyższego, na podstawie art. 385 kpc należało orzec jak w sentencji.

IV Ca 6/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE