Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Wojciech Kottik

Protokolant – K. P.

w obecności oskarżyciela publ. M. N.

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2015r., sprawy

R. I. D.

córki A. i M. z domu K.

ur. (...) w O.

obwinionej o to, że:

w okresie od 27 czerwca 2014 r., do 09 lipca 2014 r., w O. przy ul. (...) w kinie (...) dokonała kradzieży pieniędzy w kwocie 177,60 zł za sprzedaż artykułów spożywczych z pominięciem kasy rejestrującej na szkodę (...) S. A.

- tj. za wykroczenia z art. 119 § 1 kw,

ORZEKA

I.  obwinioną R. I. D. uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej czynów i za to z mocy art. 119 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw skazuje ją na karę grzywny w wymiarze 500,- (pięćset) złotych;

II.  na podstawie art. 119 § 4 kw orzeka wobec obwinionej środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S. A. kwoty 177,60 (sto siedemdziesiąt siedem i 60/100) złotych;

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinioną od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniona R. D. w okresie od listopada 2012 r., do końca lipca 2014 r., była zatrudniona na umowę zlecenie w kinie (...) w O., przy ul. (...). Do jej obowiązków należała sprzedaż biletów, dbanie o czystość biura i praca w barze i kawiarni kina. Podczas pracy w barze obwiniona sprzedawała klientom głównie popcorn, chipsy, napoje i słodycze. Po przyjęciu zamówienia od klienta wydawała mu zamówione produkty, nabijała transakcję na kasę fiskalną, w której otwierała się wówczas kasetka na pieniądze do której powinna była wkładać otrzymaną od klienta należność. Obwiniona i jej koleżanka z którą wówczas pracowała A. B. wymyśliły i wprowadziły w życie plan, który umożliwiał im przejmowanie części należności za sprzedane klientom produkty z baru do własnej kieszeni. W tym celu po wydaniu klientowi produktów jedynie markowały nabijanie tej transakcji na kasę, posiadanym kluczem otwierały szufladę na pieniądze w kasie chowały tam na chwilę otrzymane od klienta pieniądze a po pewnym czasie wyjmowały w wolnej chwili te pieniądze z kasy chowały się za filar i przekładały je do własnych torebek. Proceder ten wyszedł na jaw po jednej z gruntownych kontroli, kiedy to kierownik kina stwierdziwszy niedobór w kasie baru zaczął dokładnie sprawdzać nagrania z monitoringu baru. Wyliczył na podstawie szczegółowego zestawienia transakcji porównanego z nagraniem z kamer, że obwiniona R. D. w okresie od 27 czerwca 2014 r. do dnia 09 lipca 2014 r. przywłaszczyła na szkodę kina pieniądze w łącznej kwocie 177,60 zł. Jej koleżanka zdołała w podobnym okresie przywłaszczyć kwotę 927,80 zł. W dniu 07 sierpnia 2014 r., obwiniona i jej koleżanka zostały wezwane na spotkanie u dyrektora kina, w którym uczestniczył również kierownik kina. Zostały wówczas poinformowane o ustaleniach jakie poczynił M. R.. Wobec przedstawionych im dowodów przyznały się do przywłaszczenia pieniędzy i prosiły o możliwość ich zwrócenia bez informowania organów ścigania, na co nie zgodził się dyrektor.

( dowody: cv obwinionej - k. 8; zestawienie transakcji – k. 9-45; płyta z nagraniem – k. 50; zeznania świadka – M. R. – k. 60)

Obwiniona w wyjaśnieniach złożonych na etapie czynności wyjaśniających nie przyznała się do stawianego jej zarzutu. Jak wyjaśniła, zarzucono jej że kradła pieniądze a jej zdaniem, przy dużej liczbie klientów mogły się zdarzyć sytuacje, ze jedynie przez pomyłkę nie nabiła produktów na kasę, przez co nie wyskoczył paragon a pieniądze i tak trafiały do kasetki.

( wyjaśnienia obwinionej - k. 52v)

Obwiniona pomimo prawidłowego zawiadomienia jej o terminie rozprawy nie stawiła się na nią bez usprawiedliwienia i nie nadesłała pisemnych wyjaśnień.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia obwinionej nie zasługują na wiarę. Wbrew jej twierdzeniom analiza zebranego materiału dowodowego, w tym w szczególności, wprawdzie niezbyt dobrej jakości nagranie z kamery monitoringu baru z zestawieniem transakcji pozwalają na ustalenie, że proceder opisany przez świadka – kierownika kina M. R. (2) faktycznie odbywał się w sposób przez niego scharakteryzowany. Analiza tych nagrań w porównaniu z zestawieniem transakcji (przy uwzględnieniu 14 minutowego opóźnienia nagrania w stosunku do raportu) pozwala na przyjęcie, ze obwiniona w dniu 27 czerwca 2014 r., nie nabiła na kasę 2 transakcji na kwotę 28 zł, w dniu 29 czerwca 2014 r.- 4 transakcji na kwotę 99,60 zł, w dniu 05 lipca 2014 r. – 2 transakcji na kwotę 27 zł i w dniu 09 lipca 2014 r. – 2 transakcji na kwotę 23 zł. Łączna kwota zagarniętych w opisany wyżej sposób wyniosła 177,60 zł. W ocenie Sądu nie ma jakichkolwiek podstaw, aby odmówić wiarygodności opisanym wyżej dowodom w postaci dokumentów i nagrania z monitoringu. Podobnie Sąd ocenił relację świadka – kierownika kina. Relację tego świadka wspierają dowody w postaci dokumentów i nagrania czyniąc ją tym samym w pełni wiarygodną. Zdaniem Sądu świadek nie miał, w przeciwieństwie do obwinionej, żadnych podstaw, aby zeznawać nieprawdę. Natomiast obwinionej niewątpliwie zależało na tym, aby przedstawić się w jak najkorzystniejszym świetle.

Obwiniona wprost przyznała, że mogła jej się zdarzać, że przez przypadek nie nabijała na kasę transakcji, jednak jej zapewnienia w świetle widocznych na nagraniu manipulacji z kluczem do kasy a następnie wyjmowanie z kasy słabo widocznych przedmiotów (pieniędzy) i chowanie się za filar w miejscu niewidocznym dla obiektywu kamery jednoznacznie wskazuje na umyślność działania i faktyczny cel tych zabiegów.

W ocenie Sądu, zatem nie można mówić o tym, że obwiniona działała w błędzie usprawiedliwionym okolicznościami, a z pełną premedytacją wykorzystała sytuację i przywłaszczyła sobie kwotę 177,60 zł.

Uwzględniając powyższe ustalenia, przyjęto, że zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy w pełni pozwala na uznanie, że obwiniona swoim zachowaniem wypełniła znamiona wykroczenia z art. 119§1 kw.

Wymierzając obwinionej karę za czyn opisany w zarzucie jako podstawową okoliczność obciążającą potraktowano przede wszystkim działanie obwinionej z jawnym pogwałceniem obowiązujących przepisów i norm nie tylko prawa, ale i norm etycznych. Jak widać, choćby z postawy obwinionej prezentowanej w składanych wyjaśnieniach, pomimo pełnej świadomości, iż przywłaszczyła nienależne jej pieniądze nawet nie pokusiła się o krytyczną refleksję nad własnym zachowaniem. Takie zachowanie świadczy doskonale o lekceważącym stosunku do przepisów prawa i o demoralizacji obwinionej oraz bezrefleksyjnym stosunku do swojego zachowania i jego konsekwencji.

Dlatego też pomimo dotychczasowej niekaralności obwinionej i jej nienajlepszej sytuacji materialnej Sąd uznał, że należy orzec wobec niej karę grzywny w tej właśnie wysokości

Może taka kara, o silnym walorze wychowawczym, skłoni obwinioną do zastanowienia się nad własnym zachowaniem i wdroży ją do poszanowania cudzego mienia i w ogólności przepisów prawa oraz powstrzyma od podobnych zachowań w przyszłości.

Sąd uznał za niezbędne i konieczne orzeczenie środka karnego w postaci nałożenia na obwinioną obowiązku naprawienia pokrzywdzonemu szkody wyrządzonej jej czynem.

O kosztach orzeczono, jak w pkt. III wyroku uznając, że sytuacja materialna obwinionej nie pozwala jej na ich uiszczenie.