Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2015r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2015r. w O.

sprawy z odwołania J. J. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. J. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 07.08.2014r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 07.08.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił J. J. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W odwołaniu od tej decyzji J. J. (1) wskazał, że decyzja ta jest niezgodna z prawem.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego odrzucenie. W uzasadnieniu wskazał, iż J. J. (1) nie wniósł sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 16.07.2014r. stwierdził, że odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy od 24.06.2014r. do 31.07.2016r. Powołując się na art. 477 ⁹ § 3 ¹ kpc organ rentowy podniósł, że odwołujący nie może obecnie kwestionować w/w orzeczenia, dlatego jego odwołanie podlega odrzuceniu.

J. J. (1) na rozprawie w dniu 04.02.2015r. oświadczył, że zgadza się z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS. Kwestionował natomiast staż pracy i domagał się zaliczenia okresów prowadzenia działalności gospodarczej od 08.04.1971r. do 09.09.1975r., od 24.05.1977r. do 31.08.1979r. i od 01.10.1993r. do 16.02.2010r.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Przedmiotem odwołania była decyzja ZUS z dnia 07.08.2014r., którą Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił J. J. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Organ rentowy, powołując się na art. 477 ⁹ § 3 ¹ kpc, wnosił o odrzucenie odwołania. Brak jest jednak przesłanek do odrzucenia odwołania.

Zgodnie z art. 477 ⁹ § 3 ¹ kpc Sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia.

Z akt rentowych odwołującego wynika, że wniosek o rentę złożył w dniu 24.06.2014r. W toku jego rozpoznawania był badany przez Lekarza orzecznika ZUS , który w orzeczeniu z dnia stwierdził, że jest częściowo niezdolny do pracy od 24.06.2014r. do 31.07.2016r. Wprawdzie J. J. (2) nie zgłaszał sprzeciwu od orzeczenia Lekarza orzecznika, lecz na rozprawie w dniu 04.02.2015r. oświadczył, iż zgadza się z tym orzeczeniem, początkową datą niezdolności oraz czasookresem niezdolności. Z powyższego wynika więc, iż nie kwestionuje orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, nie ma więc podstaw do odrzucenia odwołania. Odwołujący nie zgadzał się natomiast ze stażem pracy przyjętym przez ZUS przy wydawaniu zaskarżonej decyzji i domagał się zaliczenia okresów nie ujętych przez ZUS.

Należy wskazać, iż wobec nie wniesienia sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, w niniejszym postępowaniu Sąd jako datę niezdolności musi przyjąć dzień wskazany w tym orzeczeniu, tj. 24.06.2014r. a kwestia stopnia niezdolności do pracy, daty jej powstania oraz czasookresu niezdolności nie może być w ogóle badana. W tej sytuacji Sąd pominął opinię biegłych, sporządzoną w niniejszej sprawie i badał, czy przy przyjęciu jako daty częściowej niezdolności do pracy dnia 24.06.2014r. J. J. (1) spełnia warunki do przyznania prawa do renty,

W ocenie Sądu odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (art. 57 ust. 2).

Zgodnie zaś z art. 58 ust. 1 pkt 5 w/w ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej (art. 58 ust. 2).

4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (art. 58 ust. 4).

Z treści zaskarżonej decyzji wynika, iż ZUS do stażu pracy nie zaliczono okresu prowadzenia działalności gospodarczej od 08.04.1971r. do 09.09.1975r. i od 24.05.1977r. do 31.08.1979r. Wynika z niej również, że okres prowadzenia działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowo- (...) w O. został zaliczony od 08.06.1992r. do 31.12.1992r. i od 01.02.1994r. do 09.12.2001r. Ponieważ w kwestionariuszu okresów składkowych i nieskładkowych odwołujący okres tej działalności wskazał jako okres od 01.10.1993r. do 16.02.2010r., przedmiotem sporu w tym zakresie były okresy od 01.10.1993r. do 31.01.1994r. i od 10.12.2001r. do 16.02.2010r., gdyż nie zostały one zaliczone.

W ocenie Sądu wydając zaskarżoną decyzję ZUS prawidłowo okres prowadzenia działalności gospodarczej pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowo- (...) w O. zaliczył jako okres od 08.06.1992r. do 31.12.1992r. i od 01.02.1994r. do 09.12.2001r. Zgodnie bowiem z Poświadczeniem dla celów świadczeń emerytalno-rentowych (k. 38a.r.) odwołujący podlegał ubezpieczeniu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w okresie od 08.06.1992r. do 31.12.1992r. i od 01.02.1994r. do 31.10.2002r., lecz z tytułu tej działalności gospodarczej opłacał składki tylko w okresie od 08.06.1992r. do 31.12.1992r. i od 01.02.1994r. do 09.12.2001r. Z przepisu art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wynika zaś, że okresami składkowymi są okresy opłacania składek na ubezpieczenie społeczne w wysokości określonej w przepisach o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych.

Zauważyć trzeba, że z wyjaśnień J. J. (1), złożonych na rozprawie w dniu 04.02.2015r. wynika, iż faktycznie nie prowadził działalności od 2002r., gdyż zawiesił jej prowadzenie. Odwołujący przyznał, iż po zawieszeniu działalności już nie opłacał składek. Wprawdzie twierdził, że w 2002r. do jej zawieszenia składki opłacał, lecz w kontekście w/w Poświadczenia z k. 38a.r. należy to twierdzenie uznać za gołosłowne. Podobnie należy odnieść się do twierdzenia odwołującego o prowadzeniu działalności i opłacaniu składek także w okresie od 01.01.1993r. do 31.01.1994r. Gdyby składki w tym okresie rzeczywiście zostały zapłacone, fakt ten zostałby potwierdzony w w/w Poświadczeniu, skoro dotyczy ono okresu przed i po 1993r.

Odnosząc się do pozostałego spornego okresu, Sąd, mając na uwadze materiał dowodowy dotyczący stażu pracy i daty częściowej niezdolności do pracy uznał, iż nawet zaliczenie do stażu pracy okresu 08.04.1971r. do 09.09.1975r. i od 24.05.1977r. do 31.08.1979r. nie spowoduje spełnienia warunków wymaganych do przyznania renty.

Jak już wskazano wyżej, w kontekście orzeczenia lekarza orzecznika ZUS należy przyjąć, iż J. J. (1) jest osobą częściowo niezdolną do pracy. W takiej sytuacji w sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 57 ust. 2 i art. 58 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż dotyczą one osób całkowicie niezdolnych do pracy. Dla ustalenia uprawnień do renty w przypadku odwołującego nie ma wobec tego znaczenia to, że osiągnąłby ogólny staż pracy 25 lub nawet 30 lat.

Istotne znaczenie ma natomiast fakt, czy jego niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów oraz to, czy w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy posiada on wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat.

Zdaniem Sądu żaden z w/w warunków nie został spełniony. W dacie powstania niezdolności do pracy, ustalonej przez Lekarza orzecznika ZUS (24.06.2014r.), J. J. (1) nie podlegał żadnemu ubezpieczeniu, bowiem jego ostatnim okresem ubezpieczenia jest okres opłacania składek z tytułu działalności gospodarczej, tj. 09.12.2001r. Odwołujący na rozprawie w dniu 04.02.2015r. oświadczył, że zawiesił działalność gospodarczą od 2001r. lub 2002r. i potem pracował dorywczo, bez opłacania składek. Składając do ZUS wniosek o rentę odwołujący podał, jakich okresów domaga się zaliczenia do stażu pracy, przy czym wskazał okresy kończące się na dacie 16.02.2010r. Także przed Sądem nie powoływał innych okresów. Biorąc pod uwagę uwzględnione przez ZUS okresy, w tym prawidłowo uwzględniony okres działalności gospodarczej od 08.06.1992r. do 31.12.1992r. i od 01.02.1994r. do 09.12.2001r., należy stwierdzić, że niezdolność do pracy J. J. (1) nie powstała w okresie wskazanym w art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ani w ciągu 18 miesięcy od ustania takiego okresu. Nadto skoro w okresie od 09.12.2001r. do chwili obecnej odwołujący nie posiada żadnego okresu ubezpieczenia, nie jest też spełniony warunek określony w art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 w/w ustawy, a tym samym brak jest podstaw do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴§ 1 kpc oddalił odwołanie J. J. (1) od decyzji ZUS z dnia 07.08.2014r.