Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Maciej R. Socha

Protokolant: Agnieszka Mrówka

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2015 roku

sprawy B. C. (C.)

urodz. (...) w S.,

syna J. i A. z d. K.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 27 sierpnia 2014 r. w W., woj. (...), przy wykorzystaniu reklamówki z wkładem aluminiowym usiłował zabrać w celu przywłaszczenia kurtkę marki E. oraz koszulkę marki N. o łącznej wartości 689,98 zł, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na spłoszenie przez pracownika, czym działał na szkodę sklepu (...), przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze o sygn. akt II K (...) z dnia 13 maja 2011 r. za czyn z art. 278§ 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64§ 1 kk na karę jednego roku i trzech miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 281kk w zw. z art. 64§2 kk na karę jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności i karę łączną dwóch lat pozbawienia wolności, która odbył w okresie od 22 stycznia 2012 r. do 26 sierpnia 2013 r.,

tj. o czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk ;

I oskarżonego B. C. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. popełnienia występku z art. 13§1 kk w zw. z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, i za czyn ten na podstawie art. 278§1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności ;

II na podstawie art. 63§1 kk na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego B. C. zalicza okres zatrzymania oskarżonego w dniu 27 sierpnia 2014 r. ;

III zwalnia oskarżonego B. C. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, oraz nie wymierza mu opłaty.

Sygnatura akt II K 1125/2014

UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny :

W dniu 27 sierpnia 2014 roku oskarżony B. C. postanowił dokonać kradzieży odzieży ze sklepu (...) mieszczącego się w galerii handlowej w W.. W tym celu około godziny 14:00 oskarżony B. C. udał się do tego sklepu i przy wykorzystaniu reklamówki z wkładem aluminiowym usiłował zabrać w celu przywłaszczenia kurtkę marki E. oraz koszulkę marki N. o łącznej wartości 689,98 zł, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na spłoszenie przez pracownika sklepu, czym działał na szkodę sklepu (...). Następnie oskarżony B. C. został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji, powiadomionych o zdarzeniu przez pracownika sklepu.

/Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego B. C. – k. 15-17 ;

- zeznania świadka D. A. – k. 7-8 ;

- protokół odtworzenia zapisu płyty – k. 50-51 /.

Oskarżony B. C. był uprzednio wielokrotnie karany sądownie, m.in. wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze o sygn. akt II K (...) z dnia 13 maja 2011 r. za czyn z art. 278§ 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64§ 1 kk na karę jednego roku i trzech miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 281kk w zw. z art. 64§2 kk na karę jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności i karę łączną dwóch lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 22 stycznia 2012 r. do 26 sierpnia 2013 r.

/Dowód: - dane o karalności oskarżonego B. C. – k. 19-22, 31-49 /.

Oskarżony B. C. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy, zaś takie stanowisko procesowe podtrzymał na posiedzeniu w dniu 23 stycznia 2015 roku.

Ponadto Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zważył, co następuje:

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy uznać należy, iż sprawstwo i wina oskarżonego B. C. w przedmiocie popełnienia przypisanego mu występku nie mogą budzić jakichkolwiek wątpliwości.

Ustalenia stanu faktycznego Sąd poczynił w oparciu o w pełni wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego B. C.. Oskarżony B. C. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy, zaś takie stanowisko procesowe podtrzymał na posiedzeniu w dniu 23 stycznia 2015 roku. Oskar żony w swoich wyjaśnieniach złożonych na etapie postępowania przygotowawczego przedstawił wszystkie okoliczności swojego postępowania, zaś jego wyjaśnienia należy uznać za szczere, a tym samym wiarygodne .

Potwierdzeniem i uzupełnieniem wyjaśnień oskarżonego B. C. są w pełni wiarygodne, w żaden sposób niepodważalne dowody w postaci zezna ń świadk a D. A. , jak również protokół z odtworzenia płyty CD.

Oceniając wszystkie przeprowadzone dowody, przy uwzględnieniu zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, Sąd uznał, iż sprawstwo i wina oskarżonego B. C. w przedmiocie popełnienia przypisanego mu występku nie mogą budzić jakichkolwiek wątpliwości.

Na podstawie całokształtu okoliczności sprawy należy ocenić, iż zachowanie oskarżonego B. C. wyczerpało znamiona występku z art. 13§1 kk w zw. z art. 278§1 kk ( w fazie usiłowania ), albowiem oskarżony usiłował dokonać we wręcz klasyczny sposób zaboru w celu przywłaszczenia cudzych rzeczy ruchomych. Oczywistym wręcz jest, iż zachowanie oskarżonego nie mogło być zakwalifikowane jako wypadek mniejszej wagi z art. 278§3 kk ( w fazie usiłowania ) ; o takiej kwalifikacji świadczy wszak nie tylko wartość szkody, lecz okoliczności popełnienia czynu ( stosunkowo zuchwały charakter czynu ) oraz okoliczności dotyczące samego sprawcy.

Oskarżony B. C. dopuścił się przypisanego mu czynu w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64§1 kk, gdyż popełnił kolejne przestępstwo przeciwko mieniu w okresie 5 lat po odbyciu kary ponad 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Oskarżony B. C. popełnił przestępstwo z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim, albowiem chciał je popełnić.

Oskarżon emu B. C. w trakcie popełnienia czynu zabronionego należy przypisać winę ; okoliczności wyłączające zawinienie po stronie oskarżonego nie zachodzą.

Wymierzając karę Sąd uwzględnił – jako okoliczność jednoznacznie obciążającą względem oskarżonego B. C. – dotychczasowy sposób życia oskarżonego. Zachowanie oskarżonego absolutnie nie było bowiem zachowaniem przypadkowym i incydentalnym. Dowodem zdemoralizowania oskarżonego jest jego uprzednia karalność, skutkująca zresztą działaniem w warunkach powrotu do przestępstwa . Stąd też kategorycznie stwierdzić należy, iż oskarżony B. C. nie wykazał żadnej refleksji nad swoim dotychczasowym życiem, a wręcz przeciwnie kontynuował ( na czas popełnienia czynu zabronionego ) pasożytniczy tryb życia, w którym popełnianie przestępstw jest dla czymś zwyczajnym, zaś ewentualne wyroki skazujące są swoistym ryzykiem wpisanym w taki styl życia. Sąd wziął pod uwagę również okoliczność, iż działanie oskarżonego B. C. było nastawione na osiągnięcie łatwego i szybkiego zysku, atrakcyjniejszego w ocenie oskarżonego od owoców uczciwej pracy.

Kara pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu B. C. jest współmierna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu, przy czym wymiar kary uwzględnia wykazane okoliczności obciążające. Sąd wymierzając karę baczył na osobowość oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste oraz rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa. Ponadto Sąd uwzględnił cele zapobiegawcze i wychowawcze, które wymierzona kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, w szczególności w środowisku lokalnym oskarżonego. Natomiast rozpoznanie sprawy w trybie konsensualnym – oskarżony dobrowolnie poddał się karze – traktowane było jako okoliczność łagodząca. Wyżej wskazane okoliczności nakazują wręcz stwierdzić, iż wymiar kary – oscylujący blisko dolnej granicy ustawowego zagrożenia – w żadnym razie nie może być uznany za surowy.

Z uwagi na wyżej opisane okoliczności, Sąd nie zastosował względem oskarżonego B. C. dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Mając bowiem na uwadze dotychczasową postawę życiową oskarżonego, dla którego popełnione przestępstwo nie było – jak wykazano wyżej - incydentalnym epizodem życiowym, lecz przejawem dotychczasowego sposobu życia, wymierzenie kary o charakterze wolnościowym nie byłoby wychowawcze, gdyż nic w życiu oskarżonego by nie zmieniło, a oskarżony w dalszym ciągu nie przestrzegałby panującego porządku prawnego, przyjmując tego rodzaju skazanie za normę, wpisaną w ryzyko dotychczasowego trybu życia. W tej sytuacji jedynie resocjalizacja oskarżonego w warunkach zakładu karnego może zapobiec popełnianiu przezeń w przyszłości dalszych przestępstw, stanowić właściwą i sprawiedliwą odpłatę za czyn, którego oskarżony się dopuścił.

Na podstawie art. 63§1 kk na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego B. C. zaliczono okres zatrzymania oskarżonego w dniu 27 sierpnia 2014 r.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, Sąd Rejonowy zwolnił oskarżonego B. C. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, i nie wymierzył mu opłaty.