Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Marzanna Chojnowska - spr .

Protokolant: Agnieszka Malewska

Przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Białymstoku Marka Moskala

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2013 roku

sprawy W. O.

Oskarżonego o czyn z art. 278 § 5 kk w zw z art .278§ 1 kk

Na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku

z dnia 11 lutego 2013 roku, sygnatura akt III K 1622 / 12

I. Zmienia wyrok w zaskarżonej części w ten sposób, że z podstawy prawnej skazania i wymiaru kary oskarżonemu eliminuje art. 11§2 i 3 kk.

II. Zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

W. O. został oskarżony o to, że w okresie od 17 lipca 2012 roku do 05 września 2012 roku w (...) (...)poprzez podłączenie zasilania budynku mieszkalnego bezpośrednio z szafki licznikowej z pominięciem układu pomiarowego dokonał kradzieży energii elektrycznej o wartości 66,67 złotych na szkodę (...) S.A.z siedzibą w (...),

tj. o czyn z art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 11 lutego 2013 roku w sprawie sygn. akt III K 1622/12 oskarżonego W. O. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na mocy art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazał go, zaś na mocy art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata.

Na mocy art. 46 § 1 k.k. zasądził wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A.z siedzibą w (...)kwoty 66,67 (sześćdziesięciu sześciu i 67/100) złotych.

Zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa.

Powyższy wyrok na zasadzie art. 425 § 1 i 2 k.p.k., art. 444 k.p.k. zaskarżył prokurator w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego W. O..

Na zasadzie art. 438 pkt 1 k.p.k., art. 427 § 1 i 2 k.p.k. rozstrzygnięciu Sądu I instancji zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 11 § 2 i § 3 k.k. poprzez ich zastosowanie, podczas gdy przepisy te dotyczą sytuacji kiedy czyn przypisany oskarżonemu wyczerpuje znamiona dwóch lub więcej przepisów ustawy karnej, natomiast w realiach przedmiotowej sprawy czyn przypisany oskarżonemu W. O. wyczerpuje znamiona jednego przestępstwa określonego w art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k.

W oparciu o podniesiony zarzut oskarżyciel publiczny na zasadzie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z podstawy skazania i wymiaru kary artykułu 11 § 2 i § 3 k.k.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna i w pełni zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy stwierdzić, iż w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego okoliczności czynu oraz wina W. O. nie budzą wątpliwości. Sąd I instancji dokonał właściwej analizy wszystkich ujawnionych w sprawie dowodów, ocenił je zgodnie z zasadami wiedzy, logiki i doświadczeniem życiowym, słusznie uznając, iż bezspornym dowodem winy oskarżonego są m.in. jego wyjaśnienia, w których przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, znajdujące odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy. Z uwagi na brak zastrzeżeń apelującego co do poczynionych ustaleń faktycznych, bardziej szczegółowa analiza wyroku w tym zakresie nie jest konieczna.

Ustosunkowując się do zarzutu dotyczącego obrazy przepisów prawa materialnego ( error iuris), przypomnieć należy że polegać ona może na błędnej wykładni przepisu, zastosowaniu nieodpowiedniego przepisu lub zastosowaniu go w niewłaściwy sposób, zastosowaniu danego przepisu, mimo zakazu określonego rozstrzygania lub niezastosowaniu normy, której stosowanie było obowiązkowe. Nie kwestionując zarówno stanu faktycznego, jak i orzeczenia o karze, zgodzić się należy z zarzutem apelacji prokuratora, iż Sąd I instancji dopuścił się naruszenia art. 11 § 2 i § 3 k.k.

Podkreślić należy, że powyższe przepisy regulują instytucję rzeczywistego właściwego zbiegu przepisów ustawy, który ma miejsce wtedy, gdy czyn sprawcy wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej. W takim przypadku Sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów (art. 11 § 2 k.k.), zaś karę wymierza na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą (art. 11 § 3 k.k.)

W okolicznościach niniejszej sprawy nie może budzić wątpliwości, że nie zostały spełnione warunki do zastosowania w/wymienionych przepisów. Znamiennym jest bowiem, że czyn przypisany W. O. wyczerpuje znamiona tylko jedno przestępstwa określonego w art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. Przy czym zawarte w art. 278 § 5 k.k. sformułowanie „ Przepisy § 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio”, oznacza zastosowanie do wypadku kradzieży energii, wyłącznie znamion przestępstwa kradzieży i przewidzianych za to przestępstwo sankcji (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2000 roku w sprawie sygn. akt I KZP 43/00, OSNKW 2001/1 – 2/4, Lex 44300).

Analiza treści pisemnych motywów wyroku prowadzi do wniosku, że Sąd Rejonowy miał świadomość popełnionego błędu, o czym przekonuje zapis na stronie 3 uzasadnienia (k. 79). Powyższe pozwala przyjąć, że powołanie przez Sąd orzekający art. 11 § 2 k.k. w podstawie prawnej skazania oraz art. 11 § 3 k.k. w podstawie prawnej wymiaru kary powstało na skutek omyłki, niemniej jednak ze względu na to, że uchybienie tego rodzaju nie może być uznane za oczywistą omyłkę pisarską konieczna była modyfikacja zaskarżonego wyroku w drodze postępowania odwoławczego. Z tych też względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. dokonał zmiany wyroku Sądu Rejonowego w zaskarżonej części w ten sposób, że z podstawy prawnej skazania i wymiaru kary wyeliminował art. 11 § 2 i 3 k.k.

Kierując się względami słuszności, w szczególności biorąc pod uwagę istotę zmiany dokonanej w rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Z tych wszystkich względów Sąd odwoławczy orzekł jak w sentencji wyroku.