Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 marca 2013 roku (data nadania w urzędzie pocztowym) (k. 2 – 4) powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwoty 21.566,47 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi:

- od kwoty 5.651,61 złotych od dnia 15 października 2012 roku do dnia zapłaty

- od kwoty 9,90 złotych od dnia 17 października 2012 roku do dnia zapłaty

- od kwoty 36,70 złotych od dnia 31 października 2012 roku do dnia zapłaty

- od kwoty 9.648,79 złotych od dnia 2 listopada 2012 roku do dnia zapłaty

- od kwoty 19,80 złotych od dnia 14 listopada 2012 roku do dnia zapłaty

- od kwoty 6.199,67 złotych od dnia 15 listopada 2012 roku do dnia zapłaty

Ponadto powód wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. zwrotu kosztów postępowania sądowego według norm prawem przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód wskazał, że zawarł z pozwanym umowę o wydanie i użytkowanie kart paliwowych euroShell, na mocy której powód zobowiązał się do sprzedaży produktów i usług, tytułem których pozwany był uprawniony do zapłaty za pośrednictwem wydanych mu kart. Następnie pozwany miał uiszczać na rzecz powoda kwoty odpowiadające cenie nabytych produktów i usług. W wykonaniu powyższej umowy, pozwany nabył od powoda towary i usługi, za które powód następnie wystawił pozwanemu 6 faktur VAT. Pozwany nie zapłacił powodowi całej należnej mu ceny.

Dnia 5 kwietnia 2013 roku tutejszy Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt XV GNc 2148/13, w którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu (nakaz zapłaty – k. 56)

W dniu 30 kwietnia 2013 roku (data nadania w urzędzie pocztowym) (sprzeciw - k. 63 – 64, pismo pozwanego z uzupełnieniem braków formalnych sprzeciwu – k. 101 - 102) pozwany (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zaskarżył nakaz zapłaty w całości oraz wniósł o oddalenie powództwa w całości. Ponadto pozwany wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od powoda zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, a także zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 złotych.

W uzasadnieniu pozwany potwierdził, iż zawarł z powodem umowę o wydanie i użytkowanie kart paliwowych euroShell. Pozwany nie zaprzeczył również, że tankował paliwo i dokonywał usług wskazanych na fakturach VAT dołączonych przez powoda do pozwu ani nie zakwestionował prawidłowości wystawionych przez powoda faktur VAT. Pozwany wskazał natomiast, iż w przedmiocie spłaty zadłużenia z tytułu zakupionych przez pozwanego u powoda towarów strony zawarły ugodę, zgodnie z którą pozwany zobowiązał się do spłaty zadłużenia w miesięcznych ratach w wysokości po 2.000,00 złotych. Zdaniem pozwanego pierwsza rata miała być uiszczona niezwłocznie po dokonanej przez powoda akceptacji przedstawionego harmonogramu spłat. Pozwany wskazał dalej, że pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r., doręczonym pełnomocnikowi pozwanego w dniu 22 kwietnia 2013 roku pełnomocnik powoda wyraził zgodę na spłatę zadłużenia w sposób zaproponowany przez pozwanego. W dalszej kolejności pozwany podniósł, iż powód wniósł pozew do Sądu przed upływem terminu do zapłaty pierwszej z rat. Dlatego też zdaniem pozwanego powództwo w niniejszej sprawie należało uznać za przedwczesne.

W replice na sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 18 lutego 2014 roku (data nadania w urzędzie pocztowym) (k. 109 – 110) powód podtrzymał żądanie pozwu w całości oraz wniósł o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności w oparciu o art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c..

W uzasadnieniu powód potwierdził, iż strony prowadziły rozmowy odnośnie rozłożenia zadłużenia na raty. Powód wskazał natomiast, iż pozwany pomimo nadejścia terminu płatności kolejnych rat nie spłacił zadłużenia.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 sierpnia 2012 roku pozwany (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. złożył do powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosek o wydanie kart paliwowych S.. Na podstawie powyższego wniosku, w dniu 6 września 2012 roku strony zawarły umowę o wydanie i używanie kart S. (bezsporne, nadto dowód: kserokopia umowy o wydanie i używanie kart euroShell – k. 20 – 23, kserokopia wniosku o wydanie kart paliwowych euroShell – k. 24 – 25)

Na mocy umowy oraz regulaminu, powód zobowiązał się sprzedawać pozwanemu produkty i usługi (lub doprowadzić do sprzedaży), wymienione w załączniku nr 2 do umowy z użyciem karty wydanej przez S. posiadaczowi karty (§ 1 ust. 2 umowy o wydanie i używanie kart euroShell). Umowa wraz z regulaminem określały całość zobowiązań stron związanych z wydaniem i używaniem karty. Podpisem pod umową pozwany pokwitował otrzymanie regulaminu i zaakceptował wszystkie zawarte w nim postanowienia (§ 2 ust. 1 - 2 umowy o wydanie i używanie kart euroShell). W związku z używaniem karty, pozwany zobowiązał się do uiszczania na rzecz powoda kwoty odpowiadającej cenie produktów i usług nabytych przy użyciu karty na stacjach paliw S., opłaty miesięcznej w wysokości 1,00 złotych za każdą aktywną kartę, opłatę roczną za weryfikację zdolności kredytowej posiadacza karty w wysokości 140,00 złotych, opłatę dodatkową miesięczną w wysokości 0,002 wielkości limitu kredytowego, opłatę administracyjną za fakturowanie netto w wysokości 40,00 złotych od każdej noty kredytowej zawierającej zwrot podatku VAT oraz prowizje (opłaty serwisowe) opisane w załączniku nr 2 do umowy. Cena paliwa oraz pozostałych produktów i usług miała być zgodna z ceną obowiązującą w punkcie ich sprzedaży. Wynagrodzenia i świadczenia podlegały obciążeniu podatkiem VAT w wysokości zgodnej z obowiązującymi przepisami (§ 4 ust. 1 - 3 umowy o wydanie i używanie kart euroShell). Powód miał wystawiać faktury VAT zgodnie z przyjętym okresem rozliczeniowym z 14-dniowym terminem płatności od daty wystawienia faktury. Formą płatności było polecenie zapłaty (§ 5 ust 1 – 2 umowy o wydanie i używanie kart euroShell). Załączniki do umowy stanowiły jej integralną część (§ 7 ust. 3 umowy o wydanie i używanie kart euroShell) (bezsporne, nadto dowód: kserokopia umowy o wydanie i używanie kart euroShell – k. 20 – 23).

Umowa o wydanie i używanie kart euroShell oraz wniosek o wydanie kart paliwowych euroShell zostały podpisane przez M. M. – prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. uprawnionego do samodzielnego składania oświadczeń woli w imieniu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.. Pod dokumentem umowy o wydanie i używanie kart euroShell widnieją również podpisy Kierownika D. Kart Paliwowych G. W. oraz (...) sp. z o.o. z działu Sprzedaży (...) (bezsporne, nadto dowód: kserokopia umowy o wydanie i używanie kart euroShell – k. 20 – 23)

W ramach zawartej umowy o wydanie i używanie kart euroShell pozwany (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. nabył od powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. m. in. towary wymienione w następujących dokumentach:

- fakturze VAT nr (...) z dnia 30 września 2012 roku wystawionej na kwotę 5.651,61 złotych z terminem płatności do dnia 14 października 2012 roku

- fakturze VAT nr (...) z dnia 2 października 2012 roku wystawionej na kwotę 9,90 złotych z terminem płatności do dnia 16 października 2012 roku

- fakturze VAT nr (...) z dnia 16 października 2012 roku wystawionej na kwotę 36,70 złotych z terminem płatności do dnia 30 października 2012 roku

- fakturze VAT nr (...) z dnia 17 października 2012 roku wystawionej na kwotę 9.648,79 złotych z terminem płatności do dnia 1 listopada 2012 roku

- fakturze VAT nr (...) z dnia 30 października 2012 roku wystawionej na kwotę 19,80 złotych z terminem płatności do dnia 13 listopada 2012 roku

- fakturze VAT nr (...) z dnia 31 października 2012 roku wystawionej na kwotę 6.199,67 złotych z terminem płatności do dnia 14 listopada 2012 roku

(bezsporne, nadto dowód: kserokopia faktury VAT nr (...) z dnia 30 września 2012 roku – k. 39 – 43, kserokopia faktury VAT nr (...) z dnia 2 października 2012 roku – k. 37 – 38, kserokopia faktury VAT nr (...) z dnia 16 października 2012 roku – k. 35 – 36, kserokopia faktury VAT nr (...) z dnia 17 października 2012 roku – k. 30 – 34, kserokopia faktury VAT nr (...) z dnia 30 października 2012 roku – k. 28 – 29, kserokopia faktury VAT nr (...) z dnia 31 października 2012 roku 26 – 27)

W dniu 1 marca 2013 roku powód (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wystosował do pozwanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty, w którym domagał się od pozwanego zapłaty kwoty 21.566,47 wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie terminu płatności (bezsporne, nadto dowód: kserokopia ostatecznego przedsądowego wezwania do zapłaty – k. 47)

Pismem z dnia 15 marca 2013 roku pełnomocnik (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. wystąpił z propozycją zawarcia ugody pomiędzy stronami mającej za przedmiot ustalenie sposobu spłaty zadłużenia (bezsporne, nadto dowód: poświadczona za zgodność z oryginałem kserokopia pisma pozwanego z dnia 15 marca 2013 roku – k. 75)

Pismem z dnia 20 marca 2013 r. pełnomocnik S. Polska wystąpił o wskazanie kwot oraz terminu płatności wszystkich rat dotyczących zadłużenia (...) sp. z o.o. wskazując, że po otrzymaniu harmonogramu spłat zadłużenia wobec wierzyciela, zostanie wydana ostateczna decyzja (bezsporne, nadto dowód: poświadczona za zgodność z oryginałem kserokopia pisma pełnomocnika powoda z dnia 20 marca 2013 roku – k. 74).

Pismem z dnia 2 kwietnia 2013 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. zaproponował harmonogram spłaty zadłużenia, zgodnie z którym pozwany spłacałby zadłużenie w kwotach po 2.000,00 złotych płatnych do 15-go dnia każdego miesiąca począwszy od kwietnia 2013 roku. Ostatnia rata miała przybrać charakter raty wyrównującej (bezsporne, nadto dowód: poświadczona za zgodność z oryginałem kserokopia pisma pełnomocnika pozwanego z dnia 2 kwietnia 2013 roku – k. 73).

Pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r., doręczonym w dniu 22 kwietnia 2013 r., pełnomocnik (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. poinformował G., że wierzyciel zaakceptował przedstawiony harmonogram spłat (bezsporne, nadto dowód: poświadczona za zgodność z oryginałem kserokopia pisma pełnomocnika powoda z dnia 16 kwietnia 2013 roku – k. 72)

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. nie wywiązał się z zawartej ugody i nie uiścił żadnej z rat (bezsporne).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o twierdzenia stron wyraźnie przyznane bądź niezaprzeczone przez przeciwnika (art. 229 i 230 k.p.c.) oraz złożone w toku postępowania dokumenty, kserokopie dokumentów oraz poświadczone za zgodność z oryginałem kserokopie dokumentów, którym dał wiarę w pełni wobec braku podstaw do zakwestionowania ich prawdziwości przez Sąd z urzędu, oraz nie kwestionowania ich przez strony.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przeciwko pozwanemu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedziba w P. było częściowo zasadne.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art. 3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, iż stan faktyczny w sprawie był bezsporny, sporna była jedynie ocena prawna zaistniałego stanu faktycznego.

Podstawą prawną roszczenia powoda jest art. 535 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Na podstawie umowy z dnia 6 września 2012 roku o wydanie i używanie kart euroShell powód zobowiązał się do sprzedaży posiadaczowi kart produktów i usług wymienionych w załączniku nr 2 do umowy, zaś świadczenie pozwanego miało polegać na zapłacie ceny produktów i usług zakupionych u powoda oraz u partnerów powoda, jak również na zapłacie opłaty miesięcznej za prowadzenie rachunku.

Analiza stanu faktycznego w sprawie pozwala przyjąć, iż po stronie powoda powstało roszczenie względem pozwanego o zapłatę ceny za zakupione towary. Przede wszystkim powód wykazał, iż strony zawarły w dniu 6 września 2012 roku umowę o wydanie i używanie kart euroShell poprzez załączenie do pozwu kserokopii umowy o wydanie i użytkowanie kart euroSHELL z dnia 6 września 2012 roku. Ponadto należało wskazać, iż pozwany nie kwestionował w niniejszej sprawie faktu zawarcia samej umowy oraz posługiwania się kartami euroShell przy dokonywaniu zakupów produktów.

W niniejszej sprawie pozwany wskazał, iż w przedmiocie spłaty zadłużenia z tytułu zakupionych przez pozwanego u powoda towarów strony zawarły ugodę, zgodnie z którą pozwany zobowiązał się do spłaty zadłużenia w miesięcznych ratach w wysokości po 2.000,00 złotych, płatnych do 15-go dnia każdego miesiąca. Zdaniem pozwanego pierwsza rata miała być uiszczona niezwłocznie po dokonanej przez powoda akceptacji przedstawionego harmonogramu spłat. Pozwany wskazał dalej, że pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r., doręczonym pełnomocnikowi pozwanego w dniu 22 kwietnia 2013 roku powód wyraził zgodę na spłatę zadłużenia w sposób zaproponowany przez pozwanego. W dalszej kolejności pozwany podniósł, iż powód wniósł pozew do Sądu przed upływem terminu do zapłaty pierwszej z rat. Dlatego też zdaniem pozwanego powództwo w niniejszej sprawie należało uznać za przedwczesne.

Stosownie do treści art. 917 k.c. przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Ugoda to umowa konsensualna, obligacyjna, wzajemna i kauzalna (przyczynowa). Warunkiem kwalifikowanym ugody jest stwierdzenie niepewności lub sporu, co do stosunku prawnego. Podkreślić przy tym trzeba, że ugoda pozasądowa to umowa, która wywołuje stosunki zobowiązujące, jej wykonanie podlega przepisom ogólnym rządzącym wykonaniem zobowiązań. Niewykonanie ugody lub jej nienależyte wykonanie nie powoduje utraty jej ważności i powrotu do stanu sprzed jej zawarcia. Niewykonanie ugody rodzi odpowiedzialność opartą na art. 471 k.c. Ugoda pozasądowa ma więc charakter umowy. Jest zasadą, że zawarta przez strony stosunku cywilnoprawnego ugoda pozasądowa wiąże strony, z zastrzeżeniem - stosownie do okoliczności - dopuszczalności uchylenia się od jej skutków prawnych (art. 918, art. 82-83, 87 k.c.). W odróżnieniu od ugody sądowej ugoda pozasądowa nie jest tytułem egzekucyjnym. Wywiera jedynie skutki wynikające z faktu "rzeczy ugodzonej" ( res transacta). Przymuszenie dłużnika do jej spełnienia może nastąpić tylko przez dochodzenie roszczeń w drodze sądowej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 21 lutego 2013 roku I ACa 794/12, LEX 1344212)

W niniejszej sprawie pozwany wykazał fakt zawarcia ugody pozasądowej poprzez załączenie do sprzeciwu od nakazu zapłaty poświadczonych za zgodność z oryginałem kserokopii dokumentów: pisma pełnomocnika pozwanego z dnia 2 kwietnia 2013 roku zawierającego propozycję zawarcia ugody wraz z harmonogramem spłat oraz pisma pełnomocnika powoda z dnia 16 kwietnia 2013 roku, w którym wierzyciel zaakceptował przedstawiony harmonogram spłat. Zgodnie z zawartą przez strony ugodą pozasądową pozwany miał spłacać zadłużenie w kwotach po 2.000,00 złotych płatnych do 15-go dnia każdego miesiąca począwszy od kwietnia 2013 roku, z tymże ostatnia rata miała charakter wyrównujący.

Analiza treści zawartej ugody wskazuje zatem, iż strony uzgodniły późniejszy termin spłaty należności przysługujących powodowi względem pozwanego niż wynikający z załączonych przez powoda do pozwu faktur VAT. Zgodnie bowiem z treścią zawartej ugody pozwany miał uiszczać na rzecz powoda po 2.000,00 złotych do 15-go dnia każdego miesiąca, począwszy od kwietnia 2013 r.

Wobec przesunięcia terminu płatności należności przysługujących powodowi należało stwierdzić, iż powód wnosząc do Sądu pozew w dniu 21 marca 2013 roku, wniósł go przed upływem terminu do zapłaty pierwszej raty wynoszącej 2.000,00 złotych, który upływał w dniu 15 kwietnia 2013 roku. Powyższa okoliczność nie ma jednak znaczenia, ponieważ na dzień zamknięcia rozprawy wszystkie raty były już wymagalne, a pozwany nie dokonał zapłaty umówionych rat na rzecz powoda. Jak wynika bowiem z repliki powoda na sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty, pozwany pomimo nadejścia terminu płatności kolejnych rat po wytoczeniu przez powoda powództwa nie spłacił zadłużenia. Powyższa okoliczność nie została zakwestionowana w żaden sposób przez pozwanego. Dlatego też Sąd przyjął, iż pozwany pomimo nadejścia terminu płatności kolejnych rat po wytoczeniu przez powoda powództwa w niniejszej sprawie nie dokonał zapłaty ceny wbrew treści zawartej pomiędzy stronami ugody pozasądowej.

Wobec faktu niewykonania przez pozwanego treści zawartej ugody pozasądowej, należy uznać, że samo niewykonanie przez dłużnika ugody w określonym w niej terminie czy też terminach nie powoduje utraty przez ugodę jej bytu i skutków w drodze czynności prawnej wierzyciela (np. odstąpienia od ugody pozasądowej). Niewykonanie ugody nie czyni jej nieważną nawet w świetle zasad współżycia społecznego (art. 58 § 2 k.c.). Z tego zatem względu, że ugoda jako umowa wiąże strony, wierzycielowi w razie jej niewykonania w zastrzeżonym terminie przysługuje roszczenie o wykonanie ugody zgodnie z jej treścią (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 1985 roku III CZP 64/85, OSNC 1986/11/171, LEX nr 3194).

Akceptując przedstawione powyżej stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z dnia 18 grudnia 1985 roku, III CZP 64/85, a także stanowisko Sądu Apelacyjnego w Szczecinie w wyroku z dnia 21 lutego 2013 roku I ACa 794/12, należało stwierdzić, iż powodowi przysługiwało roszczenie o zapłatę ceny za sprzedane towary i usługi w kształcie określonym ugodą zawartą miedzy stronami.

Ponadto należało zwrócić uwagę, iż w trakcie toczącego się postępowania wierzytelności dochodzone przez powoda stały się wymagalne. W dniu 15 lutego 2014 roku stała się bowiem wymagalna ostatnia z rat, na jakie roszczenie przysługujące powodowi od pozwanego zostało rozłożone. W związku z powyższym należało stwierdzić, iż w dniu wyrokowania w niniejszej sprawie powodowi przysługiwało roszczenie o zapłatę kwoty 21.566,47 złotych rozłożonej na raty, z których każda była już wymagalna.

Zgodnie z treścią art. 316 § 1 k.p.c. po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy; w szczególności zasądzeniu roszczenia nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że stało się ono wymagalne w toku sprawy. Dlatego też wobec upływu terminu płatności wszystkich rat, na jakie została rozłożona wierzytelność powoda w toku niniejszego postępowania i nie wywiązania się przez pozwanego z obowiązku zapłaty poszczególnych rat wynikającego z zawartej przez strony ugody pozasądowej, zarzut pozwanego dotyczący przedwczesności wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie należało uznać za bezzasadny.

Reasumując dotychczasowe rozważania należało stwierdzić, iż powód wykazał, że przysługiwało mu względem pozwanego roszczenie o zapłatę kwoty 21.566,47 złotych wynikającej z wystawionych faktur VAT: nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...) oraz nr (...). Pozwany natomiast wbrew treści zawartej ugody pozasądowej nie zapłacił w terminie rat, na jakie została rozłożona wierzytelność powoda. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną w pozwie kwotę główną wynoszącą 21.566,47 złotych.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 § 1 k.c. Stosownie do powołanego przepisu jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W niniejszej sprawie powód domagał się zapłaty wierzytelności wynikających z wystawionych faktur VAT. W załączonych do pozwu fakturach VAT zostały wyznaczone pozwanemu dokładne terminy, w jakich pozwany powinien dokonać zapłaty ceny za sprzedane towary i usługi. Jednakże na mocy zawartej przez strony ugody pozasądowej strony rozłożyły wierzytelność przysługującą powodowi na raty wynoszące 2.000,00 złotych każda. Jednocześnie strony ustaliły termin płatności poszczególnych rat na 15 dzień każdego miesiąca począwszy od kwietnia 2013 roku. Ostatnia rata miała mieć charakter raty wyrównawczej. Sąd uznając za dopuszczalną treść zawartej pomiędzy stronami ugody pozasądowej orzekł o obowiązku zapłaty odsetek ustawowych w odniesieniu do poszczególnych rat, na które zostało rozłożone roszczenie główne dochodzone przez powoda w niniejszym postępowaniu.

W związku z powyższym należało stwierdzić, iż powodowi przysługiwało roszczenie o zapłatę odsetek dopiero od dnia następującego po dniu płatności każdej poszczególnej raty, na które została rozłożona kwota główna dochodzona przez powoda w niniejszym postępowaniu. Dlatego też Sąd orzekł o obowiązku zapłaty odsetek w wysokości ustawowej:

- od kwoty 2.000,00 zł od dnia 16 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.000,00zł od dnia 16 maja 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.000,00zł od dnia 16 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.000,00zł od dnia 16 lipca 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.000,00zł od dnia 16 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.000,00zł od dnia 16 września 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.000,00zł od dnia 16 października 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.000,00zł od dnia 16 listopada 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.000,00zł od dnia 16 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.000,00zł od dnia 16 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.566,47 zł od dnia 16 lutego 2014 roku do dnia zapłaty

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w pkt I i II Wyroku

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd oparł się na dyspozycji przepisu art. 100 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Stosownie do treści art. 100 k.p.c. w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu.

W niniejszej sprawie powód wygrał sprawę w zakresie dochodzonej kwoty głównej wynoszącej 21.566,47 złotych. Powód uległ natomiast nieznacznie w zakresie dat i kwot, od których należało zasądzić odsetki ustawowe. Powód domagał się bowiem zasądzenia odsetek ustawowych od dat następujących po datach terminów płatności poszczególnych faktur VAT wystawionych przez powoda. Tymczasem Sąd orzekając o obowiązku zapłaty odsetek ustawowych uznał, iż powodowi przysługiwało roszczenie o zapłatę odsetek ustawowych od dat następujących po dniu płatności każdej poszczególnej raty, na które została rozłożona kwota główna dochodzona przez powoda w niniejszym postępowaniu.

Ponieważ powód uległ w swoich zarzutach nieznacznie w odniesieniu do daty od której należało zasądzić odsetki ustawowe, Sąd obciążył kosztami niniejszego postępowania w całości pozwanego na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c.

Na koszty procesu poniesione przez powoda złożyły się: koszt zastępstwa procesowego w wysokości 2.400,00 złotych tj. w stawce minimalnej wynagrodzenia adwokata za prowadzenie niniejszej sprawy, określonej na podstawie § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, kwota 1.079,00 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu oraz kwota 17,00 złotych tytułem opłaty skarbowej od pozwu. Łącznie koszty poniesione przez powoda wyniosły 3.496,00 złotych.

W pkt IV Wyroku Sąd oddalił wniosek powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c. Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza roszczenie uznane przez pozwanego. Sąd oddalając wniosek powoda o nadanie rygoru uznał, iż w niniejszej sprawie dochodzone przez powoda roszczenie nie zostało uznane przez pozwanego. Pozwany wnosząc bowiem sprzeciw od nakazu wniósł o oddalenie powództwa w całości. Wobec żądania pozwanego oddalenie powództwa w całości Sąd uznał, iż roszczenie dochodzone przez powoda w niniejszej sprawie nie zostało uznane przez pozwanego.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego r.rp. W. W. na adres: ul. (...), (...)-(...) P.