Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Tatarczyk

Sędzia SO Krystyna Hadryś (spr.)

Sędzia SSO Gabriela Sobczyk

Protokolant Aneta Puślecka

po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2014 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa (...)Niestandaryzowanego Sekuratyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko J. S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 4 października 2012 r., sygn. akt II C 293/12

1  oddala apelację;

2  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.200 zł (tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Gabriela Sobczyk SSO Tomasz Tatarczyk SSO Krystyna Hadryś

UZASADNIENIE

Powód (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. żądał zasadzenia od pozwanego J. S. kwoty 28.298,35 wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 września 2011r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazywał, że pozwany J. S. oraz (...) S.A zawarli w dniu 3 września 2004r. umowę bankową o numerze (...) na podstawie której strona pozwana otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną, jednocześnie zobowiązując się do jej zwrotu na warunkach precyzyjnie określonych w tejże umowie. Strona pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania wobec czego niespłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. W następstwie powyższego, wobec niedotrzymania przez stronę pozwaną warunków określonych w umowie, wierzyciel pierwotny wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty pieniężnej. Jednocześnie w treści wezwania wierzyciel pierwotny poinformował stronę pozwaną, że w przypadku nie wypełnienia obowiązków określonych w treści wezwania wierzytelność zostanie przelana na rzecz (...) S.A we W.. Strona pozwana pomimo upływu wyznaczonego terminu nie dokonała zapłaty, wobec czego w dniu 19.08.2008r. (...) S.A w W. zawarła z (...) S.A we W. umowę przelewu wierzytelności cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez stronę pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Następnie w dniu 7 kwietnia 2009r. (...) S.A we W. scedował przedmiotową wierzytelność na rzecz Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty. Wobec powyższego zadłużenie strony pozwanej, stanowiące wartość przedmiotu sporu, wynosi obecnie 28.298,35 zł , w tym skapitalizowane odsetki w wysokości 13.446,71 zł. Dowodem istnienia oraz obowiązku spełnienia świadczenia ciążącego na stronie pozwanej jest wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr S /257/142/pbp z dnia 15.09.2011r. podpisany przez osobę upoważniona do składania oświadczeń zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzony pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym. Osnowa wyciągu dokładnie precyzuje źródło i rodzaj przysługującej powodowi wierzytelności wraz z potwierdzeniem faktu dokonanej cesji.

Dnia 9 listopada 2009r. Sąd Rejonowy w Lublin- Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał w elektronicznym postępowaniu upominawczym nakaz zapłaty, od którego w ustawowym terminie pozwany złożył sprzeciw. Na skutek wniesienia sprzeciwu, postanowieniem z dnia 14.12.2011r. Sąd stwierdził utratę mocy nakazu zapłaty w całości.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany J. S. wskazał , że firma (...) S.A we W. odkupiła zadłużenie od (...) S.A w W. w czasie trwającego postępowania egzekucyjnego. Pozwany podnosił, że na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 31.05.2007r. Komornik Sadowy wszczął postępowanie egzekucyjne. W dniu 22.09.2008r. (...) S.A W W. złożył wniosek do Komornika o umorzenie postępowania egzekucyjnego w związku z czym Komornik Sądowy w Rybniku w dniu 3 października 2008r. wydał postanowienie o umorzeniu postępowania. W dniu 7 kwietnia 2009r. (...) S.A we W. sprzedał zakupioną wierzytelność spółce córce (...). Firma (...) S.A i (...)nie mają żadnych podstaw do żądania pieniędzy za zakupioną wierzytelność. Powyższą wierzytelność (...)zakupił na własne ryzyko chcąc na tej wierzytelności zarobić. Przy sprzedaży wierzytelności (...) S.A w W. nie raczyło powiadomić dłużnika o sprzedaży. W umowie zawartej miedzy (...) S.A w W. nie było mowy o możliwości sprzedaży wierzytelności. W związku z czym (...)i Prokura nie mają podstaw prawnych do żądania zapłaty tych pieniędzy. Pozwany kwestionował także żądanie zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Rybniku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 28.298, 35 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 15 września 2011r. do dnia zapłaty oraz zasadził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.777,37 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Orzeczenie to zapadło przy ustaleniu, że dnia 3 września 2004r. pozwany J. S. zawarł z wierzycielem pierwotnym (...) S.A. w W. umowę o kredyt gotówkowy. Pozwany złożył także oświadczenie o poddaniu się egzekucji na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego. Pozwany nie wywiązywał się z umowy kredytowej, dlatego (...) S.A w W. wystąpił do Sądu o nadanie klauzuli wykonalności na bankowy tytuł egzekucyjny. Sprawa został zarejestrowana pod sygn. akt I Co 1377/07. Na skutek uzyskania przez (...) S.A w W. klauzuli wykonalności na bankowy tytuł egzekucyjny wierzyciel pierwotny wystąpił do komornika przy Sądzie Rejonowym w Rybniku z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, a następnie pismem z dnia 12.09.2008r. wniósł o umorzenie postępowania egzekucyjnego z uwagi na zmianę wierzyciela, zawiadamiając jednocześnie o fakcie dokonania cesji w dniu 22 sierpnia 2008r. i przeniesienia wierzytelności na rzecz (...) S.A we W.. Dnia 3 października 2008r. Komornik wydał postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w całości. Nowy wierzyciel tj. (...) S.A we W. pismem z dnia 16 września 2008r. zawiadomił dłużnika o nabyciu wierzytelności od (...) S.A w W. i wezwał go do dobrowolnej, natychmiastowej zapłaty zobowiązania. Dnia 7 kwietnia 2009r. doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności pomiędzy (...) S.A we W. a (...)Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w W.. Na podstawie tej umowy powód nabył wierzytelność, przysługującą firmie (...) w stosunku do pozwanego J. S. i wpisał ją do Ksiąg Rachunkowych Funduszu Sekurytyzacyjnego. Pismem z dnia 5 maja 2009r. powód wystosował do pozwanego propozycję zawarcia porozumienia ratalnego, w którym zawiadomił go o zakupie wierzytelności i zaproponował podpisanie umowy na ratalną spłatę zadłużenia. Ponieważ pozwany nie zareagował na propozycję powoda, pismem z dnia 6 września 2011r. powód wystosował do pozwanego przedsądowe wezwanie do zapłaty .

Powyższe okoliczności doprowadziły Sąd Rejonowy do przekonania, że należało uwzględnić w całości. Wskazując na regulacje zawarte w art. 509 k.c. Sąd Rejonowy uznał, że, wbrew twierdzeniom pozwanego, który nie kwestionował faktu , że był zobowiązany do zwrotu kredytu gotówkowego wierzycielowi pierwotnemu, z którym łączyła go umowa z dnia 3 września 2004r. , wierzyciel ten nie miał obowiązku uzyskiwania zgody dłużnika do przelania wierzytelności na inną osobę. Sąd Rejonowy wskazał, że zgodnie z ugruntowanym w doktrynie i orzecznictwie poglądem, przewidziane w art. 92c ust. 2 ustawy z 1997 r. - Prawo bankowe wymaganie pisemnego zawiadomienia dłużnika o przelewie przez bank nie stanowi przesłanki skuteczności przelewu wierzytelności banku na fundusz sekurytyzacyjny. Natomiast co do dopuszczalności zawarcia umowy przelewu wierzytelności wynikającej z umowy kredytu , równie stanowczo wypowiedział się Sad Najwyższy w wyroku z dnia 7 kwietnia 2011r. ( IV CSK 422/10 , LEX nr 1129145), w którym stwierdził, że nie budzi wątpliwości dopuszczalność przelewu wierzytelności wynikającej z umowy kredytu. O kosztach sądowych orzeczono po myśli art. 98 § 1 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł pozwany wnosząc o uchylenie orzeczenia w całości. Wskazał, że w zawiadomieniu z dnia 17 grudnia 2007r. nie było najmniejszej wzmianki o firmie (...) S.A. z W., a (...) S.A. sprzedając zadłużenie poddane egzekucji komorniczej na podstawie (...) firmie (...) S.A. naruszyło § 19 umowy kredytowej, gdyż firma (...) S.A. działała na własny rachunek, a nie na rzecz (...) S.A. Nie otrzymał on również zawiadomienia o dokonaniu cesji z dnia 22 sierpnia 2008r. Podniósł, że na dokonanie przelewu wymagana była zgoda dłużnika. Ponadto wskazał, że wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu nie może stanowić samodzielnej podstawy do dochodzenia roszczenia objętego pozwem.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja pozwanego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela w całości i uznaje za swoje ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej instancji, ponieważ ustalenia te znajdują oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, które to dowody Sąd ten ocenił w granicach zakreślonych przepisem art. 233 § 1 k.p.c. Orzekając Sąd Rejonowy nie uchybił zasadom logicznego rozumowania, ani też doświadczenia życiowego. Wnioski Sądu pierwszej instancji, co do faktów w sposób logiczny wynikają z treści dowodów zgromadzonych w sprawie, a zaoferowanych przez obie strony.

Odnosząc się do zarzutów przedstawionych apelacji wskazać należy, iż Sąd pierwszej instancji trafnie uznał, wskazując na pogląd ugruntowany w orzecznictwie Sądu Najwyższego, że odnosząc się do dopuszczalności zawarcia umowy przelewu wierzytelności wynikającej z umowy kredytu wierzyciel miał prawo dokonań przelewu wierzytelności i nie miał on obowiązku uzyskiwania zgody dłużnika do przelania wierzytelności na inną osobę. Ustalenie w powyższym zakresie dokonane przez Sąd Rejonowy jest prawidłowe i wobec jednoznacznego stanowiska judykatury nie ma potrzeby ponownego przywoływania orzecznictwa i argumentów podniesionych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia. Podkreślenia wymaga jedynie, iż wbrew zarzutom pozwanego został on w dniu 22 sierpnia 2008r. poinformowany o fakcie dokonania cesji i przeniesienia wierzytelności na (...) S.A. we W., natomiast powód pismem z dnia 5 maja 2009r. zawiadomił pozwanego o zakupie wierzytelności, proponując zawarcie porozumienia ratalnego.

Na uwzględnienie nie zasługują również dalsze zarzuty podniesione przez skarżącego , iż przedłożone przez powoda wyciągi z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nie stanowią podstawy do dochodzenia roszczenia, gdyż są one jedynie dokumentami prywatnymi. Sąd Odwoławczy uznaje za właściwe podkreślenie, iż żądanie objęte pozwem nie wynikało z wyciągu ksiąg funduszu - tak jak twierdzi skarżący - ale z treści umowy kredytowej zawartej przez pozwanego, której oryginał przedłożony został przez powoda, a której to pozwany nie kwestionował w zakresie wysokości dochodzonego roszczenia. Orzeczenia Sądu Najwyższego cytowane przez skarżącego odnoszące się do wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu nie stanowią podstawy kwestionowanego przez pozwanego uwzględnienia roszczenia co do zasady, a jedynie co do wysokości roszczenia, której to pozwany na żadnym etapie postępowania nie zakwestionował. Skarżący nie kwestionował w zakresie umowy kredytowej z dnia 3 sierpnia 2004r. jej treści oraz zakresu kwotowego wynikającego z tej umowy, wobec czego Sąd Rejonowy prawidłowo uznał wykazanie przez powoda wysokości swojego roszczenia.

Skarżący kwestionując żądanie pozwu co do zasady, wskazując daty zmian stanu prawnego odnoszącego się do uregulowań prawa bankowego i funduszy sekurytyzacyjnych, pominął okoliczności, które wynikają z niekwestionowanych przez niego dokumentów, a to: umowy sprzedaży wierzytelności ( k – 71 ) na rzecz Spółki Akcyjnej (...) w dniu 19 sierpnia 2008 r., oraz umowy sprzedaży wierzytelności ( k – 86 ) na rzecz powoda w dniu 7 kwietnia 2009 r. Zatem zarzuty i w tym zakresie nie znajdują potwierdzenia w stanie prawnym odnoszącym się do stanu faktycznego niniejszej sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, pozostałe podniesione w apelacji zarzuty mają charakter czysto polemiczny i sprowadzają się do negowania właściwej oceny i ustaleń Sądu meriti, przeciwstawiając im własne oceny i wnioski, które w żadnym razie nie mogą podważyć trafności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego.

Z uwagi na powyższe - na podstawie art. 385 k.p.c. oddalono apelację jako bezzasadną.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na mocy art. 98 k.p.c. w związku z art. 108 § 1 k.p.c. i przy zastosowaniu w zw. z § 6 ust. 5 w związku z § 12 ust. 1 pkt.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( t. jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ), zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Gabriela Sobczyk SSO Tomasz Tatarczyk SSO Krystyna Hadryś