Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Andrzeja Michalczuka

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2015 r.

sprawy P. S.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178 a §4 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim

z dnia 18 listopada 2014 r. sygn. akt II K 724/14

I.  w zaskarżonej części wyrok zmienia w ten sposób, że na podstawie art. 69 § 1, § 2 i § 4 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby lat 4 (cztery);

II.  wydatki za postępowanie odwoławcze przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II Ka 16/15

UZASADNIENIE

P. S. został oskarżony o to, że w dniu 25.05.2014 r. w miejscowości D., gm. H., pow. (...), woj. (...), jechał jako kierujący motorowerem nr rej. (...) po drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości z wynikiem badania 1.34 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wydanym wyrokiem przez Sąd Rejonowy dla Warszawy- Żoliborza w Warszawie sygn. akt IV K 1197/11 z dnia 27.01.2011 r.,

to jest o czyn z art. 178a § 4 k.k.

Wyrokiem z dnia 18 listopada 2014 r., sygn. akt II K 724/14, Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim:

I.  oskarżonego P. S. uznał za winnego popełnienia zarzucanego
mu czynu stanowiącego występek z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie
art. 178a § 4 k.k. skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat,

III.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 120 złotych tytułem opłaty oraz 90 złotych tytułem zwrotu wydatków postępowania wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Apelację od przedstawionego wyżej wyroku wywiódł oskarżony P. S., zaskarżając go w części dotyczącej orzeczenia o karze i podnosząc, że Sąd I instancji w sposób niesłuszny nie obdarzył go dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Apelujący zaznaczył, że ciąży na nim obowiązek opieki nad 82- letnią matką, która jest osobą cierpiącą na jednostronny paraliż ciała. Wskazał również, że podjął leczenie odwykowe, w miejscu zamieszkania cieszy się bardzo dobrą opinią oraz przejawia aktywność prospołeczną będąc członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej w D.. Odwołujący się końcowo zaznaczył, że podjął pracę zarobkową.

W następstwie powyższego skarżący wniósł o zmianę zanegowanego wyroku przez warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej mu kary pozbawienia wolności na 3- letni okres próby.

W toku rozprawy odwoławczej prokurator wniósł o nieuwzględnienie apelacji i utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy. Oskarżony P. S. nie stawił się mimo prawidłowego zawiadomienia o terminie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna i jako taka na uwzględnienie zasługuje. Sąd II instancji, kierując się treścią art. 447 § 2 k.p.k., zbadał prawidłowość całego rozstrzygnięcia o karze i środku karnym, m.in. pod kątem ich współmierności.

W wyprzedzeniu zasadniczej części rozważań podnieść trzeba, że w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego zarzut niewspółmierności kary, jako zarzut z kate­gorii ocen, można podnosić wówczas „gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowość sprawcy, innymi słowy- gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą” ( vide wyrok Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 1985 r., V KRN 178/85, Legalis nr 247/08).

W pierwszej kolejności Sąd Odwoławczy doszedł do przekonania, że okolicz­ności przedmiotowe oraz dane zebrane o osobie P. S. pozwalają przyjąć, że wysokość wymierzonej mu kary pozbawienia wolności w sposób właściwy oddaje jego stopień winy oraz stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Sąd I instancji słusznie zwrócił uwagę na okoliczności, iż oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim, stworzył realne niebezpieczeństwo dla innych uczestników ruchu drogowego, zaś okolicznością łagodzącą było przyznanie się oskarżonego do zarzu­canego mu czynu i współpraca z organami ścigania (k. 40). W ocenie Sądu Okręgowego, ze wskazanych wyżej przyczyn, za miarodajny uznać również należało środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych
na okres 3 lat.

Akceptując kształt wskazanych wyżej elementów reakcji prawnokarnej, Sąd II instancji stwierdził jednak, że zarzut rażącej niewspółmierności kary uzasadnia fakt wymierzenia kary pozbawienia wolności w postaci bezwzględnej. Rozważając przypa­dek P. S. w pierwszym rzędzie zaznaczyć trzeba, że w stosunku do jego osoby zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek w rozumieniu art. 69 § 4 k.k. Podkreślić należy, że załączone przez oskarżonego karty informacyjne (k. 43- 46) wskazują na postępujące pogorszenia stanu zdrowia jego matki, która- będąc osobą
w podeszłym wieku- z pewnością będzie potrzebowała coraz szerszego zakresu pomocy syna.

W tym stanie rzeczy koniecznym było rozważenie możności sformułowania względem P. S. pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Rozważając przypadek wymienionego podnieść trzeba, że po wydaniu wyroku skazującego przez Sąd I instancji, podjął on pracę zarobkową (k. 47). Oskarżony- wedle składanych przez siebie deklaracji- żałuje popełnionego czynu, prowadzi leczenie odwykowe i zaniechał spożywania alkoholu. Nie bez pewnego znaczenia pozostaje tutaj również fakt, że wymieniony, uczestnicząc w działalności Ochotniczej Straży Pożarnej (k. 48), przejawia aktywność prospołeczną. Do chwili obecnej nie ujawniły się również informacje, by podsądny wchodził w nowe konflikty z prawem. W związku z tym jego postawa winna zostać ocenioną pozytywnie.

W tym stanie rzeczy uznać także trzeba, że choć P. S. dopuścił
się przestępstwa z art. 178a § 4 k.k., to nie jest bezpodstawnym przypuszczenie, że już sama obawa przez zarządzeniem wykonania kary izolacyjnej pozwoli na osiągnięcie względem niego celów wychowawczych. Raz jeszcze podkreślić w tym miejscu należy, iż w trakcie postępowania pierwszoinstancyjnego podsądny wyrażał krytyczny stosunek do popełnionego przez siebie czynu. Uznać nadto trzeba, że obdarzenie oskarżonego dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia wykonania kary pozba­wienia wolności umożliwi mu kontynuowanie niedawno podjętej pracy zarobkowej, opiekę nad matką i wykazanie szczerości swego dążenia do zerwania z nałogiem alkoholowym. Podsądny- jako osoba nieleczona psychiatrycznie ani neurologicznie (k. 35v)- jest przy tym w stanie zrozumieć naganność swego postępowania

Poczynione wyżej rozważania uzasadniają- w ocenie Sądu Odwoławczego- wniosek o pozytywnej prognozy kryminologicznej w stosunku P. S..
Z tego względu Sąd Okręgowy w zaskarżonej części wyrok zmienił w ten sposób, że na podstawie art. 69 § 1, § 2 i § 4 k.k. zastosował wobec oskarżonego instytucję warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. W celu dokonania rzetelnej weryfikacji sformułowanej prognozy kryminologicznej, Sąd II instancji, w oparciu o treść art. 70 § 1 pkt 1 k.k., poddał P. S. 4- letniemu okresowi próby. Długość rzeczonego okresu nie tylko uwzględnia fakt, że oskarżony był już karany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, lecz również uświadomi mu, że każde naruszenie porządku prawnego spotka się z adekwatną reakcją wymiaru sprawiedliwości.

Kierując się względami słuszności powiązanymi z faktem zmiany wyroku
w zaskarżonej części, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. wydatki za po­stępowanie odwoławcze przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Z tych wszystkich względów i wobec braku przesłanek z art. 439 § 1 k.p.k. Sąd Okręgowy orzekł, jak w części dyspozytywnej swego wyroku.