Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: stażysta Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania Z. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 19 sierpnia 2013 roku nr (...)

w sprawie Z. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IVU 1536/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 24 marca 2014 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 19.08.2013 r. odmówił Z. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 14.08.2013 r. został uznany za zdolnego do pracy.

Z. G. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Na uzasadnienie swojego żądania podniósł, iż od wielu lat choruje na wrzodziejące zapalenie jelita, schorzenia kręgosłupa, astmę oskrzelową i dolegliwości prostaty i z tego powoduje pozostaje pod stałym leczeniem wielu poradni. Z powodu wymienionych schorzeń nie może wykonywać dotychczasowej pracy kierowcy samochodu ciężarowego w transporcie międzynarodowym.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. G. urodzony w dniu(...) r., ma wykształcenie średnie techniczne o specjalności mechanik, pracował jako pracownik fizyczny monter, mechanik, kierowca. Od 05.07.2010 r. do 29.06.2011 r. pobierał świadczenie rehabilitacyjne, a następnie w okresie od 30.06.2011 r. do 31.07.2013 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Dotychczas nie pobierał renty z tytułu niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

Odwołujący w dniu 08.07.2013 r. wystąpił z wnioskiem o rentę.

/dowód: wniosek z dnia 08.07.2013 r. –k. 79-80 arII/.

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u Z. G. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii, interny i chirurgii.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegli rozpoznali u odwołującego:

- przewlekły zespól bólowy dolnego i górnego odcinka kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych bez współistnienia ubytkowych objawów neurologicznych, bez istotnego upośledzenia funkcji układu ruchu,

- zespół cieśni nadgarstka lewego bez upośledzenia funkcji ręki,

- astmę oskrzelową,

- zespół jelita drażliwego,

- przepuklinę rozworu przełykowego

- zapalenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy,

- przerost gruczołu krokowego w trakcie diagnostyki,

- żylaki odbytu II stopnia.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegli uznali, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy od 01.08.2013 r.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, badanie przedmiotowe narządu ruchu wykazało prawidłową stosownie do wieku ruchomość kręgosłupa i stawów obwodowych. Nie stwierdza się poszerzenia obrysów ani ograniczenia ruchomości w zakresie stawów kolanowych pomimo zgłaszanych przez odwołującego dolegliwości. Prawidłowa porównywalna do prawego jest ruchomość w zakresie stawu ramiennego lewego, pomimo w przeszłości leczonego operacyjnie złamania obojczyka lewego. Chód jest w pełni wydolny, sprawnie stoi na palcach i piętach. Nie stwierdza się cech uszkodzenia obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego. Zespół cieśni nadgarstka lewego przebiega bez upośledzenia funkcji. Odwołujący przebył rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS w dniach 26.05-18.06.2013 r., gdzie stwierdzono prawidłową ruchomość w zakresie stawów obwodowych, wzmożone napięcie mięśni przykręgowych w odcinku szyjnym i lędźwiowo-krzyżowym, bez zaników mięśniowych, ubytkowych objawów neurologicznych. W trakcie prewencji odwołujący był hospitalizowany w okresie 02.06-06.06.2013 r. celem diagnostyki nadwrażliwości na aspirynę niesteroidowe leki przeciwzapalne. Obecnie pozostaje w stałym leczeniu w poradni pulmonologicznej z powodu łagodnej astmy oskrzelowej, stosuje przewlekle leki. Obecnie wydolny oddechowo i krążeniowo, bez patologicznych zmian osłuchowych nad polami płucnymi i sercem. W dniu 05.07.2013 r. miał wykonana kolonoskopię, która wykazała w zakresie lewej strony okrężnicy obrzęk i miejscowe przekrwienie śluzówki jelita z obecnością pojedynczych nadżerek. Wykonana w dniu 13.03.2013 r. gastroskopia pozwoliła rozpoznać przepuklinę rozworu przełykowego, zapalenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy. Nie stwierdza się cech niedożywienia. Rozpoznane schorzenia upośledzają sprawność odwołującego, ale nie w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy. Zalecaną biopsję gruboigłową stercza można wykonać w ramach czasowej niezdolności do pracy.

/dowód: opinia sądowo-lekarska – k. 8-11 as/

Wydaną w tym zakresie opinie biegłych sądowych Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej. Opinia biegłych w ocenie Sądu spełnia wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Odwołujący kwestionował opinię, ale nie składał żadnych wniosków dowodowych. W tej sytuacji Sąd nie podzielił zastrzeżeń uznając je jedynie za polemikę z opinią biegłych, która w ocenie Sądu była przekonująca i należycie uzasadniona.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy Z. G. jest nadal częściowo niezdolny do pracy czy też nastąpiła poprawa jego stanu zdrowia i istniejąca niezdolność do pracy ustała - jak to wynika z zaskarżonej decyzji organu rentowego.

Zgodnie z brzmieniem art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2009 r. nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Stosownie zaś do art. 57 powołanej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

-

jest niezdolny do pracy,

-

ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

-

niezdolność do pracy powstała w okresach określonych w ustawie.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy- niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3 częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 2 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

W przedmiotowej sprawie, jak wynika z opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii, interny i chirurgii - odwołujący z uwagi na stwierdzone u niego schorzenia nie jest niezdolny do pracy od dnia 01.08.2013 r. Badanie przedmiotowe narządu ruchu odwołującego wykazało prawidłową stosownie do wieku ruchomość kręgosłupa, stawów obwodowych, stawów kolanowych oraz stawów ramiennych. Chód ma wydolny, sprawnie stoi na palcach i piętach. Nie stwierdza się cech uszkodzenia obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego. Zespół cieśni nadgarstka lewego przebiega bez upośledzenia funkcji. Odwołujący przebył rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS w dniach 26.05-18.06.2013 r., gdzie stwierdzono prawidłową ruchomość w zakresie stawów obwodowych, wzmożone napięcie mięśni przykręgowych w odcinku szyjnym i lędźwiowo-krzyżowym, bez zaników mięśniowych, ubytkowych objawów neurologicznych. Pozostaje w stałym leczeniu w poradni pulmonologicznej z powodu łagodnej astmy oskrzelowej, stosuje przewlekle leki, jest wydolny oddechowo i krążeniowo, bez patologicznych zmian osłuchowych nad polami płucnymi i sercem. W dniu 05.07.2013 r. miał wykonana kolonoskopię, która wykazała w zakresie lewej strony okrężnicy obrzęk i miejscowe przekrwienie śluzówki jelita z obecnością pojedynczych nadżerek. Wykonana w dniu 13.03.2013 r. gastroskopia pozwoliła rozpoznać przepuklinę rozworu przełykowego, zapalenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy. Nie stwierdza się cech niedożywienia. Rozpoznane schorzenia upośledzają sprawność odwołującego, ale nie w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy. Zalecaną biopsję gruboigłową stercza można wykonać w ramach czasowej niezdolności do pracy.

W niniejszym przypadku odwołujący nie spełnia przesłanek z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) i dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc należało orzec jak w sentencji wyroku.