Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2015 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Karamara

Sędziowie: SSO Ewa Opozda-Kałka

SSO Marcin Chałoński (spr.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Misztal

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Jerzego Kraski

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2015 roku

sprawy K. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 288 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jędrzejowie

z dnia 14 października 2014 roku sygn. akt II K 931/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej oskarżonemu K. K. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza ustalając okres próby na 5 (pięć) lat;

2.  na podstawie art. 71 § 1 kk i art. 33 § 1 i 3 kk orzeka wobec oskarżonego K. K. karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć ) złotych;

3.  na podstawie art. 73 § 1 kk w okresie próby oddaje oskarżonego K. K. pod dozór kuratora;

4.  zasądza od oskarżonego K. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem opłaty za obie instancje;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  obciąża oskarżonego K. K. wydatkami za postępowanie odwoławcze
w kwocie 20 (dwadzieścia) złotych.

IX K a 1719/14

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Jędrzejowie oskarżyła K. K. o to, że w dniu 28 września 2013 roku w miejscowości N., gmina S. województwa (...), dokonał zniszczenia mienia poprzez podpalenie domu jednorodzinnego konstrukcji drewnianej w wyniku czego uległ on całkowitemu spaleniu powodując straty wartości 7 200 złotych na szkodę H. K. oraz wyposażenie domu wartości 4 000 złotych na szkodę J. K. (2) to jest o przestępstwo z art. 288 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 14 października 2014 roku w sprawie sygn. akt II K 931/13 Sąd Rejonowy w Jędrzejowie w ramach czynu zarzucanego aktem oskarżenia, oskarżonego K. K. uznał za winnego tego, że w dniu 28 września 2013 roku w miejscowości N. gmina S., województwa (...) podpalił budynek mieszkalny konstrukcji drewnianej w wyniku czego uległ on całkowitemu spaleniu dokonując w ten sposób zniszczenia tej nieruchomości i wyrządzając szkodę H. K. o wartości 10 128 złotych oraz zniszczenia w wyniku pożaru ruchomości stanowiących wyposażenia tego budynku wyrządzając tym samym szkodę J. K. (2) o wartości 10 207 złotych, to jest popełnienia przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. i za czyn ten na podstawie art. 288 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Nadto na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust.1 pkt.4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm. ) zasądził od oskarżonego K. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3 417, 28 złotych tytułem kosztów sądowych.

Apelację od tego wyroku wywiódł oskarżony K. K. zaskarżając rozstrzygnięcie w części dotyczącej kary podnosząc, że Sąd I instancji wymierzył mu za surową sankcję w postaci kary pozbawienia wolności w formie bezwzględnej, podczas gdy względy rodzinne i jego osobiste przemawiałyby za wymierzeniem kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Musi on bowiem pomagać matce, gdyż jest ich w domu pięcioro, a tylko on pracuje i praktycznie utrzymuje całą rodzinę. Dlatego też w konkluzji domagał się warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Dodał na rozprawie apelacyjnej przedkładając na poparcie swoich tez określone dokumenty, iż znalazł stałą pracę do prawie końca 2016 roku i pozbawienie go wolności ze względów oczywistych pozbawiłoby go zatrudnienia, a tym samym jakichkolwiek środków do utrzymania matki oraz rodzeństwa.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja oskarżonego K. K. okazała się o tyle skuteczna, że doprowadziła do zmiany zaskarżonego orzeczenia po przez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności, orzeczenie kary grzywny oraz oddanie wymienionego w okresie próby pod dozór kuratora.

Sąd Rejonowy w Jędrzejowie co do ustaleń faktycznych w zakresie przebiegu zdarzenia, przypisania K. K. określonego zachowania przestępczego, kwalifikacji prawnej czynu, dokonał właściwej analizy materiału dowodowego, jaki wcześniej w sposób pełny zebrał, wyciągnął następnie z niego słuszne wnioski w zakresie winy i kwalifikacji prawnej czynu przypisanego K. K., po czym wydane na tej podstawie orzeczenie w sposób prawidłowy, zgodny z wymogami art. 424 § 1 i 2 k.p.k. uzasadnił.

Natomiast zdaniem Sądu II instancji nie do końca zasadne są ustalenia Sądu I instancji odnośnie wymierzonej oskarżonemu kary. Sąd Odwoławczy identyfikuje się z analizą Sądu Rejonowego w Jędrzejowie co do zachodzenia w stosunku do K. K. okoliczności świadczących o wysokim stopniu szkodliwości społecznej czynu, jakiego dopuścił się oskarżony. Jednakże za mało dosadnie, jako łagodzących, wziął on pod uwagę okoliczności podmiotowych występujących po stronie K. K., być może dlatego, iż nie były one jeszcze znane Sądowi, jakie ewidentnie zdaniem Sądu II instancji pozwalają, aby ze względów czysto humanitarnych jeszcze raz wyjątkowo dać szansę oskarżonemu i warunkowo zawiesić wykonanie w stosunku do niego kary pozbawienia wolności. Zostało bowiem wykazane dokumentami na rozprawie apelacyjnej, iż K. K. pracuje i zatrudniony został na okres stały do października 2016 roku, zatem z jednej strony nie ulega wątpliwości, iż oskarżony ma gwarancję zatrudnienia, ale z drugiej strony - co jeszcze ważniejsze - praca K. K. nie jest jakąś sezonową, niepewną i krótkotrwałą, ale w perspektywie długiego okresu będzie on dostarczał źródeł utrzymania nie tylko sobie, ale przede wszystkim członkom swojej najbliżej rodziny, a mianowicie matce i licznemu rodzeństwu. Tymczasem oczywistym jest, że osadzenie K. K. w tej chwili w zakładzie karnym na okres blisko dwóch lat pozbawi oskarżonego pracy, a tym samym jego rodzinę jedynego źródła utrzymania. Pracodawca nie będzie bowiem czekał z pracą dla K. K. tak długi okres czasu.

Zatem tylko z tego powodu w ocenie Sądu Odwoławczego koniecznym jest jeszcze raz wyjątkowo dać szansę oskarżonemu. Tylko bowiem teraz od niego zależy przyszłość najbliższej rodziny K. K., musi on poważnie podejść do obecnej sytuacji, nie dawać się prowokować pokrzywdzonemu, bowiem całe zdarzenie nosiło w sobie pewne elementy prowokacji. Obecnie taka sytuacja nie będzie na razie możliwa wobec odbywania przez ojca oskarżonego J. K. (2) kary pozbawienia wolności w innej sprawie.

Dlatego też podsumowując powyższe argumenty zdaniem Sądu II instancji kara pozbawienia wolności wymierzona K. K. ale jednak z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i przy okazji wzmocniona orzeczoną wobec wymienionego karą o charakterze finansowym czyli karą grzywny i oddaniem K. K. w okresie próby pod dozór kuratora, będzie sankcją właściwą biorąc pod uwagę stopień winy i społecznej szkodliwości występku przypisanego oskarżonemu, zasadnie spełni bowiem swoje funkcje represyjne i prewencyjne w zakresie prewencji indywidualnej oraz społecznego oddziaływania kary.

Dlatego też Sąd Odwoławczy na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 456 k.p.k. orzekł jak w wyroku.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 634 k.p.k. w zw. z art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. oraz art. 10 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm. ).

SSO Marcin Chałoński SSO Zbigniew Karamara SSO Ewa Opozda-Kałka