Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Daria Wojciechowska

Protokolant: Beata Lechowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2015 r.

sprawy A. H. s. J. i I. z domu G. ur. (...) w W.,

obwinionego o to że:

W dniu 1 lutego 2014 roku około godziny 16:00 w sklepie (...) przy ul. (...) w W. dokonał kradzieży artykułów spożywczych o łącznej wartości 29,18 zł, na szkodę w/w sklepu

To jest za wykroczenie z: art. 119§1 KW

orzeka

I.  Obwinionego A. H. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 119 § 1 kw skazuje go i wymierza mu karę grzywny w wysokości 200 złotych.

II.  Zwalnia obwinionego z obowiązku uiszczenia opłaty oraz pozostałych kosztów sądowych przejmując je na Skarb Państwa.

Sygn. akt V W 1230/14

UZASADNIENIE

A. H. został obwiniony o to, że w dniu 1 lutego 2014 roku około godziny 16:00 w sklepie (...) przy ul. (...) w W. dokonał kradzieży artykułów spożywczych o łącznej wartości 29,18 zł, na szkodę w/w sklepu, to jest za wykroczenie z: art. 119§1 KW

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 lutego 2014 roku M. C. wykonywał obowiązki służbowe ochroniarza w sklepie (...) przy ul. (...) w W.. Około godz. 16:00 stojąc na linii kas sklepowych zaobserwował mężczyznę, który stojąc przy kasie nr 28 uaktywnił bramkę alarmu przeciwkradzieżowego. Mężczyzna ten udał się wraz z ochroniarzem do pomieszczenia służbowego, gdzie spod bluzy koloru ciemnego, którą miał założoną na siebie, wyjął artykuły spożywcze w postaci kreatyny jabłczan marki (...) o wartości 23,19 złotych oraz opakowania smalcu o nazwie (...) o wartości 5,99 złotych. Ujawniono również, iż nakrętka plastikowa koloru czerwonego opakowania kreatyny została uszkodzona, natomiast opakowanie ze smalcem pozostało nienaruszone. Zatrzymany mężczyzna został następnie przekazany funkcjonariuszom Policji, którzy przybyli na miejsce zdarzenia. Zatrzymanym mężczyzną okazał się być A. H..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowych wyjaśnień obwinionego A. H. /k. 33-34/, zeznań świadka M. C. /k. 34, 3v/, a także notatki urzędowej /k. 1/, protokołu przyjęcia ustnego zawiadomienia o wykroczeniu /k. 2/, protokołu zdarzenia /k. 6/, protokołu zatrzymania rzeczy /k. 8-10/, protokołu oględzin /k. 11-12/, fotografii /k. 13/ oraz pokwitowania /k. 14/

Obwiniony A. H. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach wskazał, iż niedługo przed zdarzeniem wyszedł ze szpitala. Oświadczył on jednocześnie, iż zabrana przez niego glutamina o wartości 18,90 zł służy do regeneracji organizmu. Przyznał, iż nie było go stać na zakup tego artykułu. A. H. dodał również, iż ze sklepu zabrał także puszkę pasztetu. W złożonych wyjaśnieniach obwiniony oświadczył jednocześnie, iż nie miał zamiaru kraść tych przedmiotów. Wskazał bowiem, iż cierpi na napady i zdarzały mu się sytuacje z pogranicza kleptomani. Przyznał także, iż znajdował w kieszeniach rzeczy, których nie miał zamiaru posiadać. Dodał również, iż na zabranych przez niego przedmiotach widoczne były zabezpieczenia antykradzieżowe. / k. 33-34 wyjaśnienia obwinionego A. H. /

A. H. ma 54 lata. Jest żonaty, nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. Z zawodu jest filologiem polskim, utrzymuje się z prac dorywczych, z których uzyskuje bardzo niskie dochody. Był karany za kradzież. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo / k. 33 wyjaśnienia obwinionego A. H. /

Sąd zważył, co następuje:

Uwzględniając przeprowadzone i ujawnione w sprawie dowody, uznać należy, iż sprawstwo i wina A. H. odnośnie zarzucanego mu wykroczenia kradzieży artykułów spożywczych o łącznej wartości 29,18 zł są oczywiste i nie mogą budzić żadnych wątpliwości.

Sąd dał w pełni wiarę tym wyjaśnieniom obwinionego, w których przyznał się on do zarzucanego mu czynu, wskazując, iż nie stać go było na zakup zabranych przez niego przedmiotów. Jego wyjaśnienia w powyższym zakresie korespondują z pozostałym zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym.

Jednocześnie Sąd odmówił wiarygodności pozostałej części wyjaśnień obwinionego, w której wskazywał on, iż nie miał zamiaru kraść znalezionych przy nim artykułów spożywczych. W ocenie Sądu wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie są przyjętą przez niego linią obrony i obliczone są na uniknięcie odpowiedzialności za zarzucone mu wykroczenie. Są one nielogiczne, niespójne oraz wewnętrznie sprzeczne. Ze złożonych przez niego wyjaśnień wynika, iż nie był on w przeszłości leczony psychiatrycznie lub odwykowo, tj., aby istniały uzasadnione wątpliwości co do jego poczytalności.

Analizując pozostałe osobowe źródła dowodowe Sąd dał całkowitą wiarę zeznaniom ochroniarza sklepu (...) przy ul. (...) w W. świadka M. C.. Choć świadek ten nie pamiętał na rozprawie głównej okoliczności zdarzenia – podał jedynie, iż kojarzy osobę obwinionego, to jednak po odczytaniu złożonych przez niego w postępowaniu przygotowawczym zeznań, przypomniał sobie zdarzenie i potwierdził ich autentyczność. Zeznania jego złożone w postępowaniu wyjaśniającym i potwierdzone przed Sądem są spójne, logiczne i tworzą całość. Nie znajdując podstaw do zakwestionowania zeznań tego świadka, Sąd dał im wiarę w całości.

Oceniając pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd dał wiarę zgromadzonym i zaliczonym w poczet dowodów dokumentom w postaci: notatki urzędowej /k. 1/, protokołu przyjęcia ustnego zawiadomienia o wykroczeniu /k. 2/, protokołu zdarzenia /k. 6/, protokołu zatrzymania rzeczy /k. 8-10/, protokołu oględzin /k. 11-12/, fotografii /k. 13/ oraz pokwitowania /k. 14/. W ocenie Sądu powyższe dowody pozaosobowe ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczność zostały sporządzone oraz ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. Żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby ich wiarygodność. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

Obwinionemu A. H. zarzucono popełnienie czynu określonego w art. 119 § 1 Kodeksu Wykroczeń.

Wykroczenie z art. 119 § 1 kw popełnia ten, kto kradnie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia. Strona przedmiotowa wykroczenia z art. 119 § 1 kw polega na tym, że sprawca dokonuje zaboru (wyjmuje rzecz spod władztwa pokrzywdzonego). Czyn kradzieży określony w art. 119 kw zawiera konstrukcję tzw. czynu przepołowionego. Polega ono na tym, iż czyn stanowi wykroczenie, o ile wartość wyrządzonej szkody nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia. Jeżeli wartość wyrządzonej szkody przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia, wówczas czyn stanowi przestępstwo kradzieży (art. 278 k.k.).

Przedmiotem wykroczenia stypizowanego w art. 119 § 1 kw jest cudza rzecz ruchoma, której wartość, jak wskazano, nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia za pracę. Stosownie do treści § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 września 2013 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2014 r. wysokość minimalnego wynagrodzenia w 2014 r. wynosiła 1680 zł. ¼ wskazanej wyżej kwoty wynosi 420 zł. Z tego względu, z uwagi na wartość skradzionych przez obwinionego artykułów spożywczych o łącznej wartości 29,18 zł, jego zachowanie wypełniło znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 kw.

Wykroczenie kradzieży opisane w art. 119 § 1 kw ma charakter umyślny i może być popełnione jedynie z zamiarem kierunkowym. Nie ulega wątpliwości, że A. H. chciał dokonać kradzieży artykułów spożywczych o łącznej wartości 29,18 zł. W tym celu udał się do sklepu (...) przy ul. (...) w W., wziął artykuły spożywcze w postaci kreatyny jabłczan marki(...) o wartości 23,19 złotych oraz opakowania smalcu o nazwie (...) o wartości 5,99 złotych, które umieścił pod bluzą. Następnie nie dokonując zapłaty w kasie sklepowej, przekroczył linię bramek kontrolnych, gdzie został ujęty przez ochroniarza sklepu.

Reasumując, Sąd uznał, że obwiniony A. H. w dniu 1 lutego 2014 roku około godziny 16:00 w sklepie (...) przy ul. (...) w W. dokonał kradzieży artykułów spożywczych o łącznej wartości 29,18 zł, na szkodę w/w sklepu, tj. popełnienia wykroczenia z art. 119 § 1 kw.

Dokonując wymiaru kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art. 33 kw. Sąd brał zatem pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu i cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 200 złotych. Zdaniem Sądu wymierzona kara jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionego i pozwoli na osiągnięcie celów kary, tak w zakresie wychowawczego oddziaływania na obwinionego, jak i w płaszczyźnie społecznego jej oddziaływania. Uzmysłowi również obwinionemu karygodność jego zachowania. Sąd nie widział możliwości orzeczenia łagodniejszej formy kary, ani – tym bardziej odstąpienia od wymierzenia kary, bądź poprzestaniu na zastosowaniu wobec obwinionego środków oddziaływania wychowawczego. Sąd miał na uwadze również nagminność wykroczeń kradzieży popełnianych na terenie m. st. W., które stanowić mogą istotny problem dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą. Wskazać należało również, iż obwiniony mógł zakupić skradzione przez niego przedmioty w sposób legalny, nie jest on bowiem osobą bezrobotną i osiąga dochody. Na ocenę zachowania obwinionego wpłynął jako okoliczność obciążająca również fakt, iż w przeszłości był on karany za popełnienie wykroczenia kradzieży.

Na podstawie art. 624§1 kpk w zw. z art. 119 kpw Sąd zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.