Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Taberska ( spr.)

Sędziowie SSO Małgorzata Winkler - Galicka

SSR Marta Michałek - Dutkiewicz

Protokolant prot. sąd. M. W.

przy udziale A. H. Prokuratora Prokuratury Wojskowej del. do Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2015 r.

sprawy P. M.

oskarżonego o przestępstwo z art. 300 § 2 kk

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w P.

z dnia 30 września 2014 r. sygn. akt VIII K 1662/13

1.  Zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

2.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania odwoławczego w kwocie 20 złotych i wymierza mu opłatę za drugą instancję w kwocie 200 złotych.

M. D. E. M. W. – G.

UZASADNIENIE

P. M.został oskarżony o to, że w dniu 25 września 2012 roku w M.w celu udaremnienia wykonania orzeczenia Sądu Rejonowego Poznań Stare Miasto w P.z dnia 7 maja 2012 roku o sygn. X GC 429/12, udaremnił zaspokojenie swojego wierzyciela D. O.prowadzącego Przedsiębiorstwo M. K.w ten sposób, że jako prezes zarządu (...) sp. z o.o.w M.z siedziba przy ul. (...)zawarł porozumienie z Piekarnią (...) sp. z o.o.w M.z siedzibą przy ul. (...), przenosząc prawo własności maszyn i urządzeń, których był właścicielem tj. o czyn z art. 300 § 2 kk.

Sąd Rejonowy Poznań – Stare Miasto w P. wyrokiem z dnia 30 września 2014 roku, sygn. akt VIII K 1662/13:

1.  Oskarżonego P. M. uznał za winnego popełnienia występku z art. 300 § 2 kk. w sposób opisany wyżej i za to na podstawie art. 300 § 2 kk. i art. 33 § 2 kk. wymierzył mu kary 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych.

2.  Na podstawie art. 69 § 1 kk. i art. 70 § 1 pkt. 1 kk. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres lat 3 (trzech) tytułem próby.

3.  Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zmianami) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wyłożonych kosztów postępowania w kwocie 621 złotych i wymierzył mu opłatę w kwocie 520 złotych.

Apelację od tego wyroku złożył obrońca oskarżonego i zarzucił:

1) obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść tego wyroku gdyż:

a) z naruszeniem zasady prawdy (art. 2 § 2 kpk) dokonano niewłaściwych ustaleń, przyjmując, że oskarżony P. M. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu

b) wbrew zasadzie on dubio pro reo (art. 5 § 2 kpk) na zasadzie domniemania przyjęto, że oskarżony wiedział, bądź miał świadomość przed wszczęciem egzekucji o wydanym wyroku, podanym w opisie zarzucanego mu przestępstwa

c) w uzasadnieniu wyroku w sposób niezgodny z treścią art. 424 kpk , nie dość dokładnie rozważono możliwość złożenia prawdziwych wyjaśnień oskarżonego nie mającego zamiaru popełnienia przypisanego mu czynu

2) błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, które mogły mieć wpływ na treść tego wyroku, gdyż:

a) odmówiono wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, który konsekwentnie podawał, że nie wiedział o toczącym się postępowaniu w sprawie o sygn. akt X GC 429/12 Sądu Rejonowego Poznań Stare Miasto w P., gdyż w tym czasie nie miał dostępu do dokumentów firmy

b) nie przeprowadzenie dowodu z akt tej sprawy, co powinno pozwolić na wykazanie przez oskarżonego, bezspornej jego nieświadomości o tym postępowaniu z powództwa D. O.

c) pominięto istotne okoliczności, że przekazanie składników majątkowych przez oskarżonego, było dokonane z zamiarem zaspokojenia najważniejszych wierzycielom, nie przynosząc jakikolwiek korzyści oskarżonemu

Mając na uwadze powyższe obrońca wniósł o:

1)  zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego

2)  przeprowadzenie dowodu z akt sprawy X GC 429/12 Sadu Rejonowego Poznań Stare Miasto w P.

3)  obciążenie kosztami postępowania odwoławczego Skarbu Państwa, ewentualnie o:

4)  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Przed przystąpieniem do analizy zarzutów apelacji należy zauważyć, iż wbrew twierdzeniom obrońcy orzeczenie wydane w przedmiotowej sprawie jest oparte na całokształcie materiału dowodowego zebranego w sprawie, który został poddany wnikliwej analizie bez przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów. Analiza ustaleń poczynionych przez Sąd Rejonowy znajduje odzwierciedlenie we wnioskach zawartych w uzasadnieniu wyroku, które czyni zadość wymogom art. 424 § 1 i 2 k.p.k., co w pełni pozwala na przeprowadzenie kontroli instancyjnej.

Sąd Okręgowy chciałby również podkreślić, iż Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy oraz dokładny przeprowadził postępowanie dowodowe, wnikliwie i wszechstronnie rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy, dokonując następnie na ich podstawie właściwych ustaleń faktycznych, tak co do samego przebiegu zdarzenia, jak i rozstrzygając kwestie sprawstwa i winy oskarżonego. Postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie zostało przeprowadzone z należytą starannością i poszanowaniem proceduralnych zasad obowiązujących w polskim procesie karnym. Ocena materiału dowodowego zaprezentowana przez Sąd Rejonowy co do zarzucanego oskarżonemu czynu została dokonana z uwzględnieniem reguł sformułowanych w przepisach art. 5 § 2 k.p.k. i 7 k.p.k. Co więcej, jest ona oceną wszechstronną i bezstronną, która w szczególności nie narusza granic swobodnej oceny dowodów i jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd Okręgowy nie stwierdził też błędów logicznych, jak i faktycznych w rozumowaniu Sądu Rejonowego. W związku z powyższym kontrola apelacyjna uzasadnia twierdzenie, że zaskarżony wyrok został, tak jak tego wymaga norma zawarta w art. 410 k.p.k., prawidłowo i w pełni oparty na właściwie dokonanej ocenie materiału dowodowego, zgromadzonego i ujawnionego w toku postępowania.

W pierwszej kolejności podnieść należy, wbrew twierdzeniom obrońcy, że Sąd Rejonowy przeprowadził dowód z akt X GC 429/12 Sądu Rejonowego Poznań Stare Miasto w P. i zaliczył te akta w poczet dowodów oraz oparł o nie swoje ustalenia faktyczne oraz rozważania co do sprawstwa i winy oskarżonego P. M..

Akta te zostały także przedstawione Sądowi Okręgowemu i Sąd ten zapoznał się z nimi w ramach oceny zgromadzonych i przeprowadzonych już przez Sąd Rejonowy dowodów, nie wydając w tym przedmiocie odrębnego postanowienia.

I tak lektura w/w akt w całej rozciągłości zaprzecza fundamentalnym zarzutom obrońcy zawartym w apelacji, co do wiedzy oskarżonego P. M., o toczącym się postępowaniu w sprawie o sygn. akt X GC 429/12 Sądu Rejonowego Poznań Stare Miasto w P..

Sprawa ta pierwotnie toczyła się w Sądzie Rejonowym w Toruniu pod sygn. akt V GNc 5241/11.

W dniu 21 grudnia 2011r. Sąd Rejonowy w Toruniu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym – K. 25 akt – nakazującym (...) Grup Sp. z o.o. zapłacić na rzecz D. O. kwotę 34 440 złotych.

Od tego nakazu (...) Grup Sp. z o.o. poprzez swojego pełnomocnika – złożyła ostatecznie pozbawiony wad formalnych sprzeciw – K. 30 – 31 i sprawie nadano sygnaturę V Gc 102/12

Postanowieniem z dnia 10 lutego 2012r. – K.102 – Sąd Rejonowy w sprawie V GC 102/12 uznał swoją niewłaściwość i sprawę tę przekazał Sądowi Rejonowemu Poznań Stare Miasto w P. – Sądowi Gospodarczemu, gdzie nadano jej sygnaturę X GC 429/12.

W aktach tej sprawy znajdują się dwa dokumenty świadczące o pełnej orientacji oskarżonego P. M. co do przedmiotu i aktualnego stanu sprawy o ostatecznej sygnaturze X GC429/12:

a) K. 17 - Pismo pozwanego z dnia 7 marca 2012r. - do sygnatury V GC 102/12 - podpisane przez oskarżonego P. M. – informujące Sąd Rejonowy w Toruniu, że (...) Grup Sp. z o.o. cofa sprzeciw wniesiony od nakazu zapłaty w sprawie V GNc 5241/11

b) bez numeracji – pismo pozwanego z dnia 3 kwietnia 2012r. – do sygnatury X GC 429/12/8 – podpisane przez oskarżonego – uznające w całości powództwo wytoczone przez D. O..

Świadczy to o tym, że oskarżony wbrew twierdzeniom apelacji, znał realia toczącego się postępowania w sprawie o zapłatę kwoty 34.440 złotych i nie jest przekonywującym twierdzenie, że oskarżony nie miał dostępu do całości dokumentów w sprawie X GC 429/12 i nie miał zamiaru pokrzywdzić wierzyciela.

W związku z powyższym, nie mogło budzić żadnych wątpliwości, że oskarżony P. M.w dniu 25 września 2012 roku w M.w celu udaremnienia wykonania orzeczenia Sądu Rejonowego Poznań S.w P.z dnia 7 maja 2012 roku o sygn. GC 429/12, udaremnił zaspokojenie swojego wierzyciela D. O.prowadzącego Przedsiębiorstwo M. K.w ten sposób, że jako prezes zarządu (...) sp. z o.o.w M.z siedzibą przy ul. (...)zawarł porozumienie z Piekarnią (...) sp. z o.o.w M., z siedzibą przy ul. (...), przenosząc prawo własności maszyn i urządzeń których był właścicielem i miał tego pełną świadomość.

Podkreślić w tym miejscu należy na marginesie, niezależnie od prawidłowych ustaleń co do świadomości oskarżonego co do treści wyroku w sprawie X GC 429/12, że według Uchwały Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 1998r. I KZP 9/98 OSNKW nr 7-8, poz. 31 dla bytu przestępstwa z art. 300 § 2 kk nie jest wymagane, aby podejmowana przez sprawcę działań wymienionych w art. 300 § 2 kk istniało już orzeczenie sądu lub innego organu, którego wykonanie chce udaremnić, wystarczy że działania te podejmowane są wobec mienia zagrożonego zajęciem.

Przy wymiarze oskarżonemu kary w zaskarżonym wyroku natomiast, Sąd Rejonowy prawidłowo kierował się ustawowymi dyrektywami wymiaru kary określonymi w z art. 53 § 1 i 2 kk i uwzględnił stopień społecznej szkodliwości czynu, którego popełnienia dopuścił się oskarżony, cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ta ma za zadanie osiągnąć wobec jego osoby, jak i zaspokojenie potrzeb dotyczących kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Ponadto Sąd miał na uwadze również rodzaj i rozmiar ujemnych następstw popełnionego przez niego czynu zabronionego, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków

Reasumując, wysokość wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności i grzywny są także w ocenie Sądu Okręgowego adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz należycie realizują dyrektywy indywidualno i ogólnoprewencyjne.

Wymierzona kara jest zatem sprawiedliwa i nie sposób jej uznać za karę rażąco surową.

Mając na uwadze powyższe zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy, a apelacja uznana za oczywiście bezzasadną

Rozstrzygnięcie dotyczące kosztów przedmiotowego postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy oparł na podstawie art. 636 § 1 kpk, art. 8 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Tekst jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.), nie znajdując podstaw do uwolnienia oskarżonego od ich uiszczenia.

M. D. E. M. W. - G.