Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Alicja Rudnicka

Protokolant: Iwona Markiewicz

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2014 r. we Wrocławiu

przy udziale ----------------------------------

sprawy z powództwa L. N.

przeciwko Doradcy (...) S.A. z siedzibą we W.

o wynagrodzenie

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki L. N. na rzecz strony pozwanej Doradca (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 1.834 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  nieuiszczone przez powódkę koszty sądowe zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt X P 307/14

UZASADNIENIE

Powódka, L. N., pozwem z dnia 24 sierpnia 2012 r. 2013 r. (data stempla pocztowego), skierowanym przeciwko stronie pozwanej, Doradca (...) S.A. z siedzibą we W., wniosła o zasądzenie kwoty 13.666,67 zł tytułem wynagrodzenia za miesiące czerwiec i lipiec 2012 r. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 29 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia od strony pozwanej kosztów procesu, wraz z ewentualnymi kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego żądania powódka podniosła, iż jej kontakty ze stroną pozwaną zaczęły się w pierwszej połowie marca 2012 r. Wówczas to przedmiotem spotkania było omówienie sytuacji finansowej strony pozwanej oraz przedstawienie zadań stawianych dyrektorowi finansowemu. Z uwagi na trudną sytuację finansową, została poinformowana, że nie może otrzymać wynagrodzenia wyższego niż to, które otrzymywał ówczesny dyrektor finansowy, tj. około 11.000,00 zł.

Podczas kolejnej rozmowy potwierdzone zostało, iż ma zostać zatrudniona na stanowisku dyrektora finansowego, z takim samym wynagrodzeniem jakie otrzymywał uprzedni dyrektor finansowy.

Wyjaśniono jej, iż regułą jest zatrudnianie części kadry na umowę o pracę plus dodatkowo wypłacanie wynagrodzenia z tytułu powołania do zarządu, albo prokury, albo innej umowy cywilnoprawnej.

Powódce nie zaproponowano objęcia funkcji członka zarządu, kwestia ta była jasna od samego początku rozmów o zatrudnienie, celem strony pozwanej było wyłącznie, aby wykonywała obowiązki dyrektora finansowego.

Na ten temat wypowiedziała się także kancelaria prawna i po jej opinii wybrano wariant umowa o pracę plus płatna prokura, jako najkorzystniejszy dla strony pozwanej, co było istotne ze względu na jej sytuację finansową.

Została zatrudniona na umowę o pracę w dniu 11 kwietnia 2012 r. na stanowisku dyrektora ds. finansowych i realizacji inwestorskich, natomiast powołanie na funkcję prokurenta nastąpiło z dniem 23 kwietnia 2012 r. Wynagrodzenie z racji pełnienia funkcji prokurenta ustalono na 10.000,00 zł miesięcznie. Przyjmując prokurę nie otrzymała żadnych dodatkowych zadań, które miałyby związek z wykonywaniem obowiązków dyrektora ds. finansowych i realizacji inwestorskich.

Powódka wskazała, iż powierzenie jej funkcji prokurenta było czynnością wyłącznie pozorną mającą na celu wyłącznie znalezienie podstaw wypłaty ustalonego przez strony wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia na stanowisku dyrektora finansowego z jak najmniejszym kosztem dla strony pozwanej.

W dniu 19 czerwca 2012 r. otrzymała wypowiedzenie umowy o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia oraz oświadczenie o odwołaniu z dniem wypowiedzenia stosunku prokury.

Wynagrodzenie za czerwiec i lipiec 2012 r. zostało jej wypłacone w pełnej wysokości z tytułu umowy o pracę, natomiast z tytułu pełnienia funkcji prokurenta proporcjonalnie do liczby dni pełnienia tej funkcji w czerwcu.

Powódka wskazała, iż mieszka w M. pod W., dlatego podejmując zatrudnienie musiała zdecydować się na dokonanie znaczących zmian organizacyjnych swojego życia, chociażby wynajęcia mieszkania we W., którego koszt wynosił 1.200,00 zł, czyli więcej niż jej wynagrodzenie netto.

Wręczenie jej wypowiedzenia było dla niej zaskoczeniem, a tym większym odmowa wypłacenia całości ustalonego wynagrodzenia za wykonanie zadań dyrektora finansowego w pełnej wysokości za okres wypowiedzenia.

Za czerwiec 2012 r. nie otrzymała wynagrodzenia w wysokości 3.666,67 zł, natomiast za lipiec w kwocie 10.000,00 zł (k. 2-7).

W odpowiedzi na pozew, strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i kosztów opłaty skarbowej.

W uzasadnieniu swojego stanowiska strona pozwana zarzuciła, iż strony łączyły dwa oddzielne stosunki prawne, tj. umowa o pracę oraz prokura. W momencie zatrudniania powódki zarząd spółki był trzyosobowy oraz działało w niej dwóch prokurentów. Powołanie powódki na prokurenta miało poprzedzać powołanie jej na członka zarządu albowiem w chwili jej zatrudnienia dwóch członków zarządu znajdowało się w okresie wypowiedzenia. Zawartą z powódką umowę o pracę wypowiedziano w dniu 19 czerwca 2012 r. i w tym samym dniu odwołano również prokurę powódki. Nie uprawnione jest zatem domaganie się przez powódkę wynagrodzenia z tytułu prokury po jej odwołaniu (k. 28-34).

Zarządzeniem przewodniczącego z dnia 19 kwietnia 2013 r. sprawa (X P 872/12) została przekazana do Wydziału I Cywilnego tut. Sądu, gdzie dalej była prowadzona pod sygn. akt I C 569/13, albowiem powódka domagała się zasądzenia wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji prokurenta (k. 168).

Zarządzeniem przewodniczącego z dnia 11 marca 2014 r. sprawa (I C 569/13) została przekazana do Wydziału X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych tut. Sądu, gdzie dalej była prowadzona pod sygn. akt X P 307/14, albowiem na rozprawie w dniu 11 marca 2014 r. powódka wskazała, iż domagała się zapłaty wynagrodzenia za pracę (k. 220).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka, L. N., zawarła ze stroną pozwaną Doradca (...) S.A. z siedzibą we W., umowę o pracę na czas określony, na okres od 11 kwietnia 2012 r. do 31 grudnia 2014 r., na podstawie której została zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku dyrektora ds. finansowych i realizacji inwestycji. Miejscem wykonywania pracy był W..

Ponadto strony ustaliły, iż umowa może zostać wypowiedziana z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia.

Z tytułu zawartej umowy o pracę powódka miała otrzymywać wynagrodzenie stałe w wysokości 1.500,00 zł, płatne do 30 dnia miesiąca kalendarzowego.

Dowód: kserokopia umowy o pracę – karta 9-14

Uchwałą nr 13/2012 zarządu strony pozwanej z 23 kwietnia 2012 r. powódce została udzielona prokura łączna z członkiem zarządu. Uchwała określała wynagrodzenie powódki z tytułu pełnionej funkcji za okres od 23-30 kwietnia 2012 r. na kwotę 6.667,00 zł brutto, natomiast od 1 maja 2012 r. w kwocie 10.000,00 zł brutto miesięcznie.

Wynagrodzenie z tytułu pełnionej funkcji miało być płatne miesięcznie z dołu do ostatniego dnia roboczego w danym miesiącu.

Dowody: zeznania świadka K. B. k. 148

zeznania świadka J. T. (1), płyta CD k. 221

zeznania świadka M. K. płyta CD k. 221 i 249

uchwała zarządu nr 13/2012 z 23.04.2012 r. w sprawie powołania

prokurenta oraz przyznania wynagrodzenia z tytułu pełnionej funkcji

– karta 88-89

Powódka, przyszła do strony pozwanej z rekomendacji M. T. w okresie kiedy dwóch członków zarządu złożyło rezygnację z pełnionych funkcji.

Wstępne rozmowy kwalifikacyjne z powódką na temat zasad zatrudnienia i wysokości wynagrodzenia prowadziła Rada Nadzorcza, natomiast jego szczegóły były uzgadniane z Prezesem Zarządu. Powódka miała otrzymywać wynagrodzenie zbliżone do tego jakie otrzymywała jej poprzednik. W toku negocjacji strony ustaliły, iż powódka zostanie zatrudniona na umowę o pracę za wynagrodzeniem 1.500,00 zł miesięcznie oraz zostanie udzielona jej płatna prokura, z tytułu której będzie otrzymywać wynagrodzenie w kwocie 10.000,00 zł.

Dowody: zeznania świadka K. B. k.148

zeznania świadka J. T. (1) , płyta CD k. 221

zeznania świadka M. K., płyta CD k. 221 i 249

wydruk korespondencji mailowej z 24.04.2012 r. – karta 15.

W dniu 24 kwietnia 2012 r. powódka jako prokurent wraz z prezesem zarządu strony pozwanej zawarła z A. S. umowę zlecenie (kontrakt menadżerski).

Dowód: umowa zlecenia (kontrakt menadżerski) z 24.04.2012 r. – karta 101-107

Powódka otrzymała następujące wynagrodzenie:

- w dniu 26 kwietnia 2012 r. za okres od 1-30 kwietnia 2012 r. w wysokości 6.667,00 zł (tytułem prokury),

- w dniu 26 kwietnia 2012 r. za okres od 1-30 kwietnia 2012 r. w wysokości 763,24,00 zł (tytułem wynagrodzenia zasadniczego netto),

- w dniu 29 maja 2012 r. za okres od 1-31 maja 2012 r. w wysokości 10.000,00 zł (tytułem prokury),

- w dniu 29 maja 2012 r. za okres od 1-31 maja 2012 r. w wysokości 1.100,12 zł (tytułem wynagrodzenia zasadniczego netto),

- w dniu 28 czerwca 2012 r. za okres od 1-19 czerwca 2012 r. w wysokości 6.333,33 zł (tytułem prokury),

- w dniu 28 czerwca 2012 r. za okres od 1-30 czerwca 2012 r. w wysokości 1.064,86 zł (tytułem wynagrodzenia zasadniczego netto),

- w dniu 27 lipca 2012 r. za okres od 1-31 lipca 2012 r. w wysokości 1.064,86 zł (tytułem wynagrodzenia zasadniczego netto).

Dowody: wydruki potwierdzenia wykonania przelewów – karta 16-21, 81-87,

listy płac za 2012 r. – karta 77-78,

kartoteka wynagrodzeń za 2012 r. – karta 79-80

Pismem dnia 19 czerwca 2012 r. strona pozwana wypowiedziała powódce umowę o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął z dniem 31 lipca 2012 r.

W okresie wypowiedzenia powódka nie świadczyła pracy, albowiem strona pozwana zwolniła ją z obowiązku jej świadczenia.

Dowody: zeznania świadka J. T. (1), płyta CD k. 221

zeznania świadka M. K. płyta CD k. 221 i k. 249

wypowiedzenie umowy o pracę z 19.06.2012 r. – karta 90

zeznania powódki k. 134 i płyta CD k. 265

Uchwałą nr 16/2012 z dnia 19 czerwca 2012 r. zarząd strony pozwanej odwołał z dniem 19 czerwca 2012 r. prokurę powódki.

Dowody: zeznania świadka J. T. (2) k.216

uchwała zarządu nr 16/2012 z 19.06.2012 r. w sprawie odwołania prokury

– karta 94

Powódka mieszka w M. pod W. i w związku z podjęciem pracy u strony pozwanej wynajęła mieszkanie we W.. Umowa została zawarta na czas nieokreślony z możliwością jej wypowiedzenia w terminie 1 miesiąca. Z tytułu najmu powódka miała płacić czynsz w wysokości 1.200,00 zł miesięcznie.

Dowody: kserokopia umowy najmu lokalu mieszkalnego z 18.04.2012 r.

– karta 125-127.

W oparciu o dokonane ustalenia faktyczne, Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jako bezzasadne nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawy faktycznej swojego roszczenia o wynagrodzenie powódka upatrywała w łączącym strony stosunku pracy, choć jego wysokość miała wynikać z pełnienia funkcji prokurenta.

Zgodnie z art. 80 k.p., wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią.

Stosownie do art. 86 § 1 k.p., pracodawca jest obowiązany wypłacać wynagrodzenie w miejscu, terminie i czasie określonych w regulaminie pracy lub w innych przepisach prawa pracy.

Natomiast w myśl art. 94 § pkt 5 k.p. pracodawca jest obowiązany w szczególności terminowo i prawidłowo wypłacać wynagrodzenie.

Bezsporne w sprawie było, iż strony zawarły pisemną umowę o pracę, na podstawie której powódka miała otrzymywać wynagrodzenie w wysokości 1.500,00 zł miesięcznie. Bezsporne było również to, iż w dniu 19 czerwca 2012 r. strona pozwana wypowiedziała powódce umowę o pracę z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął z dniem 31 lipca 2012 r. Również okolicznością bezsporną było to, iż powódka otrzymała wynagrodzenie wynikające z umowy o pracę za cały okres zatrudnienia w pełnej wysokości w tym również za okres od 20 czerwca 2012 r. do 31 lipca 2012 r.

Już w oparciu o same tylko okoliczności bezsporne, w ocenie Sądu, nie znajduje żadnego uzasadnienia roszczenie powódki o zasądzenie dodatkowo kwoty 3.666,67 zł za miesiąc czerwiec 2012 r. oraz 10.000,00 zł za miesiąc lipiec 2012 r., albowiem należności te w żaden sposób nie wynikają z łączącego strony stosunku pracy, a podstawą faktyczną tych roszczeń może być co najwyżej stosunek cywilnoprawny, a nie stosunek pracy.

Sąd nie przeczy temu, iż przed podjęciem zatrudnienia strony negocjowały warunki współpracy, co potwierdza zarówno korespondencja mailowa, jak również zeznania świadków. Niewątpliwie też strony ustaliły, iż powódka będzie otrzymywać wynagrodzenie w wysokości 11.500,00 zł miesięcznie, tak jak twierdziła powódka, a co wydaje się tym bardziej racjonalne, albowiem powódka wynajęła mieszkanie we W.. Jednakże nie oznacza, iż ustalone wynagrodzenie w całości miało wynikać ze stosunku pracy. Przeczą bowiem temu nie tylko dowody z dokumentów ale również zeznania świadków. Jednocześnie należy wskazać, iż prokura nie wynikała z umowy o pracę lecz z uchwały zarządu i podstawą wynagrodzenia w wysokości 10.000,00 zł miesięcznie nie była umowa o pracę lecz uchwała zarządu.

Zgodnie z zasadą swobody umów o wyborze podstawy zatrudnienia decydują strony. W przypadku powódki strony zdecydowały o dwojakim charakterze współpracy, tj. wynikającym ze stosunku pracy (umowy o pracę) oraz ze stosunku cywilnoprawnego (prokury). W toku, co prawda krótkiego zatrudnienia, powódka nie kwestionowała charakterów prawnych łączących strony stosunków prawnych. Kwestie tą zaczęła podnosić dopiero w momencie niekorzystnego dla niej zwrotu sprawy, tj. w momencie wypowiedzenia jej umowy o pracę i odwołania prokury. Logicznie rozumując można zatem przyjąć, iż gdyby współpraca pomiędzy stronami trwała nadal na takich samych zasadach jak na początku, to powódka nie kwestionowałby charakteru współpracy.

Powódka jest osobą inteligentną i wykształconą i w toku negocjacji prowadzonych ze stroną pozwaną, świadomie podjęła decyzję o takim a nie innym charakterze współpracy, nawet jeżeli inicjatywa w tym zakresie była po stronie pozwanej.

Ponadto nie jest do końca prawdą, iż z takiego ukształtowania stosunku prawnego miała korzyści tylko i wyłącznie strona pozwana, albowiem korzyści te były obopólne.

Oczywiście kwestią problematyczną może być ustalenie w umowie o pracę wynagrodzenia powódki zatrudnionej w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku dyrektora ds. finansowych i relacji inwestorskich, na kwotę 1.500,00 zł miesięcznie, odpowiadającej minimalnemu wynagrodzeniu za pracę. Zgodnie bowiem z art. 78 § 1 k.p., wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy. Jednakże Sąd pracy nie jest władny, aby kształtować czy też określać wynagrodzenie za pracę, jakie powinien otrzymywać pracownik na danym stanowisku pracy.

Odnosząc się natomiast do kwestii jakie czynności miała wykonywać powódka w ramach prokury to tak naprawdę nie miały one żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zgodnie z art. 109 ¹ § 1 k.c., prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W świetle powyższego przepisu prokura nie nakłada na prokurenta obowiązku reprezentowania lecz daje mu tylko takie uprawnienie. Jej udzielenie, nie rodzi zatem po stronie prokurenta zobowiązania do działania w imieniu i na rzecz mocodawcy.

Powódka mogła zatem być prokurentem strony pozwanej i równie dobrze nie wykonywać żadnych czynności w ramach tegoż umocowania, co jednocześnie nie pozbawiało jej prawa do wynagrodzenia z tytułu pełnionej funkcji wynikającego z uchwały zarządu strony pozwanej.

Należy wskazać, iż zakres umocowania prokurenta jest bardzo szeroki i zawiera w sobie pełnomocnictwo procesowe w rozumieniu art. 88 k.p.c., jak i pełnomocnictwo do czynności pozasądowych w zasadzie bez ograniczeń, a więc do czynności zwykłego zarządu, czy przekraczającej ten zakres (z wyjątkiem art. 109 ³ oraz 109 ⁶ k.c.).

Natomiast z treści uchwały nr 13/2012 r. z 23 kwietnia 2012 r. wynika, iż zarząd strony pozwanej udzielił powódce prokury bez żadnych ograniczeń, z tym tylko, iż była to prokura łączna z członkiem zarządu spółki.

W gruncie rzeczy podstawą spornego wynagrodzenia była tak naprawdę nie umowa o pracę, lecz uchwała zarządu strony pozwanej udzielająca powódce prokury i jednocześnie określająca wynagrodzenie powódki z tytułu pełnienia tej funkcji na kwotę 10.000,00 zł miesięcznie. Jednakże przyjmując nawet taką podstawę faktyczną sporu, sporne wynagrodzenie również nie przysługiwało powódce.

W tym zakresie bezsporne było, iż prokura powódki została odwołana przez stronę pozwaną w dniu 19 czerwca 2012 r. i za okres od 23 kwietnia 2012 r. do 19 czerwca 2012 r. powódka otrzymała wynagrodzenie z tytułu pełnionej funkcji w pełnej wysokości. Natomiast wynagrodzenie ze stosunku prokury za okres od 20 czerwca 2012 r. do 31 lipca 2012 r. w związku z odwołaniem prokury nie przysługiwało powódce, albowiem brak było jakiejkolwiek podstawy prawnej do jego wypłaty.

Sąd dokonując ustaleń stanu faktycznego w niniejszej sprawie, odwołał się przede wszystkim do dowodów nie kwestionowanych przez strony i nie budzących żadnych wątpliwości, które zostały sporządzone w przewidzianej formie, a ich autentyczność, nie została skutecznie zakwestionowana przez strony w toku postępowania.

Oceny zeznań świadków oraz powódki, Sąd dokonał w kontekście całego zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Zeznania świadków oraz powódki w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy w zasadzie były bezsporne, a dodatkowo potwierdzone wiarygodnymi dowodami z dokumentów w postaci umowy o pracę czy też uchwał zarządu strony pozwanej. Jednakże twierdzenia powódki w zakresie w jakim dowodziła ona, iż jej wynagrodzenie ze stosunku pracy miało wynosić 11.500,00 zł, w ocenie Sądu, należało uznać za niewiarygodne i gołosłowne, podniesione na użytek niniejszego postępowania. Świadkowie potwierdzają fakt prowadzenia negocjacji z powódką w zakresie jej zatrudnienia i w ocenie Sądu, strony umówiły się, iż będzie ona otrzymywać wynagrodzenie w wysokości 11.500,00 zł. Jednakże okoliczność ta, jeszcze w żaden sposób nie świadczy i nie dowodzi temu, że wynagrodzenie to powódka miała otrzymywać z tytułu umowy o pracę. W ramach swobody umów strony mogły bowiem w różnoraki sposób ukształtować charakter współpracy. Istotne jest również to, iż powódka, nawet jeżeli warunki współpracy były narzucone przez stronę pozwana, to jednak dobrowolnie zaakceptowała i podpisała umowę o pracę o określonej treści i do momentu rozwiązania stosunku pracy nie kwestionowała tego faktu, w pełni akceptując taki stan rzeczy.

Mając na uwadze przeprowadzone rozważania, Sąd oddalił powództwo jako bezzasadne o powyższym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach w punkcie II sentencji wyroku, znajduje podstawę w treści art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z którym, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Reguła ta dotyczy także spraw rozpatrywanych przez sądy pracy. Jeżeli zatem pracownik przegra sprawę pracowniczą, winien liczyć się z obowiązkiem zwrotu przeciwnikowi kosztów procesu obejmujących koszty sądowe (o ile były poniesione) oraz koszty zastępstwa procesowego strony reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika.

W niniejszej sprawie kosztami poniesionymi przez stronę pozwaną były koszty wynagrodzenia pełnomocnika ją reprezentującego, które zgodnie z § 11 ust 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), wynosiły 1.800,00 zł plus 34,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictw. Łącznie dawało to kwotę 1.834,00 zł.

W pkt III sentencji wyroku nieuiszczonymi kosztami sądowymi w postaci opłaty od pozwu, Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 u.k.s.c. obciążył Skarb Państwa, mając na uwadze, że zgodnie z dyspozycją art. 98 k.p.c. nie ma podstaw do obciążenia nieuiszczonymi kosztami sądowymi strony wygrywającej sprawę – w niniejszej sprawie pozwanego - zaś powódka, która sprawę przegrała, była zwolniona od kosztów sądowych z mocy ustawy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.