Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2012 r.

Sąd Rejonowy w Prudniku II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej WioletyWojciechowskiejŚwistun

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2012 r., 21 grudnia 2012 r.

sprawy

K. S. (1)

c. H. i J. z domu P.

ur. (...) w P.

oskarżonej o to, że:

w dniu 30 lipca 2012 roku w P., rzucając kamieniem uszkodziła przednia szybę w samochodzie marki A. (...) o nr rej. (...), powodując straty w kwocie 700 zł, działając na szkodę H. S. (1),

tj. przestępstwa z art. 288 § 1 kk

I.  uznaje oskarżoną K. S. (1) za winną tego, że 30 lipca 2012 r. w P. rzucając kamieniem umyślnie zniszczyła szybę w samochodzie marki A. (...) o nr rej. (...) należącym do H. S. (1), czym wyrządziła szkodę o wartości 700 zł, tj. przestępstwa z art. 288 § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierza jej karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej w punkcie I kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat;

III.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej K. S. (1) obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego H. S. (1) kwoty 700 (siedemset) złotych;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżoną z obowiązku zapłaty kosztów sądowych, w tym opłaty, obciążając nimi Skarb Państwa w całości.

Sygn. akt II K 943/12

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

H. S. (1)na stałe przebywa w Niemczech, gdzie pracuje. Końcem lipca 2012 r. przyjechał do P.na urlop, zamieszkując u swojej teściowej przy ul. (...)w P.na II piętrze. W bloku obok, na tej samej ulicy pod numerem 6a/3, również na II piętrze zamieszkuje jego siostra K. S. (1), w mieszkaniu należącym do ich matki J. B.. Po przyjeździe z Niemiec H. S. (1)swój samochód marki A. (...)o nr. rej.(...)parkował na podwórku pod oknami w/w mieszkań. Rodzeństwo utrzymywało ze sobą normalne kontakty, nie było skonfliktowane.

29 lipca 2012 r. ok. godziny 21 H. S. (1) był świadkiem jak małoletni syn oskarżonej nie mógł wejść do domu. Podejrzewając, że siostra jest pod wpływem alkoholu powiadomił o tym telefonicznie matkę J. B.. Następnego dnia rano pokrzywdzony spotkał się z matką, którą przywiózł na ul. (...) i ta poszła do mieszkania oskarżonej na rozmowę, która miała dotyczyć spożywania alkoholu przez oskarżoną oraz nienależytej opieki nad dzieckiem. W niedługim czasie po tej rozmowie do H. S. (1) zadzwoniła oskarżona z pretensjami, że się wtrąca w nie swoje sprawy, powiedziała też, że tego dnia spotka go „niedobra niespodzianka”.

30 lipca 2012 r. wieczorem H. S. (1) zauważył przez okno, jak ktoś z mieszkania oskarżonej rzuca jakimś przedmiotem, usłyszał hałas i zszedł na dół zobaczyć co się stało. Stwierdził, że ma rozbitą czołową szybę w aucie oraz że dokonała tego jego siostra, K. S. (1). Powiadomił o powyższym policję, a następnie zadzwonił do matki J. B.. Następnego dnia rano pokrzywdzony ujawnił w pobliżu samochodu kamień i złożył zawiadomienie o przestępstwie popełnionym przez siostrę w KPP w P.. Wartość zniszczonej szyby wynosiła 700 zł.

dowód: zeznania świadka H. S. – k. 49-50,

kopia faktury Vat – k. 17,

notatka urzędowa – k.1;

wykazy połączeń – k.39-43.

Oskarżona K. S. (1), w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, odmawiając składania wyjaśnień. W postępowaniu przed Sądem wyjaśniła, że o wybiciu szyby w aucie brata dowiedziała się po dwóch dniach od sąsiadów na podwórku oraz że nie wie co robiła w wieczór kiedy do tego doszło. Podała, też, że nie wie jakiej marki auto ma jej brat, a w czasie jego wizyty w kraju w lipcu 2012 r. nie widziała ani brata, ani jego auta.

Oskarżona K. S. (1) jest panną, ma na utrzymaniu dziecko w wieku 9 lat. Posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest krawcową. Nie posiada majątku, utrzymuje się z pracy jako monter z dochodem 1100 zł miesięcznie. Była sądownie karana z art.288 §1 kk.

dowód: wyjaśnienia oskarżonej. K. S. k. 36,

notatka urzędowa – k.13,

karta karna – k. 12,

odpis wyroku – k.14.

Sąd zważył co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonej w zakresie przypisanego jej w pkt I wyroku czynu nie budzi wątpliwości.

Sąd, dokonując ustaleń faktycznych oparł się na zeznaniach pokrzywdzonego H. S. (1) oraz wykazach połączeń telefonicznych. W zakresie ustalania wartości rozbitej szyby Sąd oparł się na kopii faktury VAT za jej wymianę. Powyższe dowody w ocenie Sądu są spójne i logiczne, pozwalają na odtworzenie faktycznego przebiegu zdarzenia z wieczoru 30 lipca 2012 r.

Oceniając wiarygodność zeznań pokrzywdzonego jako kluczowych dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie Sąd zważył, że do czasu rozbicia szyby w jego aucie jego relacje z siostrą K. S. (1) były poprawne, nie byli skonfliktowanym rodzeństwem. Potwierdził to świadek M. F., były konkubent oskarżonej, który zeznał nadto, że jak pokrzywdzony przyjeżdżał z Niemiec to codziennie spotykał się z siostrą na podwórku. Pokrzywdzony nie miał zatem powodów aby pomawiać siostrę o popełnienie przestępstwa na swoją szkodę, jeżeli nie byłby przekonany o jej sprawstwie. Co więcej, już w toku rozprawy pokrzywdzony stwierdził, że jego siostra na co dzień, jeżeli nie jest pod wpływem alkoholu, to jest jak to określił „do rany przyłóż”. Powyższe również wskazuje na to, że pokrzywdzonemu nie zależy na kreowaniu przed Sądem nieprawdziwego, pejoratywnego obrazu oskarżonej. Sytuacja między rodzeństwem zmieniła się dopiero po rozbiciu szyby przez oskarżoną, co według przekonania pokrzywdzonego było zemstą oskarżonej za powiadomienie jej matki o sytuacji z poprzedniego wieczora, kiedy to jej małoletni syn nie mógł wejść do domu. W wyniku tego J. B. rozmawiała na drugi dzień z córką. Jest to o tyle istotne, że oskarżona zajmuje mieszkanie należące do J. B., która mieszka pod innym adresem. Działania brata oskarżona mogła więc odebrać jako ingerencję w jej sprawy, chociaż jak on sam tłumaczył robił to dla dobra jej dziecka. Wersję pokrzywdzonego potwierdzają także wykazy połączeń telefonicznych, z których wynika, że rano przed rozbiciem szyby oskarżona rozmawiała z nim przez telefon. W trakcie tych rozmów pokrzywdzony zeznał, że miała mu grozić jakąś bliżej nieokreśloną niespodzianką. Z wykazów tego również wynika, że po stwierdzeniu rozbicia szyby pokrzywdzony zadzwonił do J. B., powiadamiając ją o zdarzeniu. Na całkowite przekonanie pokrzywdzonego o sprawstwie siostry wskazuje, nadto natychmiastowe powiadomienie o zdarzeniu policji oraz złożenie z samego rana następnego dnia zawiadomienia o przestępstwie, w którym jako sprawcę wskazał właśnie K. S. (1). Zeznał w nim, że widział, że to z mieszkania zajmowanego przez K. S. (1), ktoś rzuca przedmiotem i jak się później okazało rozbija nim szybę w jego aucie. Świadek M. F. zeznał natomiast, że nie wie czy tego wieczora był u K. S. (1) oraz, że nie było go u niej poprzedniego dnia.

W świetle zeznań pokrzywdzonego, podpartych pozostałymi dowodami o charakterze obiektywnym wyjaśnienia oskarżonej jawią się jako wykrętne, zmierzające do uniknięcia przez nią odpowiedzialności karnej. Przed Sądem oskarżona wyjaśniła, jedynie, że nie wie jaki samochód ma jej brat, wskazując jedynie, że wie, że jest koloru granatowego. Co więcej podała, że podczas odwiedzin brata w lipcu 2012 r. w ogóle tego samochodu nie widziała, podobnie zresztą jak brata. Trudno dać wiarę takim wyjaśnieniom skoro pokrzywdzony bywając w P., zamieszkuje u teściowej i parkuje swój samochód na zagranicznych numerach rejestracyjnych pod jej oknami lub siostry. Oskarżona nie potrafiła też określić co robiła w wieczór zdarzenia, ponieważ nie wie kiedy szyba została wybita, a o wybiciu szyby dowiedziała się od sąsiadów na podwórku po około dwóch dniach. Oskarżona nie kojarzyła też aby rano w dniu późniejszego wybicia szyby rozmawiała z pokrzywdzonym przez telefon.

Oceniając materiał dowodowy Sąd uznał, że jego całokształt wskazuje, że to oskarżona K. S. (1) działając umyślnie rozbiła szybę czołową w samochodzie H. S. (1) wyrządzając mu tym szkodę w wysokości 700 zł.

W obliczu tych ustaleń zachowanie przypisane oskarżonej wypełnia zespół ustawowych znamion przestępstwa z art.288 §1 kk. Zgodnie z tym przepisem „kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5”.

Zgodnie z treścią art.53 kk sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (§ 1); §2 stanowi zaś, że wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. Art.58 §2 kk stanowi z kolei, że grzywny nie orzeka się, jeżeli dochody sprawcy, jego stosunki majątkowe lub możliwości zarobkowe uzasadniają przekonanie, że sprawca grzywny nie uiści i nie będzie jej można ściągnąć w drodze egzekucji.

Uwzględniając powyższe dyrektywy oraz sytuację majątkową oskarżonej Sąd uznał, że kara 4 miesięcy pozbawienia wolności wymierzona w granicy dolnego ustawowego zagrożenia, orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na minimalny okres próby, tj. lat 2, przy przyjęciu pozytywnej prognozy kryminologicznej wdrożą oskarżoną do przestrzegania w przyszłości porządku prawnego, w szczególności w zakresie poszanowania cudzej własności. Oceniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, Sąd wziął pod uwagę katalog okoliczności o tym decydujących, tj. rodzaj i charakter naruszonego dobra (mienie), rozmiar wyrządzonej szkody (stosunkowo niewielki), sposób i okoliczności popełnienia czynu (niebezpieczne rzucenie kamieniem z okna, mimo pory wieczorowej)oraz postać zamiaru i motywację sprawcy (zachowanie oskarżonej wynikało z jej zdaniem wtrącania się brata w jej sprawy). Wreszcie Sąd zważył i na to, że stronami w konflikcie jest rodzeństwo, a pokrzywdzonemu zależy jedynie na naprawieniu wyrządzonej mu przez oskarżoną szkody.

W związku ze skazującą treścią wyroku i należytym wykazaniem przez pokrzywdzonego H. S. (1) szkody, Sąd orzekł na zasadzie art.46 §1 kk jak w pkt.III wyroku, ustalając jej wartość na kwotę 700 zł.

Orzeczenie o kosztach sądowych uzasadniają przepisy prawa zawarte w pkt. IV wyroku. Sytuacja majątkowa i dochodowa oskarżonej, którą zadeklarowała skutkowała stosowaniem przepisów o zwolnieniu z kosztów sądowych.

Zarządzenie:

1.  uzasadnienie z pouczeniem o prawie wniesienia apelacji doręczyć oskarżonej,

2.  kal 14 dni.

P., 21 stycznia 2013 r.