Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2014 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.a.r.l. z siedzibą w Luxembourgu

przeciwko L. W. (1)

o zapłatę

Oddala powództwo

SSR Anna Kurzynowska-Drzażdżewska

Sygn. akt. I C 64/14

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 24.06.2013 r. powódka P.. z siedzibą w Luksemburgu domagała się zasądzenia na jej rzecz od L. W. (1) kwoty 200zł wraz z odsetkami ustawowymi: od dnia 26.09.2012 r. r. do dnia zapłaty .Domagała się także zasądzenia kosztów postępowania. W uzasadnieniu podniosła, iż w dniu 128.09.2012r. P. sp. z o.o. w W. zawarła z firmą (...). w W. umowę cesji szeregu wierzytelności, na mocy której nabyła również wierzytelność cedenta w w/w kwocie wobec pozwanego. . Powódka stwierdziła, że dochodzone roszczenie wynika z tytułu świadczenia usług abonamentowych przez (...) w W. na rzecz L. W. (1).

W dniu 06.09.2013r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym prowadzonym pod sygn. VI Nc-e 1651543/13, w którym uwzględnił roszczenia powódki w całości.

(nakaz zapłaty– k. 5)

W sprzeciwie od tego nakazu zapłaty pozwany L. W. (2) wniósł o uchylenie nakazu zapłaty i oddalenie powództwa. W uzasadnieniu zakwestionował istnienie cedowanej wierzytelności, gdyż – jak wskazał – przed upływem daty końcowej obowiązywania umowy złożył pisemne wypowiedzenie i zwrócił usługodawcy sprzęt. Z tego też powodu umowa z (...) (...) S.a. w W. została przez niego rozwiązana. Z racji upływu znacznego okresu czasu, bo ponad 11 lat pozwany oświadczył ,iż nie posiada żadnych dokumentów .Podniósł zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił, co następuje:

L. W. (1) łączyła z(...)+ (...) S.a. w W. umowa o świadczenie usług abonamentowych. Umowa zawarta była w 2000 r. na okres 24 miesięcy .Przed upływem okresu obowiązywania pozwany zrezygnował z dalszych usług i złożył pisemne wypowiedzenie dokonując jednocześnie zwrotu sprzętu .Aż przez 11 lat pozwany nie otrzymywał żadnych wezwań od usługodawcy.Pierwszym pismem wzywającym do zapłaty było pismo od P..

(Zobacz sprzeciw od nakazu zapłaty k.10-11,protokół rozprawy k.43

W dniu 26.09.2012 r.(...)+ (...) S.a. w W. zawarła z P. sp. z o.o. w W. umowę cesji wierzytelności, mocą której zbyła na rzecz tej spółki roszczenie względem L. W. (1) w kwocie 200 zł

(dowód: częściowy wykaz wierzytelności – k. 36,wyciąg z umowy cesji k.30v).

P. z siedzibą w Luksemburgu zawiadomiły pozwanego o zawarciu umowy cesji. C. wezwała przy tym do zapłaty kwoty 200 zł na własny rachunek bankowy P. sp. z o.o. w W..

(dowód: zawiadomienia – k.35

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powódki nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności trzeba zwrócić uwagę na tryb, w jakim toczy się niniejsze postępowanie – tzn. postępowanie uproszczone, który implikuje szereg następstw, w tym i w zakresie postępowania dowodowego. Zgodnie więc z dyspozycją art. 505 ⁵ § 1 k.p.c. okoliczności faktyczne, zarzuty i wnioski dowodowe nie zgłoszone w pozwie, odpowiedzi na pozew, na pierwszym posiedzeniu przeznaczonym na rozprawę lub w sprzeciwie od wyroku zaocznego mogą być rozpoznawane tylko wtedy, gdy strona wykaże, że nie mogła ich powołać wcześniej lub gdy potrzeba ich powołania wynikła później. Natomiast w myśl § 2 tego artykułu powód może przytoczyć nowe okoliczności faktyczne i wnioski dowodowe nie później niż w terminie tygodnia od dnia doręczenia mu pism pozwanego wymienionych w paragrafie poprzedzającym. Przytoczone przepisy statuują zasadę prekluzji dowodowej na gruncie postępowania uproszczonego.

Przekładając powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy zwrócić uwagę na dwie okoliczności – ściśle ze sobą powiązane. W sprzeciwie od nakazu zapłaty S. K. podniósł, że nie był dłużnikiem (...)+ (...) S.a. w W. z tytułu umowy o świadczenie usług abonamentowych. Skoro tak, to powódka winna wykazać nie tyle przejście wierzytelności, ile w ogóle jej istnienie – czemu pozwany stanowczo zaprzeczył. Samo wskazanie, że w umowie cesji cedent oświadczył, iż zbywa istniejącą wymagalną wierzytelność nie może być dowodem na istnienie wierzytelności względem pozwanego, który wdał się w spór co do zasadności wystawienia faktury opiewającej na dochodzone roszczenie. Pozwany podniósł ,że wypowiedział umowę oraz dokonał zwrotu sprzętu ,na co z racji znacznego upływu czasu nie jest w stanie przedłożyć żadnych dokumentów .Do powyższych depozycji pozwanego powódka w ogóle się nie odniosła. Zgodnie zaś z dyspozycją art. 6 k.c. to na powódce spoczywał obowiązek wykazania istnienia wierzytelności względem pozwanego, czego powódka jednak nie uczyniła. Na mocy art. 513 § 1 k.c. dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie, więc przelew wierzytelności nie może pogarszać sytuacji dłużnika. Jako załączniki do pozwu zostały przedstawione dowody uzasadniające przejście wierzytelności z (...) + (...) w W. na powódkę, lecz nie przytoczono żadnego dowodu, który miałby świadczyć o powstaniu i istnieniu wierzytelności wobec pozwanego. Wymogu tego nie spełnia przedstawiona na k. 29 nota księgowa Wraz ze złożeniem przez L. W. (1) sprzeciwu od nakazu zapłaty powstała – w myśl art. 505 ^{( 5 )} k.p.c. – konieczność przedstawienia dowodów uzasadniających istnienie wierzytelności – skoro pozwany podważał istnienie zobowiązania.

W tym miejscu warto przywołać Uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 07.10.2009 r. w sprawie pod sygn. III CZP 65/09 (publ. OSNC 2010/4/51), w której zajmowano się wartością dowodową wyciągów z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego. Dokument ten na podstawie art. 194 Ustawy z dnia 27.05.2004 r. (Dz. U. Nr 146, poz. 1546 ze zm.) o funduszach inwestycyjnych ma moc dowodową dokumentu urzędowego. Sąd Najwyższy wywodził w uzasadnieniu, że „Nie wnikając w materię rachunkowości należy uznać, że transakcja nabycia przez fundusz sekurytyzacyjny puli wierzytelności na zabezpieczenie emisji certyfikatów inwestycyjnych niewątpliwie powinna znaleźć odzwierciedlenie w księgach rachunkowych po stronie aktywów, oraz - zakładając odpłatność tej transakcji - również po stronie pasywów. Nie przesądza to jednak jeszcze, że konkretna wierzytelność faktycznie istnieje, w ramach bowiem kontroli rachunkowej nie jest oceniana strona prawna konkretnej transakcji i jej skuteczność w świetle prawa cywilnego.” Skoro więc mający moc dowodową dokumentu urzędowego wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu nie jest dowodem na istnienie roszczenia wobec dłużnika, to tym bardziej dowodem na istnienie roszczenia nie może być dokument prywatny – czyli załączone do pozwu umowy sprzedaży wierzytelności, zawiadomienia i częściowy wykaz wierzytelności. Zgodnie zaś z dyspozycją art. 516 k.c. zbywca wierzytelności ponosi względem nabywcy odpowiedzialność za to, że wierzytelność mu przysługuje. Innymi słowy sam ustawodawca przewiduje, że może dojść do zawarcia umowy cesji wierzytelności, która nie istnieje.

Na gruncie niniejszej sprawy powyższe argumenty prowadzą do wniosku, że nie ma podstaw do przyjęcia, że powódce przysługuje względem pozwanego L. W. (1)

roszczenie wskazane w pozwie, gdyż nie zostało ono wykazane.

Niezależnie od powyższych rozważań pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, który przy całkowitym milczeniu w tej kwestii ze strony powoda i braków jakichkolwiek dowodów przeciwnych – należy uznać za zasadny.

W myśl art.118 kc dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej termin przedawnienia wynosi 3 lata. Zważywszy na fakt ,że umowa o świadczenie usług abonamentowych zawarta była w 2000 r., a powód nie wykazał by doszło do przerwania biegu przedawnienia stwierdzić należy ,że podniesiony przez pozwanego zarzut jest skuteczny.

Mając przedstawione racje na uwadze, Sąd oddalił powództwo.

Sędzia Anna Kurzynowska-Drzażdżewska