Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 marca 2015r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Janusz Adamski

Sędziowie: SO Marcin Rudnik (spraw.)

SO Marek Podwójniak

Protokolant: st. sekr. sąd. Zdzisława Dróżdż

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Łodzi Pawła Kałuszki

po rozpoznaniu w dniu 04 marca 2015r.

sprawy K. Ł.

oskarżonego o czyn z art. 305 § 1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2002r. Prawo własności przemysłowej w zb. z art. 24 ustawy z dnia 16.04.1993r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w zb. z art. 306 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionych przez Prokuratora Apelacyjnego w Ł.oraz pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) S.A.z siedzibą w N.w S.

od wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 20 sierpnia 2014r. wydanego w sprawie II K 318/13

na podstawie art. 437§1 i 2 kpk oraz 438 pkt 2 i 3 kpk:

uchyla wyrok w zaskarżonej części, tj. w zakresie rozstrzygnięć dotyczących oskarżonego K. Ł. zawartych w punktach 1 i 7 i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Sieradzu do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt II Ka 300/14

UZASADNIENIE

K. Ł. został oskarżony o dokonanie czynu wyczerpującego dyspozycję art. 305§1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2002 r. Prawo własności przemysłowej w zbiegu z art. 24 ustawy z dnia 16.04.1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w zbiegu z art. 306 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 65 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., polegającego na tym, że w okresie od początku października 2009 roku do 15 czerwca 2010 roku w miejscowości B., pow. (...), woj. (...) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwa Drukarnia (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu w celu wprowadzenia do obrotu za pomocą technicznych środków reprodukcji w postaci matryc i urządzeń drukarskich kopiował zewnętrzną postać produktu w postaci opakowań tekturowych do papierosów w ilości co najmniej 2.666.670 sztuk z podrobionym znakiem towarowym (...) firmy (...) SA, którego nie miał prawa używać. Tym samym aktem oskarżenia H. M. został oskarżony o dokonanie czynu wyczerpującego dyspozycję art. 305§ 1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2002 r. Prawo własności przemysłowej w zbiegu z art. 24 ustawy z dnia 16.04.1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w zbiegu z art. 306 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 65 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., polegającego na tym, że w okresie od początku października 2009 roku do 15 czerwca 2010 roku w miejscowości B., w ramach prowadzonej współpracy z K. Ł. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwa Drukarnia (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, w celu wprowadzenia do obrotu za pomocą technicznych środków reprodukcji w postaci matryc i urządzeń drukarskich kopiował zewnętrzną postać produktu w postaci opakowań tekturowych do papierosów w ilości co najmniej 2.666.670 sztuk z podrobionym znakiem towarowym (...) firmy (...) SA, którego nie miał prawa używać w ten sposób, że zlecał K. Ł. wyżej opisane czynności, nadzorował ich wykonanie a nadto dostarczał wykrojniki do opakowań tekturowych oraz odbierał produkt finalny.

Wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2014r. wydanym w sprawie II K 318/13 Sąd Rejonowy w Sieradzu w punkcie 1 uniewinnił K. Ł.od dokonania zarzucanego mu czynu a kosztami postępowania w tym zakresie obciążył Skarb Państwa, zaś w punkcie 2 uznał H. M.w miejsce zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, że w okresie od początku października 2009 roku do 15 czerwca 2010 roku w msc. B., pow. (...)woj. (...)oraz Ł., woj. (...)działając wspólnie i w porozumieniu z osobami odpowiadającymi w odrębnym postępowaniu, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, w ramach prowadzonej współpracy z K. Ł.prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Drukarnia (...), działając w celu wprowadzenia do obrotu, za pomocą technicznych środków reprodukcji w postaci matryc i urządzeń drukarskich, zlecał K. Ł., po uprzednim dostarczeniu wykrojników do opakowań tekturowych, kopiowanie zewnętrznej formy produktu w postaci opakowań tekturowych do papierosów w ilości co najmniej 2.666.670 sztuk z podrobionym znakiem towarowym (...) firmy (...) S.A.z /s w N.w S., którego nie miał prawa używać, stwarzając tym możliwość wprowadzenia klientów w błąd co do tożsamości producenta lub produktu, czym wyrządził poważną szkodę w/w firmie, tj. za winnego dokonania czynu z art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2002 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U. 2001 Nr 49 poz. 508) w zb. z art. 24 ustawy z dnia 16.04.1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. 2003 Nr 153 poz. 1503) w zw. z art. 11 §2 k.k. w z zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 305 ust. 3 cyt. ustawy Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11 §3 k.k. oraz art. 33§2 k.k. wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności oraz 120 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 zł, zaś na podstawie art. 69§1 i 2 k.k. oraz art. 70§ 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 5 lat oddając go w okresie próby pod dozór kuratora. Ponadto Sąd I instancji na podstawie art. 46§1 k.k. orzekł od H. M.obowiązek naprawienia w części szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz (...) S.A.z/s w N.w S. kwoty 200.000 złotych zaś na podstawie art. 306 ust. 1 cyt. ustawy Prawo własności przemysłowej orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w pkt. 44-58 zarządzenia nr 4 aktu oskarżenia przy czym dowody z pkt 44-48 nakazał pozostawić w aktach sprawy. Ponadto w punkcie 7 Sąd - na podstawie art. 230§2 kpk – nakazał zwrócić K. Ł.dowody rzeczowe opisane w pkt 59-61 zarządzenia nr 4 aktu oskarżenia, a w kolejnych punktach zasądził od H. M.na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) S.A.z/s w N.w S. kwotę 1.050 złotych tytułem zwrotu wydatków, a także zwolnił w całości H. M.od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

W ustawowym terminie apelacje od tego wyroku wnieśli Prokurator Apelacyjny w Ł.oraz pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego (...) SAz siedzibą w N.w S..

Prokurator Apelacyjny w Ł. zaskarżył wyrok na niekorzyść oskarżonego K. Ł.. Rozstrzygnięciu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść orzeczenia, a w szczególności polegający na:

a)  przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów polegającym na uznaniu za wiarygodne wyjaśnień K. Ł. z których wynika, że nie miał świadomości, że w okresie od początku października 2009 roku do 15 czerwca 2010 roku w miejscowości B., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą Drukarnia (...) — DRUK, w celu wprowadzenia do obrotu za pomocą technicznych środków reprodukcji w postaci matryc i urządzeń drukarskich, kopiował zewnętrzną postać produktu w postaci opakowań tekturowych do papierosów w ilości co najmniej 2.666.670 sztuk z podrobionym znakiem towarowym (...) firmy (...) SA, którego nie miał prawa używać, z uwagi na fakt, iż sprawdził numer NIP-u europejskiego firmy (...), zamawiający H. M. nadał swoim działaniom pozory legalności i autentyczności, zaś towar miał zostać wprowadzony na terenie innego państwa, podczas gdy właściwa analiza zgromadzonego materiału dowodowego w szczególności w postaci:

*

wyjaśnień samego oskarżonego K. Ł. i H. M., z których wynika, że oskarżony K. Ł. nigdy nie znał nazwiska osoby, która podawała się za przedstawiciela koncernu (...) S.A. oraz nie widział żadnych dokumentów uprawniających tą osobę do posługiwania się zastrzeżonymi znakami towarowymi, a także składania oświadczeń woli w imieniu międzynarodowego koncernu tytoniowego,

*

zabezpieczonych rejestrów, protokołów oględzin czy wyjaśnień samego oskarżonego K. Ł. i H. M., z których jednoznacznie wynika, że podczas podejmowania się i trwania nielegalnej działalności nigdy K. Ł. nie widział żadnego dokumentu z nadrukiem czy logo marki (...), nie widział żadnego samochodu osobowego ani ciężarowego z logo (...), nigdy nie został nawiązany kontakt z siedzibą firmy (...) S.A. a gotowy produkt był przekazywany przez K. Ł. różnym osobom na terenie parkingów pod miastem czy na jednym z podwórek na terenie Ł., a nie na terenie należącym do międzynarodowego koncernu tytoniowego,

*

zeznań świadka P. C., z których wynika, że zastrzeżone znaki towarowe znajdujące się na płycie CD przekazanej przez oskarżonego H. M. były złej jakości, wymagały poprawek oraz nie były kompletne pod względem poligraficznym,

*

zabezpieczonych na nielegalnej wytwórni papierosów w Ł. przy ul. (...), paczek i opakowań z zastrzeżonym znakiem towarowym (...), które zdaniem K. Ł. miały być zamawiane przez podmiot zagraniczny i następnie wywożone do Rumunii, były jednak z nadrukami słownymi w języku polskim,

*

zeznań K. M. oraz wyjaśnień samego oskarżonego K. Ł., z których wynikało, że płatność za wyprodukowany towar następowała wyłącznie w gotówce w złotówkach, mimo że, podmioty gospodarcze na terenie kraju, a w szczególności międzynarodowe koncerny mają obowiązek dokonywania płatności za pomocą rachunków bankowych,

jednoznacznie wskazuje, że w sprawie tej, nie było niczego co nadawało jej pozory legalności i autentyczności oraz mogło wprowadzić w błąd K. Ł. a nadto stwierdzić należy, iż okoliczności te pozwalają na ustalenie, że oskarżony podejmując się a następnie prowadząc produkcję opakowań opatrując je znakami marki (...) miał świadomość, że zlecone do wykonania czynności są nielegalne,

b)  przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów polegającym na uznaniu, iż wyjaśnienia oskarżonego K. Ł. składane na etapie postępowania przygotowawczego i sądowego są spójne, logiczne, wiarygodne i dają podstawę do stwierdzenia, że oskarżony ten działał w błędzie co do legalności złożonego mu zamówienia na druk paczek do papierosów, która to działalność nie jest objęta żadną reglamentacją i odbywa się na zasadach ogólnorynkowych, podczas gdy właściwa ocena tych wyjaśnień w kontekście zgromadzonego materiału dowodowego wskazuje, że stanowi ona jedynie linię obrony a legalność podejmowanych działań nie została w żaden sposób wskazana, zaś wykorzystywanie znaków towarowych umieszczonych w rejestrze znaków towarowych jest jawne i podczas posługiwania się nimi wymaga szczególnej ostrożności, tym bardzie, gdy wykorzystujemy zastrzeżone znaki towarowe bardzo znane, modne i rozpoznawalne na całym świecie,

c)  bezzasadnym przyjęciu, iż oskarżony K. Ł. ustalił czym zajmuje się istniejąca firma (...), która za pośrednictwem poczty elektronicznej przysłała zamówienie na produkcję paczek i opakowań zbiorczych do papierosów marki (...), podczas gdy właściwa analiza zgromadzonego materiału dowodowego w szczególności w postaci wyjaśnień samego oskarżonego, zeznań świadka K. M. przeczy temu twierdzeniu i jednoznacznie wskazuje, że K. Ł. nie wiedział, czy podmiot ten jest aktywnym przedsiębiorcą oraz w żaden sposób nie potwierdził, że firma ta zlecając mu wytworzenie opakowań zajmuje się produkcją wyrobów tytoniowych, jest związana z firmą (...) S.A i co najważniejsze, że ma prawo używać zastrzeżonego znaku towarowego (...).

Prokurator Apelacyjny w Ł. zarzucił ponadto wyrokowi naruszenie art. 424 § 1 i 2 kpk poprzez nienależyte sporządzenie uzasadnienia wydanego wyroku i nieodniesienie się do wszystkich faktów i dowodów zgromadzonych w sprawie mających znaczenie dla rozstrzygnięcia oraz ograniczenie się do podania w jego treści ogólnikowych przesłanek, którymi kierował się Sąd co spowodowało, iż sporządzone uzasadnienie nie spełnia wymogów formalnych wskazanych w art. 424 kpk i uniemożliwia przeprowadzenie kontroli procesów myślowych, które legły u podstaw podjętych decyzji a w szczególności: pominięcie w pisemnych motywach wydanego wyroku licznych zasadniczych elementów, których zawarcie byłoby niekorzystne dla oskarżonego i mogłoby doprowadzić do wydania odmiennej treści rozstrzygnięcia, oraz braku wskazania konkretnych okoliczności jakie fakty Sąd I instancji uznał za udowodnione, na jakich dowodach się oparł i dlaczego inne dowody, w szczególności te niekorzystne dla oskarżonych, uznał za niewiarygodne lub pominął je podczas sporządzania pisemnego uzasadnienia.

W konkluzji apelacji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej oskarżonego K. Ł. i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Sieradzu do ponownego rozpoznania.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego (...) S.A.z siedzibą w N.w S., zaskarżył wyrok w części, tj. w zakresie dotyczącym oskarżonego K. Ł.(pkt 1 i 7 sentencji), co do winy, na niekorzyść tego oskarżonego. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

1.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, poprzez dokonanie dowolnej oceny materiału dowodowego, sprzecznej ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz pominięcie dowodów i ujawnionych istotnych okoliczności sprawy, w szczególności:

- okoliczności związanych ze sposobem dostaw wyprodukowanych przez oskarżonego K. Ł. opakowań oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi przez J. Ł. tj. w różne miejsca na terenie Ł., z pominięciem przyjętych powszechnie w obrocie dostaw do magazynu odbiorcy, z przeładunkiem wydrukowanych opakowań z samochodu do samochodu, na ulicy, w różnych miejscach, a zatem w warunkach uzasadniających przyjęcie zamiaru konspiracji faktycznego odbiorcy opakowań,

- pominięcie okoliczności związanych z przekazaniem wzorów opakowań oskarżonemu, oraz warunków technicznych przekazanych wzorów zapisanych na płycie CD, odbiegających istotnie od warunków technicznych spełnianych przez takie wzory przekazywane firmom poligraficznym przez uprawnione podmioty legalnie wykorzystujące w obrocie zarejestrowane znaki towarowe, jak również

dokonanie dowolnej oceny dowodów, w tym w szczególności w zakresie ustalenia jakoby oskarżony miał sprawdzić przedmiot działalności podmiotu, na który wystawiał faktury tytułem wydruku i sprzedaży wytwarzanych opakowań oznaczanych podrobionym znakiem towarowym, co nie znajduje oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym,

a w konsekwencji:

2.  dokonanie błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
polegających na uznaniu, iż oskarżony K. Ł. nie miał świadomości
uczestniczenia w nielegalnym procederze oraz zamiaru bezprawnego wykorzystywania znaków towarowych zarejestrowanych na rzecz osoby trzeciej w celu wytworzenia opakowań dostarczanych dla nielegalnej wytwórni papierosów, w sytuacji gdy stan faktyczny ustalony prawidłowo w oparciu o całokształt zgromadzonego materiału dowodowego oraz ujawnionych istotnych okoliczności sprawy wskazuje, iż oskarżony K. Ł. obejmował swoim zamiarem i świadomością udział w bezprawnym wykorzystywaniu zarejestrowanych na rzecz podmiotu trzeciego znaków towarowych, co najmniej dopuszczał taką możliwość i na to się godził,

a nadto

3.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia tj. art. 424 § 1 w zw. z art. 410 kpk i art. 7 kpk poprzez stanowiące konsekwencję naruszenia przepisów postępowania wskazanych w pkt 1 i 2 komparycji wadliwe sporządzenie uzasadnienia wskazujące, iż Sąd I instancji nie uwzględnił całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz ujawnionych okoliczności, jak również wbrew dyspozycji art. 424 kpk przytoczył okoliczności związane z domniemaną charakterystyką osobowych źródeł dowodowych w sposób przekraczający dyspozycję art. 7 kpk z jednoczesnym odstąpieniem od analizy i konfrontacji zgromadzonych, a odmiennych w zakresie istotnych okoliczności sprawy zeznań świadków i wyjaśnień oskarżonych,

4.  obrazę prawa materialnego tj. art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej:

- w zw. z art. 9 § 1 kk, poprzez jego wadliwą wykładnię tj. wadliwe przyjęcie, iż czynu w powołanym przepisie opisanego dopuścić można się jedynie w zamiarze bezpośrednim sensu stricto w sytuacji, gdy prawidłowa wykładnia przepisu wskazuje na penalizację na jego mocy również czynów popełnionych w sytuacji godzenia się jedynie przez sprawcę na zajście znamienia w postaci nielegalności wykorzystania znaku towarowego (zamiar quasi-ewentualny); oraz

- w zw. z art. 5 oraz 6 § 2 kk, poprzez jego wadliwą wykładnię poprzez wadliwe przyjęcie, iż zamiar kierunkowy w zakresie wprowadzenia towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym do obrotu musi dla zastosowania wspomnianego przepisu obejmować obrót na terenie Polski w sytuacji, gdy prawidłowa wykładnia wspomnianego przepisu o wymogu takim nie stanowi;

5.  obrazę przepisu art. 18 § 3 kk w zw. z art. 12a ustawy o wyrobie alkoholu etylowego i wytwarzaniu wyrobów tytoniowych oraz z art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej oraz z art. 54 § 1 i 69 § 1 kks poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy stan faktyczny wynikający ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wskazywał na zasadność przyjęcia (również) takiej kwalifikacji zarzuconych osk. Ł. czynów.

W konkluzji apelacji skarżący wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części tj. w zakresie pkt 1 i 7 jego sentencji i przekazanie sprawy oskarżonego K. Ł. Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacje Prokuratora Apelacyjnego w Ł.oraz pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) S.A.z siedzibą w N.w S.należy uznać za zasadne w części, w której zarzucili oni obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, przy czym uchybienia te były na tyle istotne, że musiały skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku w zakresie rozstrzygnięć z punktów 1 i 7 dotyczących zarzutu postawionemu K. Ł.i w tej części przekazaniem sprawy Sądowi Rejonowemu w Sieradzu do ponownego rozpoznania. Zgodnie z art. 410 kpk podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Tymczasem Sąd I instancji pominął - jak wynika z uzasadnienia wyroku – cały szereg dowodów i okoliczności, które zostały ujawnione w toku rozprawy głównej, a które mogły mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, gdyż mogły mieć istotne znaczenie dla oceny wyjaśnień K. Ł.pod kątem ich wiarygodności, zaś ta ocena jest kluczowa dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Skarżący w swoich apelacjach szczegółowo wskazali okoliczności i dowody całkowicie pominięte przez Sąd Rejonowy, a z ich stanowiskiem w tym zakresie należy w pełni się zgodzić. Ponadto Sąd I instancji część dowodów, które omówił w uzasadnieniu wyroku, przeanalizował w sposób niezwykle pobieżny, nie odpowiadający wymogom określonym w art. 424 kpk. Wszystkie te uchybienia skutkowały w konsekwencji tym, że oceny dowodów dokonanej przez Sąd I instancji nie sposób ocenić inaczej niż jako niepełną, a tym samym dowolną, nie spełniającą wymogów określonych w art. 7 kpk. Jeżeli natomiast chodzi o zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych podniesione w apelacjach, to na chwilę obecną należy uznać za zasadny jedynie zarzut błędnego ustalenia przez Sąd meriti, iż K. M.ustaliła, czym zajmuje się firma (...), albowiem ani z zeznań samej K. M.ani z wyjaśnień K. Ł.wynikało, że sprawdzenie obejmowało jedynie, czy firma ta posiada NIP europejski, natomiast nie obejmowało tego, czym owa firma się zajmuje. Za przedwczesne do oceny na obecnym etapie postępowania należało uznać zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych, polegającego na ustaleniu – w związku z uznaniem w tym zakresie za wiarygodne wyjaśnień K. Ł.- że oskarżony ten nie miał świadomości, iż w okresie od początku października 2009 roku do 15 czerwca 2010 roku w miejscowości B., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą Drukarnia (...) (...) w celu wprowadzenia do obrotu za pomocą technicznych środków reprodukcji w postaci matryc i urządzeń drukarskich, kopiował zewnętrzną postać produktu w postaci opakowań tekturowych do papierosów w ilości co najmniej 2.666.670 sztuk z podrobionym znakiem towarowym (...) firmy (...) SA, którego nie miał prawa używać, a które to ustalenie oparte było o to, iż sprawdził on numer NIP-u europejskiego firmy (...), a ponadto zamawiający H. M.nadał swoim działaniom pozory legalności i autentyczności, zaś towar miał zostać wprowadzony na terenie innego państwa. Dopiero bowiem po przeanalizowaniu wszystkich dowodów i okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej i po dokonaniu wszechstronnej ich oceny, czego nie uczynił Sąd meriti w przedmiotowej sprawie, będzie możliwe poczynienie ustaleń w tym zakresie w oparciu o te dowody, które po przeprowadzeniu dogłębnej analizy wszystkich dowodów i okoliczności mogących mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, ujawnionych w toku rozprawy głównej, zostaną uznane za wiarygodne. Na tę chwilę bez przeprowadzenia takiej analizy nie można przesądzać zwłaszcza kwestii wiarygodności wyjaśnień K. Ł.. Podobnie zarzuty obrazy prawa materialnego na chwilę obecną należy uznać za przedwczesne. Dopiero bowiem po analizie wszystkich dowodów i okoliczności mogących mieć dla tej sprawy znaczenie i dokonaniu prawidłowych ustaleń faktycznych będzie możliwe wypowiedzenie się w oparciu o te ustalenia, czy K. Ł.można przypisać w granicach postawionego mu zarzutu dokonanie jakiegokolwiek czynu zabronionego, w tym również przestępstwa kwalifikowanego z przepisów wskazanych przez skarżących, a zwłaszcza pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego.

Odnosząc się do konkretnych zarzutów podniesionych w apelacjach Prokuratora Apelacyjnego w Ł.oraz pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) S.A.z siedzibą w N.w S. w pierwszej kolejności za zasadny należy uznać zarzut obrazy art. 7 kpk będący konsekwencją naruszenia art. 410 kpk. Otóż uwzględniając specyfikę sprawy oraz treść wyjaśnień K. Ł.złożonych w tej sprawie, bezwzględnym obowiązkiem Sądu I instancji było wszechstronne przeanalizowanie wszystkich dowodów i okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, by możliwe było miarodajne wypowiedzenie się, czy relację oskarżonego twierdzącego, że nie miał świadomości, iż wyprodukował opakowania tekturowe do papierosów w ilości co najmniej 2.666.670 sztuk z podrobionym znakiem towarowym (...) firmy (...) SA, można uznać za wiarygodną. Podkreślić należy, że przedmiotowa sprawa jest o tyle specyficzna, iż nie dotyczyła produkcji opakowań do papierosów o mało znanym znaku towarowym. Chodziło w tym wypadku o opakowania do papierosów marki M., znanej na całym świecie od wielu lat. W tej sytuacji poza analizą Sądu I instancji przy dokonywaniu oceny wyjaśnień K. Ł.pod kątem ich wiarygodności, w sytuacji zwłaszcza, w której od wielu lat zajmuje się on produkcją różnego rodzaju opakowań, w tym również opakowań do papierosów, nie mogły pozostać dowody i okoliczności, które nie sposób określić inaczej, jako mogące mieć wpływ na ocenę zwłaszcza świadomości K. Ł., iż produkcja przez jego firmę opakowań do papierosów tak znanej marki jest legalna. Tymczasem Sąd Rejonowy zupełnie pominął przy ocenie wyjaśnień K. Ł.okoliczności związane ze sposobem nawiązania kontaktu z tym oskarżonym przez H. M.i ich dalszych relacji. Chodzi mianowicie o słusznie podnoszoną przez oskarżyciela publicznego kwestię, że K. Ł.nigdy nie poznał nazwiska osoby, która podawała się za przedstawiciela koncernu (...) S.A.Nie widział on również żadnych dokumentów uprawniających H. M.do posługiwania się zastrzeżonym znakiem (...) firmy (...) S.A., a także składania oświadczeń woli w imieniu firmy (...) S.A., a przy tym przy pierwszym kontakcie miał on pozostawić oskarżonemu kontakt do siebie zapisując swój numer na zwykłej kartce i nie odbierał nigdy telefonów, lecz oddzwaniał po pewnym czasie. Poza tym Sąd meriti nie zajął się i nie przeanalizował okoliczności, że na zamówieniu przysłanym drogą mailową brak było logo firmy, określenia przedmiotu jej działalności oraz jakiejkolwiek informacji, że firma ta działa na rzecz (...) S.A.Nie powinien też był Sąd I instancji pominąć przy ocenie wiarygodności wyjaśnień K. Ł.odnośnie braku z jego strony świadomości, iż wyprodukował opakowania do papierosów z podrobionym znakiem towarowym M., że nigdy nie widział on żadnego samochodu z logo (...), jak też okoliczności związanych z dostawami wyprodukowanych przez K. Ł.opakowań oznaczonych podrobionym znakiem towarowym. Niewątpliwie może budzić zastanowienie, że odbiór opakowań z tak znanym i uznanym znakiem towarowym jak M.miał miejsce w różnych miejscach na terenie Ł., w tym następował przeładunek wydrukowanych opakowań z samochodu do samochodu na terenie jakiegoś magazynu nie należącego do koncernu (...) S.A., czy też nawet na ulicy, zaś oskarżony miał informacje – jak wynika z zeznań J.łużyńskiego – o okolicznościach, w jakich następował odbiór opakowań. Nie można było też pominąć przy ocenie wyjaśnień K. Ł., że choć opakowania do papierosów miały rzekomo trafić do Rumunii, to zawierały one napisy w języku polskim. Przedmiotem analizy ze strony Sądu Rejonowego nie były również takie okoliczności, jak zastanawiający fakt, iż płatność za wyprodukowane opakowania następowała wyłączenie w gotówce. Należy także zauważyć, że choć Sąd I instancji uznał za wiarygodne zeznania P. C.(przy czym w zakresie oceny zeznań tego świadka niewątpliwie doszło do uchybień, które zostaną omówione w dalszej części uzasadnienia), to jednak zupełnie relacje tego świadka pominął przy ocenie wyjaśnień K. Ł., choć niewątpliwie zeznania tego świadka mogły mieć znaczenie dla oceny relacji oskarżonego. Z zeznań tego świadka wynikało bowiem, że przekazane wzory opakowań oraz warunki techniczne przekazanych wzorów zapisanych na płycie CD nie spełniały warunków, jakie powinny spełniać wzory przekazywane firmom poligraficznym przez uprawnione podmioty legalnie wykorzystujące w obrocie zarejestrowane znaki towarowe. W tym wypadku była to okoliczność o tyle istotna, ze chodziło o wzory opakowań jednej z najbardziej znanych marek papierosów, do jakich należy zaliczyć (...), więc trudno przypuszczać, aby firma (...) S.A.przekazała tak słabe wzory wymagające poprawek. W świetle powyższych rozważań nie podlega dyskusji, że w niniejszej sprawie Sąd I instancji zupełnie pominął cały szereg dowodów i okoliczności, które mogły mieć znaczenie dla oceny wiarygodności wyjaśnień K. Ł., a tym samym niewątpliwie mogły mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Doszło w ten sposób do obrazy art. 410 kpk, a w konsekwencji do naruszenia art. 7 kpk, albowiem ocena dowodów dokonania przez Sąd I instancji była w związku z tym niepełna, a tym samym nie można jej określić inaczej jak dowolną.

Nie można też nie zgodzić się z twierdzeniami skarżących, że poza tym, iż Sąd Rejonowy pominął cały szereg dowodów i okoliczności, mogących mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, to nawet ta ocena dowodów, która została zawarta w uzasadnieniu wyroku, w tym zwłaszcza zeznań świadków, jest niezwykle pobieżna i w zasadzie przez to nie poddaje się kontroli. Otóż jeżeli chodzi o zeznania świadków nie sposób nie zgodzić się ze skarżącymi, iż nie można uznać za wszechstronną oceny dowodów, która ogranicza się do stwierdzenia, że ich relacje były spójne i konsekwentne, a normalną postawą w zachowaniu ludzkim jest udzielanie informacji zgodnych z prawdą, oraz że „psychika z trudem znosi sprzeczności między stanem umysłu (świadomością), a jego zewnętrznymi przejawami i że normą jest prawdomówność ludzi, a kłamstwo odstępstwem od tej normy, wymagającym motywacji odpowiednio silnej, by odczucie przykrości, będące pochodną owej sprzeczności, było przezwyciężone”. Taka ocena, nie pogłębiona analizą zeznań konkretnych świadków w kontekście ich kolejnych relacji, ich zgodności z pozostałymi dowodami oraz zasadami logiki i doświadczenia życiowego, bez wątpienia nie może być uznana za odpowiadająca wymogom z art. 424 kpk. W szczególności uwagi te odnoszą się do oceny zeznań świadka P. C., którego zeznania należy uznać za istotne dla tej sprawy, a którego relacje z postępowania przygotowawczego i rozprawy – wbrew twierdzeniom Sądu Rejonowego, iż świadek ten był w swoich zeznaniach konsekwentny – w istotnym stopniu się różniły.

W świetle powyższych rozważań nie podlega dyskusji, że ze strony Sądu I instancji doszło do obrazy art. 410 kpk, art. 7 kpk i art. 424 kpk, a uchybienia te niewątpliwie mogły mieć wpływ na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy. Jeżeli natomiast chodzi o zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, to – jak już wcześniej zasygnalizowano - na tę chwilę za zasadny można uznać jedynie zarzut błędnego ustalenia przez Sąd Rejonowy, iż oskarżony dokonał sprawdzenia, czym zajmuje się firma z Rumunii, bowiem z zeznań K. M. wynikało w sposób nie budzący wątpliwości, że dokonała ona jednie sprawdzenia, czy firma (...) ma nadany NIP europejski. Jak już wyżej wspomniano za przedwczesne do oceny na obecnym etapie postępowania należało uznać zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych, polegającego na ustaleniu – w związku z uznaniem w tym zakresie za wiarygodne wyjaśnień K. Ł. – iż oskarżony nie miał świadomości, że wyprodukował opakowania tekturowe do papierosów w ilości co najmniej 2.666.670 sztuk z podrobionym znakiem towarowym (...) firmy (...) SA. Dopiero bowiem po przeanalizowaniu wszystkich dowodów i okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej i dokonaniu wszechstronnej ich oceny, w tym również z uwzględnieniem tych przemawiających na korzyść K. Ł., opisanych w uzasadnieniu wyroku, jak w wynikających z akt sprawy, będzie możliwe poczynienie ustaleń w tym zakresie. Przedwczesne byłoby również – jak już zasygnalizowano na wstępie rozważań - odniesienie się w tym momencie do zarzutów obrazy prawa materialnego podniesionych w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego. Dopiero bowiem po przeprowadzonej wszechstronnej analizie wszystkich dowodów i okoliczności mogących mieć dla tej sprawie znaczenie i dokonaniu w sprawie prawidłowych ustaleń faktycznych w oparciu o dowody uznane za wiarygodne, będzie możliwe wypowiedzenie się w oparciu o te ustalenia, czy K. Ł. można przypisać w granicach postawionego mu zarzutu dokonanie jakiegokolwiek czynu zabronionego, w tym również przestępstwa kwalifikowanego z przepisów wskazanych w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego. Nie można w tym momencie wykluczyć każdej sytuacji, w tym uniewinnienia oskarżonego, jeżeli wszechstronna analiza dowodów i okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej nie pozwoli na przypisane K. Ł. jakiegokolwiek czynu zabronionego w ramach postawionego mu zarzutu.

Reasumując w świetle powyższych obszernych rozważań Sąd Okręgowy - na podstawie art. 437§1 i 2 kpk oraz 438 pkt 2 i 3 kpk – uznając apelacje Prokuratora Apelacyjnego w Ł. i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego za w znacznej części zasadne, uchylił wyrok w zaskarżonej części, tj. w zakresie rozstrzygnięć dotyczących oskarżonego K. Ł. zawartych w punktach 1 i 7 i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Sieradzu do ponownego rozpoznania.

Zadaniem Sądu Rejonowego w Sieradzu ponownie rozpoznającego sprawę w zakresie zarzutu postawionego K. Ł. będzie odebranie szczegółowych wyjaśnień od oskarżonego, a także zeznań od świadków, w tym zwłaszcza od J. Ł., K. M., H. M. (przy ponownym rozpoznawaniu sprawy będzie miał on już status świadka) i P. C.. Następnie po przeprowadzeniu postępowania dowodowego obowiązkiem sądu będzie bardzo wnikliwe przeanalizowanie wszystkich dowodów i okoliczności ujawnionych w toku rozprawy i wzięcie ich pod uwagę przy wyrokowaniu, a tym samym spełnienie wymogów określonych w art. 410 kpk, w tym również wzięcie pod uwagę dowodów i okoliczności opisanych we wcześniejszej części uzasadnienia, a całkowicie pomiętych przez Sąd I instancji, który wydał wyrok w sprawie II K 318/13. Zadaniem Sądu będzie dokonanie swobodnej a nie dowolnej oceny dowodów, odpowiadającej wymogom art. 7 kpk, w tym zwłaszcza odpowiadającej wymogom określonym w tym przepisie oceny wyjaśnień oskarżonego, uwzględniającej konfrontację tychże wyjaśnień ze wszystkimi dowodami i okolicznościami ujawnionymi w toku rozprawy, w tym przemawiającymi zarówno na jego korzyść jak i niekorzyść, i poczynienie ustaleń faktycznych opartych na dowodach uznanych za wiarygodne, a następnie przeanalizowanie, czy w oparciu o te ustalenia można K. Ł. przypisać dokonanie w ramach postawionego mu zarzutu dokonania jakiegokolwiek czynu zabronionego. Obowiązkiem Sądu Rejonowego w Sieradzu ponownie rozpoznającego sprawę będzie również po wydaniu wyroku sporządzenie uzasadnienia wyroku odpowiadającego wymogom określonym w art. 424 kpk, w tym zwłaszcza w zakresie oceny zgromadzonych dowodów, a w szczególności uniknięcie uchybień, które stały się udziałem Sądu I instancji, który wydał wyrok w sprawie II K 318/13, związanych zwłaszcza z oceną zeznań przesłuchanych w sprawie świadków.