Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 26 lutego 2015 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Tarasiuk-Tkarzuk

SO Zbigniew Ciechanowicz (spr.)

SO Karina Marczak

po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2015 roku w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku R. K. i R. W.

z udziałem J. S. (1), K. O. i J. S. (2)

o zniesienie współwłasności

na skutek zażalenia K. O. na postanowienie Sądu Rejonowego w Gryficach z dnia 30 lipca 2014 r. Sygn. akt I Ns 461/09

postanawia :

uchylić zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 30 lipca 2014 r. Sąd Rejonowy w Gryficach umorzył postępowanie o zniesienie współwłasności podając, iż postanowieniem z dnia 28 czerwca 2013 r. postępowanie zostało zawieszone w oparciu o treść art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c., a w terminie rocznym od wydanie tego orzeczenia wniosek o podjęcie postępowania nie został złożony.

Zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego złożył uczestnik K. O. żądając jego uchylenia i zarzucając mu błędne ustalenie stanu faktycznego oraz naruszenie elementarnych zasad sprawiedliwości społecznej. Uczestnik podał, iż postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 30 listopada 2012 r. został upoważniony do dokonanie szeregu szczegółowo wymienionych prac adaptacyjnych w celu wyodrębnienia osobnego lokalu mieszkalnego we wspólnej nieruchomości. Czynność te nie zostały wykonane, gdyż uczestnicy J. i J. S. (1) uniemożliwiali ich przeprowadzenie poprzez bezpodstawne i bezzasadne zaskarżanie każdej decyzji administracyjnej związanej z koniecznością uzyskania pozwolenia na budowę. Uczestnik podał, iż nawet po uzyskaniu pozwolenia na budowę uczestnicy J. i J. S. (1) złożyli skargę do sądu administracyjnego do decyzji (...) (...) z dnia 10 kwietnia 2014. Nadto uczestnik podał, iż zakupił część materiałów na planowane prace.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie było zasadne.

Słusznie żalący podnosi, iż postępowanie w niniejszej sprawie nie powinno być przez Sąd Rejonowy zawieszane, co implikuje wniosek o braku podstaw do jego umarzania. Fakt, iż w toku postępowania postanowienie o zawieszeniu postępowania z dnia 28 czerwca 2013 r. uzyskało prawomocność nie ma praktycznego znaczenia dla oceny trafności postanowienia o jego umorzeniu. Sąd Okręgowy akceptuje pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia (...). wydanego w sprawie o sygn.(...) gdzie dokonano kompleksowego przeglądu poglądów doktryny i dotychczasowego dorobku orzeczniczego tegoż Sądu, uznając, iż umarzając postępowanie na podstawie art. 182 § 1 KPC, sąd bada rzeczywiste przyczyny zawieszenia postępowania. Sąd Najwyższy uznał, że przyjmowanie w sposób mechaniczny następstw nieprawidłowego zawieszenia postępowania oznaczałoby kierowanie się niesłusznym formalizmem, mogącym prowadzić w istocie do pozbawienia strony wymiaru sprawiedliwości. Chodzi więc o realną możliwość pozbawienia w ten sposób prawa do sądu. Nie można przy tym podzielić argumentu, że powołanie w postanowieniu o zawieszeniu postępowania podstawy tego orzeczenia jest wiążące, gdyż wskazanie podstawy prawnej takiej decyzji sądu jest elementem uzasadnienia, a ta część orzeczenia nie jest objęta działaniem zasady z art. 365 KPC.

Przekładając powyższe rozważania na realia niniejszej sprawy zwrócić należy uwagę, iż Sąd Okręgowy w Szczecinie badając charakter prawny postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 30 listopada 2012 r. w sprawie o sygn. akt II Cz 1023/14 zwrócił uwagę na to, iż jego istotą było upoważnienie uczestnika postępowania K. O. do dokonania szczegółowo wymienionych tam prac adaptacyjnych (pkt I) i nakazanie uczestnikom udostępnienie zajmowanych przez nich części budynku mieszkalnego i gospodarczego w okresie do dnia 15 stycznia 2013 r. (pkt II), w celu w celu uzyskania w budynku mieszkalnym dwóch samodzielnych części budynku, które umożliwią zniesie współwłasności nieruchomości poprzez fizyczny jej podział na dwie nieruchomości. Podział miał dotyczyć budynku mieszkalnego, zabudowań gospodarczych (usytuowanych na przeciwległych granicach działki), wspólnej stodoły oraz podwórza. W istocie więc Sąd Rejonowy w sposób nieuprawniony nadał postanowieniu z dnia 30 listopada 2012 r. charakter orzeczenia wstępnego, zamiast nałożyć opisane tam obowiązki na uczestników czy wnioskodawcę w orzeczeniu kończącym postępowanie. Konsekwencją takiego sposobu procedowania były bezskuteczne czynności zmierzające do wyegzekwowania od uczestników obowiązków opisanych w treści postanowienia, np. wyznaczenie nowego terminu wykonania prac adaptacyjnych postanowieniem z dnia 12 grudnia 2012 r., czy nakazanie uczestnikom udostępnienia K. O. zajmowanej przez nich części budynku w terminie opisanym postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2013 r., a w efekcie zawieszenie postępowania postanowieniem z dnia 28 czerwca 2013 r. Uwagę zwraca to, iż przyczyną zawieszenia postępowania było niewykonanie przez K. O. czynności opisanych w postanowieniu z dnia 30 listopada 2012 r., chociaż postanowieniem z dnia 17 maja 2013 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek J. S. (1) i J. S. (2) o zawieszenie postępowania do czasu zakończenia postępowania administracyjnego związanego z wnioskiem K. O. o udzielenie pozwolenia na przebudowę opisaną postanowieniem z dnia 30 listopada 2012 r.

Mając na uwadze nietrafność zaskarżonego rozstrzygnięcia należało je w oparciu o treść art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. uchylić.

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)