Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powodowie M. J. i A. J. pozwem z dnia 3 sierpnia 2013r, (datownik poczty na kopercie k.17) skierowanym przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu (...) w W., wnosili o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz solidarnie kwoty 92 000zł z ustawowymi odsetkami płatnymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów.

W uzasadnieniu pozwu wskazali, że od dnia 14 grudnia 2000r przysługuje im spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu nr (...) położonego w W. przy ul. (...), uchwałą nr (...) z dnia 20 czerwca 2011r Sejmik Województwa (...) utworzył obszar ograniczonego użytkowania dla (...) im. (...) w W., którego granice objęła również nieruchomość powodów. Ich zdaniem skutkiem powyższej uchwały obniżyła się wartość ich nieruchomości bowiem hałas emitowany przez przelatujące samoloty radykalnie utrudnia sposób korzystania z mieszkania (pozew, k.3-8, uzupełnienie k.21).

Pozwane Przedsiębiorstwo Państwowe (...) w W. w odpowiedzi na pozew z dnia 18 grudnia 2013 r. (k. 34 i nast) wniosło o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. i M. małżonkowie J. posiadają spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) o powierzchni 92,60m2, położonego w W. przy ul. (...).

Dowód: przydział (k.13)

która weszła w życie 04 sierpnia 2011 r., utworzono obszar ograniczonego użytkowania dla (...) im. (...) w W.. Na mocy tej uchwały stanowiący przedmiot sprawy lokal powodów znalazł się w budynku położonym w obszarze ograniczonego użytkowania ale poza strefami Z1 i Z2..

Dowód : graficzny przebieg stref (k.47, 124)

Powodowie, w imieniu których występował profesjonalny pełnomocnik, przesłali do pozwanego, w dniu 30 lipca 2013r pismo, w którym wezwali pozwanego do zapłaty, na podstawie art.129 ust2 Prawa ochrony środowiska, tytułem odszkodowania związanego z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości położonej w W. ul. (...), kwoty 200 000zł, tytułem utraty wartości nieruchomości.

D owód: pismo z potwierdzeniem nadania (k. 14-16)

Nie wykazano w jakiej dacie pozwany otrzymał ww. pismo. Wcześniej powodowie nie występowali z żądaniami odszkodowania za szkodę poniesioną w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z przedmiotowej nieruchomości w związku z utworzeniem na obejmującym ją terenie obszaru ograniczonego użytkowania.

Okoliczności bezsporne

Odpis pozwu został pozwanemu doręczony w dniu 25 listopada 2013r.

Dowód : zwrotne potwierdzenie odbioru (k.221)

W odniesieniu do nieruchomości powódki wprowadzenie obszaru ograniczonego użytkowania nie spowodowało spadku wartości ich prawa spółdzielczego.

Dowód: opinia biegłego (k. 245-291), ustna opinia uzupełniająca biegłego (protokół rozprawy z dnia 10 lutego 2015r od min. 00:06:00 do min. 00:30:00)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej wymienione dowody. Sąd dał wiarę w całości wszystkim dokumentom, w tym także tym złożonym w kopiach z uwagi na fakt, iż były jasne, kompletne i wzajemnie się potwierdzały, wobec czego Sąd także nie znalazł powodu, aby podważać wynikające z nich fakty.

Istotnym elementem dowodowym tego postępowania jest sporządzona na potrzeby niniejszego postępowania opinia biegłego sądowego z zakresu szacowania wartości nieruchomości (opinia wraz z załącznikami k.245-291, ustna uzupełniająca złożona na rozprawie w dniu 10 lutego 2015r), bowiem dała ona podstawę ustalenie czy wprowadzenie uchwałą Sejmiku Województwa (...) obszaru ograniczonego użytkowania obejmującego teren na którym znajduje się budynek w którym spółdzielcze prawo do lokalu przysługuje pozwanym spowodowało zmniejszenia wartości ich prawa do lokalu, w porównaniu do sytuacji gdyby na tym terenie nie było obszaru ograniczonego użytkowania. W ocenie Sądu opinia ta została sporządzona w sposób rzetelny, jest spójna i zupełna, biegły oparł się na zgromadzonej dokumentacji oraz wizji lokalnej przedmiotowego lokalu. Zdaniem sądu, wbrew sugestiom strony powodowej, to do autonomicznej decyzji biegłego należy wybór metody szacowania wartości nieruchomości i nie ma podstaw by biegły pracował zgodnie z narzuconą przez strony czy sąd metodą wyceny. Biegły w ustanej w ustnej uzupełniającej opinii wyjaśnił przyczyny wyboru metody wyceny, którą zastosował.

Sąd zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie bezspornym było to, że na mocy uchwały nr (...) Sejmiku Województwa (...) z 20 czerwca 2011 r. budynek w którym znajduje się lokal należący do powodów znalazł się w obszarze ograniczonego użytkowania utworzonego dla (...) im. (...) w W..

W art. 129-136 Prawo ochrony środowiska ustawodawca uregulował samodzielne podstawy odpowiedzialności odszkodowawczej związanej z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości oraz z utworzeniem obszaru ograniczonego użytkowania, opierając się na założeniu, że ryzyko szkód związanych z działalnością uciążliwą dla otoczenia powinien ponosić podmiot, który tę działalność podejmuje dla własnej korzyści. Przesłankami tej odpowiedzialności są: wejście w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, szkoda poniesiona przez właściciela nieruchomości, jej użytkownika wieczystego lub osobę, której przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości, i związek przyczynowy między wprowadzonym ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości a szkodą. Z art. 129 ust. 2 Prawa ochrony środowiska wprost wynika, iż szkodą jest zmniejszenie wartości nieruchomości. Odszkodowanie służy za konkretną szkodę, która powstała w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości, a nie za samo ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. Konieczną przesłanką odpowiedzialności odszkodowawczej jest więc szkoda, której źródłem jest akt prawa miejscowego powodujący ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. Szkoda musi być normalnym następstwem wejścia w życie aktu prawa miejscowego wprowadzającego ograniczenia w sposobie korzystania z nieruchomości.

Zdaniem sadu orzekającego szkodą może być także obniżenie wartości nieruchomości wynikające z faktu, iż właściciel nieruchomości będzie musiał znosić dopuszczalne na tym obszarze immisje np hałas (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24.02. 2010r. III CZP 128/09 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 29.03.2012 r. I ACa 775/11, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2012 r. sygn. akt CSK 509/11).

Jak wynika z opinii biegłego sporządzonej w niniejszej sprawie w odniesieniu do wartości lokalu powodów wprowadzenie obszaru ograniczonego użytkowania nie miało żadnego wpływu na wartość ich lokalu. Lokal powodów jest położony w bardzo korzystnej, jeśli chodzi o W. , lokalizacji-K.. Jak wskazał biegły na tym osiedlu część lokali znajduje się w strefie ograniczonego użytkowania a część poza strefa ale rynek nieruchomości w żaden sposób nie różnicuje tej lokalizacji.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że z roszczeniami z art.129 ust1-2 Prawa ochrony środowiska, stosownie do treści ust. 4 powołanego artykułu, można wystąpić w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości.

Ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości według art. 129 ust. 2 w.w. ustawy jest samo ustanowienie obszaru ograniczonego użytkowania.

Zdaniem sądu w niniejszej sprawie nie wykazano by przed złożeniem pozwu doszło do skutecznego zawiadomienia pozwanego o roszczeniu. Wprawdzie powodowie w dniu 30 lipca 2013r przesłali do pozwanego wezwanie do zapłaty (k.14-16) ale nie wykazano w jakiej dacie pozwany otrzymał ww. pismo, data otrzymania odpisu pozwu jest 25 listopada 2013r, a więc po upływie 2 letniego terminu zawitego na zgłoszenie roszczeń.

Przepis art. 129 ust. 4 ustawy Prawo ochrony środowiska jest przepisem szczególnym, podlegającym ścisłej wykładni. Konstytuuje on uprawnienie limitowane w czasie, tj. ograniczone terminem prekluzyjnym prawa materialnego, po upływie którego uprawnienie wygasa. Wystąpienie z roszczeniem w przewidzianym ustawą terminie jest podstawową przesłanką odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego.

Termin do zgłoszenia roszczeń, o którym mowa w art. 129 ust. 4 ustawy z 2001r. Prawo ochrony środowiska, jest terminem zawitym, a nie terminem przedawnienia.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art.98k.p.c. Sąd na zasadzie art.113 ust 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nieuiszczone nieuiszczoną częścią wynagrodzenia biegłego obciążył powodów –stronę która przegrała niniejszy proces.

Strona pozwana była zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika, którego wynagrodzenie zgodnie z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) wynosi 3600 zł. Strona pozwana poniosła też koszty opłaty od pełnomocnictwa-17zł.

Sąd ustalając zasadę ponoszenia kosztów niniejszej sprawy nie znalazł podstaw do zastosowania art.102k.p.c. Zasadą polskiego procesu cywilnego w zakresie ponoszenia kosztów procesu jest odpowiedzialność za wynik procesu(art.98k.p.c.). Regulacja z art.102k.p.c. jest wyjątkiem od zasady i jej zastosowanie znajduje uzasadnienie w wypadkach szczególnych, uzasadnionych z jednej strony niekorzystną sytuacją ekonomiczną strony przegrywającej proces, powodującą, że bez uszczerbku dla utrzymania własnego i członków rodziny nie byłaby w stanie ponieść kosztów procesu, z drugiej strony zastosowanie tego wyjątku uzasadnia nieporadność procesowa-nieznajomość prawa, nielojalne zachowanie drugiej strony w czasie trwania procesu, zmiana przepisów prawa lub zmiana linii orzeczniczej w toku sprawy albo rozbieżności panujące w orzecznictwie czy precedensowy charakter sprawy (tak uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 13 września 2010r (...) 24/10, uzasadnienia postanowień Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2014r VIACz (...), z dnia 28 stycznia 2015r (...)). Regulacja art.102 k.p.c. ma charakter wyjątkowy, wobec czego podlega wykładni zawężającej, nie rozszerzającej ( uzasadnienie postanowienia Sadu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2011r (...) 21/10). Brak danych do uznania powodów za osoby ubogie; nie mogą zasłaniać się nieznajomością prawa czy linii orzeczniczej bowiem od początku procesu byli reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika. Zdaniem sądu okoliczności niniejszej sprawy nie uzasadniają uznania, że w sprawie zachodzą szczególne, wyjątkowe okoliczności mogące skutkować odstąpieniem od obciążenia strony przegrywającej sprawę kosztami procesu.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie.