Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Luby Fiłoc

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2015 r.

sprawy S. W.

oskarżonego z art. 178 a §1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach

z dnia 26 listopada 2014 r. sygn. akt II K 626/14

w zaskarżonej części wyrok zmienia w ten sposób, że na podstawie art. 43 § 3 kk zobowiązuje oskarżonego S. W. do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu do właściwego Wydziału Komunikacji; zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 674,94 zł tytułem kosztów sądowych za postępowanie przed Sądem I instancji; w pozostałej części wyrok utrzymuje w mocy; ustala, iż wydatki za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 70/15

UZASADNIENIE

S. W. został oskarżony o to, że w dniu 27 czerwca 2014 r. w S. woj. (...) będąc w stanie nietrzeźwości (0,63 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził w ruchu lądowym samochód marki F. (...) o nr rej. (...),

tj. o czyn z art. 178a §1 kk.

Wyrokiem z dnia 26 listopada 2014 r. Sąd Rejonowy w Siedlcach uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, wyczerpującego dyspozycję art. 178a §1 kk i za to:

I.  na podstawie art. 178a §1 kk skazał go na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 42 §2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku;

III.  zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, wydatkami obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł Prokurator Rejonowy w Siedlcach, zaskarżając na podstawie art. 425 §1 i 2 kpk, art. 626 §3 kpk oraz art. 444 kpk orzeczenie na niekorzyść oskarżonego S. W. w części dotyczącej orzeczenia o karze i kosztów procesu.

Powołując się na przepisy art. 427 §1 i 2 kpk i art. 438 pkt 1 i 3 kpk skarżący wyrokowi temu zarzucił:

- obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 43 §3 kk poprzez jego nie zastosowanie, co skutkowało tym, iż Sąd pomimo orzeczenia na podstawie art. 42 §2 kk zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych nie zobowiązał oskarżonego do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu;

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu w przedmiocie zwolnienia oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych i obciążenia tymi kosztami Skarbu Państwa, który to błąd mógł mieć wpływ na treść orzeczenia, w sytuacji, gdy prawidłowa ocena sytuacji rodzinnej, majątkowej i wysokość dochodów uzyskiwanych przez S. W. w pełni uzasadnia tezę, iż uiszczenie przez oskarżonego kosztów nie byłoby dla niego zbyt uciążliwe i oskarżony może wymienione wyżej koszty procesu osobiście ponieść.

Podnosząc powyższe zarzuty na podstawie art. 427 §1 kpk i art. 437 §1 kpk skarżący wnosił o:

- zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez zobowiązanie oskarżonego na podstawie art. 43 §3 kk do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu;

- zmianę w pkt III wyroku i zasądzenie od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych na podstawie art. 627 kpk.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Należy zgodzić się z podniesionymi w apelacji zarzutami, które odnoszą się do obrazy art. 43 §3 kk oraz kosztów procesu. S. W. został skazany za czyn z art. 178a §1 kk na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności oraz na podstawie art. 42 §2 kk Sąd orzekł wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres roku. Wbrew treści art. 43 §3 kk Sąd nie nałożył na oskarżonego obowiązku zwrotu dokumentu uprawniającego go do prowadzenia pojazdu, wskazując w uzasadnieniu, iż nie zobowiązał oskarżonego do zwrotu tego dokumentu, ponieważ oskarżony wyjaśnił iż takiego dokumentu nie ma gdyż go zgubił. Takie wyjaśnienie nie zwalniało jednakże Sądu z tego obowiązku. Nie zostało ono potwierdzone przez Referat (...) Urzędu Miasta S.. W piśmie z dnia 4 lipca 2013 r. (k. 15) stwierdzono, iż oskarżony takie prawo jazdy posiada bezterminowo. Z wyżej przytoczonych względów Sąd Okręgowy nałożył na podstawie art. 43 §3 kk na oskarżonego obowiązek zwrotu prawa jazdy do właściwego wydziału komunikacji.

Zmieniając wyrok w tym zakresie Sąd Okręgowy zmienił także wyrok w części dotyczącej kosztów sądowych. Sąd Rejonowy zwolnił oskarżonego od ich ponoszenia, uzasadniając rozstrzygnięcie jego sytuacją majątkową, nie przedstawiając jaka jest ta sytuacja. Trafnie w apelacji podniósł prokurator, iż nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem sądu, gdyż jak wynika z protokołu przesłuchania oskarżonego nie ma on nikogo na utrzymaniu, jest właścicielem 4-hektarowego gospodarstwa, pracuje dorywczo, uzyskując miesięczne dochody w wysokości 1.000 zł. Taka sytuacja oskarżonego nie daje podstaw do uznania, że uiszczenie kosztów sądowych byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe. Sąd Okręgowy na podstawie art. 626 §1 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 674,94 zł tytułem kosztów sądowych za postępowanie przed Sądem I instancji, na którą składa się opłata w wysokości 120 zł oraz 454,94 zł poniesionych wydatków.

Z wyżej przytoczonych względów na podstawie art. 437 §1 kpk Sąd Odwoławczy orzekł jak w wyroku, o wydatkach rozstrzygając na zasadzie art. 633 kpk w zw. z art. 634 kpk.