Sygn. akt I ACz 800/12
Dnia 7 grudnia 2012 r.
Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym
Przewodniczący: |
SSA Kazimierz Rusin |
po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy
z powództwa
D. P.
przeciwko (...) S.A. w W.
o zapłatę
na skutek zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu
z dnia 11 września 2012 r., sygn. akt I C 209/12
p o s t a n a w i a:
z m i e n i ć zaskarżone postanowienie w ten sposób, że
z w a l n i a powódkę od wydatków na wynagrodzenie biegłych w połowie.
U z a s a n i e n i e.
Sąd Okręgowy oddalił wniosek powódki o zwolnienie od uiszczenia zaliczki (w kwocie 1.000 zł) na koszt opinii biegłych argumentując, że skoro deklaruje uzyskiwanie wynagrodzenia w kwocie 1.500 zł brutto miesięcznie i ponoszenie wydatków w wysokości 2.630 zł oraz pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z mężem to wysokość jego dochodów ma decydujące znaczenia dla ustalenia możliwości przyczyniania się do utrzymania rodziny powódki.
W zażaleniu powódka zarzuciła naruszenie art. 102 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych przez jego niewłaściwe zastosowanie i wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez zwolnienie od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w całości lub w części. Wskazała, że zatrudnienie podjęła od 1 marca br., zaś mąż uzyskuje wynagrodzenie w wysokości 1.655 zł netto miesięcznie.
Zażalenie jest w części zasadne, gdy zważy się na fakt, że deklarowana suma dochodów powódki i jej męża nie jest znaczna i nie pozwala na poczynienie oszczędności, które umożliwiłyby uczynienie zadość obowiązkowi pokrycia kosztów sądowych w całości. Z drugiej jednak strony nie można nie zauważyć, że od chwili wydania postanowienia w przedmiocie zwolnienia od opłaty od pozwu sytuacja materialna powódki zmieniła się o tyle, że uzyskała źródło dochodów w postaci pracy zarobkowej. W tej sytuacji należało uznać, że jest w stanie pokryć w części wydatki na wynagrodzenie biegłych (art. 101 ust. 1 cyt. ustawy w zw. z art. 386 § 1 kpc i art. 397 § 1 i 2 kpc).