Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2012 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący	SSA Michał Marzec
Sędziowie	SSA Aleksander Sikora (spr.) SSO del. Zbigniew Radwan
Protokolant	Magdalena Baryła

przy udziale Prokuratora Prok. Apel. Krzysztofa Błacha

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2012 roku sprawy

1.  R. G. (1) s. J. i K.

ur. (...) w Ł.

oskarżonego z art. 62 ust. 2 w zw. z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2007 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i inne;

2.  R. G. (2) s. R. i B.

ur. (...) w K.

oskarżonego z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2007 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i inne;

na skutek apelacji prokuratora odnośnie oskarżonego R. G. (1) i obrońcy oskarżonego R. G. (2)

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 8 czerwca 2012 roku, sygn. akt. V K 38/10

1.  uchyla zaskarżony wyrok, co do oskarżonego R. G. (1),
w punktach 2, 3, 4 i 5, to jest w zakresie czynów zarzucanych temu oskarżonemu w punktach od II do XLIII aktu oskarżenia i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania;

2.  w pozostałej, zaskarżonej części, utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

3.  zwalnia oskarżonego R. G. (2) od ponoszenia kosztów sądowych
za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II AKa 474/12

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Katowicach, wyrokiem z dnia 8 czerwca 2012 roku, w sprawie sygn. akt V K 38/10, uniewinnił oskarżonego R. G. (1), od popełnienia czynów, polegających na tym, że:

I.  W dniu 30 września 2009 roku w K. działając wbrew przepisom ustawy posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci 698,8 grama amfetaminy, w celu jej wprowadzenia do obrotu,

tj. czynu z art. 62 ust. 2 w zw. z art. 56 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii,

II.  W miesiącu lutym 2009 roku w K. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. F. środka odurzającego w postaci haszyszu w ilości 1 grama za kwotę 20 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

III.  W miesiącu kwietniu 2009 roku w K. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. F. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 5 gramów za kwotę 100 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

IV.  W miesiącu sierpniu 2009 roku w K. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. F. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 50 gramów za kwotę 650 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

V.  W miesiącach wakacyjnych 2008 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił D. P.substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

VI.  W miesiącach wakacyjnych 2008 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość udzielił małoletniemu H. W. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

VII.  W miesiącach wakacyjnych 2008 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość udzielił małoletniemu K. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

VIII.  W miesiącu styczniu 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił D. P.substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

IX.  W miesiącu styczniu 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość udzielił małoletniemu H. W. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

X.  W miesiącu styczniu 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość udzielił małoletniemu K. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XI.  W miesiącach ferii zimowych 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił D. P.substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XII.  W miesiącach ferii zimowych 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość udzielił małoletniemu H. W. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XIII.  W miesiącach ferii zimowych 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość udzielił małoletniemu K. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XIV.  W okresie od marca 2009 roku do sierpnia 2009 roku w K., działając w krótkich ostępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, co najmniej dziesięciokrotnie udzielił D. P.substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w łącznej ilości nie mniejszej niż 10 gramów za łączną kwotę nie mniejszą niż 300 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk,

XV.  W miesiącu sierpniu 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość udzielił małoletniemu P. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XVI.  W miesiącu sierpniu 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość udzielił małoletniemu K. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XVII.  W dniu 12 stycznia 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 2 gramów za kwotę 60 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XVIII.  W dniu 31 stycznia 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 2 gramów za kwotę 60 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XIX.  W dniu 10 lutego 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 2 gramów za kwotę 60 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XX.  W dniu 27 lutego 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 2 gramów za kwotę 60 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXI.  W dniu 18 marca 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 2 gramów za kwotę 60 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXII.  W dniu 09 kwietnia 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 2 gramów za kwotę 60 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXIII.  W dniu 20 maja 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 3 gramów za kwotę 90 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXIV.  W dniu 06 czerwca 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 2 gramów za kwotę 60 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXV.  W dniu 08 czerwca 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 2 gramów za kwotę 60 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXVI.  W dniu 21 czerwca 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 3 gramów za kwotę 90 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXVII. W dniu 03 lipca 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 2 gramów za kwotę 60 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXVIII. W dniu 11 lipca 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 2 gramów za kwotę 60 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXIX. W dniu 19 lipca 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 2 gramów za kwotę 60 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXX. W dniu 01 sierpnia 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił A. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 2 gramów za kwotę 60 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXXI. W miesiącu czerwcu 2008 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość udzielił małoletniemu S. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXXII. W miesiącu marcu 2009 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość udzielił małoletniemu S. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 1 grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXXIII. W okresie od połowy marca 2009 roku do końca kwietnia 2009 roku w K. działając w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość, co najmniej dziesięciokrotnie udzielił S. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w łącznej ilości nie mniejszej niż 10 gramów za łączną kwotę nie mniejszą niż 300 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk;

XXXIV. W miesiącu maju 2009 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość udzielił małoletniemu S. C. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 5 gramów za kwotę 110 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXXV. W okresie od czerwca 2007 roku do września 2009 roku w K. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość, co najmniej stukrotnie udzielił małoletniemu S. G. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w łącznej ilości nie mniejszej niż 500 gramów za łączną kwotę nie mniejszą niż 15 000 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk,

XXXVI. W okresie od czerwca 2007 roku do września 2009 roku w K., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość, co najmniej dwudziestopięciokrotnie udzielił małoletniemu S. G.substancji psychotropowej w postaci tabletek ecstasy (MDMA) w łącznej ilości nie mniejszej niż 250 sztuk za łączną kwotę nie mniejszą niż 1500 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk,

XXXVII. W miesiącach wakacyjnych 2007 roku w K., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość, udzielił małoletniemu S. G. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości jednego grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXXVIII. W miesiącu grudniu 2007 roku w K., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość, udzielił małoletniemu S. G. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości jednego grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXXIX. W okresie ferii zimowych 2008 roku w K., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość, udzielił małoletniemu S. G. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości jednego grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XL. W miesiącach wakacyjnych 2008 roku w K., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość, udzielił małoletniemu S. G. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości jednego grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XLI. W miesiącu grudniu 2008 roku w K., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość, udzielił małoletniemu S. G. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości jednego grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XLII. W okresie ferii zimowych 2009 roku w K., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość, udzielił małoletniemu S. G. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości jednego grama za kwotę 30 złotych,

tj. czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XLIII. W miesiącach wakacyjnych 2009 roku w K., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość, udzielił małoletniemu S. G. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości jednego grama za kwotę 30 złotych,

tj. czyn z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Kosztami procesu w tej części obciążono Skarb Państwa.

Tym samym wyrokiem oskarżony R. G. (2) został uznany za winnego tego, że w okresie od grudnia 2007 roku do 24 lipca 2009 roku w K., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił różnym osobom, w tym małoletnim, środka odurzającego w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 113 gram, o łącznej wartości nie mniejszej niż 3320 złotych i tak:

-

w miesiącach wakacyjnych 2008 roku w K.działając w krótkich odstępach czasu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, co najmniej ośmiokrotnie udzielił D. P.substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości łącznej nie mniejszej niż osiem gramów za kwotę łączną nie mniejszą niż 240 złotych,

-

w dniu 24 lipca 2009 roku w K.działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił D. P.substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 30 złotych;

-

w miesiącu lutym 2008 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu marcu 2008 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu kwietniu 2008 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu maju 2008 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu czerwcu 2008 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu lipcu 2008 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu sierpniu 2008 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu wrześniu 2008 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu październiku 2008 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu listopadzie 2008 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu grudniu 2008 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu styczniu 2009 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu lutym 2009 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w miesiącu marcu 2009 roku w K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił E. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości jednego grama za kwotę 25 złotych;

-

w okresie od grudnia 2007 roku do maja 2009 roku w K., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, mając tego świadomość, co najmniej osiemnastokrotnie udzielił małoletniemu S. G. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w łącznej ilości nie mniejszej niż 90 gramów za łączną kwotę nie mniejszą niż 2 700 złotych,

czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 59 ust.1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk. i za to, z mocy art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 kk. wymierzono mu karę 3 lat pozbawienia wolności. Na mocy art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 27 czerwca 2011 roku do dnia 19 lipca 2011 roku. Na zasadzie art. 45 § 1 kk. orzeczono wobec oskarżonego R. G. (2) przepadek korzyści majątkowej uzyskanej z popełnionego przestępstwa w kwocie 3320 złotych i zobowiązano go do zapłaty tej kwoty na rzecz Skarbu Państwa. Na zasadzie art. 624 § 1 kpk. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolniono oskarżonego R. G. (2) od kosztów procesu obciążając nimi Skarb Państwa.

Wyrok został zaskarżony przez prokuratora, w części dotyczącej oskarżonego R. G. (1), na niekorzyść tego oskarżonego oraz przez obrońcę oskarżonego R. G. (2).

Prokurator zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na niesłusznym przyjęciu, iż R. G. (1)nie dopuścił się udzielania w okresie od czerwca 2007 roku do września 2009 roku substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej A. F., H. W., K. C., D. P., P. P., K. P., A. C.i S. C.;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na niesłusznym przyjęciu, iż R. G. (1) nie dopuścił się udzielania w lutym 2009 roku środka odurzającego w postaci haszyszu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej A. F., a w okresie od czerwca 2007 roku do września 2009 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielania substancji psychotropowej w postaci tabletek ecstasy i środka odurzającego w postaci marihuany S. G.;

3.  obrazę przepisów postępowania: art. 4 kpk, art. 7 kpk, art. 366§1 kpk, art. 410 kpk i art. 424§1 kpk, mającą wpływ na treść orzeczenia, poprzez oparcie wyroku uniewinniającego na dowolnie wybranych fragmentach korzystnych dla oskarżonego w postaci jego własnych wyjaśnień z pominięciem materiału dowodowego świadczącego na niekorzyść oskarżonego w postaci zeznań P. M., A. F., danych o dotychczasowej karalności oskarżonego i opinii sądowo-psychiatrycznej oraz brak wszechstronnego i wyczerpującego wyjaśnienia w uzasadnieniu wyroku, dlaczego dano wiarę dowodom przemawiającym na korzyść oskarżonego w zakresie udzielania haszyszu A. M. oraz tabletek ecstasy i marihuany S. G..

Opierając się na tych zarzutach, prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku, w części dotyczącej R. G. (1) i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Obrońca oskarżonego R. G. (1) zaskarżył wyrok w całości odnośnie tego oskarżonego, zarzucając orzeczeniu:

1.  obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

-

art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk, poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów, przejawiającej się w selektywnym doborze materiału dowodowego i jego wybiórczej ocenie, a w szczególności uwzględnieniu jedynie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego, oraz na całkowitym pominięciu dowodów, świadczących o niewinności oskarżonego, co znalazło wyraz w uzasadnieniu wyroku;

-

art. 5§2 kpk przez rozstrzygnięcie na niekorzyść oskarżonego niedającej się usunąć wątpliwości, dotyczącej popełnienia przez R. G. (1) zarzucanych mu czynów, gdy tymczasem brak jest dowodów pozwalających na wysnucie tak jednoznacznego wniosku, jakoby oskarżony dopuścił się przedmiotowych czynów;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść i wyrażający się w stwierdzeniu, że oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów, pomimo istnienia w tym zakresie poważnych wątpliwości, wynikających ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty odwoławcze obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, a ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Przystępując do oceny zasadności apelacji prokuratora, należy stwierdzić, iż biorąc pod uwagę treść zarzutów odwoławczych, zakresem zaskarżenia objął skarżący wszystkie rozstrzygnięcia o uniewinnieniu oskarżonego R. G. (1), z wyjątkiem uniewinnienia od zarzutu popełnienia czynu z art. art. 62 ust. 2 w zw. z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Potwierdza taki wniosek również treść uzasadnienia tejże apelacji, gdzie to skarżący wskazuje, iż nie mógł się ostać zarzut posiadania substancji psychotropowej w postaci amfetaminy.

Zgodzić należy się z zarzutem skarżącego, iż wyciągnięcie przez Sąd I instancji wniosku o niedopuszczeniu się przez oskarżonego R. G. (1) udzielania amfetaminy z faktu, iż zabezpieczona u niego w dniu 30 września 2009 roku substancja nie była amfetaminą oraz ze stwierdzenia samego oskarżonego, iż zaopatrywał się u jednego dostawcy, było błędem. Tok rozumowania Sądu jest w tym zakresie nieprzekonywujący i nie mieści się w ramach swobody gwarantowanej sądowi przez art. 7 kpk. Trudno przyjąć, iż osoby, które miały już wcześniej kontakt z amfetaminą, a nabywające substancję białego koloru i powracające do oskarżonego po kolejne zakupy, mogły się nie zorientować, że nabywany proszek nie jest amfetaminą. Danie wiary oświadczeniu oskarżonego, złożonemu na ostatniej rozprawie, co do jednolitego źródła pochodzenia białego proszku, razi niekonsekwencją, w sytuacji nie dania wiary oskarżonemu, co do innych istotnych okoliczności. Przypomnieć trzeba, iż linią obrony oskarżonego do tego momentu było wykazywanie, że całość zabezpieczonej u niego substancji, przeznaczona była na jego własne potrzeby. Uwzględniając masę prawie 700 gramów proszku oraz zatrzymanie u oskarżonego kilkuset woreczków do konfekcjonowania substancji, tłumaczenia oskarżonego były absurdalne. Tym bardziej, że ustaleniem Sądu I instancji było udzielanie przez R. G. (1) osobom wskazanym w akcie oskarżenia proszku, przypominającego amfetaminę. Zgodzić należy się ze skarżącym, iż ustalenia Sądu I instancji, dotyczące nie udzielania przez oskarżonego R. G. (1) innym osobom haszyszu, marihuany i tabletek ecstasy są całkowicie dowolne, a w części pozbawione uzasadnienie w pisemnych motywach. Z jednej strony uniemożliwia to ocenę zasadności tych rozstrzygnięć, z drugiej wskazuje na stosowanie przez Sąd Okręgowy, z niezrozumiałych powodów, niejednolitych kryteriów oceny dowodów i czynienia ustaleń, co do okoliczności potwierdzanych przez jednego tylko świadka, bez innych dowodów wspierających daną tezę. Wskazać należy na jeszcze jedną istotną kwestię, dotyczącą opinii biegłego D. H.. Nie może budzić wątpliwości kompetencja i prawidłowość ustaleń biegłego w zakresie badania składu chemicznego zabezpieczonej u oskarżonego R. G. (1) substancji. Już jednak ta część ustnej opinii uzupełniającej, dotycząca sposobu oddziaływania fenyloetyloaminy na organizm ludzki, wydaje się wykraczać poza specjalność biegłego, będącego wszak z wykształcenia inżynierem chemikiem, a wyznaczonym jako biegły do zajmowania się badaniami z dziedziny fizyko-chemicznych badań kryminalistycznych. Rozważania na temat tego, jak działa na człowieka fenyloetyloamina, należeć powinny do toksykologa ewentualnie lekarza właściwej specjalności, związanej z fizjologią człowieka. W tej sytuacji, Sąd Apelacyjny uznał, iż wyrok Sądu I instancji odnośnie oskarżonego R. G. (1), w zaskarżonej części, nie mógł się ostać. Zaznaczyć trzeba, co wskazano już wyżej, że zakresem zaskarżenia prokurator nie objął rozstrzygnięcia Sądu I instancji o uniewinnieniu oskarżonego R. G. (1) od popełnienia czynu z art. art. 62 ust. 2 w zw. z art. 56 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, zawartego w punkcie 1 zaskarżonego wyroku, a odnoszącego się do punktu I aktu oskarżenia. Dlatego też Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego R. G. (1), w zaskarżonej części i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania. Prowadząc postępowanie ponowne, Sąd Okręgowy powtórzy w całości czynności dowodowe, dotyczące zarzutów, co do których nastąpiło uchylenie wyroku. Zwróci nadto Sąd uwagę w czasie przesłuchań świadków, na wyjaśnienie okoliczności sposobu oddziaływania nabywanej od oskarżonego R. G. (1) substancji na osoby ją zażywające. Połączyć należy te czynności z dopuszczeniem opinii biegłego z zakresu toksykologii, w celu ustalenia przez kompetentnego specjalistę, jak fenyloetyloamina oddziałuje na konsumenta i jak ma się to do działania na organizm człowieka amfetaminy. Ustalenia te winny być następnie poddane szczegółowej analizie, z zachowaniem rygorów stawianych przez dyspozycję art. 7 kpk, co pozwoli Sądowi na poczynienie prawidłowych ustaleń, co do możliwości ewentualnego przypisania oskarżonemu R. G. (1) popełnienia zarzucanych mu czynów. Co do zarzutów udzielania innych narkotyków, rozważania Sądu ponownie rozpoznającego sprawę winny być pełne i przekonywujące, zwłaszcza w razie sporządzania nowego uzasadnienia na piśmie, tak aby rozstrzygnięcie mogło być ocenione w zakresie jego trafności i prawidłowości w przypadku ponownej kontroli odwoławczej.

W przeciwieństwie do apelacji prokuratora, zarzuty apelacji obrońcy okazały się nieuzasadnione. Sąd I instancji nie naruszył norm prawa procesowego, wskazanych w zarzutach tego środka odwoławczego, a w konsekwencji poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, dotyczące oskarżonego R. G. (2). Całkowicie chybiony jest zarzut obrazy art. 5§2 kpk. Przypomnieć należy, iż wątpliwości, o których mowa w tym przepisie dotyczyć mają Sądu orzekającego, nie zaś strony manifestującej ich istnienie. Sąd I instancji w niniejszej sprawie nie wskazał, iż napotkał na nie dające się usunąć wątpliwości, które miałby następnie usunąć na niekorzyść oskarżonego R. G. (2). Co więcej, w ocenie Sądu Apelacyjnego, w odniesieniu do tego oskarżonego, materiał dowodowy zebrany w sprawie, nie powodował, aby wątpliwości takie powinny powstać. Nie sposób dopatrzyć się w działaniu Sądu I instancji naruszenia zasady obiektywizmu poprzez selektywny dobór materiału dowodowego, będącego podstawą ustaleń. Pisemne uzasadnienie wskazuje, że w polu widzenia Sądu były wszystkie dowody zebrane w sprawie, następnie jednak w drodze oceny opartej na art. 7 kpk, Sąd Okręgowy ustalił, którym z nich i dlaczego należy dać wiarę, a w konsekwencji oprzeć ustalenia faktyczne. Nie może być skutecznie kwestionowane oparcie ustaleń Sądu I instancji, w przeważającej mierze na zeznaniach świadków złożonych w postępowaniu przygotowawczym, a nie uwzględnienie ich zmienionych na rozprawie części. Zgodzić należy się z oceną Sądu Okręgowego, iż powody odwołania obciążających oskarżonego zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym przez część świadków, są nieprzekonywujące. Zaznaczyć trzeba, iż inni świadkowie, w tym zwłaszcza E. P., podtrzymali zeznania składane w śledztwie, potwierdzając okoliczności tam wskazane. Dotyczy to również świadka H. O., który przekazywał informacje pośrednie, dotyczące oskarżonego R. G. (2). Argumenty, jakie przesądziły o uwzględnieniu poszczególnych dowodów, bądź ich części oraz o nieuwzględnieniu innych, zostały przez Sąd I instancji przedstawione w uzasadnieniu wyroku. Należy je ocenić jako logiczne, oparte na doświadczeniu życiowym i zasadach wiedzy, a przez to pozostające pod ochroną art. 7 kpk. W konsekwencji, nie dopatrując się naruszenia przepisów procedury, należało zaakceptować również ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji. Wbrew twierdzeniom skarżącego, stanowią one właśnie realizację zasady prawdy obiektywnej, zawartej w dyspozycji art. 2§2 kpk, oddają bowiem w logiczny sposób, rzeczywiste zachowania oskarżonego w okresie objętym przypisanym mu czynem ciągłym. Nadto, co istotne w świetle zarzutu naruszenia art. 410 kpk, opierają się na całokształcie okoliczności sprawy. Dyspozycja tego przepisu nie oznacza bowiem konieczności uwzględniania przez sąd równocześnie tych dowodów, które z uwagi na swoją treść, nie dają się ze sobą logicznie pogodzić. Norma ta nakazuje, aby wszystkie te dowody były w polu widzenia sądu orzekającego, który następnie stosując dyrektywy z art. 7 kpk, winien wyodrębnić te, które zasługują na uwzględnienie ich przy dokonywaniu ustaleń w sprawie.

Ustaleń Sądu Apelacyjnego w zakresie bezzasadności zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego R. G. (2)nie mogły zmienić argumenty podniesione przez nowego obrońcę tego oskarżonego, zawarte w piśmie z dnia 14 grudnia 2012 roku, które potraktowano jako sygnalizację okoliczności, które winny być wzięte pod uwagę przez sąd odwoławczy z urzędu. Wbrew tymże twierdzeniom w zeznaniach złożonych przez świadka E. W.(wcześniej P.) nie ma istotnych rozbieżności pomiędzy depozycjami pochodzącymi z postępowania przygotowawczego a tymi złożonymi na rozprawie. Świadek zaznaczył, iż z uwagi na upływ czasu nie pamięta już dokładnie zdarzeń, o które chodziło, co jest zrozumiałe, biorąc pod uwagę naturalny proces zacierania się wspomnień z przeszłości. Równocześnie jednak po odczytaniu świadkowi zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym, podtrzymała je ona w całości. Mimo wspominania przez tego świadka o sugestiach, dotyczących jej zeznań składanych w śledztwie, nie zakwestionowała ona przecież swojej ówczesnej relacji, potwierdzając jej prawdziwość. O słuszności uwzględnienia przez Sąd I instancji zeznań świadków złożonych w śledztwie, w przypadku tych osób, które relacji swoich nie podtrzymały na rozprawie, wypowiedział się Sąd Apelacyjny już we wcześniejszej części niniejszego uzasadnienia. W konsekwencji, zasadnym było nie danie przez Sąd I instancji wiary wyjaśnieniom oskarżonego R. G. (2), które z przyjętymi za wiarygodne zeznaniami świadków pogodzić się nie dało. Nie mogło mieć znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy nie przesłuchanie przed Sądem świadka K. G., skoro jak wynika z zeznań złożonych przez tego świadka, potwierdzał on ustalenia, jakich dokonał Sąd Okręgowy zeznając, iż wie o tym, iż R. G. (2)zajmuje się handlem narkotykami. Nie było również nieprawidłowym nie przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków funkcjonariuszy, którzy dokonywali przesłuchań osób, które na rozprawie wycofały się z wcześniej składanych zeznań. Sąd I instancji uprawniony był do dokonania oceny tychże oświadczeń przez pryzmat całokształtu materiału dowodowego, a i czasu w jakim twierdzenia o zmuszaniu do obciążających oskarżonego zeznań się pojawiły. Skoro osoby podnoszące takie okoliczności, nie czyniąc wcześniej nic, aby rzekome nieprawidłowości zgłosić uprawnionym organom, zrobiły to dopiero po tak długim czasie, można było zasadnie przyjąć, iż jest to wynik dążenia do korzystnego dla oskarżonego manipulowania swoimi zeznaniami. Nie można zgodzić się z tym, że naruszeniem art. 167 kpk było nie przesłuchanie przez Sąd I instancji w charakterze świadków P. P.oraz K. C., którzy mieliby mieć jedynie pośrednie informacje o sprawie, a nie byli przesłuchani w postępowaniu przygotowawczym. Nie mogło to również mieć wpływu na orzeczenie Sądu I instancji. Chybionym jest również argument, iż koniecznym było przesłuchanie świadków D. P.i S. G.z udziałem biegłego psychologa i poprzedzenie tego odpowiednim badaniem. Sąd I instancji, stykając się bezpośrednio z tymi świadkami na rozprawie, nie powziął żadnych wątpliwości, co do ich możliwości zapamiętywania zdarzeń i ich relacjonowania, sama zaś treść protokołów przesłuchania tych świadków, nie sugeruje w ocenie Sądu Apelacyjnego, aby opinia, o której mowa, była konieczna dla oceny wiarygodności ich poszczególnych depozycji. Nie miały zaś znaczenia dla przedmiotu sprawy sugerowane przez obrońcę jako konieczne ustalenia w zakresie toczących się w przeszłości wobec tych osób postępowań karnych. Uzasadnienie wyroku w wystarczający, bo umożliwiający kontrolę odwoławczą sposób, wskazuje motywy Sądu I instancji, dla których zeznania świadków, którzy odwołali swoje wcześniejsze zeznania stając przed Sądem, zostały ocenione w określony sposób. Ustalenia Sądu I instancji, co do rodzaju substancji sprzedawanej przez oskarżonego nabywcom oparł Sąd na zeznaniach świadków, wskazujących, jaką substancję nabywali. Są to źródła dowodowe wystarczające dla dokonania takich ustaleń, a sugestie skarżącego, iż substancja ta winna być przedmiotem opinii biegłego, oderwana jest od faktu, iż żadnej części amfetaminy, będącej przedmiotem przestępstwa przypisanego oskarżonemu R. G. (2), nie zabezpieczono. Nie można jednak z tego wyprowadzić wniosku, iż nie można przypisać oskarżonemu popełnienia zarzucanych mu czynów w oparciu o osobowe źródła dowodowe.

Kara 3 lat pozbawienia wolności, równa dolnemu ustawowemu zagrożeniu, wymierzona oskarżonemu R. G. (2), nie może być uznana za niewspółmiernie surową, biorąc pod uwagę liczbę przestępnych zachowań objętych konstrukcją przypisanego mu czynu ciągłego, łączną ilość będących przedmiotem przestępstwa narkotyków oraz wcześniejszą karalność oskarżonego.

Wobec takich ustaleń postępowania odwoławczego, poza uchyleniem wyroku w zaskarżonej części, co do oskarżonego R. G. (1) i przekazaniem jej do ponownego rozpoznania, utrzymano w mocy wyrok w pozostałym zakresie.

Z uwagi na trudną sytuację materialną oskarżonego R. G. (2), pozbawionego wolności i obciążonego przepadkiem korzyści majątkowej pochodzącej z przestępstwa, w oparciu o art. 624§1 kpk zwolniono oskarżonego R. G. (2) od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.