Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Jelenia Góra, dnia 15-01-2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Paweł Siwek

Protokolant:Marcin Szczypiński

po rozpoznaniu w dniu 15-01-2013 r. w Jeleniej Górze

sprawy z powództwa Gminy J.- (...)w J.

przeciwko G. B., D. B., małoletniemu A. B., małoletniej P. B., S. B.

o eksmisję

I.  nakazuje pozwanym G. B., D. B., S. B., małoletniemu A. B., małoletniej P. B., aby wraz z rzeczami i osobami prawa ich reprezentującymi opróżnili, opuścili i wydali stronie powodowej Gminie J.– (...) w J. lokal mieszkalny nr (...)położony w J.przy ulicy (...),

II.  przyznaje pozwanym prawo do otrzymania lokalu socjalnego,

III.  nakazuje wstrzymać opróżnienie lokalu do czasu złożenia pozwanym przez Gminę J. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego,

IV.  zasądza solidarnie od pozwanych G. B., D. B., S. B. na rzecz strony powodowej kwotę 320 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 120 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

V.  nie obciążą małoletnich pozwanych A. B. i P. B. kosztami procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 06 sierpnia 2012 r. strona powodowa Gmina J.– (...)w J.domagała się nakazania pozwanym G. B., D. B., małoletniemu A. B., małoletniej P. B.i S. B. aby opuścili wraz z rzeczami do nich należącymi i opróżnili z osób i rzeczy ich prawa reprezentujące lokal nr (...)przy ul. (...)w J.oraz wydali przedmiotowy lokal stronie powodowej.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, iż pozwana G. B.użytkowała lokal mieszkalny położony w J.przy ul. (...)na podstawie zawartej ze stroną powodową umowy najmu. Wraz z pozwaną zamieszkiwali pełnoletni pozwany D. B.oraz S. B. i z tego tytułu zobowiązani byli do opłacania czynszu.

Pismem z dnia 16 kwietnia 2002 r. strona powodowa wezwała pozwaną do zapłaty ciążących na lokalu zaległości, wyznaczając jej dodatkowy miesięczny termin, jednakże bezskutecznie. Z uwagi na brak jakiejkolwiek reakcji na w/w pismo, jak również nie przyjęcie zaproponowanej przez stronę powodową ugody w zapłacie zaległości, strona powodowa wypowiedziała umowę najmu ze skutkiem rozwiązującym na dzień 31 czerwca 2002 r., wyznaczając równocześnie termin przekazania spornego lokalu na dzień 05 lipca 2002 r., jednakże również bezskutecznie.

Pozwani nie zwrócili spornego lokalu do dnia wytoczenia powództwa, jak również nie uregulowali zadłużenia.

W przedmiotowym lokalu wraz z pozwanymi zamieszkuje małoletnia P. B. oraz A. B..

W odpowiedzi na pozew G. B. podniosła, że w roku 2000 otrzymała mieszkanie do remontu, którego termin upływał w grudniu 2000 r. W międzyczasie została sama z dziećmi, gdyż mąż został aresztowany. Aby wyremontować mieszkanie zmuszona była się zadłużyć. Utrzymywała się z renty chorobowej, którą otrzymywała od 1986 r. Z powodu epilepsji popadła w kłopoty finansowe.

Obecnie dwoje z dzieci jest już pełnoletnie. Pozwanej została niepełnoletnia córka i niepełnosprawny syn.

Jak argumentowała G. B., chciała podjąć jakąkolwiek pracę ale ma problemy, gdyż co jaki czas przebywa w szpitalu, albowiem nie stać jej na leczenie profilaktyczne. Wysokość czynszu jest bardzo wysoka bo wynosi 750 zł.

Pozwana wskazała, że bardzo by chciała spłacać zadłużenie, ale problem w tym że nie może znaleźć zatrudnienia.

W odpowiedzi na pozew D. B. podniósł, iż jest osobą niepełnosprawną. Nie może pracować w zawodzie, gdyż ma ograniczoną zdolność ruchową. Próbował znaleźć pracę w innym zawodzie, ale po okresie próbnym stwierdzono, że się nie nadaje.

Jak wskazał pozwany, renta socjalna mu nie przysługuje i w związku z tym ma zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł. Obecnie jest pod opieką matki i siostry, która pomaga im w utrzymaniu.

W odpowiedzi na pozew S. B. wskazała, iż w 2011 r. ukończyła 18 lat. Wcześniej pozostawała na utrzymaniu matki, gdyż uczęszczała do szkoły, którą nadal kończy. Po uzyskaniu pełnoletności była zmuszona do kontynuowania nauki w szkole zaocznej. W ten sposób mogła podjąć prace zarobkową, aby utrzymać syna i oprócz tego wspierać rodzinę. Czynsz za lokal jest bardzo wysoki, bo jest liczony dwukrotnie.

Jak podniosła pozwana jej wynagrodzenie jest zależne od akordu, jaki sobie wypracuje. Ponadto dojeżdża do K., co nie jest tanie.

Na rozprawie w dniu 15 stycznia 2013 r. pozwana S. B.wskazała, że to ona jest przedstawicielem ustawowym małoletniego A. B., a nie wskazana w pozwie S. B. (1).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 grudnia 2000 r. pomiędzy G. B.a Gminą J.reprezentowaną przez (...) w J.została zawarta umowa najmu lokalu mieszkalnego nr (...)przy ul. (...)w J..

Czynsz i opłaty miesięczne na dzień zawarcia umowy miały wynosić 124,16 zł.

(Dowód: - umowa najmu z dnia 04.12.2000 r. k. 12 – 15)

W dniu 31 grudnia 2001 r. Gmina J. zaproponowała G. B. zawarcie ugody w przedmiocie spłat zaległości w opłatach czynszowych i innych, za okres od marca 2001 do listopada 2001 r., w kwocie 1.308,94 zł należności głównej i 146,96 zł odsetek.

G. B. ugody nie podpisała.

(Dowód: - propozycja ugody z dnia 31.12.2001 r. k. 16 – 18)

Pismem z dnia 16 kwietnia 2002 r. Gmina J.reprezentowana przez (...)w J.wezwała G. B.do zapłaty czynszu i opłat w kwocie 1.768,88 zł wraz z odsetkami w wysokości 268,49 zł, wyznaczając termin miesięczny do zapłaty zaległości i bieżących należności, pod rygorem wypowiedzenia umowy najmu.

(Dowód: - wezwanie z dnia 16.04.2002 r. k. 19)

Pismem z dnia 23 maja 2002 r. Gmina J.reprezentowana przez (...) w J.wypowiedziała G. B.z dniem 31 maja 2002 r. umowę najmu lokalu mieszkalnego nr (...)przy ul. (...)w J., ze skutkiem na dzień 30 czerwca 2002 r.

(Dowód: - pismo z dnia 23.05.2002 r.)

W lokalu przy ul. (...)w J.zamieszkują G. B., D. B., S. B., małoletni A. B.i małoletnia P. B..

(Dowód: - notatka służbowa z dnia 16.05.2012 r. k. 11)

G. B. ze względu na stan zdrowia i z tytułu częściowej niezdolności do pracy obecnie znajduje się na rencie.

(Dowód: - dokumentacja medyczna k. 29 – 41

- decyzja o waloryzacji renty z dnia 13.03.2012 r. k. 42)

D. B.został orzeczeniem Powiatowego Zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności w J.z dnia 21 czerwca 2012 r. zaliczony do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności, do dnia 31 marca 2016 r.

(Dowód: - orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 21.06.2012 r. k. 45)

Zadłużenie G. B., D. B., S. B., małoletniego A. B.i małoletniej P. B.z tytułu użytkowania lokalu mieszkalnego nr (...)położonego przy ul. (...)w J.na maj 2012 r. wynosiło 29.750,23 zł.

(Dowód: - zestawienie sald płatnika k. 21)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 222 § 1 k.c. właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W ocenie Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, że na dzień wydania wyroku pozwanym nie przysługiwało w stosunku do strony powodowej Gminy J. skuteczne prawo do władania lokalem mieszkalnym przy ul. (...) w J..

Trzeba było bowiem zauważyć, iż wprawdzie w dniu 04 grudnia 2000 r. pozwana G. B. zawarła z Gminą J. umowę najmu przedmiotowego lokalu, jednakże umowa ta została przez stronę powodową skutecznie wypowiedziana, z zachowaniem ustawowego trybu.

W tym zakresie należało wskazać, iż zgodnie z art.11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r., Nr 31, poz. 266 z późń. zm.) jeżeli lokator jest uprawniony do odpłatnego używania lokalu, wypowiedzenie przez właściciela stosunku prawnego może nastąpić tylko z przyczyn określonych w ust. 2–5 oraz w art. 21 ust. 4 i 5 ustawy. Wypowiedzenie powinno być pod rygorem nieważności dokonane na piśmie oraz określać przyczynę wypowiedzenia.

Na mocy zaś ust. 2 pkt 2 tego artykułu właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, jeżeli lokator jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub innych opłat za używanie lokalu co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności.

Uwzględniając powyższe przepisy trzeba było zważyć, że bezspornym było w sprawie, iż na dzień 16 kwietnia 2002 r. pozwana G. B. jako główny najemca pozostawała w zwłoce z zapłatą czynszu i innych opłat za używanie lokalu za ponad trzy pełne okresy płatności.

Strona powodowa przedłożyła pismo z dnia 16 kwietnia 2002 r. z którego wynikało, że pozwana G. B. została wezwana do zapłaty czynszu i opłat w kwocie 1.768,88 zł wraz z odsetkami w wysokości 268,49 zł i że został jej wyznaczony miesięczny termin do zapłaty zaległości i bieżących należności, pod rygorem wypowiedzenia umowy najmu.

Zostało również przedłożone przez stronę powodową pismo z dnia 23 maja 2002 r. z którego wynika, że po upływie wspomnianego miesięcznego terminu wypowiedział G. B. umowę najmu ze skutkiem prawnym na koniec następnego miesiąca, tj. ze skutkiem prawnym na dzień 30 czerwca 2002 r. W piśmie tym została wskazana przyczyna wypowiedzenia.

I dlatego trzeba było uznać, że umowa najmu lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w J. z dnia 04 grudnia 2000 r. została skutecznie wypowiedziana pozwanej G. B., co odniosło skutek również wobec pozostałych pozwanych, jako wywodzących swoje prawo do tego lokalu właśnie od G. B..

W konsekwencji skoro pozwanym nie przysługiwało prawo do przedmiotowego lokalu mieszkalnego, strona powodowa mogła skutecznie domagać się jego wydania.

Odnośnie prawa do lokalu socjalnego, to jak stanowi art. 14 w/w ustawy, w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu.

Sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o powyższym uprawnieniu, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną.

Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec:

1) kobiety w ciąży,

2) małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 593) lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą,

3) obłożnie chorych,

4) emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej,

5) osoby posiadającej status bezrobotnego,

6) osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały.

Orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, sąd nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

W rozpatrywanej sprawie nie budziło wątpliwości, iż lokal przy ul. (...)w J.zamieszkują małoletni A. B., nad którym sprawuje opiekę i wspólnie z nim zamieszkuje pozwana S. B.oraz małoletnia P. B., nad którą sprawuje opiekę i wspólnie z nim zamieszkuje pozwana G. B..

A zatem wszystkim tym osobom przysługuje prawo do lokalu socjalnego.

Prawo do lokalu socjalnego przysługuje również D. B., jako osobie niepełnosprawnej. I wprawdzie orzeczenie o niepełnosprawności pozwanego nie zapadło w oparciu o przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, to jednak zasady współżycia społecznego wymagały, aby również jemu, jako osobie ze znacznym stopniem niepełnosprawności, przysługiwało prawo do lokalu socjalnego.

Dlatego też wszystkim pozwanym zostało przyznane prawo do lokalu socjalnego, z jednoczesnym wydaniem nakazu wstrzymania opróżnienia lokalu przy ul. (...) w J. do czasu złożenia pozwanym przez Gminę J. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

W niniejszej sprawie na koszty te, w przypadku strony powodowej, złożyła się opłata sądowa 200 zł oraz koszty zastępstwa procesowego 120 zł (§ 9 pkt 1 w zw. z § 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późń. zm.)).

Od obowiązku zapłaty powyższej kwoty zostali w oparciu o art. 102 k.p.c. zwolnieni małoletni. Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze, w niniejszym składzie, stoi bowiem na stanowisku iż w sprawach o eksmisję stanowiłoby rażące przekroczenie zasad współżycia społecznego obciążanie małoletnich kosztami postępowania, w sytuacji kiedy to za istniejący stan rzeczy odpowiedzialność (nie zawsze zresztą zawinioną), ponoszą ich opiekunowie prawni lub faktyczni.