Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2002 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prok. Apel. Wandy Barańskiej

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2002r.

sprawy wnioskodawcy W. W.

- o odszkodowanie

z powodu apelacji, wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 10 października 2001r. sygn. akt XVI1 Ko 26/99

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz pełnomocnika wnioskodawcy W. W. adw. G. D. Kancelaria Adwokacka w K. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym,

3.  kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

II AKa 528/01

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Katowicach wyrokiem z dnia 10 października 2001 r w sprawie sygn. XVI1 Ko 26/99 oddalił wniosek H. W., W. W.i K. W.o odszkodowanie za niesłuszne aresztowanie w okresie od 24 maja 1945r. do 15 sierpnia 1945r. nieżyjącego już S. W.będącego mężem H. W., a ojcem W.i K. W...

Kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa, zasądzając jednocześnie od Skarbu Państwa na rzecz pełnomocnika z urzędu wnioskodawcy W. W. zwrot kosztów zastępstwa procesowego.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez pełnomocnika W. W.w całości na korzyść wnioskodawcy, natomiast H.i K. W.zgodzili się z zapadłym orzeczeniem.

W złożonej apelacji skarżący zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, a polegający na stwierdzeniu, że S. W.został tymczasowo aresztowany w związku z jego dezercją z organów (...), pomimo braku w materiałach sprawy dowodów potwierdzających takie ustalenia, a w konsekwencji naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnie art. 1 ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego .

W treści apelacji pisemnej wnioskodawca nie zawarł wniosków, zaś na rozprawie apelacyjnej sprecyzował swoje stanowisko domagając się bądź zasądzenia odszkodowania, bądź uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje :

Wniesiona apelacja okazała się być nieuzasadniona. Sąd I instancji w sposób pełny zgromadził wszystkie dostępne dowody, prawidłowo je przeanalizował, wszechstronnie ocenił i na ich podstawie wyprowadził trafnę wnioski.

Odnosząc się do zarzutów apelacji, na wstępie podnieść trzeba iż apelacja ta skonstruowana została wadliwie. Obraza prawa materialnego może być przyczyną odwoławczą jedynie wtedy, gdy ma ona charakter samoistny. Nie można więc mówić o obrazie prawa materialnego w sytuacji, gdy wadliwość orzeczenia miałaby być jednocześnie wynikiem błędnych ustaleń faktycznych.

Przechodząc natomiast do meritum sporu uznać należy iż sąd orzekający nie dopuścił się błędu w poczynionych ustaleniach faktycznych.

Tak z treści wyjaśnień złożonych przez S. W.w toku przesłuchania w sprawie XVI Ko 96/97, który to dowód został przez sąd ujawniony, jak i z treści zeznań świadka Z. L.wynika, że S. W.został tymczasowo aresztowany za to iż zdezerterował – uciekł ze służby w organach (...). Fakt ten potwierdził też w swoich zeznaniach sam wnioskodawca W. W., a powyższa okoliczność zgodna jest również z treścią pozostałych dowodów i logicznie łączy się z nimi. Zgromadzona bowiem w (...) archiwum (...)w N.sygn. (...) dokumentacja, w tym szereg dokumentów sporządzonych własnoręcznie przez S. W.jednoznacznie dowodzi iż w dniu 15.X.1944 r. złożył on podanie o przyjęcie do pracy w (...)w M.. Wypełnił też kwestionariusz dla współpracowników Resortu BP i zobowiązał się do współpracy na stanowisku wywiadowcy. W sporządzonym zaś życiorysie S. W.ujawnił iż działał w AK i oddziałach partyzanckich na terenie Gór Ś.. W świetle powyższego bezspornym staje się fakt iż organom BP znana była działalność partyzancka ojca wnioskodawcy w tym i w oddziałach AK. Pomimo to S. W.został przyjęty do pracy w UB.

Nie sposób zatem obecnie wywodzić by aresztowanie S. W. miało związek z jego działalnością w oddziałach AK przed wkroczeniem w 1944 r. wojsk radzieckich. Okoliczność ta nie została w żaden sposób wykazana przez wnioskodawców. Z kolei teza by aresztowanie ojca wnioskodawcy było związane z odmową aresztowania przez S. W. żołnierzy AK jest całkowicie dowolną i brak na jej poparcie dostatecznych dowodów. Z treści notatki służbowej z dnia 19.XII.1952 r. wynika bowiem jedynie to iż S. W. zdezerterował z UB ponieważ „dochodziły go słuchy iż ma być aresztowany za nie wykonanie polecenia aresztowania członków AK", zaś aresztowany został właśnie za dezercję.

Z powyższego, a także i wypowiedzi samego S. W. w sprawie XVI Ko 96/ 97 wynika zatem oczywisty wniosek iż aresztowanie w/w było konsekwencją jego ucieczki ze służby w organach UB, nie zaś walki na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Stąd też wywody Sądu Okręgowego i dokonana ocena prawna w pełni zasługują na akceptację. Aresztowanie S. W. nie spełnia warunków art. 1 oraz art. 11 ust. 2 ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, a zatem decyzja o oddaleniu wniosku jako zasadna musi zostać utrzymana w mocy.

Udział w postępowaniu odwoławczym pełnomocnika z urzędu uzasadnia zgodnie z przepisem 16 pkt. 6 ust. o opłatach za czynności adwokackie przyznanie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wnioskodawcy W. W. przed Sądem Apelacyjnym. Z tych względów orzeczono jak w wyroku.