Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2013 r. w Lublinie

sprawy H. D.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o wysokość emerytury

na skutek apelacji wnioskodawczyni H. D.

od wyroku Sądu Okręgowego w Radomiu

z dnia 6 lutego 2013 r. sygn. akt VI U 575/12

oddala apelację.

III AUa 329/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 6 lutego 2013 roku Sąd Okręgowy w Radomiu oddalił odwołanie H. D..

Swoje rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy oparł na następujących ustaleniach faktycznych i ich ocenie prawnej.

Decyzją z dnia 15 marca 2012 roku Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego podwyższył wysokość emerytury rolniczej wnioskodawczyni o kwotę 71 zł tytułem waloryzacji.

Wnioskodawczyni H. D. wniosła odwołanie od tej decyzji i podniosła w nim, że waloryzacja emerytury rolnej o 71 zł jest zaniżona, gdyż począwszy od 2001 roku poprzez 2003 rok była nieprawidłowo naliczona renta rolnicza jak i niewłaściwie ustalony był okres zatrudnienia poczynając od 16 roku życia.

Na rozprawie w dniu 6 lutego 2013 r. pełnomocnik wnioskodawczyni oświadczył, że popiera odwołanie od trzech decyzji z 27 czerwca 2001 r., 25 sierpnia 2003 r. i 15 marca 2012 r.

Sąd Okręgowy ustalił, że decyzją z dnia 27 czerwca 2001 roku organ rentowy przyznał wnioskodawczyni prawo do okresowej renty rolniczej od dnia 1 maja 2001 roku do dnia 30 czerwca 2003 roku - wobec spełnienia przesłanek z przepisu art. 21 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników / Dz. U. z 2008 r. Nr 50 poz. 291 ze zm. /. Świadczenie przyznane zostało w części składkowej.

Wypłata części uzupełniającej została zawieszona w całości - zgodnie z art. 28 w/w ustawy. Wnioskodawczyni jako małżonka rolnika była posiadaczką gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,97 ha fizycznych, które mąż wnioskodawczyni przekazał synowi aktem notarialnym - umową darowizny dopiero w dniu 13 sierpnia 2003 roku.

Od decyzji z dnia 27 czerwca 2001 roku przyznającej H. D. świadczenie w części składkowej wnioskodawczyni odwołała się do Sądu Okręgowego w Radomiu, który wyrokiem z dnia 6 września 2001 roku ( sygn. akt VI U 2942/01) oddalił odwołanie, jak również Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 05 czerwca 2002 roku ( sygn. akt III AUa 1227/01) oddalił apelację w/w.

Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego nie uwzględniła okresu pracy wnioskodawczyni w gospodarstwie rolnym teściów od dnia 1 kwietnia 1976 roku do 30 czerwca 1977 z uwagi na brak dokumentu potwierdzającego zameldowanie w tym gospodarstwie. Po potwierdzeniu przez Urząd Gminy P. okresu zameldowania wnioskodawczyni u teściów organ rentowy decyzją z dnia 20 lipca 2001 roku przeliczył świadczenie uwzględniające w/w okres pracy.

Z zaświadczenia z dnia 15 maja 2001 roku wynikało, że w okresach od dnia 1 lipca 1977 roku do dnia 31 grudnia 1990 roku oraz od dnia 1 stycznia 1993 roku do dnia 30 czerwca 2001 roku H. D. podlegała ubezpieczeniu społecznemu rolników, za które opłacone zostały składki.

Decyzją z dnia 25 sierpnia 2003 roku KRUS podjął wypłatę renty już jako stałej w pełnej wysokości od dnia 1 sierpnia 2003 roku na skutek przekazania gospodarstwa rolnego umową darowizny ( k. 33 a/e ). Od tej decyzji wnioskodawczyni odwołała się do Sądu zarzucając błędne wyliczenie świadczenia. Jej zdaniem do stażu ubezpieczeniowego w rolnictwie nie zostały zaliczone lata pracy w gospodarstwie rolnym w okresie od 22 października 1969 roku do 1 lipca 1977 roku, zaś okres składkowy powinien wynosić 24 lata tj. od 1 lipca 1977 roku do 30 sierpnia 2001 roku a nie jak przyjął KRUS - 22 lata. Sąd Okręgowy w Radomiu wyrokiem z dnia 25 listopada 2003 roku zmienił decyzję i zaliczył do ustalenia wysokości renty rolniczej okres podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników od 1 stycznia 1991 roku do 31 grudnia 1992 roku ( 2 lata), w pozostałym zakresie umorzył postępowanie, ponieważ pełnomocnik wnioskodawczyni cofnął w tej części odwołanie ( sygn. akt VI U 1766/03).

Wykonując powyższy wyrok organ rentowy decyzją z dnia 17 grudnia 2003 roku przeliczył świadczenie w części składkowej uwzględniając okres ubezpieczenia od 1 stycznia 1991 roku do 31 grudnia 1992 roku ( k. 71 a/e). Od decyzji tej wnioskodawczyni nie odwołała się. Do wysokości świadczenia przyjęto ostatecznie okres pracy w gospodarstwie rolnym teściów od dnia 1 kwietnia 1976 roku do dnia 30 czerwca 1977 roku wynoszący 1 rok i 3 miesiące ( 1,25 roku), okres opłacania składki na Fundusz Emerytalny (...) od dnia 1 lipca 1977 roku do dnia 31 grudnia 1982 roku wynoszący 5 i pół roku ( 5,50 roku), okres opłacania składki na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego (...) od dnia 1 stycznia 1983 roku do dnia 31 grudnia 1990 roku wynoszący 8 lat ( 8,00 lat) oraz 10 i pół roku okresu podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu od dnia 1 stycznia 1991 roku do dnia 30 czerwca 2001 roku ( 10,50 roku ). Część uzupełniającą ustalono na 92,50 % emerytury podstawowej ( decyzja k. 71 a/e.).

Skarżąca w dniu 5 sierpnia 2010 r. złożyła kolejne odwołanie, ponownie zarzucając błędne wyliczenie jej renty. Sąd Okręgowy w Radomiu postanowieniem z dnia 29 września 2010 roku odrzucił odwołanie w sprawie VI U 952/10, a Sąd Apelacyjny w Lublinie postanowieniem z 3 listopada 2010 r. oddalił zażalenie w sprawie III AUa 167/10.

W dniu (...)wnioskodawczyni H. D. ukończyła 60 lat. Decyzją z dnia 6 czerwca 2011 roku organ rentowy przyznał wnioskodawczyni z urzędu emeryturę rolniczą od dnia 1 lipca 2011 roku w wysokości dotychczas pobieranej renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników / Dz. U. z 2008 r., Nr 50, poz. 291 ze zm. / osobom pobierającym renty rolnicze z tytułu niezdolności do pracy, które osiągnęły wiek 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, przyznaje się z urzędu emeryturę rolniczą w wysokości nie niższej od dotychczas pobieranej renty z tytułu niezdolności do pracy jeżeli osoba ta spełnia warunki określone w art. 19 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy.

Wbrew twierdzeniom wnioskodawczyni renta rolnicza, która jest podstawą ustalenia kwoty należnej skarżącej emerytury, ustalona decyzją z dnia 17 grudnia 2003 roku została wyliczona prawidłowo. Do obliczenia części składkowej przyjęto w ciągłości okres od dnia 1 kwietnia 1976 roku do 30 czerwca 2001 roku, tj. okres 25 lat i 3 miesięcy. Zgodnie z art. 25 ust. 5 ustawy za każdy rok prowadzenia lub pracy w gospodarstwie rolnym bez podlegania innemu ubezpieczeniu społecznemu

- po ukończeniu 16 roku życia, przypadających przed dniem 1 lipca 1977 roku przyjmuje się 0,5 % emerytury podstawowej. Taka wartość została przyjęta odnośnie okresu od dnia 1 kwietnia 1976 roku do 30 czerwca 1977 roku. Zgodnie z art. 25 ust. 2 pkt 4 ustawy, o której mowa, do liczby lat dolicza się lata prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, przypadających przed dniem 1 lipca 1977 roku, jednak nie wcześniej niż 25 lat przed spełnieniem warunków nabycia prawa do emerytury rolniczej lub renty inwalidzkiej rolniczej. Wobec tego, iż wnioskodawczyni prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym uzyskała w dniu l maja 2001 roku, lata przypadające przed dniem 1 kwietnia 1976 roku nie podlegają zaliczeniu do okresu podlegania ubezpieczeniu, bowiem okres przypadający przed 1 kwietnia 1976 roku wykracza poza granice określone w art. 25 ust. 2 pkt 4 ustawy. Za okresy od dnia 1 lipca 1977 roku do dnia 30 czerwca 2001 roku zgodnie z art. 25 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy przyjęto po 1 % emerytury podstawowej za każdy rok podlegania ubezpieczeniu.

Wskaźnik wymiaru części składkowej emerytury wyliczono w sposób następujący:

- okres pracy od 1 kwietnia 1976 r. do 30 czerwca 1977 r. 1,25 x 0,5% = 0,63

- okres opłacania składek od 1 lipca 1977 r. do 31 grudnia 1982 r. 5,50 x 1% = 5,50

- okres opłacania składek od 1 stycznia 1983 r. do 31 grudnia 1990 r. 8,00 x 1% = 8

- okres opłacania składek od 1 stycznia 1991 r. do 30 czerwca 2001 r. 10,50 x 1% = 10,50 Razem 24,63

Po zaokrągleniu powyższy wskaźnik wyniósł 25%

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy część uzupełniająca wynosi 95 % emerytury podstawowej, jeżeli liczba lat przyjęta do ustalenia części składkowej jest mniejsza od 20; przy każdym pełnym roku od 20 lat część uzupełniająca zmniejsza się o 0,5 % emerytury podstawowej. Wobec tego, iż liczba lat przyjętych do ustalenia części składkowej świadczenia wnioskodawczyni wynosi 25 lat i 3 miesiące, o 5 lat i 3 miesiące przekracza liczbę lat, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy. 5 pomnożone przez 0,5 % stanowi 2,5 % i o 2,5 % ulega zmniejszeniu wartość 95 % emerytury podstawowej, stanowiąca część uzupełniającą. Tym samym ustalenie przez organ rentowy części uzupełniającej na 92,50 % emerytury podstawowej jest prawidłowe. Po zaokrągleniu wynosi 93%. Natomiast zgodnie z art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2008 r. Nr 50 poz. 291 ze zm.) wysokość świadczenia lub jego określonej części ustala się za pomocą wskaźnika wymiaru, jeżeli przewiduje to ustawa lub jeżeli wysokość ta pozostaje w stałym stosunku do wysokości emerytury podstawowej, a świadczenie nie ma charakteru jednorazowego. W myśl ustępu drugiego w/w ustawy świadczenie, którego wysokość jest ustalona za pomocą wskaźnika wymiaru, wypłaca się w kwocie odpowiadającej iloczynowi tego wskaźnika i aktualnej emerytury podstawowej. W ustępie trzecim wskazano, że w każdym przypadku zmiany wysokości emerytury podstawowej wypłaca się świadczenie, o którym mowa w ust. 1, w odpowiednio zmienionej wysokości, z uwzględnieniem terminów waloryzacji emerytur i rent przysługujących na podstawie przepisów emerytalnych - o czym zawiadamia się uprawnionego. Zaskarżona przez wnioskodawczynię decyzja jest decyzją dotyczącą waloryzacji świadczenia. Wnioskodawczyni kwestionuje tę właśnie decyzję z dnia 15 marca 2012 roku. Rozstrzygnięcie sądu dotyczy jedynie waloryzacji świadczenia.

Zgodnie z przepisem art. 4 ust. 1 i art. 5 ust 1 pkt. 2 ustawy z dnia 13 stycznia 2012 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2012 r. poz. 118) waloryzacji podlegają świadczenia z ubezpieczenia emerytalno -rentowego. Waloryzacja od dnia 1 marca 2012 roku polega na dodaniu do kwoty świadczenia przysługującego w dniu 29 lutego 2012 r. (859,26 zł) kwoty waloryzacji w wysokości 71 zł. Od dnia 1 marca 2012 roku wysokość emerytury rolniczej H. D. wynosi 930, 26 zł.

Sąd Okręgowy podkreślił, że w sprawie niniejszej nie zachodziła konieczność dopuszczenia dowodu z opinii biegłego i Sąd ten wniosek oddalił.

Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 KPC.

Apelację od tego wyroku wniosła H. D. i zaskarżając wyrok w całości, zarzuciła mu: 1) naruszenie przepisów art. 366 KPC oraz art. 199 § 1 pkt 2 KPC oraz art. 477 ⁹ § 1 KPC mające wpływ na treść wyroku z dnia 6 lutego 2013 roku oddalającego odwołanie wnioskodawczyni od decyzji KRUS z dnia 15 marca 2013 roku w sprawie waloryzacji, bowiem swoim odwołaniem wnioskodawczyni skarżyła do Sądu Okręgowego trzy decyzje, a mianowicie z dnia 27 czerwca 2001 roku, z dnia 25 sierpnia 2003 roku i będącą ich syntezą decyzję z dnia 15 marca 2012 roku. Wydzielenie przez Sąd Okręgowy do odrębnego orzekania postanowieniem odrzucającym odwołania od dwóch pierwszych decyzji, nierozerwalnie związanych z decyzją trzecią, było działaniem procesowym nieuprawnionym i bezzasadnym oraz wielokrotnie krzywdzącym skarżącą. Apelująca zarzuciła także naruszenie przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników przy przyznaniu wnioskodawczyni renty inwalidzkiej rolniczej, bowiem KRUS (decyzją z dnia 27 czerwca 2001 roku) w sposób niewłaściwy ustalił okres zatrudnienia w gospodarstwie rolnym rodziców od dnia 22 listopada 1969 roku. Wadliwie zaliczono okresy „składkowej płatności” jak i nieskładkowe. Składki zaś skarżąca opłacała regularnie przez 24 lata, a nie jak błędnie przyjął organ rentowy przez 22 lata. Okres zawieszenia renty, po jego uchyleniu, nie został prawidłowo przez KRUS naliczony. Apelująca podniosła, że KRUS naruszył przepisy przy wydawaniu 2 decyzji tj. z dnia 27 czerwca 2001 roku i z 25 sierpnia 2003 roku. Organ rentowy, pomimo tak poważnego upływu czasu, do tej pory nie wykonał, choć formalnie deklarował, wyroku Sądu Okręgowego zmieniającego przez wliczenie do stażu ubezpieczeniowego 2 lat (tj. od stycznia 1991 roku do 31 grudnia 1992 roku).

Ta zmiana nie miała żadnego odzwierciedlenia w wypłacanej rencie. Nie zasięgnięto opinii biegłego sądowego, który wydając stosowną opinię byłby w stanie potwierdzić powstałe błędy w wyliczeniach procentowych i kwotowych.

Poza wliczeniem tego okresu 2 letniego do stażu należało, czego KRUS nie uczynił, zaliczyć pozostałe okresy, tj. lata, co do których Sąd umorzył postępowanie. Okoliczności tej nie wyjaśniono.

Skarżąca podniosła także, że odwołanie wniosła od 3 decyzji KRUS, w tym także od decyzji tzw. waloryzacyjnej z dnia 15 marca 2012 roku, ale nie zostało ono uwzględnione tylko dlatego, że jest to decyzja syntetyzująca dwie poprzednie decyzje i zawiera ona wszystkie błędy poprzednich, dotąd niewyjaśnionych decyzji. Wyliczenia wysokości świadczenia są niezrozumiałe dlatego czuje się skrzywdzona takim działaniem.

Apelująca, wskazując na powyższe zarzuty wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie jej żądań, bądź o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem dopuszczenia dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu finansów – księgowości.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny istotny z punktu widzenia przedmiotu sporu oraz przeprowadził właściwą ocenę prawną, w tym pod kątem konieczności zbadania przepisów określających sposób przeprowadzenia waloryzacji.

Sąd Apelacyjny akceptuje te ustalenia oraz argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Apelująca podnosi w apelacji, że zaskarżyła do Sądu trzy decyzje, przy czym dwie z nich tj. z dnia 27 czerwca 2001 roku oraz z dnia 25 sierpnia 2003 roku mają bezpośredni wpływ na decyzję z dnia 15 marca 2012 roku.

Sąd Okręgowy po rozpoznaniu odwołania od decyzji z dnia 27 czerwca 2001 roku oraz z dnia 25 sierpnia 2003 roku wydał postanowienie 6 lutego 2013 roku, w którym odrzucił odwołania od tych decyzji. Zażalenie na to postanowienie wniósł pełnomocnik odwołującej, zaskarżając je w całości i domagając się jego uchylenia. Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2013 roku oddalił zażalenie. W uzasadnieniu postanowienia stwierdził, że Sąd pierwszej instancji rozpoznający niniejszą sprawę zasadnie przyjął powagę rzeczy osądzonej w zakresie o którym orzeczono w sprawach VI U 2942/01 i VI U 1766/03 i odrzucił odwołania. Sąd Okręgowy nie dopuścił się naruszenia art. 199 § 2 KPC w związku z art. 366 KPC.

Sąd Apelacyjny nie dopatrzył się również wadliwości w pierwszoinstancyjnej ocenie terminowości odwołania od decyzji KRUS z dnia 23 sierpnia 2003 roku oraz w zakresie spornej kwestii zaliczenia do podstawy wymiaru renty okresu pracy w gospodarstwie rolnym od 22 października 1969 roku do 1 lipca 1977 roku. Sąd Apelacyjny podkreślił, że nie ulega wątpliwości, że odwołanie do decyzji organu rentowego jest spóźnione.

Apelująca podnosi jednak w apelacji, że KRUS w decyzji z dnia 27 czerwca 2001 roku przyznał jej prawo do renty rolniczej ale niewłaściwie ustalił okres zatrudnienia w gospodarstwie rolnym rodziców od 22 października 1969 roku, co spowodowało wadliwe ustalenie okresu zatrudnienia zamiast 24lat tylko 22 lata. Z kolei w decyzji z dnia 25 sierpnia 2003 roku organ rentowy nie doliczył do stażu ubezpieczeniowego pracy w gospodarstwie rolnym od stycznia 1991 roku do 31 grudnia 1992 roku, gdyż nie doszło do podwyższenia renty.

Decyzje organu rentowego, które wskazano wyżej, od których wnioskodawczyni się odwoływała przez wniesienie odwołania, były przedmiotem postępowania i rozstrzygnięcia Sądu. Wnioskodawczyni nie bierze pod uwagę tego faktu.

W tej sytuacji nie zachodzi podstawa prawna do ponownej oceny ustaleń zawartych w zaskarżonych decyzjach z dnia 27 czerwca 2001 roku i 25 sierpnia 2003 roku, co do których zapadły prawomocne rozstrzygnięcia.

Apelująca podnosi w apelacji, że pobierana przez nią renta do dnia 30 czerwca 2011 roku była błędnie obliczona. Podobnie na zaniżenie emerytury ma wpływ błędnie ustalony staż ubezpieczeniowy, a w szczególności nie doliczenie do tego stażu okresu od 1 stycznia 1991 roku do 31 grudnia 1992 roku oraz nieprawidłowe ustalenie okresu zatrudnienia w gospodarstwie rolnym rodziców od 22 listopada 1969 roku.

Twierdzenia apelującej, co do braku doliczenia do stażu ubezpieczeniowego okresu pracy w gospodarstwie rolnym od 1 stycznia 1991 roku do 31 lutego 1992 roku są chybione.

Sąd Okręgowy w Radomiu wyrokiem z dnia 25 listopada 2003 roku sygn. akt VI U 1766/03, zmienił zaskarżoną decyzję i zaliczył do ustalenia wysokości renty rolniczej okres podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników od 1 stycznia 1991 roku do dnia 31 grudnia 1992 roku. Wykonując powyższy wyrok organ rentowy wydał w dniu 17 grudnia 2003 roku decyzję zamienną i uwzględnił ten sporny okres ubezpieczenia oraz przeliczył świadczenie przez ustalenie właściwego wskaźnika części składkowej.

Jeżeli chodzi o okres pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 1 października 1969 roku, to nie ulega wątpliwości, że organ rentowy uwzględnił w stażu okres pracy w gospodarstwie rolnym od 1 kwietnia 1976 roku do 30 czerwca 2001 roku. Potwierdza to decyzja z dnia 20 lipca 2001 roku, którą KRUS przeliczył świadczenie wnioskodawczyni uwzględniając w/w okresy pracy stosownie do art. 25 ust 1 i ust 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 50, poz. 291 ze zm.). Z art. 25 ust 1 pkt 4 wynika, jednoznacznie, że do liczby lat, o których mowa w art. 25 ust 1, dolicza się prowadzenie gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia, przypadających przed dniem 1 lipca 1977 roku, jednak nie wcześniej niż 25 lat przed spełnieniem warunków nabycia prawa do renty rolniczej lub emerytury rolniczej. Ten przepis przesadza o tym, że na wysokość świadczenia nie ma wpływu okres pracy w gospodarstwie rolnym sprzed 1 kwietnia 1976 roku (wniosek o rentę rolniczą został złożony 15 maja 2001 roku).

Zarzut podnoszony w apelacji, że okres pracy w gospodarstwie rolnym od 22 października 1969 roku został ustalony niewłaściwie, nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach. Dalsze kwestionowanie niedoliczenia do liczby lat okresu pracy w gospodarstwie rolnym od 22 października 1969 roku, który ma wpływ, w ocenie apelującej, na wysokość świadczenia, może być jedynie podstawą do wystąpienia do KRUS z wnioskiem o wydanie w tym przedmiocie decyzji. Odnoszenie się ponowne w niniejszej sprawie do zarzutów apelującej, co do błędnego obliczenia stażu pracy mającego wpływ na wysokość świadczenia jest nieuzasadnione, skoro w tym zakresie zapadły już prawomocne rozstrzygnięcia.

Podnieść należy, że decyzją z dnia 15 marca 2012 roku organ rentowy ustalił od dnia 1 marca 2012 roku wysokość emerytury na kwotę brutto 930,26 zł. Podwyższenia emerytury dokonano w oparciu o przepisy art. 4 ust 1 i art. 5 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 stycznia 2012 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 roku, poz. 118) z których wynika, że waloryzacji podlegają świadczenia z ubezpieczenia emerytalno – rentowego.

Waloryzacja od dnia 1 marca 2012 roku polega na dodaniu do świadczenia, przysługującego w dniu 28 lutego 2012 roku, kwoty z tytułu waloryzacji w wysokości 71 złotych. Apelująca w apelacji nie podważa samej zasady przeprowadzenia waloryzacji, ale zarzuty jej sprowadzają się do wykazania, że błędnie obliczono jej świadczenie na dzień 28 lutego 2012 roku. Podnieść jednak należy, że w zaskarżonej decyzji z dnia 15 marca 2012 roku, oprócz podwyższenia świadczenia o kwotę 71 zł nie dokonano żadnych innych ustaleń. W ubezpieczeniach społecznych obowiązuje zasada, że treść decyzji wyznacza przedmiot sporu. Oznacza to, że zaskarżona decyzja rozstrzyga tylko w zakresie waloryzacji, nie wymienia natomiast tych składników świadczenia, które składają się na jego wysokość.

Zarzuty apelującej, które sprowadzają się do wykazania, że na błędnie ustaloną wysokość emerytury oraz renty rolniczej miały wpływ wadliwe decyzje z dnia 27 czerwca 2001 roku i 25 sierpnia 2003 roku nie zasługują na uwzględnienie.

Decyzje z dnia 27 czerwca 2001 roku i 25 sierpnia 2003 roku były przedmiotem kontroli sądowej, obecnie są prawomocne i wiążą strony dopóki nie zostaną uchylone bądź zmienione.

Reasumując stwierdzić należy, że wnioskodawczyni nie ma podstawy do tego aby zakwestionować w decyzji waloryzacyjnej poszczególne jej składniki, mające wpływ na wymiar emerytury, bowiem te zostały ustalone w innych decyzjach, obecnie prawomocnych. W takiej sytuacji nie zasługuje na uwzględnienie, w niniejszej sprawie, wniosek apelującej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego księgowego, celem sprawdzenia czy dotychczasowa wysokość emerytury, po dodaniu do niej kwoty 71 złotych tytułem waloryzacji, została wyliczona prawidłowo. Należy dodatkowo podnieść, że kwota waloryzacji w 2012 roku dla wszystkich świadczeniobiorców jest równa i wynosi 71 zł. W tej sytuacji na wysokość waloryzacji nie ma wpływu wysokość emerytury, skoro waloryzacja jest kwotowa, a nie procentowa.

Zarzuty apelacyjne nie podważają żadnych ustaleń Sądu Okręgowego dlatego nie zasługują na uwzględnienie.

Wyrok Sądu Okręgowego jest zgodny z obowiązującymi przepisami a apelacja jako bezzasadna podlega oddaleniu.

Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 385 KPC.