Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2013r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Marek Czecharowski

Sędziowie: SA – Marzanna A. Piekarska-Drążek

SA – Krzysztof Karpiński (spr.)

Protokolant: – st. sekr. sąd. Anna Grajber

przy udziale Prokuratora Gabrieli Marczyńskiej-Tomali

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2013 r.

sprawy M. M.

oskarżonego z art. 310 § 2 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art.
11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Okręgowego w. W.

z dnia 20 listopada 2012 r. sygn. akt XII K 127/12

Utrzymuje w mocy wyrok w zaskarżonej części uznając apelację za oczywiście bezzasadną.

Zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze wydatkami obciążając Skarb Państwa.

Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej (...) w W. kwotę 738 zł w tym 23 % VAT za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Oskarżony M. M. stanął pod zarzutem, że w dniach 16-17 września 2000 r. w W., działając czynem ciągłym, dokonał sfałszowania poprzez podrobienie, czterech czeków z rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego swej matki W. M. w Banku (...) S.A., a następnie działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dokonał realizacji czeków o wartości 300 zł każdy doprowadzając tym samym W. M. do niekorzystnego rozporządzenia,

tj. czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Wyrokiem Sadu Okręgowego w. W. z dnia 20 listopada
2012 r. w sprawie XII K 127/12 został uznany za winnego tego, że w dniach 16-17 września 2000 r. w W., działając czynem ciągłym oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził pracowników poczty do niekorzystnego rozporządzenia mieniem W. M. w łącznej kwocie 1.200 zł, w ten sposób, że wprowadził ich w błąd co do autentyczności czeków Banku (...) S.A., należących do rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego W. M., o numerach (...), (...), (...), (...), wystawionych na kwoty po 300 zł każdy z nich, przedkładając je do realizacji, wiedząc, iż czeki te zostały uprzednio podrobione tj. czynu z art. 310 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to przy zastosowaniu art. 11 § 3 k.k., na podstawie art. 310 § 2 k.k. został skazany na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. L. kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych plus 23% VAT, tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu oskarżonego M. M. przed Sądem Okręgowym. Zwolniono oskarżonego M. M. od kosztów sądowych, które przejęto na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od wyroku wniósł obrońca z urzędu oskarżonego w części dotyczącej orzeczenia o karze.

Na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k (438 pkt 2,4 k.p.k.) zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

Rażącą surowość orzeczonej kary do stopnia zawinienia i wnosił o zmianę wyroku i orzeczenie w stosunku co do oskarżonego M. M. kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy nie jest zasadna, zaś zawarty w niej wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Ustalając przebieg zdarzenia Sąd Okręgowy nie popełnił błędu i w sposób prawidłowy ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy mając na względzie treść art. 7 k.p.k. Wszelkie istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności zostały ujawnione w toku postępowania sądowego a następnie omówione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku.

Sąd Apelacyjny podzielił stanowisko sądu orzekającego zarówno w zakresie winy oskarżonego jak i oceny prawnej jego działania.

Co się zaś tyczy orzeczonej kary pozbawienia wolności to należy uznać, że jest ona współmierna do stopnia zawinienia, okoliczności związanych z popełnionym przestępstwem i nie można jej postawić zarzutu nadmiernej surowości w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k.

Zgodnie z treścią art. 53 § 1 i § 2 k.k. Sąd wymierzając karę sprawcy przestępstwa bierze pod wagę stopień winy, stopień społecznej szkodliwości czynu oraz cele wychowawcze i zapobiegawcze które ma ona osiągnąć wobec skazanego.

Nie jest przekonująca teza zawarta w apelacji obrońcy, że ewentualna kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania spełni swoją rolę w zakresie dolegliwości, wychowania sprawcy i byłaby zgodna z interesem pokrzywdzonych.

Prawdą jest, że oskarżony krytycznie ocenia swoje postępowanie i naprawił krzywdę wyrządzoną rodzicom. Nie można jednak pominąć, że M. M. wiedząc, że jest w tej sprawie oskarżony nie stawiał się na wezwania sądu, nie odbierał korespondencji i nie przebywał pod wskazanym adresem. Wkrótce opuścił Polskę doprowadzając do zawieszenia postępowania. Zatrzymano go dopiero po wydaniu europejskiego nakazu aresztowania.

Nie można też tracić z pola widzenia faktu, że nie ma on w kraju stałego miejsca zameldowania oraz, że popełnił kolejne przestępstwa za które został skazany na karę bezwzględnego pozbawienia wolności którą aktualnie odbywa (w sprawie IV K 375/06 Sądu Rejonowego Warszawa-W.).

Dla wymiaru kary istotne znaczenie mają okoliczności podmiotowe nie można zatem pominąć kilkakrotnej karalności oskarżonego (k. 178).

Reasumując należy stwierdzić, że apelacja obrońcy nie podważyła ocen Sądu Okręgowego.

Z tych powodów Sąd Apelacyjny uznał iż orzeczona kara nie nosi cech rażącej niewspółmierności w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k.

Jej wymiar uwzględnia w wystarczającym stopniu okoliczności popełnionego przestępstwa a także okoliczności podmiotowe, brak zatem podstaw do ingerencji w treść orzeczenia.

Mając na uwadze powyższe zaskarżony wyrok stosownie do treści art. 437 § 1 k.p.k. utrzymano w mocy.

Orzeczenie o kosztach sądowych wydano w oparciu o treść art. 624 § 1 k.p.k., ponieważ oskarżony przebywa w zakładzie karnym i nie uzyskuje dochodów, zaś o kosztach zastępstwa adwokackiego z urzędu na mocy § 14 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.