Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ

POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2013 roku

Sąd Rejonowy w Złotoryi I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Piotr Krawczuk

Protokolant : st. sekr. sądowy Bożena Zielińska

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2013 roku w Złotoryi

na rozprawie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda K. K. kwotę 11 000 zł ( jedenaście tysięcy złotych ) z odsetkami ustawowymi od kwoty 6000 zł od dnia 13 września 2011 roku do dnia zapłaty i od kwoty 5000 zł od dnia 16 listopada 2012 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2495,89 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  zwraca powodowi kwotę 171,11 zł, a stronie pozwanej kwotę 300 zł, tytułem różnicy między zaliczką pobraną od stron na wydatki, a wysokością poniesionych wydatków.

UZASADNIENIE

Powód K. K. w pozwie skierowanym przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W. domagał się zapłaty kwoty 6000 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 13 września 2011 r. do dnia zapłaty, a po rozszerzeniu powództwa w piśmie procesowym, kwoty 11000 zł z odsetkami ustawowymi od kwoty 6000 zł od dnia 13 września 2011 r. do dnia zapłaty i od kwoty 5000 zł od dnia 16 listopada 2012 r. do dnia zapłaty, wraz z kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Z okoliczności przytoczonych na uzasadnienie żądania wynikało, że w dniu 03 kwietnia 2011 r. został poszkodowany w wypadku drogowym, za który strona pozwana ponosi odpowiedzialność gwarancyjną. W wypadku doznał ogólnego potłuczenia ciała, zwłaszcza okolicy lędźwiowej prawej i rany tłuczonej kolana lewego. Przebywał w szpitalu, gdzie dokonano chirurgicznego zaopatrzenia rany kolana przez założenie ośmiu szwów oraz podano mu leki przeciwtężcowe i przeciwbólowe. Po wyjściu ze szpitala zmuszony był do leżenia w łóżku i korzystania z pomocy osób trzecich przy wykonywaniu czynności życia codziennego. Zrezygnował również z wielu form aktywności fizycznej i opuścił zajęcia szkolne, przez co musiał włożyć wiele wysiłku, by nadrobić zaległości do końca roku szkolnego. Strona pozwana przyznała powodowi zadośćuczynienie w wysokości 3000 zł, zdaniem powoda nieadekwatne do rzeczywistego rozmiaru odniesionych przez niego cierpień fizycznych i psychicznych. Strona pozwana przyznając świadczenie opierała się tylko na analizie dokumentacji medycznej, nie uwzględniając innych czynników wpływających na jego wysokość, takich jak cierpienia psychiczne, uciążliwość i długotrwałość leczenia oraz ograniczenia w normalnym funkcjonowaniu poszkodowanego. Powód zaznaczył, że nadal odczuwa skutki wypadku w postaci uporczywych dolegliwości bólowych lewej nogi i kręgosłupa lędźwiowego, a same przeżycia związane z wypadkiem wywołują u niego lęki komunikacyjne. Przedstawione okoliczności uzasadniały zatem przyznanie wyższego zadośćuczynienia w wysokości ostatecznie 14.000 zł, do której to kwoty rozszerzył powództwo w piśmie procesowym przed zamknięciem rozprawy.

Strona pozwana Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska przyznała, że ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki wypadku, któremu uległ powód na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z właścicielem pojazdu, który prowadził sprawca wypadku. Przyznała również, że przyjęła zgłoszenie szkody i przeprowadziła postępowanie likwidacyjne, w wyniku którego wypłaciła powodowi zadośćuczynienie w kwocie 3000 zł. W ocenie strony pozwanej przyznane świadczenie w sposób właściwy kompensowało krzywdę i było dla powoda ekonomicznie odczuwalne. Strona pozwana podkreśliła, że analiza dokumentacji medycznej powoda dała podstawy dla konsultanta medycznego do ustalenia 2 % uszczerbku na zdrowiu, a ponieważ powód jest młodym człowiekiem, można było założyć, że rokowania co do jego stanu zdrowia na przyszłość są optymistyczne. Co więcej, uszczerbek na zdrowiu powoda jest uszczerbkiem aktualnym, który z czasem może się zmienić, a zatem i zmniejszyć.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 03 kwietnia 2011 r. w miejscowości P. doszło do wypadku drogowego. Kierujący samochodem osobowym marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...) niedostosował prędkości pojazdu do warunków ruchu, dachował i najechał na drzewo. W wyniku zderzenia poszkodowany został powód K. K., który był pasażerem pojazdu. Sprawca ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem samochodu w pozwanym Towarzystwie (...) Spółce Akcyjnej w W..

Dowód: kopia notatki informacyjnej o zdarzeniu drogowym KPP w Z. z dnia 02.05.2011 r. /k.11/, odpis akt szkody /k.46,51-54,58-59,61/, przesłuchanie stron /k. 158 odwr.-159/.

Powód doznał w wypadku ogólnego potłuczenia ciała, zwłaszcza okolicy lędźwiowej prawej i rozległej rany tłuczonej kolana lewego. Bezpośrednio po wypadku został przyjęty na Oddziale (...) Ogólnej Zespołu (...) w Z.. W leczeniu chirurgicznym doraźnie zaopatrzono ranę kolana lewego ośmioma szwami i w dniu następnym wypisano powoda do domu z zaleceniem leżenia z uniesioną kończyną i zażywaniem leków przeciwbólowych. Powód otrzymał również zwolnienie lekarskie z zajęć szkolnych WF najpierw na okres do 29 kwietnia 2011 r., a następnie od dnia 12 maja 2011 r. do dnia 22 czerwca 2011 r. Po upływie dwóch tygodni zgłosił się w Poradni Chirurgicznej na zdjęcie szwów. Nie był kierowany na leczenie rehabilitacyjne.

Dowód: kopia notatki urzędowej KPP w Z. z dnia 03.04.2011 r. /k.12/, kopia dokumentacji medycznej z leczenia powoda /k.13,84-87/, kopia zaświadczenia i zwolnienie lekarskiego z dnia 12.05.2011 r. /k.18-19/, przesłuchanie stron /k. 158 odwr.-159/.

W dniu 24 maja 2011 r. powód zawiadomił stronę pozwaną przez pełnomocnika o powstaniu szkody na osobie, a wraz z tym zgłosił żądanie wyznaczenia komisji lekarskiej celem ustalenia uszczerbku na zdrowiu i zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 20000 zł. W toku postępowania strona pozwana zgromadziła dokumentację medyczną i posiłkując się opinią konsultanta medycznego przyjęła, że powód doznał w wypadku ogólnych potłuczeń, które uzasadniały ustalenie uszczerbku na jego zdrowiu w wymiarze 2 %. Na tej podstawie dniu 27 czerwca 2011 r. przyznała powodowi zadośćuczynienie pieniężne za krzywdę w wysokości 3000 zł. Wysokość świadczenia podtrzymała mimo odwołania powoda, w którym zawarto szczegółowy opis charakteru i rozmiaru odniesionych przez powoda obrażeń.

Dowód: kopie pism strony pozwanej z dnia 27.06.2011 r., 13.07.2011 r. i 09.08.2011 r. /k.14-17/, odpis akt szkody /k.46,55-79/.

Powód jest młodym, aktywnym fizycznie mężczyzną. W dacie zdarzenia miał 18 lat (obecnie 19 lat). Bardzo przeżył wypadek i długo wracał do tego zdarzenia myślami. Uświadomił sobie kruchość życia i możliwość śmierci. W rezultacie tego stał się bardziej ostrożny i zachowuje wzmożoną kontrolę nad przebiegiem jazdy. Początkowo powód obawiał się, że w ogóle nie będzie mógł chodzić. W szpitalu leżał nieruchomo i miewał zawroty głowy. W pierwszych dniach po wyjściu do domu ciężko mu było funkcjonować samemu. Przez dwa tygodnie nie mógł chodzić. Wymagał pomocy innej osoby, by ubrać się i wyjść do toalety. Odczuwał bóle, najbardziej w dolnej części pleców, które nie ustąpiły do dzisiaj. Powód nie może bezboleśnie w pełni skręcić tułowia. Podobnie ruchy boczne, skłon dosiężny i przysiad są ograniczone i sprawiają mu ból. Nie może przez to dźwigać ani pozwolić sobie na wysiłek przy uprawianiu sportów, pływaniu, czy podczas zabaw z rówieśnikami. Na lewej nodze powoda pozostała rozległa, widoczna blizna po wygojonym zranieniu o długości 10 cm.

W badaniu chirurgiczno - ortopedycznym ocenia się, że powód cierpi po wypadku na zespół bólowy lędźwiowy korzeniowy prawostronny z ograniczeniem ruchów tułowia miernego stopnia, który wywołał trwały uszczerbek na zdrowiu powoda w wymiarze 7 %.

Dowód: opinia biegłego sądowego K. C. /k.95-96,108,120/, opinia biegłego sądowego P. Z. /k.137-140/, przesłuchanie stron /k.158 odwr.-159/.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sad zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Poza sporem pozostawało, że powód uległ w dniu 03 września 2011 r. wypadkowi drogowemu, za którego skutki odpowiedzialność odszkodowawczą ponosi w granicach odpowiedzialności deliktowej sprawcy strona pozwana. Nie budziło również wątpliwości, że w wyniku wypadku powód odniósł obrażenia ciała i mógł domagać się od strony pozwanej zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia, którego wysokość pozostawała sporna.

W nowszej judykaturze dominuje pogląd, według którego przy wymiarze zadośćuczynienia na podstawie art. 445 § 1 k.c. kładzie się nacisk przede wszystkim na kompensacyjny charakter tego świadczenia i przyjmuje, że rekompensata materialna cierpień fizycznych i ujemnych przeżyć psychicznych poszkodowanego nie może być symboliczna i musi przedstawiać dla poszkodowanego ekonomicznie odczuwalną wartość, adekwatną do warunków gospodarki rynkowej i założenia, że zdrowie ludzkie jest najcenniejszym dobrem (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 września 2010 r. II CSK 94/2010, OSNC 2011/4, poz. 44, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04 listopada 2010 r. IV CSK 126/2010 LexPolonica nr 3958399, uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2011 r. I PK 145/2010, OSNP 2012/5-6, poz. 66).

Rekompensata powyższa powinna uwzględniać przede wszystkim stopień natężenia doznanej krzywdy, na który patrzy się przez pryzmat wieku poszkodowanego, rodzaju, charakteru oraz długotrwałości cierpień i ujemnych przeżyć, ich intensywności i nieodwracalności uszczerbku, czyli stopnia trwałego lub długotrwałego uszczerbku zdrowiu, kalectwa, czy oszpecenia poszkodowanego, poczucia nieprzydatności społecznej i zawodowej, bezradności życiowej i innych podobnych czynników (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2012 r. IV CSK 221/2011, LexPolonica nr 3896822).

Rozmiar krzywdy powoda wywołanej wypadkiem drogowym pozwolił ustalić, że świadczenie w kwocie 3000 zł przyznane powodowi przez stronę pozwaną nie uwzględniało kompensacyjnego celu zadośćuczynienia. Błędem było ustalenie przez stronę pozwaną obrażeń ciała powoda tylko w oparciu o dokumentację medyczną, a przez to sprowadzenie uszczerbku na jego zdrowiu do ogólnych potłuczeń ciała. W bezpośrednim badaniu powoda przez lekarza chirurga – ortopedę w postępowaniu sądowym, które należało przeprowadzić już w postępowaniu likwidacyjnym, okazało się, że powód cierpi na zespół bólowy lędźwiowy korzeniowy prawostronny z ograniczeniem ruchów tułowia miernego stopnia, które wywołało trwały uszczerbek na jego zdrowiu w rozmiarze 7 % i jest odczuwalne do chwili obecnej. Dolegliwości bólowe pleców są tym dotkliwsze, że powód jest bardzo młodym człowiekiem, który nie stronił od aktywności fizycznej i zabaw z rówieśnikami. Poza tym na lewej nodze powoda, ponad stawem kolanowym, pozostała rozległa i widoczna blizna po zranieniu o długości 10 cm. Mimo że blizna nie upośledza funkcji stawu, jest trwałym następstwem wypadku i nie można zapominać, że prowadzi do oszpecenia nogi.

Powód znosił ból, trudności z chodzeniem, lęk przed kalectwem i konieczność pomocy innej osoby w sprawach życia codziennego. Do końca roku szkolnego nie uczestniczył w zajęciach wychowania fizycznego, a samo zdarzenie, które zakończyło się dachowaniem rozpędzonego samochodu, okupił strachem, uświadamiając sobie kruchość życia i możliwość śmierci.

Wszystkie wyżej wymienione okoliczności doprowadziły Sąd do przekonania, że suma zadośćuczynienia na poziomie 11000 zł, która z kwotą świadczenia przyznanego przez stronę pozwaną dała 14000 zł, nie jest sumą wygórowaną. Niewątpliwie jest to świadczenie utrzymane na wysokim poziomie, ale przez wzgląd na trwały uszczerbek na zdrowiu tak młodego człowieka w rozmiarze 7 %, trwałe oszpecenie nogi, traumatyczne przeżycia i utrzymujące się wciąż dolegliwości bólowe, nie może uchodzić za przesadzone.

Stąd, na podstawie art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. i art. art. 481 § 1 i 2 k.c. Sąd uwzględnił żądanie powoda i zasądził na jego rzecz od strony pozwanej dalszą kwotę 11000 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 6000 zł od dnia 13 września 2011 r. i od kwoty 5000 zł od dnia 16 listopada 2012 r. do dnia zapłaty, zgodnie z żądaniem powoda.

Powód zgłosił stronie pozwanej żądanie zapłaty 20000 zł z wnioskiem o powołanie komisji lekarskiej w dniu 24 maja 2011 r. Strona pozwana winna była prawidłowo ustalić wysokość uszczerbku na zdrowiu powoda i uwzględniwszy właściwie cierpienia fizyczne i ujemne przeżycia psychiczne powoda wypłacić mu dochodzone świadczenie przed ukończeniem postępowania likwidacyjnego. Uchybiła temu zobowiązaniu i powód mógł domagać się od strony pozwanej poza świadczeniem głównym zapłaty odsetek za opóźnienie, które liczył po dniu wniesienia pozwu do Sądu.

O kosztach postępowania poniesionych przez powoda orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Powód poniósł koszty procesu w wysokości 2495,89 zł, na które składała się opłata od pozwu w kwocie 300 zł, opłata od rozszerzonego powództwa w kwocie 250 zł, wydatki związane z opracowaniem opinii w kwocie 728,89 zł i wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1217 zł, liczone stosownie do § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 oraz § 4 ust.1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

O zwrocie stronom różnicy między zaliczkami pobranymi od nich na wydatki, a wysokością poniesionych wydatków Sąd postanowił na podstawie art. 84 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz.1398 ze zm.).