Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Elblągu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Nowaczyński

SO Aleksandra Ratkowska

SO Teresa Zawistowska /spr./

Protokolant: st. sekr. sąd. Danuta Gołębiewska

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2013 r. w Elblągu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko Bankowi (...) Spółce Akcyjnej w W.

o ustalenie

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Iławie

z dnia 17 października 2012 r., sygn. akt I C 242/11

1.  oddala apelację;

2.  nie obciąża powoda kosztami procesu za drugą instancję.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 października 2012 r. Sąd Rejonowy w Iławie w sprawie sygn. I C 242/11 z powództwa M. K. przeciwko Bankowi (...) S.A. w W. o ustalenie powództwo oddalił (punkt I) oraz odstąpił od obciążania powoda kosztami procesu (punkt II).

Wskazane zostało, iż powód po ostatecznym sprecyzowaniu roszczeń domagał się ustalenia nieistnienia wierzytelności z umowy kredytu karty elektronicznej z dnia 19 lutego 2002 r. Sąd pierwszej instancji ustalił, iż w toku sprawy I Co 687/07 zawisłej przed Sądem Rejonowym w Iławie został sporządzony uzupełniający plan podziału w którym ustalono sumę podlegającą podziałowi na kwotę 9.282,63 zł. Wedle tego planu należność główna przysługująca (...) Bank Spółki Akcyjnej wynosi 11 702,32 zł zaś odsetki 6 032,02 zł. Przedmiotowy plan podziału nie jest prawomocny. Postępowanie wywołane wniesieniem zarzutów od tego planu zostało zawieszone postanowieniem z 30.05.2011 r. po uchyleniu przez Sąd Okręgowy w Elblągu postanowienia Sądu Rejonowego z 6.05.2010 r. oddalającego zarzuty. Prawomocny jest natomiast wcześniejszy plan podziału z dnia 29.05.2008 r., sporządzony również w sprawie I Co 687/07, który przyznawał przedmiotową kwotę 9 282,63 zł bankowi (...) Spółce Akcyjnej (k.74). Wierzytelność tego banku wobec powoda S. K. i jego żony B. K. wynikała z zaciągnięcia przez nich kredytu na działalność inwestycyjną w dniu 27.09.1999 r. z przeznaczeniem na zakup nieruchomości. Wierzytelność tego banku została zabezpieczona hipoteką umowną zwykłą na kwotę 5 000 zł z odsetkami w wysokości 17 % w skali roku na nieruchomości położonej w G. dla której Sąd Rejonowy w Iławie prowadzi księgę wieczystą EL (...) będącej przedmiotem licytacji.

Pozwany jest następcą prawnym (...) Banku S.A. w G. oraz (...) Banku (...) S.A. w W.. Bank (...) S.A. w K. w pismach z dnia 20.04.2010 r. i 23.04.2010 r., które wpłynęły do Sądu Rejonowego w dniach 26.04.2010 r. i 29.04.2010 r. poinformował, że nie jest obecnie wierzycielem M. i B. K. i w związku z tym nie jest podmiotem właściwym do podjęcia kwoty 9.282,63 zł.

Przed Sądem Rejonowym w Iławie toczyła się sprawa z powództwa M. K. przeciwko (...) Bank S.A. o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 25.08.2005 r. na kwotę 11 702,32 zł. Sąd Rejonowy w Iławie wyrokiem z dnia 7.03.2008 r. , sygn. akt I C 84/07, oddalił powództwo, a Sąd Okręgowy w Elblągu wyrokiem z dnia 28.05.2008 r., sygn. akt I Ca 143/08, oddalił apelację powoda ( akta sprawy I C 84/07).

W ocenie Sądu pierwszej instancji powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Podano, iż Bank (...) S.A. w W. jest następcą prawnym (...) Bank S.A. w G.. (...) Banku S.A. w G. objęta bankowym tytułem egzekucyjnym opiewała na kwotę 11.702,32 zł z odsetkami umownymi w wysokości 45% w skali roku liczonymi od kwoty 6 949,61 zł od dnia 26.08.2005 r. do dnia zapłaty. W uzupełniającym planie podziału z dnia 22.01.2010 r. została ona ujęta w pkt II jako roszczenie główne w kwocie 11 702,32zł i odsetki w kwocie 6 032,02 zł. Powód kwestionował istnienie tej wierzytelności dwukrotnie: w sprawie I C 84/07 i w sprawie obecnej.

Zaznaczył Sąd pierwszej instancji, iż dłużnik może kwestionować prawa stwierdzone tytułem wykonawczym wyłącznie w drodze powództwa opozycyjnego z art. 840 k.p.c, natomiast wierzyciel kwestionujący prawa innego wierzyciela zgłoszone do podziału może pozywać go o ustalenie nieistnienia jego wierzytelności. Odnosząc to zatem do okoliczności stanu faktycznego sprawy powód nie był legitymowany czynnie do wystąpienia z powództwem przeciwko pozwanemu, co w konsekwencji skutkowało oddaleniem powództwa.

O kosztach procesu Sąd pierwszej instancji orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., mając na uwadze sytuację majątkową powoda,

Apelację od tego wyroku wniósł powód domagając się jego zmiany poprzez uwzględnienie powództwa.

W uzasadnieniu podał okoliczność, iż Sąd Okręgowy w Elblągu w postanowieniu z dnia 30 września 2010 r. w sprawie sygn. I Cz 337/10 uchylił postanowienie Sądu Rejonowego w Iławie z dnia 06 maja 2010 r. w sprawie sygn. I Co 687/07 w przedmiocie odrzucenia zażalenia na uzupełniający plan podziału. W ocenie skarżącego w wyniku przedmiotowego postępowania doszło do ustalenia, iż następcą prawnym (...) Banku S.A. w G. jest Bank (...) S.A. w W., który to w pismach kierowanych do Sądu Rejonowego w Iławie, sygnowanych datą 20 i 23 kwietnia 2010 r., informował, iż nie jest wierzycielem powoda i jego małżonki, a tym samym nie jest uprawniony do podjęcia kwoty przypadającej z zajęcia. W ocenie skarżącego wskazana okoliczność przemawia za zasadnością jego argumentacji, co do ustalenia nieistnienia wierzytelności pozwanego.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego według norm prawem przepisanych.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja powoda, jako bezzasadna, nie zasługiwała na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazania wymaga, iż powód w pozwie domagał się ustalenia nieistnienia wierzytelności, przy czym swe żądania kierował do umowy zawartej z poprzednikiem prawnym pozwanego, tj. (...) Bankiem S.A. w G. w dniu 19 lutego 2002 r. Sąd pierwszej instancji skonstatował, iż powód jako dłużnik nie mógł kwestionować prawa stwierdzonego tytułem wykonawczym, a w takich okolicznościach przysługiwało mu powództwo przeciwegzekucyjne określone w art. 840 k.p.c. Żądanie w przedmiocie ustalenia nieistnienia wierzytelności przysługiwało jedynie wierzycielowi w toku postępowania o podział sumy uzyskanej z egzekucji.

Zaznaczenia wymaga, iż w dniu 25 sierpnia 2005 r. (...) Bank S.A. w G. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) stwierdzający, iż powód posiada wobec niego wymagalne zadłużenie w wysokości 11.702,32 zł z tytułu umowy kredytu przy użyciu karty elektronicznej (...), datowanej na dzień 19 lutego 2002 r. W dniu 09 września 2005 r. Sąd Rejonowy w Iławie w sprawie sygn. akt I Co 754/05 nadał przedmiotowemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzulę wykonalności przeciwko powodowi, z ograniczeniem jego odpowiedzialności do kwoty 30.000 zł. Natomiast w dniu 24 maja 2006 r. Sąd Rejonowy w Iławie w sprawie sygn. akt I Co 350/06 wskazywanemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nadał klauzulę wykonalności również przeciwko małżonce powoda, B. K.. W dniu 26 września 2005 r. w sprawie sygn. akt KM 1853/05 wierzyciel (...) Bank S.A. w G. wystąpił do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Iławie o wszczęcie na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...) zaopatrzanego w klauzulę wykonalności przeciwko powodowi postępowania egzekucyjnego z wynagrodzenia za pracę dłużnika, posiadanych przez niego ruchomości i z rachunków bankowych. Z kolei w dniu 16 października 2006 r. wierzyciel złożył do tego Komornika wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego z nieruchomości należącej do powoda KW nr (...), domagając się jednocześnie rozszerzenia jej zakresu także w stosunku do małżonki powoda, B. K..

Jednocześnie powoda i jego małżonkę łączyła z (...) Bankiem (...) S.A. w W. umowa kredytowa z dnia 27 września 1999 r. z przeznaczeniem kredytu na zakup nieruchomości. Wskazywana wierzytelność tego banku została zabezpieczona hipoteką umowną zwykłą na sumę 5.000 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 17 % w skali roku, na nieruchomości powoda i jego małżonki położonej w miejscowości G., dla której Sąd Rejonowy w Iławie prowadzi księgę wieczystą nr (...).

Wskazać również należy, iż w dniu 25 września 2001 r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy (...) S.A. w K. podjęło uchwałę nr 22/01 w sprawie połączenia z (...) Bankiem (...) S.A. w W. w wyniku czego powstał Bank (...) S.A. w W.. Następnie nastąpił podział banku (...) S.A. przez przeniesienie części majątku banku (...) S.A. na Bank (...) S.A. na podstawie uchwały nr 4 Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Banku (...) z dnia 27 kwietnia 2007 r. w sprawie integracji Banku (...) S.A. Następnie, w dniu 27 października 2009r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Banku (...) S.A. podjęło uchwałę nr 17/2009 w sprawie połączenia poprzez przejęcie (...) Bank S.A. Połączenie to nastąpiło w dniu 31 grudnia 2009 r.

W dniu 29 maja 2008 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Iławie B. G. sporządził projekt planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji nieruchomości powoda i jego małżonki, położonej w Gramotach, KW (...), ustalając, iż na rzecz G. M. Banku w G. przypadnie kwota 9.342,06 zł, z kolei na rzecz Banku (...) w W. kwota 9.282,63 zł. Sąd Rejonowy w Iławie w dniu 17 października 2008 r. zatwierdził plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości, a wniesione następnie przez dłużnika zarzuty na ten plan zostały postanowieniem tego sądu oddalone w dniu 08 maja 2009 r. Powód wniósł zażalenie na postanowienie z dnia 08 maja 2009 r., które zostało prawomocnie oddalone przez Sąd Okręgowy w Elblągu w dniu 04 września 2009 r., sygn. I Cz 233/09 (k .185 akt syn. I Co 687/07 Sądu Rejonowego w Iławie). W dniu 11 grudnia 2009 r. wydana została dyspozycja przekazania na rachunek bankowy (...) Banku S.A. w G. kwoty 9.342,06 zł uzyskanej z egzekucji z nieruchomości powoda i jego małżonki, powiększonej o kwotę 1.100 zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania (k.203 akt I Co 687/09).

Jednocześnie, na skutek podanej przez Bank (...) S.A. w K. (jako następcy prawnego (...) S.A. w W.) informacji o braku zadłużenia powoda oraz jego małżonki w przedmiotowej instytucji bankowej, Sąd polecił Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Iławie B. G. sporządzenie uzupełniającego planu podziału kwoty 9.282,63 zł przypadającej według planu podziału na rzecz (...) S.A. w W.. W wykonaniu zobowiązania Sądu w dniu 22 stycznia 2010 r. Komornik sporządził dodatkowy plan podziału, w którym ustalił sumę przypadającą na rzecz (...) Banku S.A. w G. na kwotę 9.182,63 zł oraz na rzecz Sądu Rejonowego w Iławie w kwocie 100 zł. Postanowieniem z dnia 29 stycznia 2010 r. Sąd Rejonowy w Iławie zatwierdził sporządzony przez komornika uzupełniający plan podziału sumy uzyskanej z licytacyjnej sprzedaży nieruchomości powoda i jego małżonki. Powód wniósł również zarzuty od uzupełniającego planu podziału, które zostały przez Sąd Rejonowy w Iławie w dniu 06 maja 2010 r. oddalone. Zażalenie powoda na orzeczenie w kwestii oddalenia zarzutów skutkowało wydaniem przez Sąd Okręgowy w Elblągu w dniu 30 września 2010 r. postanowienia, którym uchylono zaskarżone postanowienie i sprawę przekazano do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Iławie.

Wątpliwość Sądu Rejonowego w Iławie co do tożsamości wierzyciela uprawnionego do podjęcia kwoty 9.282,63 zł pochodzącej z sum uzyskanych z egzekucji z nieruchomości powoda i jego małżonki, skutkowała w dniu 10 października 2009 r. zapytaniem skierowanym do Banku (...) S.A. w K. o podanie informacji, czy jest on podmiotem uprawnionym do podjęcia wskazanej kwoty przypadającej z planu podziału z dnia 29 maja 2008 r. (...) Bankowi (...) S.A. w W. – dotyczącej hipoteki ustanowionej na rzecz tego podmiotu na nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (...). Z kolei w piśmie z dnia 06 kwietnia 2010 r. Sąd Rejonowy w Iławie zwrócił się z zapytaniem do Banku (...) S.A. o udzielenie informacji, czy bank jest podmiotem uprawnionym z tytułu wierzytelności zabezpieczonej hipoteką ustanowioną na rzecz Powszechnego Banku (...) w W., na nieruchomości objętej księgą wieczystą KW nr (...) – odnoszącej się do umowy o kredyt na działalność inwestycyjną o numerze (...)- (...). W piśmie z dnia 20 kwietnia 2010 r. skierowanym do Sądu Rejonowego w Iławie Bank (...) S.A. w K. poinformował o tym, iż jako następca prawny (...) Banku (...) S.A. W. nie jest obecnie wierzycielem powoda oraz jego małżonki, a w związku z powyższym nie jest uprawniony do podjęcia kwoty 9.282,63 zł przypadającej z podziału kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (...) (hipoteki ustanowionej na rzecz (...) S.A. w W.). Z kolei w piśmie z dnia 23 kwietnia 2010 r. Bank (...) S.A. w K. poinformował Sąd Rejonowy w Iławie, iż nie jest wierzycielem wierzytelności wynikającej z hipotecznego zabezpieczenia wierzytelności na nieruchomości KW (...), wynikającej z kredytu inwestycyjnego nr (...)- (...) (k.198, 237, 245, 246 akt sygn. I Co 687/07).

Przedstawienie w akapitach poprzedzających chronologii zdarzeń związanych z egzekucją wierzytelności przysługujących przeciwko powodowi było konieczne w kontekście ustalenia bezzasadności jego zarzutów apelacyjnych. Jednocześnie, w ocenie Sądu odwoławczego, nie jest błędem wskazanie, iż powód, niejako, „pogubił się” już na etapie postępowania przed Sądem pierwszej instancji – gdyż podawana przez niego wierzytelność, ustalenia nieistnienia której się domagał nie odnosiła się do wskazywanej przez powoda wartości przedmiotu sporu. Konsekwencją powyższego było również nawiązywanie przez powoda w zarzutach apelacji do pism pozwanego z dnia 20 i 23 kwietnia 2010 r., mających w ocenie powoda świadczyć o zasadności jego stanowiska dochodzonego pozwem, jednakże w istocie odnoszących się do zupełnie innej wierzytelności od tej stanowiącej przedmiot żądania skarżącego.

Jeszcze raz w tym kontekście zaznaczenia wymaga, iż powód na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Iławie w dniu 04 czerwca 2012 r., po ostatecznym sprecyzowaniu żądania, wskazał, iż domaga się ustalenia nieistnienia wierzytelności wynikającej z kredytu przy użyciu karty elektronicznej, tj. umowy z dnia 19 lutego 2002 r. (k.54). Wobec tak określonego żądania dokonano słusznych ustaleń, iż umowa z dnia 19 lutego 2002 r. dotyczyła wierzytelności przysługującej wobec powoda poprzednikowi prawnemu pozwanego, tj. (...) Bankowi S.A. w G. i odnosiła się do umowy kredytu przy użyciu karty elektronicznej (...). Bierność powoda w spłacie tego zobowiązania skutkowała wystawieniem przez poprzednika prawnego pozwanego bankowego tytułu egzekucyjnego, który został zaopatrzony w klauzulę wykonalności przeciwko skarżącemu, następnie także przeciwko jego małżonce, i na tej podstawie skierowana została egzekucja do nieruchomości położonej w Gramotach, o urządzonej księdze wieczystej KW nr (...). Postępowanie egzekucyjne przeprowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Iławie B. G. w sprawie sygn. KM 1853/05 doprowadziło do sprzedaży licytacyjnej nieruchomości skarżącego, w następstwie czego w dniu 29 maja 2008 r. organ egzekucyjny sporządził projekt planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji ustalając, iż na rzecz G. M. Banku w G. przypada kwota 9.342,06 zł. Zarzuty dłużnika co do planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji zostały oddalone przez Sąd Rejonowy w Iławie, a kontrola instancyjna tego orzeczenia przez Sąd Okręgowy w Elblągu skutkowała oddaleniem zażalenia powoda. Ustalona w planie podziału suma została przekazana na rzecz poprzednika prawnego pozwanego, tj. (...) Banku S.A. w G..

W ocenie Sądu odwoławczego swoistego rodzaju „dezorientacja” powoda co do tożsamości wierzytelności, której ustalenia nieistnienia żądał w przedmiotowej sprawie, mogła wynikać z faktu, iż planem podziału sum uzyskanych z egzekucji z nieruchomości Kw nr (...) objęte były wierzytelności z dwóch umów kredytowych, tj. z dnia 19 lutego 2002 r. z (...) Bankiem S.A. w G. oraz druga zawarta z (...) Bankiem (...) S.A. w W., zabezpieczona hipotecznie na nieruchomości powoda położonej w Gramotach. Przekształcenia po stronie pozwanej skutkowały tym, iż Bank (...) S.A. w W. stał się następcą prawnym zarówno (...) Banku S.A. w G., jak i (...) Banku (...) S.A. w W.. Wierzytelność przysługująca poprzednikowi prawnemu pozwanego, tj. (...) Bankowi S.A. w G. z umowy kredytowej z dnia 19 lutego 2002 r., ustalona zgodnie z prawomocnym planem podziału sumy uzyskanej z egzekucji opiewała na kwotę 9.342,06 zł i została wypłacona na rzecz podmiotu uprawnionego do jej odbioru.

W kolei wszelkie pisma do jakich powód odwołuje się w zarzutach apelacji, tj. pisma Banku (...) S.A. w K. sygnowane datami 20 i 23 marca 2010 r., skierowane do Sądu Rejonowego w Iławie, mające potwierdzać zasadność jego racji, odnoszą się w istocie do wierzytelności przysługującej uprzednio drugiemu poprzednikowi prawnemu pozwanego – czyli (...) Bankowi (...) S.A. w W. z tytułu umowy nr (...) o kredyt na działalność inwestycyjną. Ta wierzytelność została w planie podziału określona na kwotę 9.282,63 zł – która to wartość jest tożsama z podawaną przez powoda wartością przedmiotu sporu w niniejszej sprawie, jednakże w żadnym wypadku nie dotyczy umowy o kredyt z dnia 19 lutego 2002 r., której powód ustalenia za nieistniejącą domaga się pozwem.

Niezakończone prawomocnie postępowanie dotyczące uzupełniającego planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości o urządzonej księdze wieczystej KW nr (...) odnosi się jedynie do kwoty 9.282,63 zł przypadającej poprzednikowi prawnemu pozwanego – (...) Bankowi (...) S.A w W. z tytułu hipotecznego zabezpieczenia umowy kredytu nr (...)- (...) na działalność inwestycyjną. Za słusznością takiej konstatacji przemawia wprost zarówno treść zapytania Sądu Rejonowego w Iławie z dnia 06 kwietnia 2010 r. skierowana do Banku (...) S.A. Oddziału w I., jak i odpowiedz na tę kwestię udzielona na piśmie przez pozwanego w dniach 20 oraz 23 kwietnia 2010 r. (k. 237, 245, 246 akt sygn. I Co 687/07).

W tych okolicznościach jako całkowicie chybione uznać należy zatem zarzuty podnoszone przez powoda w apelacji, iż treść pism pozwanego z dnia 20 oraz 23 kwietnia 2010 r. w sposób jednoznaczny przemawia za słusznością jego racji w przedmiocie ustalenia nieistnienia wierzytelności wynikającej z umowy kredytu przy użyciu karty elektronicznej (...) z dnia 19 lutego 2002 r., gdyż treść tych oświadczeń pozostaje w całkowitym „oderwaniu” od przedmiotu żądania powoda dochodzonego w niniejszej sprawie. Trudności z wykonaniem planu podziału odnoszą się jedynie do wierzytelności przysługującej poprzednikowi prawnemu pozwanego – (...) Bankowi (...) S.A. w W., nie dotyczą zaś wierzytelności innego poprzednika prawnego pozwanego (...) Banku S.A. w G..

Sąd odwoławczy zwraca także uwagą na słuszność konstatacji Sądu pierwszej instancji, iż powód jako dłużnik był uprawniony do kwestionowania prawa stwierdzonego tytułem wykonawczym jedynie w drodze wytoczenia powództwa przeciwegzekucyjnego, określonego w art. 840 k.p.c. W art. 1028 § 4 k.p.c. ustawodawca przewidział okoliczność, iż osoba kwestionująca istnienie prawa, które zostało uwzględnione w podziale, może wystąpić o ustalenie nieistnienia prawa. Okoliczność ta dotyczy choćby wierzyciela zainteresowanego stwierdzeniem, że wierzytelność innej osoby objęta planem podziału nie istnieje, co pozwala mu zwiększyć ewentualne szanse uzyskanego zaspokojenia. Powództwo to nie przysługuje natomiast dłużnikowi (por. Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, komentarz do art. 1028, D. Zawistowski, System Informacji Prawnej Lex Omega 2013).

Z materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania wynika, iż skarżący występował do Sądu Rejonowego w Iławie z powództwem o pozbawienie tytułu wykonawczego – tj. bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...) wystawionego przez (...) Bank S.A. w G., zapatrzonego w klauzulę wykonalności przeciwko powodowi – wykonalności. Sąd Rejonowy w Iławie wyrokiem z dnia 07 marca 2008 r. w sprawie sygn. I C 84/08 powództwo oddalił, uzasadniając to okolicznością nieudowodnienia przez powoda, iż dokonał na rzecz poprzednika prawnego pozwanego spłaty zadłużenia obciążającego go z tytułu umowy kredytu przy użyciu karty elektronicznej za dnia 19 lutego 2002 r. Apelacja powoda od tego orzeczenia została prawomocnie oddalona wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 28 maja 2008 r., sygn. I Ca 143/08, z powołaniem się na analogicznie motywy uzasadnienia.

Reasumując, wierzytelność której ustalenia nieistnienia domagał się powód jest wierzytelnością przysługującą (...) Bankowi S.A. w G., jako poprzednikowi prawnemu pozwanego, i wynika z umowy o kredyt z dnia 19 lutego 2002 r. Powód występował już z powództwem opozycyjnym negując zasadność tytułu wykonawczego dotyczącego spłaty wierzytelności z tej umowy, jednakże zostało ono prawomocnie oddalone. Powodowi – z uwagi na jego status dłużnika – żądanie ustalenia nieistnienia wierzytelności z umowy kredytowej z dnia 19 lutego 2002 r. w ogóle nie przysługiwało, zwłaszcza w kontekście, iż jest ona objęta prawomocnym planem podziału sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości. Sama okoliczność „mylenia” przez powoda dwóch wierzytelności, jakie objęte były planem podziału, nie uzasadnia w żadnym razie uznania jego racji dochodzonych pozwem. Jak już było wskazane trudności wynikające z planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji odnoszą się jedynie do wierzytelności opiewającej na kwotę 9.282,63 zł, dotyczącej umowy kredytowej nr (...), a tym samym pisma pozwanego z dnia 20 i 23 kwietnia 2010 r., na które powołuje się powód w zarzutach apelacji, dotyczą wyjaśnień co do wierzytelności przysługującej poprzednikowi prawnemu pozwanego, jednakże odmiennemu od (...) Banku S.A. w G..

Mając powyższe okoliczności na uwadze apelacja, jako bezzasadna, podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. (punkt 1).

O nieobciążaniu powoda kosztami procesu za drugą instancję (punkt 2) orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., mając na uwadze szczególnie trudną sytuację majątkową powoda zobrazowaną w oświadczeniu powoda o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania, która uzasadniała także zwolnienie go od kosztów sądowych.