Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I Cz 38/13

POSTANOWIENIE

Dnia 31 stycznia 2013r.

Sąd Okręgowy w Elblągu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Nowaczyński

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2013r. w Elblągu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku R. O.

z udziałem K. S.

o podział majątku

na skutek zażalenia uczestniczki

na postanowienie Sądu Rejonowego w Braniewie

z dnia 16 stycznia 2013r., sygn. akt I Ns 490/12

postanawia:

odrzucić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16 stycznia 2013r. Sąd oddalił wniosek uczestniczki K. S. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu. W uzasadnieniu wskazał, że w złożonym oświadczeniu majątkowym uczestniczka poddała, iż uzyskuje dochód miesięczny w kwocie około 4.000 zł – z tytułu wynagrodzenia za pracę oraz alimentów. Wprawdzie ponosi również ona szereg wydatków, jednak nie mogą one wyprzedzać wydatków związanych z niezbędnymi kosztami sądowymi. Skoro musiała się ona liczyć z koniecznością uregulowania spraw majątkowych związanych z podziałem majątku, to powinna się do tego przygotować przez poczynienie niezbędnych oszczędności. Z tych też przyczyn, w ocenie Sądu I instancji nie było podstaw do ustanowienia dla uczestniczki pełnomocnika z urzędu, nie mówiąc o tym, że w okolicznościach sprawy nie można było uznać, że sprawa jest skomplikowana pod względem prawnym i nie radzi sobie ona z podejmowaniem czynności w sprawie, wobec czego udział adwokata lub radcy prawnego nie mógł zostać uznany za potrzebny. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazano przepisy art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz art. 117 § 5 k.p.c.

W zażaleniu na powyższe postanowienie uczestniczka K. S. domagała się jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Zarzuciła, że sprawa jest skomplikowana i nie będzie w stanie poradzić sobie z jej należytym prowadzeniem, co uzasadnia ustanowienie fachowego pełnomocnika. Wadliwie również ocenił Sąd jej sytuację materialną, nie biorąc pod uwagę wykazywanych w oświadczeniu majątkowym wydatków, które ograniczają jej możliwości finansowe i nie pozwalają na poniesienie kosztów postępowania sądowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Zażalenie uczestniczki jako niedopuszczalne podlegało odrzuceniu, gdyż zaskarżone postanowienie, którego sentencja nie została podpisana przez skład orzekający, uznać należało za nieistniejące.

Wyjaśnić należy, że zagadnienie braku podpisu pod sentencją postanowienia było przedmiotem rozstrzygnięć Sądu Najwyższego, który zajął jednoznaczne stanowisko, iż tak postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, jak i podlegające zaskarżeniu postanowienia o charakterze formalnym, wydane na posiedzeniu niejawnym, skonstruowane w ten sposób, że ich sentencja wraz z uzasadnieniem stanowi jeden dokument, nie istnieją w sensie procesowym, gdy skład sądu podpisał tylko uzasadnienie, natomiast nie podpisał sentencji (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 2003 r., III CZP 84/02, OSNC 2003/10/40, uchwała z dnia 13 marca 2002 r., III CZP 12/02, OSNC 2003/2/17).

Powyższy pogląd znajduje też potwierdzenie i uzasadnienie w przepisach art. 324 § 3 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. i art. 358 k.p.c., i dlatego Sąd Okręgowy w pełni go podziela.

W tym stanie nie można było dokonać oceny zasadności orzeczenia i zarzutów zażalenia, które należało odrzucić, na mocy art. 373 k.p.c. w zw. z art. 370 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.