Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący	SSA Andrzej Czapka
Sędziowie	SSA Dariusz Czajkowski (spr.) SSA Brandeta Hryniewicka
Protokolant	Anna Tkaczyk

przy udziale Janusza Kordulskiego - Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Białymstoku

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2013 r.

sprawy:

1)  R. W. (1)

oskarżonego z art. 310§2k.k. i art. 286§1k.k. w zw. z art. 11§2k.k., art. 310§1k.k. w zb. z art. 310§2k.k. w zw. z art. 12k.k.

2)  P. T.

oskarżonego z art. 310§2k.k.w zb. z art. 286§1k.k. w zw. z art. 12k.k. w zw. z art. 11§2k.k.

z powodu apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonego R. W. (1)

od wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku

z dnia 13 lipca 2012 r. sygn. akt III K 178/09

I.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1)  uchyla orzeczenie o karze łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego R. W. (1) (pkt. III wyroku);

2)  karę pozbawienia wolności orzeczoną wobec oskarżonego R. W. (1) za czyn przypisany w punkcie II wyroku łagodzi do lat 5 (pięciu);

3)  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego R. W. (1) karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;

4)  podstawę wymiaru kary pozbawienia wolności, orzeczonej wobec P. T. w punkcie IV wyroku, uzupełnia o przepisy art. 60 § 3 k.k w zw. z art. 60 § 6 pkt.3 k.k. i przy zastosowaniu nadzwyczajnego jej złagodzenia łagodzi ją do 11 (jedenastu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k., art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. i art. 73 § 1 k.k. wykonanie tej kary warunkowo zawiesza na okres próby lat 3 (trzech), oddając oskarżonego w tym okresie pod dozór kuratora;

5)  uchyla rozstrzygnięcia o środkach karnych przepadku korzyści majątkowych, orzeczone wobec P. T. i R. W. (1) (pkt. VI i VII wyroku);

6)  zmienia rozstrzygnięcie zawarte w pkt. XI i na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec P. T. kary grzywny zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie - do dnia 3 marca 2008 r. do 3 maja 2008r., przyjmując, iż jeden dzień pozbawienia wolności w sprawie równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od oskarżonego R. W. (1) kwotę 1400 złotych tytułem opłaty za obie instancje i obciąża go pozostałymi kosztami postępowania odwoławczego w części go dotyczącej, zaś oskarżonego P. T. od kosztów sądowych związanych z jego udziałem w sprawie zwalnia.

UZASADNIENIE

R. W. (1) został oskarżony o to , że:

I.  w dniu 18 stycznia 2008 r. w B. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził do obiegu 2 fałszywe banknoty o nominale 200 zł serii i numerach (...), (...) oraz fałszywych banknotach o nominale 100 zł serii i numerze (...) w ten sposób, że zapłacił M. R. (1) za zakupiony od niego telefon komórkowy m-ki N. (...) za kwotę 534 zł, z której 500 zł uiścił tymi banknotami, przez co wprowadził wyżej wymienionego w błąd co do ich autentyczności i doprowadził go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci opisanego telefonu komórkowego,

tj. o przestępstwo z art. 310 § 2 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

II.  w bliżej nieustalonych dniach w drugiej połowie stycznia 2008 r. w B. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu wprowadzenie do obiegu i krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem przy użyciu sprzętu komputerowego oraz tuszu fluoroscencyjnego podrobił co najmniej 50 sztuk banknotów o nominale 200 zł oraz następujących seriach i numerach (...), (...), (...), (...) i (...),

tj. o przestępstwo z art. 310 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

III.  w bliżej nieustalonym dniu drugiej połowie stycznia 2008 r. w B. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu wprowadzenie do obiegu przewoził wspólnie i w porozumieniu z A. G. (1) samochodem osobowym m-ki M. podrobione przez siebie 50 sztuk falsyfikatów banknotów o nominale 200 zł oraz następujących seriach i numerach (...), (...), (...), (...) i (...), a następnie po umówionym przez A. G. (1) spotkaniu i w jego obecności przekazał je P. T. w zamian za 35% ich nominalnej wartości tj. 3500 zł celem wprowadzenia ich przez niego do obiegu w punktach handlowych, przez co udzielił pomocy P. T. we wprowadzaniach ich do obiegu i doprowadzeniu kilkudziesięciu osób fizycznych, którym zostały one następnie przez niego przekazane do niekorzystnego rozporządzenia mieniem wskutek wprowadzenia ich w błąd co do ich autentyczności, a następnie z pomocą A. G. (1) odebrał od P. T. ta kwotę, w zamian za co przekazał mu kwotę 600 zł,

tj. o przestępstwo z art. 310 § 2 k.k. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

IV.  w bliżej nieustalonych dniach w połowie lutego 2008 r. w B. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu wprowadzenie do obiegu i w krótkich odstępach czasu ze z góry powziętym zamiarem przy użyciu sprzętu komputerowego oraz tuszu fluoroscencyjnego podrobił co najmniej 50 sztuk banknotów o nominale 200 zł oraz następujących seriach i numerach (...), (...), (...), (...), (...),

tj. o przestępstwo z art. 310 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

V.  w bliżej nieustalonym dniu w połowie lutego 2008 r. w B. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu wprowadzenia do obiegu przewoził wspólnie i w porozumieniu z A. G. (1) samochodem osobowym m-ki M. podrobione przez siebie 50 sztuk falsyfikatów banknotów o nominale 200 zł oraz następujących seriach i numerach (...), (...), (...), (...) i (...), a następnie po umówionym przez A. G. (1) spotkaniu i w jego obecności przekazał je P. T. w zamian za 40% ich nominalnej wartości tj. 4000 zł celem wprowadzenia ich przez niego do obiegu w punktach handlowych, przez co udzielił pomocy P. T. we wprowadzaniu ich do obiegu i doprowadzeniu kilkudziesięciu osób fizycznych, którym zostały one następnie przez niego przekazane do niekorzystnego rozporządzenia mieniem wskutek wprowadzenia ich w błąd co do ich autentyczności, a następnie z pomocą A. G. (1) odebrał od P. T. kwotę 3000 zł (gdyż 1000 zł otrzymał od niego bezpośrednio po przekazaniu falsyfikatów), w zamian za co przekazał mu kwotę 600 zł,

tj. o przestępstwo z art. 310 § 2 k.k. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

VI.  w bliżej nieustalonych dniach końcem lutego 2008 r. w B. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu wprowadzenie do obiegu i w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem przy użyciu sprzętu komputerowego oraz tuszu fluoroscencyjnego podrobił co najmniej 100 sztuk banknotów o nominale 200 zł oraz następujących seriach i numerach i numerach (...), (...), (...), (...), (...),

tj. o przestępstwo z art. 310 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

VII.  w bliżej nieustalonym dniu końcem lutego 2008 roku w B. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu wprowadzenie do obiegu przewoził wspólnie i w porozumieniu z A. G. (1) samochodem osobowym m-ki M. podrobione przez siebie 100 sztuk falsyfikatów banknotów o nominale 200 zł oraz następujących seriach i numerach (...), (...), (...), (...) i (...), a następnie po umówionym przez A. G. (1) spotkaniu i w jego obecności, przekazał je za jego pośrednictwem P. T. w za mian za 40% ich nominalnej wartości tj. 8000 zł celem wprowadzenia ich przez niego do obiegu w punktach handlowych, przez co udzielił pomocy P. T. we wprowadzaniu ich do obiegu i doprowadzeniu kilkudziesięciu osób fizycznych, którym zostały one następnie przez niego przekazane do niekorzystnego rozporządzenia mieniem wskutek wprowadzenia ich w błąd co do ich autentyczności,

tj. o przestępstwo z art. 310 § 2 k.k. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

P. T. został oskarżony o to, że:

VIII. w bliżej nieustalonym dniu w drugiej połowie stycznia 2008 r. w B. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przyjął od R. W. (1) (działającego wspólnie i w porozumieniu z A. G. (1)) podrobione przez niego 50 sztuk falsyfikatów banknotów o nominale 200 zł oraz następujących seriach i numerach (...), (...), (...), (...) i (...) celem wprowadzenia ich do obiegu w zamian za 35% ich nominalnej wartości tj. 3500 zł, a następnie posiadając je i przewożąc, w okresie kilku dni na przełomie stycznia i lutego 2008 r. w różnych miejscowościach, a w tym w E., M. i O. woj. (...), G., K., S. i B. woj. (...) oraz R., B. i M. woj. (...) działając w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem, wykorzystując samochód osobowy m-ki O. (...) wprowadził je do obiegu dokonując przy ich użyciu drobnych zakupów w sklepach oraz kwiaciarniach, wprowadzając przedstawicieli tych podmiotów w błąd co do ich autentyczności i doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kotach 200 zł w sumie na kwotę 10000 złotych z czego kwotę 3500 zł przekazał R. W. (1) i tak:

1.  w dniu 26 stycznia 2008r. w E. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie odzieżowym B& M „ przy ul. (...) należącego do B. P. bluzki damskiej za kwotę 35 zł od sprzedającej J. S. (1) na szkodę B. P.,

2.  w dniu 26 stycznia 2008r. w E. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w kwiaciarni „(...)” przy ul. (...) należącej do W. S. trzech róż za kwotę 21 zł od sprzedającej M. S. (1) na szkodę wymienionego,

3.  w dniu 26 stycznia 2008 r. w E. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w kwiaciarni „(...)„ przy ul. (...) należącej do T. K. trzech róż na jego szkodę,

4.  w dniu 26 stycznia 2008 r. w E. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie „(...),, przy ul. (...) należącym do J. D. swetra za 19 zł od sprzedającej M. U., który następnie zatrzymano w KPP w E. w dniu 28.01.2008r. od wymienionej, na szkodę wymienionego,

5.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 r. w G. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie spożywczo - monopolowym przy ul. (...) należącym do H. G. (1) dwóch paczek papierosów za kwotę ł 1.50 zł na szkodę wymienionej,

6.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 r. w M. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie ogólno spożywczym (...) przy ul. (...) należącym do A. L. dwóch paczek papierosów od sprzedawczyni B. B. (1) na szkodę A. L. i wymienionej,

7.  w dniu 26 stycznia 2008r. w O. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakuj bliżej nieustalonych rzeczy w sklepie mięsno-spożywczym (...) przy ul. (...) należącym do firmy (...)„ T. O. w O. na szkodę wymienionego,

8.  w dniu 29 stycznia 2008r. w K. k. B. woj. (...)
wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu
w sklepie spożywczo-przemysłowym należącym do (...) Spółdzielni (...)
w B. dwóch paczek papierosów m-ki (...) od sprzedawczyni A. J. (1) na szkodę tej spółdzielni,

9.  w dniu 29 lub 30 stycznia 2008r. w R. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do R. K. trzech róż na szkodę wymienionej,

10.  w dniu 29 stycznia 2008 r. w R. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie (...) przy ul. (...) należącym do K. i D. C. płynu (...) na szkodę wymienionych, który następnie wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 31.01.2008r. w (...) S.A. w L. we wpłacie od K. C.,

11.  bliżej nieustalonym dniu w styczniu lub lutym 2008 w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w kwiaciarni PHU (...) przy ul.(...) należącej do W. i D. S. wiązanki róż za kwotę 18 zł od sprzedającej I. R. (1) na szkodę wymienionych,

12.  w bliżej nieustalonym dniu końcem stycznia 2008r., ale do dnia
28.01.2008r. prawdopodobnie w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) w bliżej dotychczas nieustalonym punkcie handlowym, który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 29.01.2008r. w (...) S.A. Oddział ł w S. we wpłacie z Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w S. na szkodę tej spółdzielni,

13.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 w B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym. dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni przy (...) należącej do W. P. trzech róż na szkodę wymienionej,

14.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 w B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do T. S. trzech róż na szkodę wymienionej,

15.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 r. prawdopodobnie w B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dni 20.02.2008r. w (...) S.A. Oddział w B. we wpłacie utargu sklepu nr 23 należącym do(...) sp. j. w B. na szkodę tej spółki, jej wspólników H. B., M. B. (1), M. B. (1), A. B. (1) i pracowników zatrudnionych w tym sklepie tj. E. K. (1), E. G., E. W. (1), E. M., W. D. i J. C.,

16.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 r. prawdopodobnie B. woj. (...) wprowadził w nieustalonym dotychczas miejscu do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu następnie zatrzymano dopiero w dniu 3.04.2008r. w (...) S.A. w B. we wpłacie od B. G. na wymienionego,

17.  w bliżej nieustalonym dniu 2008 r. w B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni przy ul. (...) należącej do M. M. (1) trzech róż na jej szkodę,

18.  w bliżej nieustalonym dniu 2008r. w B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) w bliżej nieustalonym punkcie handlowym, który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 18.02.2008r. we wpłacie dokonanej przez A. D. na jej szkodę,

19.  w bliżej nieustalonym dniu na początku lutego 2008r. w B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie odzieżowym (...) przy ul. (...) należącym do A. C. skarpet od sprzedawczyni M. S. (2) na szkodę A. C. i M. S. (2),

20.  w bliżej nieustalonym dniu w styczniu 2008 r. w prawdopodobnie w
B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o
numerze (...), który wskutek wtórnego o biegu zatrzymano dopiero w
dniu 30.0l.2008r. w Banku (...) S.A. Oddział w B. we wpłacie
od J. W. (1) na jego szkodę,

21.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 r. prawdopodobnie w M. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 08.02.2008r. w Banku (...) w M. od K. D. we wpłacie utargu z firmy (...) na jego szkodę,

22.  w bliżej nieustalonym dniu w styczniu 2008 r. w nieustalonej dotychczas miejscowości i punkcie handlowym wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 6.02.2008r. w (...) S.A. w B. we wpłacie z (...) nr. (...) znajdującej się w sklepie (...) w W. na szkodę (...) S.A. Oddział B. i W. W. (1),

23.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 r. w nieustalonej dotychczas miejscowości i punkcie handlowym wprowadził do obiegu taki banknot numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero dniu 22.02.2008r. w (...) S.A. Oddział w Ł. we wpłacie od A. G. (2) na jego szkodę,

oraz wprowadził do obiegu falsyfikaty takich banknotów w dwudziestu siedmiu innych dotychczas nieustalonych punktach handlowych na szkodę dotychczas nieustalonych osób.

tj. o przestępstwo z art. 310 § 2 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. art.11 § 2 k.k. w zw. z art. l2 k.k.

IX. w bliżej nieustalonym dniu w połowie lutego 2008r. w B. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przyjął od R. W. (1) (działającego wspólnie i w porozumieniu A. G. (1)) podrobione przez niego 50 sztuk falsyfikatów banknotów o nominale 200 zł oraz następujących seriach i numerach (...), (...), (...), (...) i (...) celem wprowadzenia ich do obiegu w zamian za 40 % ich nominalnej wartości tj. 4000 zł przy czym kwotę 1000 zł przekazał W. bezpośrednio po przyjęciu falsyfikatów, a następnie posiadając je i przewożąc, w okresie kilku dni w połowie lutego 2008r. w różnych miejscowościach, a w tym S., P., S. i G. woj. (...), E., I., O. i P. woj. (...) oraz S. woj. (...) działając w krótkich odstępach czasu ze z góry powziętym zamiarem, wykorzystując samochód osobowy m-ki O. (...) wprowadził je do obiegu dokonując przy ich użyciu drobnych zakupów w sklepach oraz kwiaciarniach, wprowadzając przedstawicieli tych podmiotów w błąd co do ich autentyczności i doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwotach po 200 zł, a w sumie na kwotę 10000 zł z czego kwotę 3000 przekazał R. W. (1) za pośrednictwem A. G. (1) i tak:

1.  w dniu 15 lutego 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do M. E. trzech róż na szkodę wymienionej,

2.  w dniu 15 lutego 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w kwiaciarni (...) „przy ul. (...) należącej do W. B. trzech róż od sprzedawczyni A. F. (1) na szkodę wymienionego,

3.  w dniu 15 lutego 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie (...) przy ul. (...) należącym do (...) sp. z o.o. w O. metkę tatarską na szkodę wymienionej spółki

4.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie cukierniczo- monopolowym (...) przy ul. (...) należącym do J. Z. dwóch paczek papierosów na szkodę wymienionej,

5.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. prawdopodobnie w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w bliżej nieustalonym punkcie handlowym należącym do sp. z o. o. (...) w P., który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 22.02.2008r. w (...) S.A. Oddział w G. we wpłacie utargu z tej spółki na jej szkodę,

6.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. prawdopodobnie w - P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w bliżej nieustalonym sklepie mięsnym należącym do sp. z o.o. (...), w P., który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 19.02.2008r. w (...) (...) sp. z o.o. w G. we wpłacie utargu z tej spółki, na jej szkodę,

7.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. prawdopodobnie w P. woj. (...) wprowadził w nieustalonym dotychczas miejscu do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 21.02.2008r. w Banku (...) w P. we wpłacie utargu z (...) w P. na jego szkodę,

8.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie owocowym przy ul. (...) należącym do P. D. owoców na szkodę wymienionego,

9.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. w G. w (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalony1 dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie mięsnym przy ul. (...) należącym do D. i H. N. na szkodę wymienionych,

10.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. prawdopodobnie w G. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze
(...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu l5.02.2008r. w (...) S.A. Oddział w G. we wpłacie pochodzącej z utargu w sklepie (...) w G. należącym do K. I. na jej szkodę,

11.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. prawdopodobnie w G. woj. (...) wprowadził w nieustalonym dotychczas miejscu do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 25.02.2008r. w (...) sp. z o.o. w S. we wpłacie utargu z (...) Sp. Z o.o. w W. na szkodę tej spółki i J. R.,

12.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 r. w nieustalonym dotychczas
miejscu woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu
15.02.2008r. w Banku (...) Oddział w Z. we wpłacie utargu z (...) w Z. na jego szkodę,

13.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 r. w nieustalonym dotychczas
miejscu woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu
16.02.2008r. w (...) S.A. Oddział w G. we wpłacie utargu z (...) S.A. w G. na szkodę tej spółki,

14.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 i. w E. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do K. K. (2) trzech róż na szkodę wymienionej,

15.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. prawdopodobnie w E. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o
numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w
dniu ł4.02.2008r. w (...) S.A. Oddział w E. we wpłacie od
nieustalonego mężczyzny, na szkodę tego banku,

16.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 r. w nieustalonym dotychczas miejscu woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 21.03.2008r. w (...) Bank S.A. Oddział w G. we wpłacie od W. Z. (1) z K. na szkodę (...)w K. i jej wspólników W. Z. (1), W. Z. (2) i B. B. (3),

17.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 r. prawdopodobnie w I. woj.
(...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w KPP w (...)
w dniu 18.02.2008r. od E. B. we wpłacie utargu ze sklepu (...) w
I. należącego do I. J. (1) na jej szkodę,

18.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008r. prawdopodobnie w O. woj. (...) wprowadził w nieustalonym dotychczas miejscu do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 08.04.2008r. w (...) Bank S.A. Oddział w S. we wpłacie utargu z (...) s. c. w O. na szkodę A. J. (2) i I. J. (2),

19.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 r. w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu żelu do włosów w sklepie kosmetycznym (...) przy ul. (...) należącym do G. i J. S. (2) na szkodę wymienionych,

20.  w bliżej nieustalonym dniu 2008 r. w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie (...) przy ul. (...) należącym do E. J. lakieru do włosów od sprzedawczyni A. B. (2) na szkodę E. J.,

21.  w bliżej nieustalonym dniu 2008 r. w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kiosku owocowo-warzywnym przy ul. (...) należącym do J. B. owoców na szkodę wymienionej,

22.  w bliżej nieustalonym dniu 2008 r. w P. woj. (...)
wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i
serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...)
należącej do M. i M. B. (2) trzech róż na szkodę
wymienionych,

23.  w bliżej nieustalonym dniu 2008 r. w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie spożywczo-przemysłowym . (...) przy ul.(...) należącym do E. K. (2) towaru na szkodę wymienionej,

24.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie ogólno – przemysłowym (...) przy ul. (...) należącym do A. J. (3) mydła w płynie na szkodę
wymienionego,

25.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 r. w S. lub okolicach woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 18.03.2008r. w (...) S.A. w B. we wpłacie utargu z (...) S.A. Oddział w S. na szkodę tego banku i K. M.,

26.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 r. w nieustalonym dotychczas miejscu wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 22.02.2008r. w P. P. w S. we wpłacie utargu z (...) sp.j. w S., na szkodę tej spółki oraz jej wspólników W. L. i K. G.,

27.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 r. w nieustalonym dotychczas miejscu wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 28.03.2008r. w (...) Bank S.A. Oddział w S. we wpłacie utargu z Komisu Samochodowego E. K. (3) w N. na jej szkodę,

oraz wprowadził do obrotu falsyfikaty takich banknotów w dwudziestu trzech innych dotychczas nieustalonych punktach handlowych na szkodę dotychczas nieustalonych osób.

tj. o przestępstwo z art. 310 § 2 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

X. w bliżej nieustalonym dniu końcem lutego 2008r. w B. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przyjął od A. G. (1) działającego w imieniu R. W. (1) podrobione przez tego ostatniego 100 sztuk falsyfikatów banknotów o nominale 200 zł oraz następujących seriach i numerach (...), (...), (...), (...) i (...) celem wprowadzenia ich do obiegu w zamian za 40 % ich nominalnej wartości tj. 8000 zł, a następnie posiadając je i przewożąc, w okresie kilku dni na przełomie lutego i marca 2008r. ale do dnia 3 marca 2008r. w różnych miejscowościach, a w tym w Z., T., K., L., Ś., F. i J. L. woj. (...) oraz w N., S., T. i K. woj. (...) działając w krótkich odstępach czasu ze z góry powziętym zamiarem, wykorzystując samochód osobowy m-ki P. (...) wprowadził 33 z nich do obiegu dokonując przy ich użyciu drobnych zakupów w sklepach oraz kwiaciarniach, wprowadzając przedstawicieli tych podmiotów w błąd co do ich autentyczności i doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwotach po 200 zł, a w sumie na kwotę 6000 złotych, pozostałe 67 falsyfikatów zaś przechowywał oraz przewoził i tak:

1.  w dniu 1 marca 2008r. w Z. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie spożywczo-przemysłowym przy ulicy (...) należącym do firmy (...) J. K. w Z. od sprzedawczyni E. K. (4) dwóch paczek papierosów na szkodę J. K.,

2.  w dniu 1 marca 2008r. w Z. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonych dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie spożywczo — przemysłowym przy ulicy (...) należącym do J. W. (2) dwóch paczek papierosów od sprzedawczyni A. P. na szkodę wymienionego,

3.  w dniu 1 marca 2008r. w Z. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) w bliżej nieustalonym dotychczas punkcie handlowym, który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 3.03.2008r. w Urzędzie Pocztowym nr 1 w Z. we wpłacie utargu z Oddziału s.j. ”P.” w Z. przy ul. (...) na szkodę tej spółki i wspólników L. S., M. P., P. L. i G. L.,

4.  w dniu 1 marca 2008r. w Z. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) w bliżej dotychczas nieustalonym punkcie handlowym, który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 9.03.2008r. w (...) S.A. II Oddział w Z. we wpłacie dokonywanej przez J. W. (3) na jego i E. W. (2) szkodę,

5.  w dniu 1 marca 2008r. w Z. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie z odzieżą dziecięcą (...) przy ulicy (...) należącego do A. S. dwóch skarpet dziecięcych za kwotę 12 zł na jej szkodę,

6.  w dniu 1 marca 2008r. w Z. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie z odzieżą z importu (szmatek) przy ulicy (...) należącego do G. N. bluzki i koszulki za kwotę 10 zł od M. N. na szkodę wymienionych,

7.  w dniu 1 marca 2008r. w T. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ulicy (...) należącej do B. R. trzech sztuk róż na szkodę wymienionej,

8.  w dniu 1 marca 2008r. w T. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie z biżuterią (...) przy ulicy (...) należącym do A. K. zakupu pierścionka z pudełkiem za kwotę 50 zł od sprzedawczyni B. K. (1) na szkodę A. K. i B. K. (1),

9.  w dniu 2 marca 2008r. w K. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie spożywczo - przemysłowym (...) przy ul. (...) należącym do W. M. dwóch paczek papierosów (...) za kwotę 11.50 zł od sprzedawczyni M. K. na szkodę wymienionego,

10.  w dniu 2 marca 2008r. w K. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do M. B. (3) trzech róż od sprzedawczyni R. C. na szkodę M. B. (3),

11.  w dniu 2 marca 2008r. w L. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie spożywczym przy ul. (...) należącym do T. R. dwóch paczek papierosów m-ki (...) na szkodę wymienionej,

12.  w dniu 2 marca 2008r. w Ś. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do S. i B. Ł. trzech róż od sprzedawczyni B. K. (2) na szkodę S. i B. Ł.,

13.  w dniu 2 marca 2008v. w Ś. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni PPHU ”O.” przy ul. (...) należącej do S. O. trzech róż na szkodę wymienionej,

14.  w bliżej nieustalonym dniu początkiem marca 2008r., ale do dnia 3 marca
2008r, we F. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ulicy (...) należącej do J. i M. S. (4) trzech róż na szkodę wymienionych,

15.  w bliżej nieustalonym dniu początkiem marca 2008r., ale do 3 marca
2008r. w J. L. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie spożywczym przy ulicy (...) należący do J. T. (1) i K. P. paczki papierosów na szkodę wymienionych,

16.  w dniu 3 marca 2008r. w N. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w Sklepie (...) przy ulicy (...) należącym do sp.zo.o. (...) w L. wędlin za kwotę około 15 zł od sprzedawczyni M. M. na szkodę tej spółki,

17.  w dniu 3 marca 2008r. w N. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w (...) przy ulicy (...) należącym do C. B. bluzy dresowej za kwotę 20zł na szkodę wymienionej,

18.  w dniu 3 marca 2008r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ulicy (...) należącej do D. B. kwiatu doniczkowego od sprzedawczyni I. L. na szkodę wymienionego,

19.  w dniu 3 marca 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ulicy (...) należącej do S. i J. T. (2) sztuk róż na szkodę wymienionych,

20.  w dniu 3 marca 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ulicy (...) należącej do A. F. (2) 3 sztuk róż od sprzedawczyni H. J. na szkodę A. F. (2),

21.  w dniu 3 marca 2008 r. w T. woj. (...) wprowadził
do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii
dokonując zakupu w kwiaciarni-hurtowni ogrodniczej (...)
przy ulicy (...) należącej do M. S. (5) trzech sztuk
róż na szkodę wymienionej,

22.  w dniu 3 marca 2008r. w T. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot (...) dokonując zakupu w Sklepie(...) przy ulicy (...) należącym do T. P. koszuli nocnej damskiej różowego z różyczką za kwotę 28 zł. na szkodę wymienionej i J. P. (3),

23.  w dniu 3 marca 2008 w T. woj. (...) wprowadził
w nieustalonym dotychczas punkcie handlowym do obiegu taki banknot o
numerze (...), który następnie zatrzymano wskutek wtórnego obiegu w
dniu 30.04.2008r. w (...) Oddział w T. we wpłacie od M. Z. na szkodę wymienionego,

24.  w dniu 03 marca 2008 roku w K. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy Placu (...) należącej do M. J. trzech róż za kwotę 18 zł na szkodę wymienionej,

oraz wprowadził do obrotu falsyfikaty takich banknotów w dziewięciu innych dotychczas nieustalonych punktach handlowych na szkodę dotychczas nieustalonych osób.

tj. o przestępstwo z art. 310 §2 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Wyrokiem z dnia 13 lipca 2012 r. Sąd Okręgowy w Białymstoku:

I.  Oskarżonego R. W. (1) uznał za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku (punkt I aktu oskarżenia) z tym, że zakwalifikował go z art. 310 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. i za to na mocy art. 310 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazał go, a na mocy art. 310 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Oskarżonego R. W. (1) w ramach czynów opisanych w punktach II, III, IV, V, VI i VII części wstępnej wyroku (punkty II, III, IV, V, VI i VII aktu oskarżenia) uznał za winnego tego, że w okresie od grudnia 2007 roku do końca lutego 2008 roku w B. w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu wprowadzenia do obiegu, przy użyciu sprzętu komputerowego oraz tuszu fluoroscencyjnego podrobił polskie pieniądze w postaci: 50 sztuk banknotów o nominale 200 złotych o seriach i numerach (...), (...), (...), (...), (...), 50 sztuk banknotów o nominale 200 złotych o seriach i numerach (...), (...), (...), (...), (...) i 100 sztuk banknotów o nominale 200 złotych o seriach i numerach i numerach (...), (...), (...), (...), (...), które następnie działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą wprowadził do obiegu w ten sposób, że w bliżej nie ustalonym dniu w drugiej połowie stycznia 2008 roku przekazał P. T. 50 sztuk podrobionych banknotów o nominale 200 złotych seriach i numerach (...), (...), (...), (...), (...) w zamian za 35% ich nominalnej wartości, po czym w bliżej nie ustalonym dniu w połowie lutego 2008 roku ponownie przekazał P. T. 50 sztuk podrobionych banknotów o nominale 200 złotych o seriach i numerach (...), (...), (...), (...), (...) za 40 % ich nominalnej wartości, a w bliżej nie ustalonym dniu w końcu lutego 2008 roku przekazał P. T. kolejne 100 sztuk podrobionych banknotów o nominale 200 złotych o seriach i numerach i numerach (...), (...), (...), (...), (...) w zamian za 40 % ich nominalnej wartości, to jest czynu z art. 310 § 1 k.k. w zb. z art. 310 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 310 § 1 k.k. w zb. z art. 310 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazał go, a na mocy art. 310 § 1 k.k. w zw. z art. art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę 6 lat pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych.

III.  Na mocy art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego R. W. (1) karę łączną 6 lat pozbawienia wolności.

IV.  Oskarżonego P. T. w ramach czynów opisanych w punktach VIII, IX i X części wstępnej wyroku (punkty XI, XII i XIII aktu oskarżenia) uznał za winnego tego, że w bliżej nieustalonych dniach w okresie od drugiej połowy stycznia 2008 roku do końca lutego 2008 roku w B. w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przyjął od R. W. (1) (działającego wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą) podrobione przez niego 200 sztuk falsyfikatów banknotów o nominale 200 złotych o następujących seriach i numerach: (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) i (...) celem wprowadzenia ich do obiegu w zamian za kwoty stanowiące równowartość od 35% do 40 % ich nominalnej wartości, a następnie posiadając je i przewożąc, w okresie kilku dni na przełomie stycznia i lutego 2008 roku w różnych miejscowościach, w tym: w O., E., I., P., E., M. i O. woj. (...), G., K., S., B., S. woj. (...) oraz R., B., M., Z., T., K., L., Ś., F. i J. P. (4) woj. (...), S., P., S. i G. woj. (...), N., S., T., K. woj. (...) działając w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem, wykorzystując samochody osobowe marek O. (...) i P. (...) wprowadził je do obiegu, dokonując przy ich użyciu drobnych zakupów w sklepach oraz kwiaciarniach, wprowadzając przedstawicieli tych podmiotów w błąd co do ich autentyczności i doprowadzając każdego z nich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwotach po 200 złotych w sumie na kwotę 26.000 złotych, pozostałe zaś 67 falsyfikatów banknotów przechowywał i przewoził, przy czym z uzyskanych w ten sposób pieniędzy kwotę 6.500 złotych przekazał R. W. (1) i tak:

1.  w dniu 26 stycznia 2008 r. w E. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie odzieżowym (...) przy ul. (...) należącego do B. P. bluzki damskiej za kwotę 35 zł od sprzedającej J. S. (1) na szkodę B. P.;

2.  w dniu 26 stycznia 2008 r. w E. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do W. S. trzech róż za kwotę 21 zł od sprzedającej M. S. (1) na szkodę wymienionego;

3.  w dniu 26 stycznia 2008 r. w E. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do T. K. trzech róż na jego szkodę;

4.  w dniu 26 stycznia 2008 r. w E. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie(...) przy ul. (...) należącym do J. D. swetra za 19 zł od sprzedającej M. U., który następnie zatrzymano w KPP w E. w dniu 28.01.2008 r. od wymienionej, na szkodę wymienionego;

5.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 roku w G. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie spożywczo - monopolowym przy ul. (...) należącym do H. G. (1) dwóch paczek papierosów za kwotę 11.50 zł na szkodę wymienionej;

6.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 r. w M. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie ogólno spożywczym (...) przy ul. (...) należącym do A. L. dwóch paczek papierosów od sprzedawczyni B. B. (1) na szkodę A. L. i wymienionej;

7.  w dniu 26 stycznia 2008 r. w O. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakuj bliżej nieustalonych rzeczy w sklepie mięsno-spożywczym (...) przy ul. (...) należącym do firmy (...) T. O. w O. na szkodę wymienionego;

8.  w dniu 29 stycznia 2008 r. w K. koło B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie spożywczo-przemysłowym należącym do (...) Spółdzielni (...) w B. dwóch paczek papierosów marki (...) od sprzedawczyni A. J. (1) na szkodę tej spółdzielni;

9.  w dniu 29 lub 30 stycznia 2008 r. w R. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do R. K. trzech róż na szkodę wymienionej;

10.  w dniu 29 stycznia 2008 r. w R. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie (...) przy ul. (...) należącym do K. i D. C. płynu (...) na szkodę wymienionych, który następnie wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 31.01.2008 r. w (...) S.A. w L. we wpłacie od K. C.;

11.  bliżej nieustalonym dniu w styczniu lub lutym 2008 roku w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w kwiaciarni PHU (...) przy ul.(...) należącej do W. i D. S. wiązanki róż za kwotę 18 zł od sprzedającej I. R. (1) na szkodę wymienionych;

12.  w bliżej nieustalonym dniu końcem stycznia 2008 roku, ale do dnia 28.01.2008 r. prawdopodobnie w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) w bliżej dotychczas nieustalonym punkcie handlowym, który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 29.01.2008 r. w (...) S.A. Oddział ł w S. we wpłacie z Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w S. na szkodę tej spółdzielni;

13.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 roku w B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym. dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni przy ul. (...) należącej do W. P. trzech róż na szkodę wymienionej;

14.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 roku w B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do T. S. trzech róż na szkodę wymienionej;

15.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 roku prawdopodobnie w B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dni 20.02.2008r. w (...) S.A. Oddział w B. we wpłacie utargu sklepu nr 23 należącym do (...) spółka jawna w B. na szkodę tej spółki, jej wspólników H. B., M. B. (1), M. B. (1), A. B. (1) i pracowników zatrudnionych w tym sklepie tj. E. K. (1), E. G., E. W. (1), E. M., W. D. i J. C.;

16.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 roku prawdopodobnie B. woj. (...) wprowadził w nieustalonym dotychczas miejscu do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu następnie zatrzymano dopiero w dniu 3.04.2008 r. w (...) S.A. w B. we wpłacie od B. G. na wymienionego;

17.  w bliżej nieustalonym dniu 2008 roku w B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni przy ul. (...) należącej do M. M. (1) trzech róż na jej szkodę;

18.  w bliżej nieustalonym dniu 2008 roku w B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) w bliżej nieustalonym punkcie handlowym, który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 18.02.2008 r. we wpłacie dokonanej przez A. D. na jej szkodę;

19.  w bliżej nieustalonym dniu na początku lutego 2008 roku w B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie odzieżowym (...) przy ul. (...) należącym do A. C. skarpet od sprzedawczyni M. S. (2) na szkodę A. C. i M. S. (2);

20.  w bliżej nieustalonym dniu w styczniu 2008 roku prawdopodobnie w
B. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o
numerze (...), który wskutek wtórnego o biegu zatrzymano dopiero w
dniu 30.0l.2008r. w Banku (...) S.A. Oddział w B. we wpłacie
od J. W. (1) na jego szkodę;

21.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 roku prawdopodobnie w M. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 08.02.2008 r. w Banku (...)w M. od K. D. we wpłacie utargu z firmy J. D. na jego szkodę;

22.  w bliżej nieustalonym dniu w styczniu 2008 roku w nieustalonej dotychczas miejscowości i punkcie handlowym wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 6.02.2008 r. w (...) S.A. w B. we wpłacie z (...) znajdującej się w sklepie (...) w W. na szkodę (...)Oddział B. i W. W. (1);

23.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 roku w nieustalonej dotychczas miejscowości i punkcie handlowym wprowadził do obiegu taki banknot numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero dniu 22.02.2008 r. w (...) S.A. Oddział w Ł. we wpłacie od A. G. (2) na jego szkodę;

24.  w dniu 15 lutego 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do M. E. trzech róż na szkodę wymienionej;

25.  w dniu 15 lutego 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do W. B. trzech róż od sprzedawczyni A. F. (1) na szkodę wymienionego;

26.  w dniu 15 lutego 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie mięsnym (...) przy ul. (...) należącym do (...) sp. z o.o. w O. metkę tatarską na szkodę wymienionej spółki;

27.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie cukierniczo- monopolowym (...) przy ul. (...) należącym do J. Z. dwóch paczek papierosów na szkodę wymienionej;

28.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. prawdopodobnie w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w bliżej nieustalonym punkcie handlowym należącym do (...) sp. z o.o. w P., który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 22.02.2008 r. w (...) S.A. Oddział w G. we wpłacie utargu z tej spółki na jej szkodę;

29.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. prawdopodobnie w - P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w bliżej nieustalonym sklepie mięsnym należącym do (...) sp. z o.o. w P., który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 19.02.2008 r. w (...) (...) sp. z o.o. w G. we wpłacie utargu z tej spółki, na jej szkodę;

30.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. prawdopodobnie w P. woj. (...) wprowadził w nieustalonym dotychczas miejscu do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 21.02.2008 r. w Banku(...) w P. we wpłacie utargu z (...) M. S. (3) w P. na jego szkodę;

31.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie owocowym przy ul. (...) należącym do P. D. owoców na szkodę wymienionego;

32.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. w G. w (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalony1 dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie mięsnym przy ul. (...) należącym do D. i H. N. na szkodę wymienionych;

33.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. prawdopodobnie w G. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu l5.02.2008 r. w (...) S.A. Oddział w G. we wpłacie pochodzącej z utargu w sklepie (...) w G. należącym do K. I. na jej szkodę;

34.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. prawdopodobnie w G. woj. (...) wprowadził w nieustalonym dotychczas miejscu do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 25.02.2008 r. w (...) sp. z o.o. w S. we wpłacie utargu z (...) sp. z o.o. w W. na szkodę tej spółki i J. R.;

35.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 roku w nieustalonym dotychczas miejscu woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 15.02.2008 r. w Banku (...) Oddział w Z. we wpłacie utargu z (...) E. H. w Z. na jego szkodę;

36.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 roku w nieustalonym dotychczas miejscu woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 16.02.2008 r. w (...) S.A. Oddział w G. we wpłacie utargu z (...) S.A. w G. na szkodę tej spółki;

37.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. w E. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do K. K. (2) trzech róż na szkodę wymienionej;

38.  w bliżej nieustalonym dniu około 15 lutego 2008 r. prawdopodobnie w E. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu ł4.02.2008 r. w (...) S.A. Oddział w E. we wpłacie od nieustalonego mężczyzny, na szkodę tego banku;

39.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 roku w nieustalonym dotychczas miejscu woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 21.03.2008 r. w (...) Bank S.A. Oddział w G. we wpłacie od W. Z. (1) z K. na szkodę (...) spółka jawna w K. i jej wspólników W. Z. (1), W. Z. (2) i B. B. (3);

40.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 roku prawdopodobnie w I. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w KPP w łlawie w dniu 18.02.2008 r. od E. B. we wpłacie utargu ze sklepu (...) w I. należącego do I. J. (1) na jej szkodę;

41.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 roku prawdopodobnie w O. woj. (...) wprowadził w nieustalonym dotychczas miejscu do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 08.04.2008 r. w (...) Bank S.A. Oddział w S. we wpłacie utargu z (...) s. c. w O. na szkodę A. J. (2) i I. J. (2);

42.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 roku w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu żelu do włosów w sklepie kosmetycznym (...) przy ul. (...) należącym do G. i J. S. (2) na szkodę wymienionych;

43.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 roku w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie (...) przy ul. (...) należącym do E. J. lakieru do włosów od sprzedawczyni A. B. (2) na szkodę E. J.;

44.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 roku w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kiosku owocowo-warzywnym przy ul. (...) należącym do J. B. owoców na szkodę wymienionej;

45.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 roku w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do M. i M. B. (2) trzech róż na szkodę wymienionych;

46.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 roku w P. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie spożywczo-przemysłowym . (...) przy ul.(...)należącym do E. K. (2) towaru na szkodę wymienionej;

47.  w bliżej nieustalonym dniu w 2008 roku w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie ogólno – przemysłowym (...) przy ul. (...) należącym do A. J. (3) mydła w płynie na szkodę wymienionego;

48.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 roku w S. lub okolicach woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 18.03.2008 r. w (...) S.A. w B. we wpłacie utargu z (...) S.A. Oddział w S. na szkodę tego banku i K. M.;

49.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 roku w nieustalonym dotychczas miejscu wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 22.02.2008 r. w (...) w S. we wpłacie utargu z (...) spółka jawna w S., na szkodę tej spółki oraz jej wspólników W. L. i K. G.;

50.  w bliżej nieustalonym dniu w lutym 2008 roku w nieustalonym dotychczas miejscu wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...), który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 28.03.2008 r. w (...) Bank S.A. Oddział w S. we wpłacie utargu z Komisu Samochodowego E. K. (3) w N. na jej szkodę;

51.  w dniu 1 marca 2008 r. w Z. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie spożywczo-przemysłowym przy ulicy (...) należącym do firmy (...) w Z. od sprzedawczyni E. K. (4) dwóch paczek papierosów na szkodę J. K.;

52.  w dniu 1 marca 2008 r. w Z. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonych dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie spożywczo - przemysłowym przy ulicy (...) należącym do J. W. (2) dwóch paczek papierosów od sprzedawczyni A. P. na szkodę wymienionego;

53.  w dniu 1 marca 2008 r. w Z. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) w bliżej nieustalonym dotychczas punkcie handlowym, który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 3.03.2008 r. w Urzędzie Pocztowym nr 1 w Z. we wpłacie utargu z (...) spółka jawna Oddziału w Z. przy ul. (...) na szkodę tej spółki i wspólników L. S., M. P., P. L. i G. L.;

54.  w dniu 1 marca 2008 r. w Z. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) w bliżej dotychczas nieustalonym punkcie handlowym, który wskutek wtórnego obiegu zatrzymano dopiero w dniu 9.03.2008 r. w (...) S.A. II Oddział w Z. we wpłacie dokonywanej przez J. W. (3) na jego i E. W. (2) szkodę;

55.  w dniu 1 marca 2008 r. w Z. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie z odzieżą dziecięcą PW (...) przy ulicy (...) należącego do A. S. dwóch skarpet dziecięcych za kwotę 12 zł na jej szkodę;

56.  w dniu 1 marca 2008 r. w Z. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie z odzieżą z importu (szmatek) przy ulicy (...) należącego do G. N. bluzki i koszulki za kwotę 10 zł od M. N. na szkodę wymienionych;

57.  w dniu 1 marca 2008 r. w T. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ulicy (...) należącej do B. R. trzech sztuk róż na szkodę wymienionej;

58.  w dniu 1 marca 2008 r. w T. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie z biżuterią (...) przy ulicy (...) należącym do A. K. zakupu pierścionka z pudełkiem za kwotę 50 zł od sprzedawczyni B. K. (1) na szkodę A. K. i B. K. (1);

59.  w dniu 2 marca 2008 r. w K. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie (...) przy ul. (...) należącym do W. M. dwóch paczek papierosów (...) za kwotę 11.50 zł od sprzedawczyni M. K. na szkodę wymienionego;

60.  w dniu 2 marca 2008 r. w K. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do M. B. (3) trzech róż od sprzedawczyni R. C. na szkodę M. B. (3);

61.  w dniu 2 marca 2008 r. w L. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w sklepie spożywczym przy ul. (...) należącym do T. R. dwóch paczek papierosów m-ki (...) na szkodę wymienionej;

62.  w dniu 2 marca 2008 r. w Ś. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do S. i B. Ł. trzech róż od sprzedawczyni B. K. (2) na szkodę S. i B. Ł.;

63.  w dniu 2 marca 2008 r. w Ś. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ul. (...) należącej do S. O. trzech róż na szkodę wymienionej;

64.  w bliżej nieustalonym dniu początkiem marca 2008 roku, ale do dnia 3 marca 2008 r. we F. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ulicy (...) należącej do J. i M. S. (4) trzech róż na szkodę wymienionych;

65.  w bliżej nieustalonym dniu początkiem marca 2008 roku, ale do 3 marca 2008 r. w J. L. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w sklepie spożywczym przy ulicy (...) należący do J. T. (1) i K. P. paczki papierosów na szkodę wymienionych;

66.  w dniu 3 marca 2008 r. w N. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w Sklepie (...) przy ulicy (...) należącym do (...) sp. z o.o. w L. wędlin za kwotę około 15 zł od sprzedawczyni M. M. na szkodę tej spółki;

67.  w dniu 3 marca 2008 r. w N. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w Sklepie (...) przy ulicy (...) należącym do C. B. bluzy dresowej za kwotę 20zł na szkodę wymienionej;

68.  w dniu 3 marca 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ulicy (...) należącej do D. B. kwiatu doniczkowego od sprzedawczyni I. L. na szkodę wymienionego;

69.  w dniu 3 marca 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ulicy (...) należącej do S. i J. T. (2) sztuk róż na szkodę wymienionych;

70.  w dniu 3 marca 2008 r. w S. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy ulicy (...) należącej do A. F. (2) 3 sztuk róż od sprzedawczyni H. J. na szkodę A. F. (2);

71.  w dniu 3 marca 2008 r. w T. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o bliżej nieustalonym dotychczas numerze i serii dokonując zakupu w kwiaciarni-hurtowni ogrodniczej(...) przy ulicy (...) należącej do M. S. (5) trzech sztuk róż na szkodę wymienionej;

72.  w dniu 3 marca 2008 r. w T. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot (...) dokonując zakupu w Sklepie (...) przy ulicy (...) należącym do T. P. koszuli nocnej damskiej różowego z różyczką za kwotę 28 zł. na szkodę wymienionej i J. P. (3);

73.  w dniu 3 marca 2008 r. w T. woj. (...) wprowadził
w nieustalonym dotychczas punkcie handlowym do obiegu taki banknot o
numerze (...), który następnie zatrzymano wskutek wtórnego obiegu w dniu 30.04.2008 r. w (...) Oddział w T. we wpłacie od M. Z. na szkodę wymienionego;

74.  w dniu 3 marca 2008 r. w K. woj. (...) wprowadził do obiegu taki banknot o numerze (...) dokonując zakupu w kwiaciarni (...) przy Placu (...) należącej do M. J. trzech róż za kwotę 18 zł na szkodę wymienionej;

oraz wprowadził do obrotu falsyfikaty takich banknotów w trzydziestu dwóch innych dotychczas nieustalonych punktach handlowych na szkodę dotychczas nieustalonych osób, tj. czynu z art. 310 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 310 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazał go, a na mocy art. 310 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 33 § 1 , 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę 2 lata pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość 1 stawki dziennej na kwotę 50 zł złotych.

II.  Na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu P. T. na okres próby wynoszący 5 lat.

III.  Na mocy art. 45 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego R. W. (1) przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionego przestępstwa w kwocie 7.000,00 złotych.

IV.  Na mocy art. 45 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego P. T. przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionego przestępstwa w kwocie 19.500 złotych.

V.  Na mocy art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego P. T. obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonych :

1.  M. J. kwoty 200 zł (dwieście złotych),

2.  J. T. (1) kwoty 200 zł (dwieście złotych),

3.  A. S. kwoty 188 zł (sto osiemdziesiąt osiem złotych),

4.  M. S. (1) kwoty 200 zł (dwieście złotych),

5.  H. G. (2) kwoty 200 zł (dwieście złotych),

6.  I. R. (2) kwoty 200 zł (dwieście złotych),

7.  A. J. (2) kwoty 200 zł (dwieście złotych),

8.  T. P. kwoty 172 zł (sto siedemdziesiąt dwa złote),

9.  J. D. kwoty 200 zł (dwieście złotych),

10.  I. R. (1) kwoty 200 zł (dwieście złotych).

VI.  Na mocy art. 65 § 3 k.p.k. w zw. z art. 65 § 1 pkt 4 k.p.k. pozostawił bez rozpoznania powództwo cywilne wniesione przez Gminną Spółdzielnię (...) w B. przeciwko oskarżonym R. W. (1) i P. T. .

VII.  Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu R. W. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 19 marca 2008 roku do dnia 21 listopada 2008 roku przyjmując , iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

VIII.  Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonemu P. T. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 3 maja 2008 roku do dnia 16 lipca 2008 roku przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie równa się dwóm dziennym stawkom grzywny.

IX.  Zasądził na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty: od oskarżonego R. W. (1) kwotę 1.400 zł, a od oskarżonego P. T. kwotę 1.300 zł oraz zwolnił ich od zapłaty pozostałych wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w częściach ich dotyczących.

Powyższy wyrok w całości na korzyść oskarżonego R. W. (1) zaskarżył jego obrońca, zarzucając :

I.  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, iż oskarżony R. W. (1) od drugiej połowy stycznia 2008 r. do końca lutego 2008 r. wyprodukował 200 sztuk banknotów o nominale 200 zł, w celu wprowadzenia ich do obiegu, w sytuacji gdy brak jest dowodów potwierdzających fakt produkcji przez niego tych banknotów;

II.  naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 4, 5 §2, 7, 410 i 424 k.p.k., polegające na dowolnej i jednostronnej ocenie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy poprzez:

a)  bezpodstawne danie wiary zeznaniom świadka A. G. (1), co do faktu produkowania przez R. W. (1) banknotów 200 złotowych w mieszkaniu na ul. (...), w sytuacji gdy informacje przez niego podawane są jednoźródłowe, nie potwierdzone żadnymi innymi obiektywnymi dowodami w sprawie, zaś rola A. G. (1) w przestępczym procederze była niejasna, albowiem miał on bezpośredni kontakt z osobami zajmującymi się fałszowaniem różnych banknotów i dokumentów, o czym wskazał policjantowi J. K., to on organizował osoby zajmujące się wprowadzaniem do obrotu fałszywych banknotów, ustalał zasady rozliczania się i każdorazowo uczestniczył w odbiorze gotówki za wprowadzone banknoty, z czego uzyskał korzyści majątkowe;

b)  nie uwzględnienie faktu, iż w mieszkaniu na ul. (...) nie ujawniono sprzętu służącego do produkcji fałszywych banknotów, ani śladów substancji chemicznych używanych do produkcji, a nadto nie potwierdzono pochodzenia zagranicznego materiałów służących do produkcji banknotów - o czym wskazywał świadek A. G. (1), zaś według jego pierwotnej relacji miejsce produkcji miało znajdować się w takim miejscu, że nikt by się tego nie domyślił, a ponadto, iż żaden pracownik hurtowni, w których R. W. (1) wspólnie z A. G. (1) miał nabywać materiały, nie rozpoznał oskarżonego R. W. (1), jako klienta hurtowni;

c)  uznanie, iż banknoty zabezpieczone w niniejszej sprawie wykazują podobieństwo w technice produkcji do banknotów zabezpieczonych do sprawy V Ds 72 / 09, na tyle istotne, iż pozwalają na przyjęcie, iż zostały wyprodukowane w jednym ośrodku fałszerskim, bądź w ośrodkach powiązanych ze sobą, co miałoby potwierdzać produkowanie banknotów przez R. W. (1) w niniejszej sprawie, podczas gdy w świetle opinii pisemnej i ustnej mgr inż. H. D. z (...) w W. obydwie grupy banknotów nie mają jakiejkolwiek cechy indywidualnej, cechy wspólne stwierdzone są cechami grupowymi i powszechnymi, ujawniono szereg istotnych różnic w materiałach użytych do ich produkcji, zaś części cech banknotów nie zdołano w ogóle zbadać, z uwagi na zniszczenie banknotów nihydryną;

d)  umniejszenie roli dowodu w postaci kserokopii karty informacyjnej leczenia R. W. z dnia 19.01.2008 r. oraz zlecenia na zaopatrzenie w stabilizator barku prawego z tego dnia, wskazujących, iż od 19.01.08 r. przez okres trzech tygodni oskarżony miał unieruchomiony prawy bark na stałe, przez co miał ograniczone możliwości ruchowe i nie mógł wykonywać czynności wymagających precyzji przy fałszowaniu banknotów, o których wskazywał świadek A. G. (1) oraz dowolne przyjęcie, iż banknoty te zostały przez oskarżonego R. W. (1) wyprodukowane wcześniej - przed 19.01.2008 r. - a następnie partiami przekazane P. T. do wprowadzenia, podczas gdy jest to rozumowanie nielogiczne i niezgodne z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie;

e)  bezzasadne przyjęcie, iż skoro ujawniono na banknotach zabezpieczonych do drugiej sprawy ( V Ds 72 / 09 ) materiał DNA pochodzący od oskarżonego R. W. (1), to świadczy to pośrednio o wyprodukowaniu banknotów w niniejszej sprawie, w sytuacji, gdy jest to rozumowanie nieuprawnione i zbyt daleko idące;

f)  nie uwzględnienie wniosków płynących z ekspertyzy uzupełniającej NBP, z której wynika, iż eksperci z tego ośrodka nie są w stanie zbadać, czy banknoty zabezpieczone w niniejszej sprawie zostały wyprodukowane przy pomocy tego samego urządzenia, co nie pozwala na przyjęcie tezy, iż pochodzą one z jednego ośrodka fałszerskiego;

g)  oddalenie wniosku dowodowego o dopuszczenie dowodu z opinii (...) wykonanej przez inny zespół biegłych (osoby badające banknoty ze sprawy V Ds 72 / 09) i naruszenie tym samym przepisu art. 201 k.p.k., w sytuacji, gdy opinia H. D. jest sprzeczna wewnętrznie, niepełna i niejasna;

h)  oddalenie wniosku dowodowego o uzyskanie opinii ekspertów z firm produkujących drukarki na okoliczność ustalenia, czy falsyfikaty z niniejszej sprawy zostały wyprodukowane na tego typu drukarkach oraz czy wykazują zgodność w tym zakresie z banknotami zabezpieczonymi w sprawie V Ds 72 / 09, jako nieprzydatnego, w sytuacji, gdy nie ustalono ani rodzaju sprzętu, na którym wydrukowano banknoty, ani nawet, czy banknoty z niniejszej sprawy zostały wydrukowane na jednym sprzęcie;

i)  oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie w charakterze świadka policjanta J. K. wykonującego czynności z A. G. (1), na okoliczność informacji podawanych świadkowi tuż po zatrzymaniu A. G. (1), jako zbędnego, w sytuacji gdy z notatki urzędowej wykonanej przez tego policjanta oraz z protokołu jego przesłuchania na etapie postępowania przygotowawczego wynika, iż A. G. (1) wskazywał mu w nieoficjalnej rozmowie, iż zna osoby produkujące fałszywe banknoty polskie, euro i zajmujące się fałszowaniem dokumentów, zna miejsce produkcji oraz iż obawia się tych osób, co wskazuje, iż nie chodziło mu wówczas o osobę R. W. (1), którego dobrze znał z lat szkolnych";

z ostrożności procesowej zarzuciła:

III. rażącą surowość ( wysokość) orzeczonych wobec oskarżonego R. W. (1) kar jednostkowych za czyn I-szy oraz II-gi wyroku bez należytego uwzględnienia dyrektyw płynących z art. 53 k.k., w tym w szczególności warunków osobistych oskarżonego, jego dotychczasowej niekaralności, ustabilizowanego trybu życia oraz okoliczności popełnienia czynów - krótkotrwałości procederu oraz nie osiągnięcia z niego znacznych korzyści majątkowych, a także faktu, iż szkoda dla M. R. została mu naprawiona z nawiązką, co powinno znaleźć przełożenie na wymiar kar jednostkowych - w dolnym ustawowym progu zagrożenia oraz zastosowanie przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji;

Wskazując na powyższe zarzuty, obrońca wniosła o:

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez rozwiązanie orzeczenia o karze łącznej i uniewinnienie oskarżonego R. W. (1) od zarzutów opisanych w punktach: II, IV, VI aktu oskarżenia, zakwalifikowanych, jako czyny z art. 310 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz wymierzenie mu za czyn z punktu I-szego kary w dolnym ustawowym progu zagrożenia, a także przyjęcie, iż czyny opisane w punktach: III, V i VII - stanowią czyn ciągły zakwalifikowany z art. 310 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i wymierzenie mu za ten czyn kary pozbawienia wolności w wymiarze dwóch lat pozbawienia wolności oraz wymierzenie kary łącznej na zasadzie pełnej absorpcji w wymiarze dwóch lat pozbawienia wolności;

lub (z ostrożności procesowej)

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu R. W. (1) kary jednostkowej za czyn I-szy i II-gi wyroku w dolnym ustawowym progu zagrożenia oraz kary łącznej w niższym wymiarze na zasadzie pełnej absorpcji;

ewentualnie

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Powyższy wyrok w części orzeczenia o środkach karnych na niekorzyść oskarżonych R. W. (1) i P. T., jak również na niekorzyść P. T. w części orzeczenia o karze pozbawienia wolności i zaliczeniu jej okresu na poczet orzeczonej kary grzywny- zaskarżył także prokurator, zarzucając:

I. obrazę przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 45 par, 1 kk poprzez :

1/. orzeczenie w pkt. VI wyroku wobec R. W. (1) środka karnego przepadku korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionego przestępstwa w całości w kwocie 7000 zł w sytuacji, gdy :

-niemożliwe było jego orzeczenie w tej wysokości, gdyż R. W. (1) uzyskał z przestępstwa korzyść jedynie w wysokości 5800 zł,

-niemożliwe było jego orzeczenie , gdyż faktycznie możliwa do orzeczenia kwota korzyści tj. 5800 zł podlegała zwrotowi pokrzywdzonym,

-niemożliwe było orzeczenie przepadku osiągniętej korzyści, tylko jej równowartości,

-nie przypisano tego środka do konkretnego czynu oskarżonego,

-część kwoty korzyści, której przepadek orzeczono tj. kwota 1200 zł była już przedmiotem prawomocnego orzeczenia o jej przepadku,

2/. orzeczenie w pkt. VII wyroku wobec P. T. przepadku korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionego przestępstwa w całości w kwocie 19500 zł w sytuacji, gdy :

- niemożliwe było jego orzeczenie w całości uzyskanej korzyści, gdyż znaczna kwota tj. 14800 zł uzyskanej korzyści podlegała zwrotowi pokrzywdzonym,

- niemożliwe było orzeczenie przepadku w całości osiągniętej korzyści, a jedynie w części tj. 5734 zł , gdyż od oskarżonego nie zabezpieczono całości uzyskanej korzyści, a więc w pozostałym zakresie należało orzec o przepadku jej równowartości,

- odnośnie część kwoty uzyskanej korzyści, której przepadek orzeczono wobec P. T. tj. kwoty 1960, w pkt. VIII wyroku wobec niego orzeczono obowiązek naprawienia szkody,

II. obrazę przepisu prawa materialnego, a mianowicie art 63 par. 1 kk poprzez:

zaliczenie w pkt. XI wyroku P. T. na poczet orzeczonej kary grzywny, okresu rzeczywistego pozbawienia go wolności w tej sprawie przyjmując, że okres ten trwał od 3 maja 2008r. do 16 lipca 2008r tj. 74 dni w sytuacji, gdy okres rzeczywistego pozbawienia wolności wymienionego trwał od 3 marca 2008r. do 3 maja 2008r. tj. 61 dni,

III. rażącą niewspółmierność kary orzeczonej w pkt. IV i V wyroku wobec P. T. w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 5, w następstwie niewłaściwego uwzględnienia rodzaju dóbr w które godziło przestępstwo, wielości jednostkowych działań podjętych w krótkich odstępach czasu, rodzaju i rozmiaru jego ujemnych następstw, wielości pokrzywdzonych, sposobu i okoliczności popełnienia czynu, motywacji, rodzaju zamiaru, a w szczególności wysokiego stopnia społecznej szkodliwości czynu, braku naprawienia szkody i braku podjęcia działań zmierzających do jej naprawienia oraz w następstwie niedostatecznego uwzględnienia celu prewencyjnego i wychowawczego kary oraz potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a przez uwzględnienie w sposób nadmierny faktu niekaralności oskarżonego, prowadzenia ustabilizowanego trybu życia i jego postawy po popełnieniu czynu wyrażającej się w przyznaniu do winy i złożeniu wyjaśnień zgodnych z ustalonym stanem faktycznym oraz braku demoralizacji.

W konkluzji prokurator wniósł o :

zmianę zaskarżonego wyroku Sądu I Instancji przez :

I/. wymierzenie oskarżonemu P. T. kary pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat, zamiast dotychczas orzeczonej w pkt. IV wyroku kary pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat,

II/. uchylenie pkt. V zaskarżonego wyroku dotyczącego warunkowego zawieszenia oskarżonemu P. T. na okres próby 5 lat wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności,

III/. uchylenie pkt. VI wyroku i w to miejsce orzeczenie wobec R. W. (1) w związku z przypisaniem mu popełnienia czynu opisanego w pkt. I wyroku, na podstawie art. 46 par. 1 kk obowiązku naprawienia szkody poprzez wpłacenie na rzecz M. R. (1) kwoty 500 zł,

IV/. uchylenie pkt. VII i VIII wyroku i orzeczenie w to miejsce :

1.  Na mocy art. 46 par. 1 kk wobec oskarżonych R. W. (1) i P. T. obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej 74 pokrzywdzonym, a opisanym w pkt. IV wyroku, w kwocie łącznie 14800 zł tj. 5300 zł odnośnie R. W. (1) w związku z przypisaniem mu czynu w pkt. II wyroku i 9500 zł odnośnie P. T. w związku z przypisaniem mu czynu w pkt. IV wyroku,

2.  Na mocy art. 45 par. 1 kk wobec oskarżonego P. T. przepadku uzyskanej z czynu przypisanego mu w pkt. IV wyroku korzyści majątkowej w kwocie 5734 zł i równowartości takiej korzyści w kwocie 6066 zł (wynikłych z nieustalenia 59 osób pokrzywdzonych),

V/. uchylenie pkt. XI wyroku i orzeczenie w to miejsce zaliczenia na poczet orzeczonej kary grzywny oskarżonemu P. T. okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w tej sprawie od 3 marca 2008 r. do 3 maja 2008 r. lub pozostawienie rozstrzygnięcia tej kwestii w trybie art. 420 par. 1 kpk

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Wniesione apelacje skutkują częściową zmianą zaskarżonego wyroku w stosunku do obu oskarżonych, jakkolwiek argumentacja podniesiona przez ich autorów w niewielkim tylko zakresie zasługiwała na podzielenie. W przypadku natomiast apelacji prokuratorskiej wniesionej na niekorzyść oskarżonego P. T., jej rozpoznanie musiało powodować wydanie rozstrzygnięcia również poza jej granicami -w sposób dla tego oskarżonego korzystny (art.434 § 2 k.p.k. w zw. z art. 440 k.p.k.)

Odnośnie apelacji obrońcy oskarżonego R. W. (1)

Zachowując chronologię omówienia zarzutów zgodną z tą, którą przyjął w skardze apelacyjnej jej autor, stwierdzić należy, co następuje:

Nie odpowiada rzeczywistości teza obrońcy postawiona w zarzucie I apelacji, jakoby brak było dowodów potwierdzających fakt produkcji przez R. W. (1) 200 sztuk fałszywych banknotów o nominale 200 złotych. Teza ta, ujęta przez autora środka odwoławczego w zarzut należący do kategorii błędu w ustaleniach faktycznych, nie przystaje do wniosków płynących z rzetelnej analizy materiału dowodowego, której dokonał Sąd I instancji, a której wyrazem jest motywacyjna część zaskarżonego orzeczenia. Twierdzenie obrońcy zawarte w tym zarzucie o braku dowodów sprawstwa może dziwić, skoro obrońca już na wstępie uzasadnienia swojej apelacji sam podaje te dowody pisząc, że Sąd Okręgowy stan faktyczny sprawy oparł w głównej mierze na zeznaniach świadka A. G. (1), wyjaśnieniach współoskarżonego P. T., analizie połączeń telefonicznych i opiniach daktyloskopijnych, stwierdzających istnienie odcisków palców na banknotach i na kopercie, pochodzących m. in. od R. W. (1) (str.4 apelacji). Wprawdzie nie wszystkie te dowody świadczą wprost o fakcie, iż to R. W. (1) był bezpośrednim wytwórcą fałszywych banknotów, ale zeznania w tej kwestii A. G. (1), któremu ten pierwszy pokazał ,,linię produkcyjną” 200-złotówek w mieszkaniu na ul. (...) w B., a nawet demonstrował technikę tworzenia wypukłości na banknotach i mechanizm ich fluorescencji – nie pozostawia najmniejszych wątpliwości co do autorstwa fałszywych pieniędzy, przekazywanych następnie P. T.. Nie ma konieczności w tym miejscu powtarzania tych wszystkich dowodów, które szczegółowo omówił Sąd I instancji, zatem Sądowi Apelacyjnemu pozostaje odesłanie do ponownej lektury uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego.

Kolejny zarzut apelacji obrońcy dotyczy rzekomego naruszenia przez Sąd I instancji przepisów postępowania, a mianowicie art. 4, 5, 7, 410 i 424 k.p.k. i omówiony został w dziewięciu kolejnych punktach skargi (lit. od a do i ).

Autor środka odwoławczego obrazy wskazanych przepisów dopatruje się ma wstępie w fakcie, że Sąd I instancji dał wiarę zeznaniom świadka A. G. (1), określanych przez apelującego jako ,,jednoźródłowe”. W ocenie Sądu Apelacyjnego zeznania tego świadka (a wcześniej współoskarżonego) są jednak całkowicie wiarygodne, a powody, dla których poszedł on na współpracę z organami ścigania, nie mogą jego relacji dyskwalifikować. Przypomnieć przede wszystkim należy, że z konsekwentnych wyjaśnień P. T. wynika niezbicie, jaka była rola obu mężczyzn przy przekazywaniu mu fałszywych pieniędzy. Ponad wszelką wątpliwość, osobą ,,ważniejszą” w tym procederze był R. W. (1), któremu A. G. (1) wyświadczał przysługę jedynie pomocniczą, za którą otrzymywał od niego niewielkie – w stosunku do globalnej korzyści uzyskanej z przestępstwa- wynagrodzenie. Odrzucić należy zatem tezę, stanowiącą przyjętą przez R. W. (1) linię obrony, w której stara się on przedstawić A. G. (1) jako organizacyjny ,,mózg” przedsięwzięcia, w które zamieszanych miało być wiele osób. Nie da się wprawdzie wykluczyć, że z fałszerskim procederem mogły być związane również i inne osoby, ale organom ścigania nie udało się przecież tego ustalić. Przedmiotem niniejszego postępowania i końcowego osądu były zatem tylko i wyłącznie czyny oskarżonych i doszukiwanie się w ich działalności ,,drugiego dna” byłoby tylko snuciem wizji, wykraczającym poza zakres prokuratorskiej skargi.

Nie odpowiada rzeczywistości kolejny zarzut apelacji (pkt. II lit. b), jakoby Sąd Okręgowy nie uwzględnił faktu, iż w mieszkaniu na ul. (...) w B. w czasie przeszukania nie znaleziono sprzętu służącego do produkcji fałszywych banknotów. Wbrew temu twierdzeniu, Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego uwzględnił powyższy fakt, a oceniając całokształt dowodów, wyczerpująco go omówił ( vide str. 22 uzasadnienia wyroku). Wszak przeszukanie miało miejsce 19 marca 2008r., zaś P. T. zatrzymany został z fałszywymi banknotami przeszło 2 tygodnie wcześniej (3 marca 2008r.), o czym ten pierwszy doskonale wiedział. Wszak sam podał (K.442), iż rozmawiał on z ojcem A. G. (1) na temat zatrzymania jego syna i wówczas P. G. oczekiwał udzielenia mu przez R. W. (1) pomocy finansowej na wynajęcie adwokata. Z powyższego wynika, że oskarżony miał aż nadto czasu, by dokładnie uprzątnąć pokój ze wszystkich sprzętów służących do produkcji fałszywych banknotów i nielogiczne z jego punktu widzenia byłoby, gdyby tego nie zrobił. Tym samym ten i pozostałe zarzuty z powyższego punktu apelacji (odnośnie np. rodzaju materiałów użytych do produkcji, czy nierozpoznania R. W. (1) przez pracowników hurtowni), nie są w stanie podważyć prawidłowych ustaleń stanu faktycznego dokonanych przez Sąd Okręgowy.

Kolejne zarzuty apelacji (pkt. I lit. c, e, f, h) sprowadzają się do kwestionowania ustaleń i prawidłowości opinii biegłego co do podobieństwa fałszywych banknotów zabezpieczonych w niniejszej sprawie oraz w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Apelacyjną w Białymstoku o sygn. V Ds. 72/09 i zarzucają Sądowi I instancji popełnienie szeregu uchybień związanych z nienależytym wyjaśnieniem powyższych kwestii.

Zatrzymując się dłużej nad omówieniem tychże zarzutów, niejako dla ,,oczyszczenia przedpola” rozpocząć należy od udzielenia odpowiedzi na pytanie o charakterze zasadniczym: czy rzeczywiście, kwestie związane z przeszukaniem w dniu 19 listopada 2009r. w B. , ujawnieniem linii produkcyjnej zajmującej się wytwarzaniem fałszywych banknotów oraz zatrzymaniem w miejscu przeszukania R. W. (1), który niedawno opuścił areszt, a którego DNA ujawniono na znalezionych falsyfikatach- mają znaczenie dla osądu w sprawie niniejszej, dotyczącej odrębnego czynu, objętego odrębnym aktem oskarżenia, popełnionego w innym czasie i miejscu? W ocenie Sądu Apelacyjnego, Sąd I instancji zupełnie niepotrzebnie ,,wdał się” w wyjaśnianie okoliczności potrzebnych prokuraturze dla celów jej śledztwa, uwzględniając na rozprawie w dniu 13 października 2010r. (K.4093) jej wcześniejszy wniosek o przeprowadzenie opinii specjalistycznej (K.3891). Teza, która miała być udowodniona, a mająca świadczyć o identyczności czy podobieństwie technik fałszerskich w obu sprawach, nie była konieczna do potwierdzenia zarzutów stawianych R. W. (1) w sprawie niniejszej, ograniczonej przecież przedmiotowo i podmiotowo zarzutami aktu oskarżenia. Z tego tez względu dywagacje Sądu Okręgowego na temat zaangażowania R. W. (1) w fałszerską działalność przestępczą po opuszczeniu przez niego aresztu stosowanego w sprawie niniejszej (str.20 i nast. uzasadnienia wyroku) są zupełnie zbędne, jeśli pod uwagę weźmie się fakt, iż działalność ta miała mieć miejsce w zupełnie innym, znacznie późniejszym okresie czasowym. Te dowody, którymi Sąd do tej pory dysponował i które szczegółowo omówił, były bowiem w zupełności wystarczające do oceny zasadności zarzutów aktu oskarżenia, bez potrzeby odwoływania się do okoliczności, które stały się dopiero co przedmiotem wyjaśniania w odrębnym, toczącym się śledztwie. Z tego też względu a limine należy odrzucić argumenty zawarte w pkt. I lit. c, e, f, h apelacji obrońcy, zarzucające niedostateczne wyjaśnienie powyższego wątku, który przecież w sprawie niniejszej niczego nie przesądzał.

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut z punktu II lit. d apelacji. Obrońca podnosi w nim, iż Sąd I instancji umniejszył znaczenie dowodu z karty informacyjnej leczenia R. W. (1), z której wynika , iż wyżej wymieniony miał unieruchomiony staw barkowy, przez co nie mógł wykonywać wymagających precyzji czynności związanych z fałszowaniem banknotów.

Ustosunkowując się do powyższej argumentacji stwierdzić należy, że ma ona charakter jedynie polemiczny, gdyż Sąd Okręgowy dokładnie i wnikliwie powyższe kwestie omówił (str.17 uzasadnienia wyroku). Samo wystawienie zlecenia lekarskiego na stabilizator barku nie jest przecież równoznaczne z całkowitym unieruchomieniem kończyny, pomijając w tym miejscu podnoszony przez Sąd meriti fakt, że nie wyklucza on fałszerstwa banknotów w okresie poprzedzającym kontuzję.

Ostatnie z zarzutów z kategorii obrazy przepisów prawa procesowego dotyczą oddalenia złożonych przez obrońcę wniosków dowodowych (pkt. II lit. g, h, i apelacji). Odnosząc się do tych zarzutów stwierdzić należy, że są one bezzasadne w stopniu oczywistym tak w warstwie w formalnej, jak i merytorycznej. Po pierwsze, podejmując w dniu 30 maja 2012r. decyzję o oddaleniu tych wniosków, swoje stanowisko Sąd Okręgowy uzasadnił w sposób wyczerpujący i wnikliwy (K.4427v-4428), wykazując przy tym nieprzydatność i niecelowość dokonywania dodatkowych ekspertyz. W uzupełnieniu tego stanowiska dodać można- co Sąd Apelacyjny poruszał już wcześniej- że ustalenia w odrębnej sprawie V Ds. 72/09 prowadzonej przez prokuraturę nie mają znaczenia przesądzającego dla niniejszego postępowania, dotyczącego popełnienia przecież odrębnych czasowo przestępstw. Jeśli chodzi natomiast o zarzut oddalenia wniosku dowodowego o przesłuchanie policjanta J. K. (4) na okoliczności informacji podawanych świadkowi przez A. G. (1) tuż po jego zatrzymaniu, to trafnie Sąd I instancji wskazuje na niedopuszczalność takiego dowodu w świetle art.170 § 1 pkt. 1 k.p.k. Argumentację tego Sądu można dodatkowo uzupełnić o stwierdzenie, że zezwolenie na przesłuchiwanie funkcjonariuszy Policji na okoliczności prowadzonych z podejrzanym nieformalnych, pozaprocesowych rozmów, stanowiłoby rażące naruszenie zasad i gwarancji procesowych, zezwalających na utrwalanie treści wypowiedzi osób przesłuchiwanych jedynie w formie protokolarnej.

Sąd uwzględnił zarzut zawarty w punkcie III apelacji obrońcy, uznając że wymierzona R. W. (1) kara sześciu lat pozbawienia wolności za czyn opisany w punkcie II wyroku oraz kara łączna orzeczona w takim samym wymiarze (pkt. III)- noszą jednak cechy rażącej surowości w rozumieniu art. 438 pkt. 4 kpk. Sąd Apelacyjny zdaje sobie w sprawę, iż pogląd, jakoby pomiędzy karą pięciu, a sześciu lat pozbawienia wolności zachodziła istotna różnica co do stopnia współmierności, może wydawać się na pierwszy rzut oka kontrowersyjny. Jednakże jeśli weźmie się pod uwagę perspektywę przebywania o rok dłużej w izolacji przez osobę do tej pory niekaraną i prowadzącą ustabilizowany tryb życia, to kontrowersje te zdają się ustępować innym względom. Kara musi być wprawdzie wymierzona w ramach ustawowych granic, ale jednocześnie musi być sprawiedliwa, zasłużona, i racjonalna. Temu celowi służą dyrektywy sądowego wymiaru kary i zasada niezawisłości sędziowskiej, dzięki którym trudno akceptowalne preferencje ustawodawcy co do potrzeby orzekania bardzo surowych kar za konkretne przestępstwa mogą być niwelowane na etapie orzekania, po uwzględnieniu pozostałych dyrektyw z art. 53 k.k. (na temat kryteriów sądowego wymiaru kary patrz szerzej: Włodzimierz Wróbel Komentarz do art. 53 Kodeksu karnego- Komentarz pod red. A. Zolla, Zakamycze 2004, w szczeg. teza 137).

Wprawdzie wymierzona R. W. (1) przez Sąd Okręgowy kara oscyluje w okolicach dolnego ustawowego zagrożenia za zbrodnię z art. 310 § 2 k.k., zagrożenie za którą wynosi od 5 do 25 lat, jednak kara sądowa nie może odnosić się tylko do ustalonych przez ustawodawcę proporcji zagrożenia, ale winna ona być orzeczona w takim wymiarze, by była sprawiedliwa wewnętrznie i zewnętrznie oraz uwzględniała wszystkie pozostałe dyrektywy sądowe, określone w art. 53 k.k. Wszak takiego postępowania wymaga zasada niezawisłości sędziowskiej, na której straży stoi art. 178 ust. 1 Konstytucji.

Nie jest rolą Sądu ocena rozwiązań penalnych wprowadzonych przez ustawodawcę i związanych z tym priorytetów tej władzy co do dóbr wymagających ponadprzeciętnej ochrony, ale racjonalne wykonywanie władzy sądowniczej nie oznacza, że poza związaniem ustawowymi granicami kary Sąd ma obowiązek wymierzać ją proporcjonalnie do mogących budzić aksjologiczne wątpliwości ram zagrożenia.

Takie wątpliwości można posiadać, mając na uwadze fakt, że niewątpliwie szkodliwe i godne napiętnowania zjawisko fałszowania pieniędzy jest wedle preferencji ustawodawcy warte znacznie większego potępienia sankcją karną od np. procederu handlu niewolnikami (art. 8 Przepisów wprowadzających Kodeks karny), handlu ludźmi (art. 189 a § 1 k.k.) czy zgwałcenia kwalifikowanego (art. 197 § 3 k.k. ), gdzie zagrożenie za wyżej wymienione przestępstwa wynosi tylko od lat 3 do 15. Z tego tez między innymi względu, nie odbierając zachowaniu R. W. (1) tych wszystkich negatywnych cech, które zauważa Sąd Apelacyjny, a które uwypuklił szczegółowo Sąd a quo, stwierdzić należy, że uwzględnienie ich nie pozwala na uznanie jego czynu za wypadek mniejszej wagi czy zastosowania – w oparciu o jakiekolwiek inne kryteria -nadzwyczajnego złagodzenia wykonania kary. Sąd jednak uznał, że kara w najniższym ustawowym wymiarze, którą 30- letni, nie karany do tej pory oskarżony będzie odbywał po raz pierwszy – jest w wystarczającym stopniu surowa, a jednocześnie zasłużona i adekwatna do wszystkich dyrektyw jej wymiaru. Karę łączną również Sąd Apelacyjny, tak jak i Sąd I instancji, orzekł na zasadzie całkowitej absorpcji, ze względu na zbieżność czasową, jak i motywacyjną popełnionych przestępstw.

Odnośnie apelacji prokuratora

W zasadzie jedynym zarzutem, który Sąd Apelacyjny podzielił w całości, był zarzut oczywiście błędnego zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet orzeczonej wobec P. T. kary grzywny. Ponad wszelką wątpliwość, oskarżony ten był tymczasowo aresztowany od 3 marca 2008r. do 3 maja 2008r., zaś okres, który przyjął Sąd I instancji był wynikiem ewidentnej pomyłki. Z tego tez względu należało dokonać korekty zaskarżonego wyroku- skoro poddany on został kontroli instancyjnej- bez potrzeby pozostawiania tej decyzji Sądowi I instancji w trybie art. 420 § 1 k.p.k., o co alternatywnie wnosił autor środka odwoławczego.

Bardziej złożony jest natomiast problem podniesiony w punkcie I apelacji, w którym prokurator, poprzez argument obrazy przepisu prawa materialnego- art. 45 § 1 k.k.- kwestionuje zarówno zasadę, jak i wysokość możliwego do orzeczenia wobec obu oskarżonych przepadku równowartości osiągniętej korzyści majątkowej.

Wydaje się, że w argumentację tej części apelacji wkradł się chaos, skoro np. w odniesieniu do oskarżonego R. W. (1) jej autor podnosi z jednej strony, że nie było możliwe orzeczenie przepadku korzyści majątkowej w określonej przez Sąd I instancji wysokości, by w następnym punkcie całkowicie negować możliwość orzeczenia tego środka karnego z uwagi na fakt, że odniesiona korzyść podlegała zwrotowi pokrzywdzonym ( vide pkt. I ppkt. 1 apelacji).

Rację należy przyznać skarżącemu- jakkolwiek w warstwie jedynie teoretycznej- bo dla ostatecznego kształtu zaskarżonego wyroku było to obojętne- iż błędem prawnym jest orzekanie środka karnego bez przypisania go do konkretnego czynu popełnionego przez oskarżonego, podobnie jak orzekanie o przepadku korzyści, a nie jej równowartości, w sytuacji gdy korzyść ta nie została zabezpieczona. Nie można zgodzić się natomiast z poglądem, że w przypadku nieustalenia osób pokrzywdzonych lub gdy pokrzywdzony o naprawienie szkody nie występuje, możliwe jest orzeczenie przepadku osiągniętej korzyści lub jej równowartości w trybie art. 45 § 1 kk. Autor środka odwoławczego swoje stanowisko w tym przedmiocie oparł na judykacie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu ( vide postanowienie z dnia 24 listopada 2007 r. sygn. WK 16/07, LEX nr 736353). Sąd Apelacyjny wyrażonego w tym orzeczeniu poglądu nie podziela, uznaje go za błędny, a w swoim przekonaniu –nie jest odosobniony (patrz glosa krytyczna M. Siwka , LEX/el. 2010).

W myśl literalnego brzmienia art. 45 § 1 zd. 2 k.k. ,, Przepadku nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli korzyść lub jej równowartość podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi”. Do właściwego zdekodowania znaczenia tego przepisu konieczne jest zatem określenie, kiedy korzyść majątkowa podlega zwrotowi uprawnionym w nim podmiotom.

Przed przystąpieniem do szczegółowych rozważań w tej kwestii należy przypomnieć, że przewidziany w art. 46 § 1 k.k. środek karny, polegający na obowiązku naprawienia szkody, ma do spełnienia dwie funkcje: kompensacyjną i penalną. Warunkiem orzeczenia tego środka jest istnienie po stronie pokrzywdzonego wierzytelności, której źródłem jest delikt karny. To, że roszczenie o zaspokojenie tej wierzytelności może być zrealizowane w postępowaniu karnym, czy to poprzez uwzględnienie powództwa cywilnego, czy też w drodze orzeczenia obowiązku z art. 46 § 1 k.k. lub środka probacyjnego (art.72 § 2 k.k.), nie oznacza jeszcze, że w zakresie istoty zobowiązania deliktowego, jego źródła, sposobu zaspokojenia czy wygaśnięcia istnieją regulacje odrębne od tych, które występują w prawie cywilnym, chyba, że ustawa wyraźnie wprowadza określone odmienności, jak to ma miejsce w odniesieniu do kwestii przedawnienia roszczenia (art. 46 § 1 k.k. in fine). Zatem nie można orzekać środka karnego z art. 45 § 1 k.k., dopóki pokrzywdzony nie został zaspokojony lub nie zaszły inne okoliczności uniemożliwiające skuteczne dochodzenie przez niego odszkodowania przed sądem cywilnym, bądź karnym (np. zrzeczenie się roszczenia, przedawnienia karalności przestępstwa), gdyż roszczenie odszkodowawcze wciąż istnieje. Pomimo bowiem nieustalenia pokrzywdzonego, czy też jego decyzji o czasowym niewystępowaniu na drogę sądową, okoliczności te mogą się przecież w przyszłości zmienić. W przypadku niemożliwej do przewidzenia zmiany tych okoliczności, orzeczenie przepadku korzyści w takiej sytuacji może spowodować sytuację nie do pogodzenia tak z funkcją kompensacyjną, jak i penalną środka karnego, skoro oskarżony poniesie konsekwencje swego czynu podwójnie: raz w ramach środka karnego z art.45 § 1 k.k. i ponownie- w ramach zasądzonego odszkodowania. Wydaje się, że powyższe stanowi wystarczający argument za stanowiskiem, że nieujawnienie pokrzywdzonego, któremu wyrządzono przestępstwem szkodę lub w przypadku takiego ujawnienia- brak woli dochodzenia przez niego należnego mu odszkodowania, nie daje podstaw do orzeczenia środka karnego przepadku tejże korzyści lub jej równowartości w trybie art. 45 § 1 k.k.

Z powyższego względu Sąd Apelacyjny uznał, że w realiach niniejszej sprawy, gdzie odpowiednikiem uzyskanych przez oskarżonych korzyści jest szkoda wyrządzona pokrzywdzonym, nie ma podstaw do orzeczenia środka karnego z art. 45 § 1 k.k. wobec któregokolwiek z oskarżonych. Dlatego też rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego w tym przedmiocie, zawarte w pkt. VI i VII zaskarżonego wyroku należało uchylić, zaś żądań autora apelacji odnośnie przepadku korzyści majątkowych wynikłych z nieustalenia 59 osób pokrzywdzonych- nie uwzględnić. Orzeczenia wydawane w procesie karnym nie mogą bowiem zamykać drogi do dochodzenia roszczeń kompensacyjnych rzeczywistym pokrzywdzonym. Właściwym sposobem reakcji penalnej na osiągniętą z przestępstwa korzyść podlegającą zwrotowi może być natomiast grzywna orzekana na podstawie art. 33 § 2 k.k. właśnie wtedy, gdy sprawca działał w celu jej osiągnięcia lub taką korzyść- jak w realiach niniejszej sprawy- osiągnął.

Nie sposób podzielić również argumentacji prokuratorskiej odnoszącej się do pkt. III i IV ppkt.1 wniosków jego apelacji.

Żądając wydania wobec R. W. (1) orzeczenia o środku karnym z art. 46 § 1 k.k. w postaci obowiązku naprawienia szkody w kwocie 500 zł na rzecz pokrzywdzonego M. R. (1) (pkt. III wniosków apelacji), autor środka odwoławczego zdawał się pominąć dwie kwestie.

Po pierwsze, patrząc na zagadnienie od strony formalnej- termin do złożenia takiego wniosku ograniczony jest z mocy art. 49 a k.p.k. do zakończenia pierwszego przesłuchania pokrzywdzonego na rozprawie głównej. Jest to termin prekluzyjny, nie podlegający przywróceniu i prokurator go w realiach niniejszej sprawy nie dochował.

Po drugie, szkoda wyrządzona pokrzywdzonemu została całkowicie naprawiona (patrz zeznania M. R. (1)- K.3982 ), co wszelkie rozważania w przedmiocie jej kompensaty w postępowaniu karnym nakazuje traktować w kategorii bezprzedmiotowych.

Nie znalazł Sąd również powodu, by orzekać o środku karnym obowiązku naprawienia szkody w stosunku do pozostałych 74 pokrzywdzonych, zaś żądanie prokuratora w tym względzie nie wytrzymuje krytyki z następujących powodów:

Pomijając już wcześniej poruszone kwestie związane z określonym w art. 49 a k.p.k. terminem do złożenia wniosku o naprawienie szkody, któremu to terminowi oskarżyciel publiczny w każdym przypadku uchybił, to sama forma złożonego dopiero w mowie końcowej wniosku (K.4472), gdzie w sposób ,,globalny” prokurator zażądał naprawienia w sposób solidarny szkody przez obu oskarżonych, musi się spotkać z krytyką. Wniosek ten ani nie wskazuje konkretnych podmiotów, na rzecz których szkoda ta miała być naprawiona, ani też nie określa w sposób zindywidualizowany kwot, które winny zostać określone w stosunku do każdego pokrzywdzonego. Skoro prokurator został wyposażony w postępowaniu karnym w prawo do składania wniosków odszkodowawczych niezależnie od osoby bezpośrednio tym zainteresowanej, to wydaje się, że powinien ją wskazać, podobnie jak i kwotę roszczenia naprawczego, którego żąda. Skoro środek karny z art. 46 § 1 k.k. , o czym była wcześniej mowa, ma charakter nie tylko penalny, ale i kompensacyjny, to musi się on odnosić nie tylko do konkretnego czynu popełnionego przez oskarżonego, co trafnie podnosi prokurator, ale i do konkretnego pokrzywdzonego i szkody w konkretnie określonej i wykazanej wysokości. W postępowaniu cywilnym skonstruowany w taki, jak w niniejszej sprawie wniosek (pozew) nie spełniałby podstawowych wymogów określoności i nie ma żadnych powodów, by Sąd meriti akurat w postępowaniu karnym musiał we własnym zakresie domyślać się, jakie były intencje strony kierującej żądanie wydania orzeczenia w tym przedmiocie. Tym bardziej, że analizując 74 przypadki, w których autor środka odwoławczego żąda orzeczenia obowiązku naprawienia szkody, w szeregu z nich wymienieni tam pokrzywdzeni nie ponieśli żadnej szkody materialnej. Mało tego- nie zorientowali się nawet, że w ich punkcie P. T. płacił fałszywym banknotem i prawdopodobnie nieświadomie wprowadzili falsyfikaty do dalszego obiegu, powodując przez to szkodę u innych, niż wskazanych w wyroku , nieustalonych osób (patrz przykładowo casus B. P. pkt. IV ppkt. 1 wyroku, W. P.- ppkt. 13, T. S. – ppkt. 14, M. M. (1)- ppkt. 17, K. K. (2) –ppkt. 37).

Sąd Okręgowy zasądził zatem środki karne w postaci obowiązku naprawienia szkody wszędzie tam, gdzie zostały one prawidłowo i w terminie złożone przez samych pokrzywdzonych (pkt. VIII wyroku). Sąd Apelacyjny nie znajduje żadnego powodu do ingerencji w treść tego rozstrzygnięcia. Prokurator nie dochował natomiast terminu, który upoważnia go do złożenia takiego wniosku, a którym jest – o czym była mowa wyżej – zakończenie pierwszego przesłuchania pokrzywdzonego na pierwszej rozprawie głównej (art.49 a k.p.k.). Wprawdzie nie wszystkie te osoby zostały przesłuchane bezpośrednio na rozprawie i zeznania wielu z nich złożone w toku śledztwa zostały za zgodą bądź na wniosek stron ujawnione na rozprawie (K.4429 i nast.), to jednak Sąd Apelacyjny podziela pogląd, że ujawnienie to stanowiło ostatni moment, kiedy wniosek taki można było skutecznie złożyć (patrz T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Zakamycze 2003, komentarz do art. 49 a k.p.k., teza 7;. wyroki Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25 września 2006r. sygn. akt. II AKa 244/06, LEX nr 268965 i z dnia 20 września 2011r. sygn. akt. II AKa 175/11 LEX nr 1108588, wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 10 lipca 2008r. sygn. akt II AKa 155/08, LEX nr 457805).

W orzecznictwie przedstawiane są wprawdzie poglądy odmienne ( vide glosa W. Jasińskiego do wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 10 lipca 2008r. sygn. akt II AKa 155/08- LEX el./2009, nr 105423), ale zawarte tam racje, optujące za stanowiskiem, że wniosek o odszkodowanie można zgłosić nawet w przemówieniach końcowych stron mogą – w ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie- być akceptowane co najwyżej w sytuacjach, gdy w ogóle nie doszło do przesłuchania pokrzywdzonego, ani do ujawnienia jego zeznań na rozprawie. Wszak ratio legis dodanego w 2003 roku do Kodeksu postępowania karnego przepisu art. 49 a k.p.k. polegało na tym, aby zapobiec nadmiernej przewlekłości postępowania, poprzez zwiększenie aktywności stron. Przepis ten miał zapobiec ,,zaskakiwaniu” sądu i strony przeciwnej wnioskami złożonymi dopiero po zakończeniu przewodu sądowego, jak to miało miejsce przed nowelą z dnia 10 stycznia 2003r. Istniejące wcześniej uregulowanie powodowało bowiem często przewlekłość postępowania z powodu konieczności wznowienia przewodu sądowego, a to w celu dokonania dodatkowych ustaleń, związanych z zasadnością podniesionych w ostatniej chwili roszczeń odszkodowawczych. Właśnie po to nowela wprowadziła ,,dyscyplinujący” przepis art. 49 a k.p.k.

Nie znajduje zatem Sąd Apelacyjny żadnych powodów, ani normatywnych, ani prakseologicznych, aby wbrew intencji ustawodawcy, który dokonywał zmiany przepisów w określonym przecież celu, powracać do modelu sprzed tejże noweli, kiedy to termin do złożenia wniosku z art. 46 § 1 k.k. był rozciągnięty do granic nieracjonalnych- aż do udania się sądu na naradę. Skonstatować zatem należy, że w ocenie Sądu Apelacyjnego brak jest przesłanek normatywnych do uwzględnienia spóźnionego wniosku prokuratora o orzeczenie środków karnych z art. 46 § 1 k.k., z uwagi na uchybienie terminowi określonemu w art. 49 a k.p.k. Nie można też dopatrzeć się w braku takiego rozstrzygnięcia argumentów apelacji o niewspółmierności kary, polegającej na nie orzeczeniu tego środka z urzędu, na co pozwala treść znowelizowanego przepisu art.46 § 1 k.k. Z tego też względu nie zachodzą podstawy do ingerencji w treść zaskarżonego w tej części wyroku.

Na marginesie tylko tych rozważań, Sąd Apelacyjny wyraża pogląd, że w państwie prawnym nie jest akceptowalny taki model postępowania karnego, w którym wnioski podmiotów zewnętrznych o odszkodowanie na rzecz ofiar przestępstwa kierowane są bez porozumienia z nimi i pomijają stanowisko samych zainteresowanych (patrz np. w sprawie niniejszej oświadczenie pokrzywdzonej C. B.- K.3790), nie uwzględniając wynikającej z art. 31 ust.1 i 2 Konstytucji zasady poszanowania autonomii i woli stron. Ten swoisty paternalizm nie znajduje uzasadnienia w tzw. normach minimalnych w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw, zawartych w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29 UE z dnia 25 października 2012r. (publ. Dz.U.UE.L.2012.315.57), gdzie ofierze zapewnia się prawo (podkr. SA) do decyzji w sprawie odszkodowania od sprawcy w toku postępowania karnego (art. 16 Dyrektywy). Prawo to, w którego realizacji organy państwa muszą dopomóc, nie może przecież być interpretowane jako obowiązek działania za pokrzywdzonego i zastępowania go w podjęciu autonomicznej decyzji w tym przedmiocie. Wszak pokrzywdzony przestępstwem, w ramach swojej wolności, ma przecież prawo nie dochodzić i nie otrzymywać od sprawcy żadnego odszkodowania i nie można go do przyjęcia takiego odszkodowania zmuszać (patrz zasada wyrażona w art. 3 Dyrektywy – tzw. ,,Prawo do rozumienia i bycia rozumianym”, art. 4 ust. 1 – prawo do informacji celem umożliwienia korzystania z praw). Posługując się, dla zobrazowania problemu i na uzasadnienie słuszności powyższego poglądu - przykładem skrajnym - osoba zgwałcona może sobie nie życzyć, by rzecznik interesu publicznego bez jej zgody i woli przeliczał jej traumę na jakąkolwiek rekompensatę, w szczególności pieniężną, popierając rzekome ,,jej” roszczenie przed sądem.

Znamienne jest, że w przypadku powództwa cywilnego, przewidziany jest- i to w przepisach niższej rangi-obowiązek prokuratora wyjednania zgody pokrzywdzonego na działanie w jej imieniu i na jej rzecz (patrz § 240 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 marca 2010r. Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury , Dz. U. z 2010r. Nr 49 poz. 296 ze zm.)

Nie jest zasadna również apelacja prokuratorska w części, w której zarzuca wymierzenie oskarżonemu P. T. kary rażąco niewspółmiernej (pkt. III apelacji). Jej wniesienie zobligowało natomiast Sąd Apelacyjny do orzeczenia na korzyść oskarżonego poza granicami tejże apelacji, z uwagi na oczywistą i rażącą obrazę przepisów prawa materialnego, które w ustalonym stanie faktycznym Sąd meriti powinien zastosować, a które nakładały na tenże Sąd obowiązek orzeczenia wobec P. T. kary w postaci nadzwyczajnie złagodzonej.

O ile można rozumieć racje, którymi kierował się autor środka odwoławczego, podnosząc ,, ogromną rozbieżność między karą orzeczoną oskarżonemu R. W. (1), a karą orzeczoną P. T.” (str. 16 apelacji) , to argumenty te muszą ustąpić wobec kategorycznego brzmienia przepisów ustawy, która w sytuacji spełnienia warunków określonych w art. 60 § 3 k.k. nakazuje sądowi orzeczenie kary wyłącznie w granicach określonych regułami tego przepisu.

Punktem wyjścia dla dalszych rozważań Sądu odwoławczego może być dosłowne zacytowanie fragmentu uzasadnienia Sądu I instancji, który doceniając postawę P. T. przyznającego się do winy stwierdził, że jego obszerne wyjaśnienia, były zgodne z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym, opisywały nie tylko jego rolę w przestępczym procederze, lecz ,,(…) w zakresie mu wiadomym rolę innych osób, w tym R. W. (1) (str. 33 uzasadnienia wyroku, podkr. SA)”. I rzeczywiście, prawidłowa analiza wyjaśnień P. T., której dokonał Sąd a quo (str. 10-13 uzasadnienia) wskazuje, że jego relacje były w pełni konsekwentne i przyczyniły się do ujawnienia pozostałych dwóch sprawców przestępstwa– R. W. (1) i A. G. (1). P. T. nie tylko, że złożył obszerne wyjaśnienia, których nigdy nie odwołał, to dodatkowo uczestniczył w szeregu eksperymentach procesowych, w czasie których wskazywał miejsca, gdzie wprowadził fałszywe banknoty do obiegu, ujawniając nawet takie przypadki, w których potencjalni byli do końca nieświadomi, iż przyjęli falsyfikaty jako zapłatę za sprzedany towar. Gdyby nie postawa tego oskarżonego, nie wiadomo jak dowodowo zakończyłaby się powyższa sprawa i czy w ogóle możliwe byłoby pociągnięcie do odpowiedzialności pozostałych sprawców, o których przecież organy ścigania nie posiadały jeszcze żadnej wiedzy. To dzięki wyjaśnieniom P. T., z czasem na współpracę z organami ścigania zdecydował się również A. G. (1), który w dwóch pierwszych wyjaśnieniach stanowczo przecież kwestionował prawdziwość relacji swojego kolegi, określając je jako zwykłe pomówienia (K.138v, 145-145v).

Niezrozumiałe jest zatem stanowisko Sądu I instancji, który nie stosując się do obowiązku, jaki wynika z przepisu art. 60 § 3 k.k. i opierając się na nieprzystającym do realiów sprawy niniejszej judykacie Sądu Najwyższego z 24 listopada 2010 r., stwierdził, iż ,,(…)nie został spełniony warunek, iż sprawca współdziała w popełnieniu przestępstwa, za które został skazany z innymi osobami, a nie jednym współsprawcą” (str.34 uzasadnienia). Przecież wcześniej Sąd Okręgowy jasno i klarownie ustalił, że współdziałające w przestępnym procederze były trzy osoby i nie może tego zmienić zmieniony opis czynu, w którym Sąd ten przyjął, że tylko R. W. (1) działał wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą (czyli z A. G. (1), skazanym zresztą za współsprawstwo wieloosobowe-K.3842-3843). Zabieg, którego Sąd dokonał, nie zmienia realiów sprawy, z których wynika, że współdziałające w popełnieniu przestępstwa były trzy osoby, zaś dla zastosowania dobrodziejstwa z art. 60 § 3 k.k. zabieg ten jest obojętny, podobnie jak i okoliczność, w jakiej formie stadialnej lub zjawiskowej i czy w jednym, bądź w odrębnych procesach karnych przestępstwo tym osobom przypisano (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2009r., sygn. akt II KK 129/09, LEX nr 550476; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2006r., sygn. akt III KK 281/05, LEX nr 181403).

Reasumując, wobec P. T. należało zastosować obligatoryjne nadzwyczajne złagodzenie kary, co powodowało konieczność uzupełnienia podstawy jej wymiaru o przepisy art. 60 § 3 k.k. w zw. z art. 60 § 6 pkt. 3 k.k., co też Sąd Apelacyjny uczynił.

Uwzględniając powyższe, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 11 miesięcy pozbawienia wolności, a więc karę w najwyższym możliwym wymiarze. Sąd dostrzega i akceptuje wszystkie pozytywne i negatywne elementy, które winny rzutować na wymiar kary, a które Sąd I instancji wymienił w uzasadnieniu swojego orzeczenia. Niewątpliwie, społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez P. T. była znaczna, działał on z pełnym rozmysłem i w sposób zaplanowany. Zachodzi zatem jedynie potrzeba określenia, czy kara orzeczona wobec P. T. może mieć charakter probacyjny, czy też powinna być wykonana bezwarunkowo.

Wydaje się, że względy indywidualne, o których mowa w art. 69 § 2 k.k., a odnoszące się do osoby tego oskarżonego, mają w realiach niniejszej sprawy większą wymowę, niż względy ogólno-prewencyjne i przemawiają za warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary. P. T. po raz pierwszy wszedł w konflikt prawem, jego opinia do tej pory była nienaganna (patrz wywiad kuratora- K.519). Oskarżony po 2 miesięcznym pobycie w areszcie tymczasowym, po opuszczeniu go niezwłocznie wznowił studia i 27 czerwca 2008r. uzyskał tytuł magistra obecnie pracuje w W.(K.3872).

Wszystkie te okoliczności pozwalają uznać, że niespełna dwumiesięczny okres, w którym oskarżony dopuścił się przestępstwa, licząc na szybki, łatwy, a jednocześnie bezprawny zysk- stanowił w jego życiu przypadek incydentalny, z którego wyciągnął on należyte wnioski. Przekonanie to wzmacnia dodatkowo jego zachowanie po popełnieniu przestępstwa, kiedy to szczerze i bez zatajania czegokolwiek, dobrowolnie ujawnił wszystkie znane mu okoliczności, które były w zakresie zainteresowania organów ścigania. Taka postawa dodatkowo przemawia za uznaniem, że mimo całej naganności dokonanego przestępstwa, P. T., jako jego sprawca, nie jest osobą zdemoralizowaną i dla osiągnięcia celów kary nie ma konieczności izolowania go w zakładzie karnym. Takim powodem nie mogą być argumenty apelacji prokuratorskiej, która żądała orzeczenia wobec P. T. kary 3 lat pozbawienia wolności, która w takim wymiarze z natury rzeczy musiałaby mieć charakter bezwzględny. Argumentację swoją apelujący oparł m. in. na ,, (…) ogromnej rozbieżności między karą orzeczoną oskarżonemu R. W. (1), a karą orzeczoną P. T.” (str.16 uzasadnienia apelacji), ale rozbieżność ta obecnie wynika przede wszystkim z założeń ustawodawcy, który w przypadkach tzw. ,,małego świadka koronnego” nakazuje nadzwyczajne złagodzenie wobec niego kary.

Sąd określił okres próby na 3 lata, uznając, że w odniesieniu do cech oskarżonego, prowadzącego ustabilizowany tryb życia, będzie on wystarczający. W tym czasie P. T. będzie znajdował się pod nadzorem kuratora, co pozwoli zweryfikować trafność postawionej przez Sąd prognozy kryminologicznej i odpowiednio wcześniej zareagować, gdyby oskarżony nadużył udzielonego mu zaufania.

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.

O kosztach postępowania odwoławczego wobec oskarżonych Sąd orzekł w oparciu o art.634 k.p.k., art. 636 § 1 k.p.k. w zw z art. 633 k.p.k, w tym o opłacie do R. W. (1)– w oparciu o art.2 ust.1 pkt.5 w zw. z art. 10 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( tekst jedn. Dz.U. z 1983 r. Nr 49 poz.223 z późn. zm.)