Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2013 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Damian Czajka

Protokolant: Karolina Nesterewicz

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2013 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę 9.000 zł

I. zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powódki M. K. kwotę 9.000 zł (dziewięć tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 30 czerwca 2012r.;

II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.684 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygnatura akt I C 1/13

UZASADNIENIE

Powódka M. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. 9 000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 czerwca 2012 r. wraz z kosztami postępowania. Uzasadniając żądanie wskazała, że 28 marca 2012 r. wkładając bagaże do luku bagażowego autobusu marki S. uderzona został klapą zamykającą. W skutek tego odniosła ranę tłuczoną nosa oraz złamania kości łuski skroniowej lewej. Powódka w dniu wypadku, po przejściu badań w (...) szpitalu wypuszczona została do domu z zaleceniem kontroli. Wobec nasilających się dolegliwości bólowych głowy 30 marca 2012 r. M. K. ponownie zgłosiła się do szpitala w K., gdzie na Oddziale Neurologicznym potwierdzono opisane wyjże urazy, zalecając konsultację laryngologiczną i chirurgiczną. Konsultujący powódkę 7 maja 2012 r. lekarz zakresu chirurgii plastycznej uznał blizny jakie powstały u powódki jako trwałe, kwalifikujące się do zabiegu operacyjnego na przełomie lutego i marca 2013 r. Zastrzegł jednocześnie, że blizny nie zostaną usunięte w pełni. Doznane przez powódkę urazy skutkowały znacznymi dolegliwościami bólowymi. Konsekwencją ich była także niedrożność nosa uniemożliwiająca swobodne oddychanie, powodujące szybie uczucie zmęczenia i duży dyskomfort. Od czasu wypadku M. K. dręczą silne, napadowe bóle karku powodujące niemożność skręcenia głowy oraz zwrotu głowy. Pismem z 30 maja 2012 r. powódka zawiadomiła stronę pozwaną o szkodzie, wzywając do zapłaty sumy 17 000 zł tytułem zadośćuczynienia. (...) S.A. V. (...) w W. przyjęła odpowiedzialność cywilną za sprawcę wypadku, z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego podczas, którego lekarz z zakresu chirurgii plastycznej określił 9 % uszczerbek na zdrowiu powódki , pozwany zakład ubezpieczeniowy wypłacił jej łącze świadczenie z tytułu zadośćuczynienia w wysokości 11 000 zł. W ocenie M. K. kwota ta nie odpowiada doznanej krzywdzie, zwłaszcza w kontekście ustalonego przez lekarza działającego na zlecenie pozwanego zakładu stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu. Adekwatne świadczenie w je przekonaniu wynosi 20 000 zł. Sokor strona pozwana wypłaciła powódce dotychczas 11 000 zł, do zapłaty pozostaje dalsza kwota 9 000 zł, o której zasądzenie wniosła.

Strona pozwana wnosząc o oddalenie powództwa w całości przyznała w całości okoliczności faktyczne leżące u podstawy żądania, zarzucając, że nie usprawiedliwiają one żądania zadośćuczynienie w rozmiarze dochodzonym powództwem. W ocenie pozwanego zakładu decydując o wysokości należnego zadośćuczynienia wzięto pod rozwagę ustalenie komisji lekarskiej, lekarza chirurga plastyka i neurolog, przyjmujących 9 % uszczerbek na zdrowiu. Podstawą przyznania świadczenia w łącznej wysokości 10 000 zł była dokumentacja zawarta w aktach szkody, zwłaszcza medyczna potwierdzająca doznane obrażenia ciała oraz ich konsekwencje na przyszłość. Świadczenie jest więc adekwatne do rozmiaru krzywdy, powodowanej cierpieniem z sferze fizycznej i psychicznej, przebiegiem procesu leczenia, okresem niezdolności do pracy, wiek poszkodowanej i prognoza na przyszłość.

Sąd zważył:

W świetle okoliczności uzasadnienia pozwu przyznanych przez pozwany zakład ubezpieczeniowy żądanie M. K. jest uzasadnione w całości.

Wedle art. 445 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Naprawienie szkody powstałej przy tej okazji, obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Oceniając wysokość należnego z tytułu zadośćuczynienia świadczenia, Sąd musi uwzględnić wszystkie okoliczności danego zdarzenia, a zwłaszcza rodzaj obrażeń i rozmiar związanych z nimi cierpień fizycznych i psychicznych, stopień doznanego uszczerbku (lecz nie w ujęciu tabelarycznym), poczucie nieprzydatności, konieczność korzystania ze wsparcia bliskich. Zadośćuczynienie powinno spełniać funkcję kompensacyjną. Dochodzone roszczenie w łącznym wymiarze 19 000 zł, z uwzględnieniem wypłaconej już 10 000 zł, nie jest wygórowane bacząc, zgodnie z powyższymi wytycznymi, na rozmiar trwałych skutków obrażeń, wymagających zabiegu operacyjnego usunięcia szpecących blizn, łączącego się niewątpliwie z dyskomfortem fizycznym i psychicznym, towarzyszącym tego rodzaju zabiegom lekarskim, dodatkowo nie rokujących na przyszłość zupełnym pozbycie się śladów obrażeń. Niewątpliwe dla powódki blizny, usytuowane na twarzy w bardzo widocznym miejscu, stanowią znaczący problem, nie doceniony w opinii Sądu przez pozwany zakład ubezpieczeń. Strona pozwana w niedostatecznym stopniu uwzględniła także towarzyszący bezpośrednio samemu zdarzeniu stres i ból oraz utrzymujące się w późniejszym czasie bóle i zwrotu głowy oraz kłopoty związane z niedrożnością nosa, których nie kwestionowała.

Wspomniane okoliczności uzasadniają zasądzenie odszkodowania w rozmiarze zgłoszonym w żądaniu pozwu, które zostało wystarczająco usprawiedliwione z doznaną krzywdą.

Mając to na uwadze Sąd uznał, że należne powódce zadośćuczynienie, adekwatne także do panujących warunków społeczno-ekonomicznych, mieści się w zasądzonej z tego tytułu sumie w 9 000 zł, z odsetkami ustawowymi od dnia 30 czerwca 2013 r., tj. od upływu terminu wyznaczonego ustawa na właściwe zbadanie okoliczności wypadku i wypłacenie stosownego zadośćuczynienia.

O kosztach postępowania Sąd orzekł po myśli art. 98 § 1 k.p.c.