Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia, 21 lutego 2013r.

Sąd Rejonowy w Oleśnicy, Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Barbara Polak

Protokolant Katarzyna Czerniawska

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2013r. w Oleśnicy sprawy

Przy udziale stron:

powód T. O.

pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda T. O. kwotę 11.000zł (jedenaście tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 20.01.2012r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.767zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje stronie pozwanej aby uiściła na rzez Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy
w Oleśnicy) kwotę 549,13zł tytułem brakującej zaliczki na biegłego.

Z.

- kal 21 dni;

- po praw. należność do przypisu

21.02.2013r.

UZASADNIENIE

Powód T. O. wniósł pozew o zapłatę kwoty 11.000,00 złotych przeciwko (...) S.A. w W. wraz z odsetkami i kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu podawał, iż w dniu 23.11.2011r. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) w miejscowości P. gmina D., doszło do zdarzenia, w wyniku którego kierujący samochodem osobowym marki V. nr rej (...) posiadający polisę OC w pozwanym Towarzystwie, doprowadził do zderzenia z pojazdem kierowanym przez powoda.

Bezpośrednio po zaistnieniu przedmiotowego zdarzenia powód, na skutek odczuwanych silnych dolegliwości bólowych głowy i szyi, udał się do wojewódzkiego Szpitala (...) przy ul. (...) we W. gdzie, po przeprowadzeniu badań dolegliwości te zdiagnozowano jako skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa, co skutkowało rozpoczęciem długotrwałego (wciąż trwającego) leczenia.

Konieczność dalszego leczenia i związana z nią utrzymująca się niezdolność powoda do wykonywania pracy, wywołała sytuację, w której w poczuciu krzywdy wynikającej z odniesionych obrażeń, zwrócił się o pomoc w dochodzeniu należnych roszczeń odszkodowawczych od Towarzystwa (...) sprawcy zdarzenia, do AGRA Centrum (...). Na podstawie i w granicach udzielonego pełnomocnictwa w/w centrum, pismem z dnia 19.12.2011r. zgłosiło do pozwanego towarzystwa roszczenia odszkodowawcze dotyczące szkody osobowej powoda, w których
w oparciu o zgromadzoną dokumentację medyczną, sprecyzowano wysokość przysługującego powodowi zadośćuczynienia, na kwotę 15.000,00zł.

Precyzując wysokość zadośćuczynienia wskazano pozwanemu, iż zarówno rozmiar, jak
i również charakter odniesionych przez powoda obrażeń potwierdza fakt, że skutkiem przedmiotowego zdarzenia jest uraz kręgosłupa szyjnego określany, jako uraz typu „smagnięcie biczem”. Zwrócono tym samym uwagę, na fakt, że urazowi temu nieomal zawsze towarzyszą odczuwane przez poszkodowanego wieloletnie bóle karku i głowy, a to zgłoszoną wysokość roszczeń czyni adekwatną do rozmiaru szkody powoda. Ponadto pismem tym zgłoszono także roszczenia powoda dotyczące poniesionych na tym etapie kosztów: leczenia oraz uzyskania zaświadczenia z (...) K. we W. w łącznej wysokości 47,49zł. Strona pozwana w odpowiedzi na powyższe przyznała powodowi kwotę 4 tyś. złotych tytułem zadośćuczynienia oraz 852 zł z tytułu utraconego dochodu i 47,49 zł jako zwrot kosztów leczenia.

Strona pozwana wnosiła w odpowiedzi na pozew o oddalenie pozwu w całości.
W uzasadnieniu podawała, iż pozwana przyznaje, że ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki wypadku z dnia 23.11.2011r. Odpowiedzialność ta oparta jest
o obowiązkową umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z właścicielem pojazdu marki V. o nr rej. (...), którym kierował sprawca zdarzenia. Pozwana potwierdza również, że przyjęła zgłoszenie szkody i na jego podstawie przeprowadziła postępowanie likwidacyjne, w wyniku którego decyzją z dnia 09.01.2012r. przyznała powodowi kwotę 4.000,00zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną przez niego krzywdę, ból i cierpienie. Ponadto, pozwana przyznała powódce kwotę 28,00zł
z tytułu zwrotu poniesionych kosztów leczenia oraz 19,49zł z tytułu zwrotu kosztów uzyskania notatki policyjnej. Następnie pozwana decyzją z dnia 27.02.2012r. przyznała powodowi kwotę 852,00zł tytułem zwrotu utraconego dochodu. Mając na uwadze powyższe, pozwana ustalając wysokość zadośćuczynienia uwzględniła wszystkie okoliczności wpływają cena rozmiar doznanej przez powoda krzywdy.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie pozwanej, wypełniony został w całości ciążący na niej obowiązek odszkodowawczy wobec powoda. Dalsze roszczenia powoda względem pozwanej są bezpodstawne. W przekonaniu pozwanej, wypłacona stronie powodowej kwota 4.000,00zł tytułem zadośćuczynienia w sposób właściwy spełnia charakter kompensacyjny i jest ekonomicznie dla niego odczuwalna, wobec czego dalsze jego roszczenia należy uznać za bezzasadne i jako takie winny zostać przez Sąd oddalone.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23.11.2011r. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) w miejscowości P. gmina D., doszło do zdarzenia, w wyniku którego kierujący samochodem osobowym marki V. nr rej (...) posiadający polisę OC w pozwanym Towarzystwie, doprowadził do zderzenia z pojazdem kierowanym przez powoda.

Bezpośrednio po zaistnieniu przedmiotowego zdarzenia powód, na skutek odczuwanych silnych dolegliwości bólowych głowy i szyi, udał się do wojewódzkiego Szpitala (...) przy ul. (...) we W. gdzie, po przeprowadzeniu badań dolegliwości te zdiagnozowano jako skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa, co skutkowało rozpoczęciem długotrwałego (wciąż trwającego) leczenia.

dowód: zaświadczenie (...) K. k.

karta informacyjna k.

dokumentacja lekarska k.

Powód nadal odczuwa bóle w okolicy kręgosłupa szyjnego, co jakiś czas drętwieje mu lewa ręka i nie może podnosić ciężkich rzeczy. Powód nie może obecnie wykonywać ciężkich prac, które dotychczas wykonywał. Te dolegliwości powtarzają się codziennie. Powód w pracy zawodowej nie może wykonywać tych czynności, które dotychczas wykonywał np. praca w koszu , na wysokości. Ponadto powód nie jest w stanie obecnie uprawiać sportów poza pływaniem na basenie.

dowód: zeznania powoda k.80

W sprawie opracowana została opinia zespołu biegłych lekarzy sądowych neurochirurga i chirurga ortopedy z dnia 23.08.2012r. Według opinii w/w biegłych w wypadku komunikacyjnym z dnia 23.11.2011r. badany doznał urazu głowy (bez utraty przytomności) i urazu odcinka szyjnego kręgosłupa. W obecnym stanie uszczerbek na zdrowiu badanego T. O. w związku z wypadkiem z dnia 23.11.2011r. wynosi 8% według wyliczenia: przebyty uraz głowy z zespołem nerwicowym pourazowym, z nasileniem istniejących z powodu nadciśnienia tętniczego bólów i zawrotów głowy – 2% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, zespół bólowy szyjny korzeniowy, pourazowy typu cervicalgii z rwą barkowo-ramieniową obustronną – 6% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Wypadek komunikacyjny z dnia 23.11.2011r., któremu uległ powód skutkuje do chwili obecnej dolegliwościami bólowymi głowy i kręgosłupa odcinka szyjnego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej, szczególnie w zakresie zgięcia w prawą stronę i parastezjami kończyn górnych w zakresie unerwienia przez nerwy pośrodkowe. Dolegliwości bólowe nasilają się przy zmianach pogodowych, przy dźwiganiu nawet niewielkich ciężarów, co zmusza powoda do przyjmowania leków przeciwbólowych. W przyszłości powód będzie wymagał dalszego leczenia przede wszystkim usprawniającego.

dowód: opinia k.58-60

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Bezspornym w sprawie było, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność
w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody za skutki wypadku komunikacyjnego z dnia 23.11.2011r., a podstawą jej odpowiedzialności jest art. 436 § 1 k.c. Powód domagał się zapłaty przez stronę pozwaną na jego rzecz dalszego zadośćuczynienia w myśl art. 445 k.c.

W orzecznictwie ugruntował się aprobowany przez piśmiennictwo pogląd opowiadający się za kompensacyjnym charakterem przewidzianego w art. 445 § 1 k.c. zadośćuczynienia pieniężnego, tj. uznający je za sposób naprawienia szkody niemajątkowej, wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 czerwca 1968r., I PR 175/68, OSNCP 1969, nr 2, poz. 37, oraz uchwałę pełnego składu Izby cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973r, III CZP 37/73, OSNCP 1974, nr 9, poz. 145). O rozmiarze należnego zadośćuczynienia pieniężnego powinien zadecydować rozmiar doznanej krzywdy, tj. stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność, czas trwania, wiek osoby pokrzywdzonej, nieodwracalność następstw wypadku i inne podobne okoliczności. Niewymierny w pełni charakter tych okoliczności sprawia, że Sąd przy ustalaniu rozmiaru krzywdy i tym samym wysokości zadośćuczynienia ma pewną swobodę. Podkreśla się jednak, że ocena Sądu w tym zakresie powinna opierać się na całokształcie okoliczności sprawy. Dlatego też konfrontacja danego przypadku z innymi może dać jedynie orientacyjne wskazówki, co do poziomu odpowiedniego zadośćuczynienia. Kierowanie się przy ustalaniu sumy zadośćuczynienia sumami zasądzanymi z tego tytułu w innych sprawach może tylko zapobiec powstawaniu rażących dysproporcji w podobnych sprawach. Trzeba też pamiętać, że w każdej sprawie występują szczególne, właściwe tylko dla niej okoliczności faktyczne. Zaś natężenie doznanych krzywd zależy od indywidualnych cech poszkodowanego.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym dokumentacja medyczna, opinie biegłych a w szczególności opinie biegłego z zakresu neurochirurgii, chirurgii urazowo - ortopedycznej, jak też zeznania samego powoda
pozwalały na uznanie, że rozmiar cierpień powoda w następstwie zdarzenia z dnia 23.11.2011r. nie został w całości uwzględniony.

Opracowane w sprawie opinie przez biegłych lekarzy sądowych -z zakresu chirurgii urazowej M. J. i neurochirurga H. A. jednoznacznie pozwoliły na ustalenie istnienia związku przyczynowo -skutkowego pomiędzy wypadkiem komunikacyjnym, jakiemu uległ powód i doznanymi w jego wyniku urazami fizycznymi i psychicznymi. Biegli zdiagnozowali u powoda przebyty uraz głowy z zespołem nerwicowym pourazowym, z nasileniem istniejących z powodu nadciśnienia tętniczego bólów i zawrotów głowy – 2% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, zespół bólowy szyjny korzeniowy, pourazowy typu cervicalgii z rwą barkowo-ramieniową obustronną – 6% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Dokonując oceny zasadności żądania pozwu w części dotyczącej zadośćuczynienia, zdaniem Sądu zgromadzony materiał dowodowy jednoznacznie wskazywał, iż skutkiem zdarzenia były cierpienia fizyczne i psychiczne powoda, który odniósł szereg obrażeń. Powód do chwili obecnej odczuwa skutki wypadku i urazów
z nim związanych. Nie może normalnie funkcjonować , wykonywać ciężkich prac, do czynności życia codziennego potrzebuje pomocy osób trzecich. Powód nadal zażywa leki , chodzi do lekarza , na rehabilitację, ma uraz do jazdy samochodem.

Kolejnym istotnym elementem dla końcowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, jest dotychczasowy stan zdrowia powoda oraz tryb życia jaki prowadził. Powód lubił

Grać w piłkę i uprawiać sporty, pracował w energetyce w koszu na wysokościach.

Tymczasem wypadek spowodował konieczność długotrwałej rehabilitacji i trwające do dziś problemy zdrowotne. Ten stan rzeczy przyczynił się do obniżenia ogólnej sprawności fizycznej powoda oraz prowadzenie oszczędzającego trybu życia. Podzielić w tym zakresie należy pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 1997r. (II CKN 273/97, nie publ.), iż zdrowie jest dobrem szczególnie cennym, a przyjmowanie niskich kwot zadośćuczynienia w przypadku ciężkich uszkodzeń ciała prowadzi do niepożądanej deprecjacji tego dobra. Reasumując stwierdzić należy, że wskutek wypadku powód utracił dobre zdrowie, doznał znacznego ograniczenia możliwości prowadzenia aktywnego trybu życia a skutki wypadku odczuwa do dnia dzisiejszego. Powód jest osobą młodą i musiał zrezygnować z trybu życia jaki prowadził. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, intensywność cierpień z powodu kalectwa jest większa u człowieka młodego, skazanego na rezygnację z radości życia, jaką daje zdrowie i możność osobistego rozwoju (vide SN w orzeczeniach z dnia 19 października 1961., OSPiKA 1962, poz. 155, z dnia 4 czerwca 1968r., OSNCP 1969, poz. 37).

Sąd uznał, że biegli w opinii swej szczegółowo uzasadnili swoje stanowiska a opinia nie budziła wątpliwości pod względem fachowości, bezstronności oraz zgodności jej treści
z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej.

W związku z ostatecznym ustaleniem uszczerbku przez biegłych z zakresu chirurgii sądowej i ortopedii oraz neurochirurga na 8% łącznie należało przyjąć, że wypłacone dotąd zadośćuczynienie było zaniżone. Zdaniem Sądu, przy uwzględnieniu rozmiaru obrażeń doznanych przez powoda, jego wieku, długotrwałości leczenia, krzywd związanych z towarzyszącym bólem, niemożnością prowadzenia dotychczasowego trybu życia i cierpieniami fizycznymi Sąd przyjął, iż kwota 11.000,00 zł jako dopłata do dotychczas spełnionego przez pozwanego świadczenia jest adekwatna w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. do poniesionego przez niego deliktu. Żądanie ustawowych odsetek uzasadnione było treścią art. 481 § 1 kc .

O kosztach orzeczono w oparciu o treść art. 98 k.p.c.

Z./

1. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem dor. pełn. pozwanego.

2. kal 14 dni.

15.03.2013r.