Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, dnia 16 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSO Sławomir Urbaniak

Protokolant:Irmina Szawica

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa (...) S.A. z/s w P.

przeciwko P. B.

o zapłatę

I.  uchyla nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym w dniu 26 października 2012 r. co do należności głównej obejmującej kwotę 100.788, 53 zł (sto tysięcy siedemset osiemdziesiąt osiem złotych 53/100) oraz odsetek ustawowych liczonych od tej należności za okres od 16 października 2012 r. do dnia zapłaty i w tym zakresie postępowanie umarza;

II.  w pozostałym zakresie nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym w dniu 26 października 2012 r. utrzymuje w mocy.

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) S.A. w dniu 16.10.2012r. wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty, że pozwany P. B. ma zapłacić powodowi kwotę 130.673,37 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego w wysokości 3.617 zł, a w przypadku wniesienia zarzutów od nakazu zapłaty wniosła o utrzymanie nakazu zapłaty w mocy i zasądzenie od powoda dalszych kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 10.800 zł. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód jest w posiadaniu weksla własnego wystawionego przez pozwanego na zlecenie powoda. Powód wezwał pozwanego do zapłaty należności wekslowej wyznaczając odpowiedni termin do spełnienia zobowiązania. Termin ten upłynął bezskutecznie. Nakazem zapłaty z dnia 26.10.2012 r. w sprawie o sygn. akt I Nc 730/12 (k. 26) Sąd Okręgowy we Wrocławiu nakazał pozwanemu P. B., aby zapłacił z weksla stronie powodowej kwotę 130.673,37 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 października 2012 r. do dnia zapłaty, kwotę 1.634 zł tytułem opłaty sądowej oraz 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo wniósł w tymże terminie zarzuty .

W przewidzianym terminie pozwany wniósł zarzuty od nakazu zapłaty (k. 33-34) w których domagał się uchylenia nakazu zapłaty i oddalenia powództwa w całości. Wskazał, że strona powodowa winna udowodnić fakt powstania roszczenia ze stosunku podstawowego (zabezpieczonego wekslem) oraz jego wysokość, czego jednak nie uczyniła. Stad powództwo jest niezasadne. Posiadacz weksla jest remitentem i winien weksel uzupełnić zgodnie z porozumieniem wekslowym. Skoro tego nie uczynił to przyjąć należy, że wypełnienie weksla nastąpiło niezgodnie z porozumieniem (deklaracją wekslową).

W odpowiedzi na zarzuty (k. 81-87) powód wniósł o utrzymanie nakazu zapłaty w mocy co do kwoty 29.884,84 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16.10.2012r. do dnia zapłaty, a także kosztami procesu. W pozostałym zakresie tj. co do kwoty 100.788,53 zł wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia.

W pierwszej kolejności podał, że z treści zarzutów nie wynika aby pozwany kwestionował merytorycznie roszczenie. Sprzeciwiał się również stanowisku pozwanego, jakoby to powód miał obowiązek wykazać, że weksel, w kontekście deklaracji wekslowej, został wypełniony prawidłowo. Wyjaśniał dalej, że to pozwany jako kwestionujący prawidłowość jego wypełnienia ma obowiązek to wykazać, tym bardziej, że pozwany został zapoznany z tytułem zabezpieczenia oraz szczegółowym jego wyliczeniem. Dodano, że w dacie otrzymania nakazu zapłaty pozwany posiadał wiedzę, że zawarta miedzy stronami umowa leasingu została przez powoda rozwiązana w rezultacie nieterminowych płatności, a przedmiot leasingu odebrany oraz dokonano rozliczenia umowy leasingu na kwotę 130.673, 37 zł.

W toku dalszej części pisma powód wskazywał, że kwota zadłużenia uległa po wypełnieniu weksla zmianom, o których powód w niniejszym piśmie powiadamiał pozwanego. W związku z tym powód ograniczył pozew do kwoty 29.884,84 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16.10.2012r. albowiem zmniejszyła się kwota zadłużenia pozwanego będąca wynikiem sprzedaży przedmiotu leasingu. Powód wskazywał, że zgodnie z pkt 20.1 ogólnych warunków umowy leasingu ustalona na skutek rozwiązania umowy leasingu kwota rozliczeniowa płatna jest w terminie określonym w pisemnym wezwaniu – 3 września 2012 r. W rezultacie pozostawania pozwanego w zwłoce powód wystąpił z pozwem o zapłatę. Dopiero pod koniec listopada 2012r. powód zbył przedmiot leasingu, a uzyskaną w związku z tym korzyść mógł ustalić po rozliczeniu związanych z tą sprzedażą kosztów. Wysokość uzyskanych korzyści wyniosła 100.188,53zł.

Pozwany w kolejnym piśmie procesowym (k.156-157) podtrzymując swoje dotychczasowe twierdzenia oraz zarzuty wniósł dodatkowo-w związku z częściowym cofnięciem pozwu - o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa prawnego. Wskazał, że powód jako remitent uzupełnił weksel niezgodnie z porozumieniem wekslowym. Powód przy wnoszeniu powództwa zataił, że wartość ciągnika L. nie została rozliczona przy wypełnianiu przez powoda weksla, co stoi w sprzeczności z art. 709[15] kc. O tym, na jaką kwotę weksel mógł być wypełniony decydowała treść stosunku podstawowego, a zatem treść umowy leasingu między stronami. Dodał też, że obciążenie pozwanego kosztami ubezpieczenia przedmiotu leasingu w wysokości 2.870 zł netto oraz kwotą 650 zł netto tytułem powtórnej wyceny przedmiotu leasingu oraz kosztami sprzedaży w kwocie 11.598,37 zł było bezpodstawne.

Powód w odpowiedzi na pismo pozwanego (k.168-169) podał, że dochodzona przez niego kwota zobowiązania leasingowego była wymagalna i płatna przed wniesieniem sprawy do sądu. W szczególności bezwzględna była konieczność zapłaty kwoty rozliczeniowej z wezwania do zapłaty z 13.08.2012 r. i zobowiązanie to nie było odroczone w czasie i uzależnione od uprzedniego zbycia przedmiotu leasingu. Nie uprawnia do odmiennego wniosku ani treść umowy leasingu ani ustawy. W opinii powoda wpływ ze sprzedaży przedmiotu leasingu należy traktować w sposób bliski sytuacji dobrowolnego spełnienia świadczenia po wniesieniu pozwu wraz z konsekwencjami wynikającymi z art. 98 kpc. Pozwany w dniu wniesienia pozwu był w zwłoce z zapłatą kwoty 130.673,37 zł i to jego obciążało ryzyko związane z późnym terminem, w którym doszło do zbycia przedmiotu leasingu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30.07.2007r. pomiędzy pozwanym P. B., prowadzącym gospodarstwo rolne, a Bankiem (...) S.A.zawarta została umowa leasingu operacyjnego o numerze (...). Przedmiotem leasingu był ciągnik rolniczy L. (...) (...) Wartość ofertowa tego ciągnika wynosiła 263.350 zł. Na podstawie zawartej umowy leasingu pozwany, otrzymując pojazd do używania, zobowiązał się do uiszczenia rat leasingowych, których wysokości i terminy wpłaty zostały określone w załączniku do umowy. Umowa leasingu została zawarta na okres 61 miesięcy.

Dowód: umowa leasingu wraz załącznikami k.99-110

Integralną część umowy leasingu stanowią ogólne warunku umowy leasingu (OWUL). W punkcie 18.2 strony przewidziały, że jeżeli korzystający (pozwany) będzie zalegał z zapłatą kwoty równej co najmniej jednej opłacie leasingowej więcej niż 21 dni finansujący wezwie pisemnie korzystającego do bezwarunkowego uregulowania należności w terminie w nim oznaczonym pod rygorem rozwiązania umowy leasingu ze skutkiem natychmiastowym.

W pkt 20.1, 20.2 OWUL strony przewidziały, że w przypadku rozwiązania umowy leasingu zgodnie z pkt 18 finansujący ustali wysokość kwoty rozliczeniowej w terminie 30 dni od dnia rozwiązania umowy. Korzystający zapłaci kwotę rozliczeniowa w terminie wskazanym w pisemnym wezwaniu do zapłaty. W przypadku gdy po rozwiązaniu umowy finansujący zwrócił przedmiot leasingu i zapłacił kwotę rozliczeniową oraz wszelkie inne należności z tytułu umowy leasingu, a ustalając wysokość kwoty rozliczeniowej finansujący nie uwzględnił ceny uzyskanej ze sprzedaży, finansujący po sprzedaniu przedmiotu leasingu zwróci korzystającemu cenę netto ustaloną w nowej umowie leasingu .

Dowód: ogólne warunku umowy leasingu k. 104-106

Zabezpieczeniem umowy leasingu był weksel in blanco, zaopatrzony w klauzulę „bez protestu”. Wystawcą weksla był pozwany P. B.. W dołączonej do weksla deklaracji wekslowej pozwany upoważnił powoda jako posiadacza weksla, w przypadku w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania przez pozwanego zobowiązań wynikających z umowy leasingu nr (...) lub jakiejkolwiek innej umowy leasingu łączącej pozwanego obecnie lub w przyszłości z (...) S.A. do wypełnienia weksla na kwotę odpowiadającej sumie wszelkich wierzytelności przysługujących wobec P. B. z tych umów. O wypełnieniu weksla posiadacz miał obowiązek zawiadomić pozwanego listem poleconym w terminie co najmniej 7 dni przed terminem płatności.

Dowód: deklaracja wekslowa k. 94

W związku z nieuregulowaniem przez pozwanego należność wobec (...) S.A.z tytułu opłat leasingowych wynikających z umowy leasingu Bank (...)zgodnie z postanowieniami (...)działając w imieniu i na rzecz (...) S.A.rozwiązał w trybie natychmiastowym umowę leasingu z dniem doręczenia pisma pozwanemu. (...) Bank (...) S.A.wezwał P. B.do zwrotu przedmiotu leasingu – ciągnika rolniczego L. (...) (...) oraz spłaty zadłużenia z tytułu opłat i płatności wynikających z w/w umów leasingu, które stały się wymagalne i nie zostały zapłacone przed datą rozwiązania umowy wraz odsetkami należnymi za opóźnienie.

Dowód: pismo z dn. 22.12.2011 r. rozwiązujące umowę leasingu k. 88-89

Bank (...) zgodnie z OWU dokonał rozliczenia umowy leasingu i wezwał pozwanego P. B. Gospodarstwo Rolne do zapłaty kwoty zadłużenia, która na dzień 13.08.2012 r. wynosiła 130.673,37 zł. Poinformował, że na dzień rozliczenia umowy nie uzyskano wpływu ze sprzedaży przedmiotu leasingu, dodając, że w przypadku dokonania sprzedaży, uzyskana kwota (pomniejszona o wszelkie koszty związane za sprzedażą) zostanie rozliczona zgodnie z OWU

Dowód: wezwanie do zapłaty z dn. 13.08.2012r. k.90-92

Na kwotę rozliczeniową z umowy leasingu w wysokości 130.673,37 zł złożyły się następujące należności:

- suma części stałych opłat leasingowych- 32.539,78 zł pozostających do zapłaty zgodnie z preliminarzem od dnia rozwiązania umowy,

- odsetki od tej kwoty (343,23zł),

- opłata za przedterminowe rozwiązanie umowy- 976,19 zł,

- koszty windykacji- 4.740 zł,

- wystawione i niezapłacone przeterminowane opłaty leasingowe- 90.846,49zł,

- odsetki od powyższej kwoty 1,227,68 zł,

oraz koszty niezafakturowanych opłat dodatkowych.

Dowód: faktury VAT wraz z informacjami o stanie wzajemnych rozliczeń o notami odsetkowymi k. 117-144

Powód w piśmie datowanym na dzień 2.10.2012 r. zawiadomił pozwanego o wypełnieniu weksla na kwotę 130.673,37 zł, tj. na kwotę wynikająca z rozliczenia umowy leasingu, jednocześnie doręczając wezwanie do zapłaty. Termin płatności weksla określono na dzień 9.10.2012 r.

Dowód: zawiadomienie o wypełnieniu weksla i wezwanie do zapłaty z dnia 2.10.2012r. k. 95-96

W dniu 28.11.2012r. powód zbył przedmiot leasingu uzyskując cenę netto sprzedaży 115.898, 37 zł .

Dowód: faktura VAT k. 145

W związku ze sprzedażą przedmiotu leasingu powód poniósł koszty podlegające odliczeniu od sumy uzyskanych korzyści, w tym zapłacił prowizję za sprzedaż ciągnika-11.589,84zł, koszty związane z ubezpieczeniem przedmiotu leasingu-2.870zł oraz zapłacił za powtórną wycenę przedmiotu leasingu - 650zł.

Dowód: prowizja za sprzedaż ciągnika k. 146-147, polisa ubezpieczeniowa przedmiotu leasingu k. 145-151

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie – zarzuty pozwanego od nakazu zapłaty okazały się bezzasadne.

Powód (...) S.A. w dniu 16.10.2012r. wniósł o orzeczenie nakazem zapłaty, że pozwany P. B. ma zapłacić powodowi kwotę 130.673,37 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego. Dochodzona kwota wynikała z rozliczenia finansowego ustalonego po rozwiązaniu umowy leasingowej z dnia 30.07.2007 r. Na poparcie swojego żądania (...) S.A. przedłożył weksel własny uzupełniony do wskazanej w pozwie kwoty. W toku postępowania powód ograniczył pozew do kwoty 29.884,84 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16.10.2012 r. albowiem zmniejszyła się kwota zadłużenia pozwanego będąca wynikiem sprzedaży przedmiotu leasingu w dniu 28.11.2012 r.

Pozwany w zarzutach kwestionował prawidłowość wypełnienia weksla i podniósł, że to powód winien wykazać zasadność dochodzonej kwoty wynikającej ze stosunku podstawowego.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu pozwanego dotyczącego niewykazania przez powoda podstaw żądania, tj. nieprzedstawienia w pozwie deklaracji wekslowej, z której wynikałby zakres upoważnienia powoda do wypełnienia weksla in blanco, stwierdzić należy, że zarzut ten był bezzasadny. Powód dochodził roszczenia udokumentowanego wekslem wystawionym przez pozwanego, posiadającym wszystkie cechy wskazane w art. 101 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo wekslowe (Dz. U. Nr 37, poz. 282, zmiana Dz. U. z 2006 r. Nr 73, poz. 501). Prawdziwość i treść weksla nie budziły wątpliwości. Podstawę roszczenia (...) SA stanowił sam fakt posiadania należycie wypełnionego weksla. W tej sytuacji, nie badając łączącego strony stosunku prawnego będącego podstawą wystawienia weksla, należało wydać na rzecz powoda nakaz zapłaty uwzględniający żądanie (art. 485 § 2 k.p.c.).

Dodatkowo zważyć należy, że wystawienie weksla in blanco stwarza specjalny rodzaj zobowiązania wekslowego, który rożni się od abstrakcyjnego zobowiązania wynikłego z wydania weksla całkowicie wypełnionego. Weksel in blanco jest ściśle związany z dodatkową umową zawartą pomiędzy wystawcą a remitentem. Taką umową pozawekslową w niniejszej sprawie jest deklaracja wekslowa, w której pozwany wskazał, w jaki sposób weksel może być wypełniony. Pozwany P. B., przeciwko któremu w oparciu o wypełniony przez powoda weksel został wydany nakaz zapłaty, może bronić się zarzutami wynikającymi ze stosunku podstawowego. Stosunek cywilnoprawny rozstrzyga o tym, czy i w jakim zakresie istnieje po stronie dłużnika zobowiązanie wekslowe zaciągnięte wobec wierzyciela w celu zabezpieczenia wierzytelności cywilnoprawnej, może więc stanowić podstawę obrony dłużnika wekslowego przed powództwem, którego podstawę stanowi sam weksel. Podkreślenia jednak wymaga, że ciężar dowodu co do tego, że roszczenie powoda z tego stosunku w całości albo w części nie istnieje, spoczywa na pozwanych (tak Sąd Najwyższy w uchwale składu 7 sędziów z dnia 7 stycznia 1967 r., III CZP 19/66, OSNCP 1968, nr 5, poz. 79). Powód nie miał zatem obowiązku już w pozwie powołać się na treść deklaracji wekslowej i rozliczeń w ramach umowy leasingu, na zabezpieczenie której pozwany wystawił weksel. Dopiero skuteczne wniesienie przez pozwanych zarzutów od nakazu zapłaty, których treść odwoływała się do stosunku będącego podstawą wystawienia weksla, w tym do podpisanych przez wystawcę i poręczycieli deklaracji wekslowych, powodowało przeniesienie sporu na grunt tego stosunku. Po wniesieniu zarzutów powstała po stronie powoda konieczność złożenia oświadczenia co do nich, zawierającego przytoczenie dalszych faktów dotyczących stosunku podstawowego i uzasadniających roszczenie cywilnoprawne z tego stosunku, co powód niewątpliwie uczynił. Z treści przedłożonych dokumentów, w tym umowy leasingu operacyjnego z dnia 30.07.2007r. z dołączonym preliminarzem spłat, faktur VAT wraz z notami odsetkowymi- w kontekście deklaracji wekslowej, w której pozwany upoważnił powoda do wypełnienia weksla na kwotę odpowiadającej sumie wszelkich wierzytelności przysługujących wobec P. B.- wynika, że weksel, na podstawie którego wystawiony został nakaz zapłaty z dnia 26.10.2012 r., wypełniony został prawidłowo.

Pozwany w żaden sposób nie wykazał, że suma zobowiązania wekslowego powinna być inna niż wskazana na wekslu (130.673,37 zł). Nie dowiódł także, że powód w sposób nieprawidłowy rozliczył korzyści uzyskane ze sprzedaży przedmiotu leasingu ograniczając żądanie co do kwoty 29.884,84 zł. Stosownie do art. 709 ¹⁵ kc w razie wypowiedzenia przez finansującego umowy leasingu na skutek okoliczności, za które korzystający ponosi odpowiedzialność, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązania umowy leasingu. Zgodnie natomiast z postanowieniami pkt 20.1OWUL korzyść po sprzedaniu przedmiotu leasingu ustalana jest w oparciu o cenę netto ustaloną w nowej umowie leasingu. Korzyść ze zbycia przedmiotu leasingu powód mógł ustalić dopiero po rozliczeniu związanych z tą sprzedażą, zapłaconych w grudniu 2012 r. kosztów i w oparciu o wskazane wyżej postanowienia ustawy i umowy stron obliczona została na kwotę 100.788,53zł. Kwota ta stanowi różnicę pomiędzy ceną sprzedaży netto (115.898,37 zł) a kosztami tej sprzedaży- prowizja 11.589,84zł, koszty ubezpieczenia przedmiotu leasingu (2.870zł) i koszt powtórnej wyceny (650 zł). Z dochodzonej należności 130.673,37 zł odliczono korzyść ze sprzedaży przedmiotu leasingu w ten sposób uzyskując kwotę 29.884,84zł. Uznać zatem należało, że powód w sposób prawidłowy rozliczył umowę leasingu i w związku z tym jego żądanie, po ograniczeniu roszczenia, należało w całości uwzględnić.

Rozstrzygnięcie co do odsetek uzasadnione było treścią art. 481 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (§1), zaś wysokość odsetek może wynikać albo z umowy stron, albo – w razie jej braku – należne są odsetki ustawowe. Natomiast zgodnie z art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Z materiału dowodowego wynika, że powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem w piśmie datowanym na 2.10.2012r. wyznaczając w tym celu 12-dniowy termin na realizacją świadczenia. Skoro pozwany żądania tego nie spełnił uznać należało, że od dnia 16.10.2012r pozostawał w zwłoce i od tego dnia należne są odsetki ustawowe. Rozstrzygnięcie co do odsetek znajduje ponadto podstawę w regulacjach prawa wekslowego, które dopuszczają dochodzenie odsetek w wysokości ustawowej, naliczanych od sumy wekslowej od dnia płatności do dnia zapłaty, w odniesieniu do weksli wystawionych i płatnych w Polsce (por. art. 28 i 48 prawa wekslowego).

Zważywszy wszystkie przytoczone powyżej okoliczności Sąd uznał, iż brak jest podstaw do uchylenia nakazu zapłaty z dnia 26.10.2012r., w tej części co do której ograniczone zostało powództwo, i na podstawie art. 496 k.p.c. utrzymał go w mocy.

W pozostałym zakresie tj. co do kwoty 100.788,53 zł wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty powód cofnął pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Dlatego też stosownie do treści art. 355 § 1 kpc w zw. z art. art. 203 . § 1 kpc należało w tej części umorzyć postępowanie albowiem wydanie orzeczenia w tym zakresie stało się zbędne. Stąd na podstawie art. 496 k.p.c. Sąd uchylił nakaz zapłaty w tym zakresie.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc i w całości zasądził je na rzecz strony powodowej. Sąd nie uwzgęłdnil wniosku pozwanego o przyznanie mu kosztów procesu w związku z częściowym cofnięciem pozwu (art. 203 par 2 kpc). Jak się wskazuje w doktrynie ( por m.in. Komentarz do art.98 Kodeksu postępowania cywilnego Tomasz Demendecki) w wypadku umorzenia postępowania, ustalenie stron wygrywającej i przegrywającej uzależnione jest od przyczyny, jaka spowodowała potrzebę wydania tego rodzaju postanowienia. Powinność zwrotu kosztów ciążyć będzie z reguły na powodzie, jeśli zmiana okoliczności faktycznych nastąpiła z jego woli jeszcze przed wytoczeniem powództwa albo jeśli zmiana tego rodzaju nastąpiła przed wniesieniem pozwu, ale z woli pozwanego, a powód o tej zmianie wiedział lub mógł wiedzieć. Natomiast powinność ta ciążyć będzie na pozwanym, jeśli zmiana okoliczności faktycznych nastąpiła z woli powoda, ale po wniesieniu pozwu, jeśli zmiana tego rodzaju nastąpiła po wniesieniu pozwu, ale z woli pozwanego, albo jeśli zmiana ta nastąpiła z woli pozwanego przed wniesieniem pozwu, ale powód o niej nie wiedział. Dochodzona przez powoda kwota zobowiązania leasingowego w wysokości 130.673,37 zł była wymagalna i płatna przed wniesieniem sprawy do sądu. W szczególności konieczność zapłaty kwoty rozliczeniowej z wezwania do zapłaty z 13.08.2012 r. była bezwzględna i nie była odroczona w czasie i uzależniona od uprzedniego zbycia przedmiotu leasingu. Stosownie do pkt 20.1 OWUL ustalona w rezultacie rozwiązania umowy kwota rozliczeniowa płatna jest w terminie określonym w pisemnym wezwaniu do zapłaty. Pozwany w dniu wniesienia pozwu był w zwłoce z zapłatą kwoty 130.673,37 zł i to jego obciążało ryzyko związane z późnym terminem, w którym doszło do zbycia przedmiotu leasingu. Ponieważ dopiero w toku postępowania tj. dnia 28.11.2012r. nastąpiła sprzedaż przedmiotu leasingu, dopiero po rozliczeniu wszystkich kosztów związanych z tą sprzedażą w grudniu 2012r. zaistniała podstawa do ograniczenia żądania w stosunku do pozwanego. Podstawa ograniczenia wynikała ze zmniejszenia się zobowiązania wobec powoda, co zdaniem Sądu, potwierdza stanowisko wyrażone przez powoda, że jest to sytuacja bliska zaspokojeniu przez pozwanego roszczenia powoda po wytoczeniu pozwu. A to z kolei jest równoznaczne z przegraniem przez niego procesu (orzeczenie SN z dnia 21 lipca 1951 r., C 593/51).

W związku z powyższym Sąd zasadził od strony pozwanej wszystkie niezbędne koszty procesu, w tym kwotę 1.634 zł tytułem opłaty sądowej oraz 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, o czym orzekł w pkt II wyroku.