Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2013 roku

Sąd Rejonowy w Głogowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Dorota Onufrowicz-Miara

Protokolant: sekr. sąd. Paulina Kuśnierz

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2013 roku w Głogowie sprawy

z powództwa

(...).á r.l. z siedzibą w L. (Luxembourg)

przeciwko

M. M. (1) (M.)

o zapłatę

oddala powództwo.

Sędzia:

Sygn. akt I C 1526/12 upr

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...). á r. l. z siedzibą w L., w pozwie skierowanym przeciwko M. M. (1), domagała się zasądzenia kwoty 218 złotych, z odsetkami ustawowymi od dnia 12 kwietnia 2010 roku do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że na podstawie umowy cesji przejęła od (...) S.A. V. (...) w W. wierzytelność wobec pozwanego z tytułu nieuregulowanej drugiej składki polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Strona powodowa podniosła, że pozwany nie uregulował do dnia dzisiejszego należności z tego tytułu.

Nakazem zapłaty z dnia 2 kwietnia 2012 roku, wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie nakazał zapłacić pozwanemu na rzecz strony powodowej należność dochodzoną pozwem wraz z odsetkami i kosztami procesu ( k - 3 verte).

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany M. M. (1) wniósł o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu wskazał, że nie są mu znane okoliczności wskazane w pozwie, z uwagi na brak dostatecznych dowodów istnienia dochodzonego roszczenia i zaprzeczył by nie wywiązał się z jakichkolwiek zobowiązań wobec strony powodowej. Pozwany podniósł, że strona powodowa nie przedstawiła dostatecznych dowodów na istnienie żądanych należności ( k - 6). W dalszym toku sprawy pozwany zarzucił, że uiścił całość składki ubezpieczeniowej w łącznej kwocie 476 złotych, w dniu 16 października 2009 roku, kiedy została zawarta umowa ubezpieczenia i do oświadczenia w tym zakresie załączył kopię dowodu wpłaty powyższej kwoty ( k - 55-57).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 października 2009 roku M. M. (1) zawarł z (...) S.A. V. (...) w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej oraz ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, samochodu V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), na okres od dnia 11 października 2009 roku do dnia 10 października 2009. Składkę ogółem określono na kwotę 476 złotych, w tym kwota 436 złotych stanowiła składkę dotyczącą ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zaś kwota 40 złotych składkę z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków. W dniu zawarcia umowy M. M. (1) uiścił całość składki w kwocie 476 złotych.

Dowód: - informacja T. C. - k - 39,

- kopia polisy z adnotacją o dokonaniu wpłaty - k - 40,

- kopia wniosku o ubezpieczenie samochodu - k - 41-42,

- kopia dowodu wpłaty - k - 57.

W dniu 30 września 2011 roku (...). á r. l. z siedzibą w L. zawarła z (...) S.A. V. (...) w W. umowę przelewu wierzytelności.

Dowód: - kopia umowy cesji - k - 21 verte.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak wynika z treści pozwu oraz częściowego wykazu wierzytelności strona powodowa domagała się w niniejszej sprawie zasądzenia na jej rzecz od pozwanego należności z tytułu drugiej raty składki ubezpieczeniowej rzekomo należnej uprzednio (...) S.A. V. (...) w W..

Z załączonej do akt sprawy kopii dowodu wpłaty ( k - 57) jak również z odręcznej adnotacji na polisie ( k - 40) wynika jednoznacznie, że pozwany w dniu zawarcia umowy, czyli 16 października 2009 roku, uiścił całość należnej wówczas składki w łącznej kwocie 476 złotych. Tym samym pozwany wykazał fakt spełnienia świadczenia na rzecz pierwotnego wierzyciela (...) S.A. V. (...) w W. w dacie jego wymagalności. Skoro zaś roszczenie wygasło na skutek spełnienia nieuzasadnione jest jego dochodzenie zarówno przez wierzyciela pierwotnego, jak również przez nabywcę wierzytelności. Przy czym wskazać należy, że według pierwotnej treści polisy przedstawiciel C. w dniu zawarcia umowy otrzymał następujące składki : OC - 436 złotych i (...) 40 złotych, co koresponduje zarówno ze wskazaną już adnotacją w dolnej części polisy, jak również z załączonym przez pozwanego dowodem wpłaty. Nie wiadomo natomiast kiedy została dokonana poprawka w której skreślono kwotę wpisaną pierwotnie jako OC - 436 i poprawiono ten zapis na kwotę 218 złotych. Brak jakiejkolwiek parafki pozwanego przy tej poprawce wyklucza przyjęcie, że została ona dokonana w jego obecności. Podobnie nie wiadomo kiedy wpisane zostały dane dotyczące rzekomego rozłożenia składki na dwie raty. Sam fakt ustalenia płatności w ratach jest całkowicie sprzeczny zarówno ze wskazanym dowodem wpłaty jak i adnotacją przedstawiciela C. w dolnej części dokumentu polisy z której jednoznacznie wynika, że pozwany wpłacił całą składkę w dniu podpisania umowy. Gdyby faktycznie przedstawiciel C. uzyskał w dniu 16 października 2009 roku wyłącznie kwotę 258 złotych, nie sporządziłby wskazanej adnotacji. Nie istniałby również dowód wpłaty całości składki ubezpieczeniowej za ten okres. Logiczny jest więc wniosek, że poprawka kwoty 436 zł na 218 zł, jak również wypełnienie w polisie danych odnośnie rozłożenia składki na raty dokonane zostało już po podpisaniu umowy przez pozwanego i uiszczeniu całości składki, bez wiedzy i zgody pozwanego i było sprzeczne z rzeczywistym stanem rzeczy.

Za uzasadniony należy też uznać zarzut pozwanego co do tego, że strona powodowa nie wykazała swego roszczenia. Roszczenie dochodzone w niniejszej sprawie strona powodowa wywodzi z umowy cesji zawartej w dniu 30 września 2011 roku. Nie wykazała ona jednak w sprawie by umowa ta dotyczyła również jakiejkolwiek wierzytelności wobec pozwanego. Nie załączono bowiem do akt załącznika do umowy przelewu wierzytelności lub choćby wyciągu z takiego załącznika który potwierdzałby taką okoliczność. Brak również dowodu na to by zawiadomienie o tego rodzaju przelewie wierzytelności zostało doręczone pozwanemu, do akt załączono bowiem sam druk takiego zawiadomienia, bez jakiegokolwiek potwierdzenia odbioru. Częściowy wykaz wierzytelności stanowi wyłącznie dokument sporządzony przez stronę powodową, nie można więc uznać by stanowił dowód objęcia umową cesji z dnia 30 września 2011 roku również wierzytelności wobec pozwanego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 513 k.c. dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie. W związku z tym pozwany mógł również podnieść zarzut nie istnienia wierzytelności, co też skutecznie w niniejszej sprawie uczynił. Dokumenty załączone do pozwu pozwalały bowiem jedynie na ustalenie, że pomiędzy stroną powodową a (...) S.A. V. (...) w W. została zawarta umowa przelewu bliżej nieokreślonych wierzytelności.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku