Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I S 3/13

POSTANOWIENIE

Dnia 24 stycznia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie, I Wydział Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: SSA Hanna Nowicka de Poraj

Sędziowie: SSA Piotr Rusin

SSA Barbara Górzanowska

po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2013 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi K. T.

na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki prowadzonym przez Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział XI Cywilny Rodzinny pod sygn. akt XI C 222/12 w sprawie z powództwa K. T. przeciwko A. T. o rozwód

przy uczestnictwie Skarbu Państwa – Prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie

postanawia:

odrzucić skargę.

Sygn. akt I S 3/13

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 24 stycznia 2013 r.

W piśmie, które do Sądu Apelacyjnego w Krakowie wpłynęło w dniu 13 grudnia 2012 r., K. T. złożył skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki dotyczącą postępowania w sprawie o sygn. akt XI C 222/12 toczącej się przed Sądem Okręgowym w Krakowie, Wydział XI Cywilny Rodzinny.

Skarżący wniósł o: 1) stwierdzenie przewlekłości postępowania w sprawie XI C 222/12 toczącej się przed Sądem Okręgowym w Krakowie, Wydział XI Cywilny Rodzinny i 2) zasądzenie na jego rzecz od Skarbu Państwa kwoty 10 000 zł.

W uzasadnieniu skargi powód K. T. podniósł, że dopiero złożenie przez niego wniosku o wyłączenie sędziego oraz wniosku dotyczącego objęcia postępowania w sprawie XI C 222/12 nadzorem prezesa sądu spowodowało, że w sprawie tej został wyznaczony termin rozprawy, jakkolwiek termin ten jest bardzo odległy (25 lutego 2013 r.). W dalszej części pisma powód odniósł się do meritum prowadzonej sprawy o rozwód, w szczególności zawarł w nim uwagi dotyczące okoliczności mających znaczenie dla orzeczenia o winie rozkładu pożycia. Podkreślił również, że w związku z obroną jego praw w sprawie o rozwód ponosi ogromne koszty. Dlatego też domaga się zasądzenia od Skarbu Państwa kwoty 10 000 zł tytułem odszkodowania.

Sąd Apelacyjny, rozpatrując skargę wniesioną przez K. T., ustalił co następuje:

W piśmie z dnia 5 października 2012 r. powód K. T. złożył skargę na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział XI Cywilny Rodzinny pod sygn. akt XI C 222/12. Skarga ta została rozpoznana przez Sąd Apelacyjny w Krakowie, który postanowieniem z dnia 26 listopada 2012 r., sygn. akt I S 120/12, skargę tę oddalił.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu jako wniesiona przed upływem terminu określonego w art. 14 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki.

Stosownie do art. 14 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2004 r. Nr 179, poz.1843 z późn. zm.) – dalej jako „ ustawa o skardze na przewlekłość”, skarżący może wystąpić z nową skargą w tej samej sprawie po upływie 12 miesięcy, a w postępowaniu przygotowawczym, w którym stosowane jest tymczasowe aresztowanie, oraz w sprawie egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego - po upływie 6 miesięcy, od daty wydania przez sąd orzeczenia, o którym mowa w art. 12, tj. orzeczenia oddalającego albo uwzględniającego poprzednią skargę.

W sprawie o sygn. akt XI C 222/12 poprzednia skarga na przewlekłość złożona przez powoda K. T. została oddalona postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 26 listopada 2012 r., sygn. akt I S 120/12. W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż dla powoda nie upłynął jeszcze 12-miesięczny termin, pozwalający mu na wniesienie kolejnej skargi na przewlekłość dotyczącej postępowania o sygn. akt XI C 222/12. Dlatego też kolejną skargę na przewlekłość złożoną przez powoda należało odrzucić jako niedopuszczalną.

Mając to na uwadze, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 14 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o skardze na przewlekłość orzekł jak w sentencji.