Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2013 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Daria Ratymirska

Protokolant Daria Paliwoda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2013 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w Luxembourg

przeciwko A. P.

o zapłatę kwoty 634,99 zł

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 257/13

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...).á.r.l. w Luxembourg wniosła pozew przeciwkoA. P.(1)o zapłatę kwoty 634,99 zł wraz odsetkami ustawowymi od dnia 23 lipca 2010 r. i kosztami postępowania. W uzasadnieniu wskazała, że nabyła w drodze cesji od (...) S.A.prawo do wierzytelności wobec pozwanej z nieuregulowanej polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w kwocie 634,99 zł.

Pozwana J. P. wniosła o oddalenie powództwa, wskazała, że w dniu 22 lipca 2009r. (...) sprzedał jej polisę na obce nazwisko - (...), tymczasem pozwana nosi nazwisko (...), a to spowodowała, że polisa była nieważna. (...) nie reagował na prośby pozwanej o sprostowanie, dlatego też pozwana wysłała rezygnację z polisy na następny rok. Była przekonana, że (...) przyjął jej rezygnację, skoro nie przesłano jej polisy na następny rok 2009-2010.

Sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Powód dochodził zapłaty kwoty 639,99 zł, z tytułu "nieuregulowanej przez pozwaną polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej". Nie przedstawił zarazem umowy (z dnia 22.07.2010r., jak wynika to z częściowego wykazu wierzytelności, k-26), z której wywodził obowiązek pozwanej do zapłaty żądanej kwoty, co uniemożliwiło Sądowi zbadanie jego roszczenia. Pomimo wezwania, doręczonego w dniu 29 kwietnia 2013r. (k-36), strona powodowa nie złożyła odpisu dokumentu polisy nr (...) z dnia 22.07.2010r. Jedyne dowody, jakie przedstawił powód, to dokumenty prywatne, na okoliczność dokonania cesji wierzytelności na podstawie umowy, zawartej przez powoda z (...) S.A., przy czym okoliczność ta nie była sporna. Powód zaś w żaden sposób nie odniósł się do zarzutu pozwanej, że umowa, zawarta z poprzednikiem prawnym powoda była nieważna, wobec niezgodności danych ubezpieczonego, oraz, że została rozwiązana, przy czym poprzednik prawny powoda nigdy nie przekazał pozwanej polisy za okres 2009 - 2010r. Okoliczność, że powód nie przedstawił polisy za ten okres wskazuje, że taka umowa nigdy nie została zawarta między pozwaną a poprzednikiem prawnym powoda. Sam fakt, że powód nabył wierzytelność nie świadczy o istnieniu tej wierzytelności, i że po stronie pozwanej istnieje ważne zobowiązanie do zapłaty żądanej kwoty. Rzeczą powoda było wykazanie, że po stronie pozwanej istnieje ważne zobowiązanie do świadczenia określonej kwoty pieniężnej na rzecz jego poprzednika prawnego (art. 6 kc), bowiem na nabywcę wierzytelności przechodzą tylko te uprawnienie, które miał jego poprzednik. Tymczasem powód okoliczności tej nie udowodnił, choćby przez złożenie dokumentu umowy, z której wywodzi swoje roszczenie.

Strona powodowa nie udowodniła faktów, z których wywodzi skutki prawne, w postaci możliwość żądania zapłaty od pozwanego kwoty dochodzonej pozwem. Na stronie powodowej spoczywał ciężar udowodnienia, że pozwana, wbrew warunkom zawartej umowy ubezpieczenia, nie wykonała swojego zobowiązania, nie wskazał nawet, na czym to zobowiązanie miało polegać, ani też w jakim terminie miało był spełnione (art. 232 kpc w zw. z art. 6 kc).

Sąd podziela przy tym pogląd, wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2000r.,(...),(...), iż działanie sądu z urzędu może prowadzić do naruszenia prawa do bezstronnego sądu i odpowiadającego mu obowiązku przestrzegania zasady równego traktowania stron (art. 32 ust. 1 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP). W uzasadnieniu powołanego orzeczenia wyrażono stanowisko, iż ani w toku postępowania dowodowego, ani po wyczerpaniu wniosków dowodowych stron, sąd nie ma obowiązku ustalania, czy sprawa jest dostatecznie wyjaśniona do stanowczego rozstrzygnięcia stosunku spornego i nieaktualny jest już nakaz uzupełniania z urzędu udzielanych przez strony wyjaśnień i przedstawianych przez nie dowodów jak i dokonywania oceny stopnia wyjaśnienia sprawy. Powołanie dowodu przez sąd z urzędu może być korzystne dla jednej ze stron, niekorzystne natomiast dla strony przeciwnej. Przestrzegając zasady równości stron, sąd musi, o ile chodzi o powoływanie dowodów, przestrzegać również zasady kontradyktoryjności, stosownie do której strona może m.in. powoływać dowody i wypowiadać się co do dowodów powołanych przez przeciwnika (art. 210 § 1 kpc). Sąd powinien zatem przede wszystkim dbać o to, aby każda ze stron taką możliwość uzyskała. Działanie przez sąd z urzędu nie może prowadzić do zastępowania strony w spełnieniu jej obowiązków i może mieć miejsce tylko w szczególnie wyjątkowych sytuacjach. Sąd nie dopatrzył się podstaw do uznania za taką sytuacji powoda w niniejszej sprawie.

Przedstawione przez powoda, wystawione jednostronnie, dokumenty nie stanowią dowodu na istnienie wierzytelności, zgłoszonej do zasądzenia. Nie wiąże się z nimi żadne domniemanie istnienia prawa. Wymaganie dowodu przeciwieństwa od pozwanego, naruszałoby regułę ciężaru dowodu. Dokument prywatny, zgodnie z art. 245 kpc, jest jedynie dowodem na to, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokument, sporządzony przez stronę powodową, nie może stanowić dowodu na okoliczność, że po stronie pozwanej istnieje ważne zobowiązanie zapłaty kwoty dochodzonej pozwem.

W tym stanie rzeczy, powództwo, jako bezpodstawne, podlegało oddaleniu.