Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

ZAOCZNY W STOSUNKU DO H. G.

W., dnia 14 czerwca 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Marta Bukaczewska

Protokolant:Mateusz Całka

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2013 roku we Wrocławiu

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej (...) z siedzibą we W.

przeciwko A. R. i H. G.

o zapłatę

I. Zasądza od pozwanego H. G. na rzecz powódki Wspólnoty Mieszkaniowej (...) z siedzibą we W. kwotę 11.650,32 zł (jedenaście tysięcy sześćset pięćdziesiąt złotych i trzydzieści dwa grosze) z ustawowymi odsetkami liczonymi :

-od kwoty 5030,71 zł od dnia 11 grudnia 2010 roku do dnia zapłaty;

-od kwoty 398,77 od dnia 11 stycznia 2011 roku do dnia zapłaty;

-od kwoty 387,45 od dnia 11 lutego 2011 roku do dnia zapłaty;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 marca 2011 roku do dnia zapłaty;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 kwietnia 2011 roku do dnia zapłaty;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 maja 2011 roku do dnia zapłaty;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 czerwca 2011 roku do dnia zapłaty;

-od kwoty 791,37 od dnia 11 lipca 2011 roku do dnia zapłaty;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 sierpnia 2011 roku do dnia zapłaty;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 września 2011 roku do dnia zapłaty;

-od kwoty (...),86 od dnia 11 października 2011 roku do dnia zapłaty;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 listopada 2011 roku do dnia zapłaty;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 listopada 2011 roku do dnia zapłaty;

z zastrzeżeniem, że odpowiedzialność pozwanego jest solidarna z odpowiedzialnością pozwanej A. R., wobec której orzeczono w pkt. II wyroku

II. zasądza od pozwanej A. R.na rzecz powódki Wspólnoty Mieszkaniowej „R. (...)” z siedzibą we W.kwotę 11.650,32 zł (jedenaście tysięcy sześćset pięćdziesiąt złotych i trzydzieści dwa grosze) z ustawowymi odsetkami liczonymi :

-od kwoty 5030,71 zł od dnia 11 grudnia 2010 roku ;

-od kwoty 398,77 od dnia 11 stycznia 2011 roku;

-od kwoty 387,45 od dnia 11 lutego 2011 roku;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 marca 2011 roku;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 kwietnia 2011 roku;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 maja 2011 roku;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 czerwca 2011 roku;

-od kwoty 791,37 od dnia 11 lipca 2011 roku;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 sierpnia 2011 roku;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 września 2011 roku;

-od kwoty (...),86 od dnia 11 października 2011 roku;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 listopada 2011 roku;

-od kwoty 413,27 od dnia 11 listopada 2011 roku;

z zastrzeżeniem, że odpowiedzialność pozwanej jest solidarna z odpowiedzialnością pozwanego H. G., wobec którego orzeczono w pkt. I wyroku

III. należność w wysokości 11.650,32 zł, zasądzoną w punkcie II wyroku wraz z odsetkami liczonymi od kwot wskazanych w tym punkcie i od podanych w nim dat do dnia wyroku w kwocie 3.284,75 zł rozkłada na 30 rat, w tym raty od pierwszej do dwudziestej dziewiątej w wysokości po 500 zł oraz ostatnia w wysokości 435,07 zł, płatnych do 10-tego dnia każdego miesiąca poczynając od tego, w którym wyrok się uprawomocni z odsetkami ustawowymi od każdego uchybionego terminu płatności rat

IV. zasądza od pozwanego H. G.na rzecz powódki Wspólnoty Mieszkaniowej „R. (...)” z siedzibą we W.kwotę 1333,85 zł tytułem zwrotu kosztów procesu

V. nie obciąża pozwanej A. R. kosztami procesu

VI. wyrokowi w pkt. I i IV nadaje rygor natychmiastowej wykonalności

UZASADNIENIE

Wspólnota Mieszkaniowa (...) we W. wniosła o zasądzenie od pozwanych A. R. i H. R. solidarnie kwoty 9.087,92 zł wraz z ustawowymi odsetkami ustawowymi liczonymi:

- od kwoty 5.030,71 zł od dnia 11.12.2010r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 398,77 zł od dnia 11.01.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 387,45 zł od dnia 11.02.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.03.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.04.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.05.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.06.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 791,37 zł od dnia 11.07.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.08.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.09.2011r. do dnia zapłaty.

oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu podniosła, że pozwani, będący właścicielami lokalu mieszkalnego i członkami Wspólnoty, nie płacili wymaganych zaliczek.

W dniu 25.01.2012r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodny z żądaniem pozwu (VI Nc-e (...)).

Wskutek wniesienia sprzeciwu sprawa została przekazana do tutejszego Sądu.

Na rozprawie w dniu 13.11.2012r. pozwana wniosła o oddalenie powództwa, oświadczając, że od 2008r. jest w separacji z pozwanym, a od 2009r. jest z nim rozwiedziona. Pozwana oświadczyła, że stara się spłacić długi i że uregulowała należności za 2012r. Pozwana wskazała, że z uwagi na bardzo trudną sytuację finansową nie jest w stanie spłacić zadłużenia w całości, natomiast istnieje możliwość spłaty zadłużenia na raty. Pozwana oświadczyła, że pozwany nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu, nie przyczynia się do uiszczania opłat, jednak jest w tym mieszkaniu zameldowany.

W piśmie procesowym z dnia 12.02.2013r. strona powodowa zmodyfikowała powództwo, wnosząc o zasądzenie kwoty 11.650,32 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty:

- od kwoty 5.030,71 zł od dnia 11.12.2010r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 398,77 zł od dnia 11.01.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 387,45 zł od dnia 11.02.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.03.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.04.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.05.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.06.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 791,37 zł od dnia 11.07.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.08.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.09.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.735,86 zł od dnia 11.10.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.11.2011r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 413,27 zł od dnia 11.12.2011r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu wskazała, że pozwana w dniu 09.11.2012r. zapłaciła Wspólnocie kwotę 5.433,90 zł, która obejmuje opłaty za okres od 01.2012r. do 11.2012r.

Na rozprawie w dniu 04.06.2013r. pozwana uznała powództwo i wniosła o rozłożenie należności na raty w wysokości 500 zł.

Pozwany nie stawił się na rozprawie, nie ustosunkował się też do roszczenia strony powodowej w piśmie procesowym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. R. i H. R. byli właścicielami lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...) i członkami Wspólnoty Mieszkaniowej (...) z siedzibą we W.. Pozwani nie uiszczali kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz opłat za dostawę mediów do ich lokalu, płatnych do dziesiątego dnia każdego miesiąca. W dniu 11.12.2010r. ich zadłużenie z tego tytułu wynosiło 5.030,71 zł. Pozwani nie zapłacili również opłaty należnej za styczeń 2011r. (w wysokości 398,77 zł), za luty 2011r. (387,45 zł), za okres od marca 2011r. do czerwca 2011r. (po 413,27 zł miesięcznie), za lipiec 2011r. (791,37 zł), za sierpień i wrzesień 2011r. (po 413,27 zł), za październik 2011r. (1.735,86 zł) oraz za listopad i grudzień 2011r. (po 413,27 zł).

(dowód: bezsporne)

Wyrokiem z dnia 14.01.2009r., sygn. akt XIII RC 3348/08, Sąd Okręgowy we Wrocławiu rozwiązał małżeństwo pozwanych przez rozwód z winy pozwanego. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dwójką małoletnich (ur. (...)) dzieci stron powierzono A. R.. Od pozwanego zasądzono na rzecz małoletnich synów alimenty w kwocie 1.000 zł miesięcznie na każdego z nich, łącznie 2.000 zł miesięcznie, zobowiązując A. R. do ponoszenia pozostałych kosztów utrzymania i wychowania małoletnich dzieci i do osobistych o nie starań.

(dowód: odpis wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 14.01.2009r.- k. 80)

Oprócz wskazanych świadczeń alimentacyjnych dochody, uzyskiwane przez pozwaną (i jej dzieci), obejmują jedynie pomoc finansową rodziny. Pozwana spłaca kredyt mieszkaniowy oraz długi związane z działalnością gospodarczą jej byłego męża.

(dowód: bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra. W myśl art. 14 powołanej ustawy na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy. Stosownie do art. 15 ust. 1 przedmiotowej ustawy, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia dziesiątego każdego miesiąca.

Zgodnie z art. 339 § 1 i 2 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Pozwany H. G. nie stawił się na rozprawie, nie wniósł o jej przeprowadzenie w swej nieobecności, nie złożył w sprawie wyjaśnień (art. 340 k.p.c.). Istniały zatem podstawy do wydania przeciwko niemu wyroku zaocznego (pkt I sentencji wyroku).

Pomiędzy Wspólnotą oraz pozwaną bezsporne było, że A. R. i H. G. (poprzednio C.-R.) byli właścicielami lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...) i członkami Wspólnoty Mieszkaniowej (...) z siedzibą we W.. Pozwana nie kwestionowała również, że ani ona, ani pozwany nie uiszczali kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz opłat za dostawę mediów do ich lokalu, płatnych do dziesiątego dnia każdego miesiąca. W dniu 11.12.2010r. ich zadłużenie z tego tytułu wynosiło 5.030,71 zł. Pozwani nie zapłacili również opłaty należnej za styczeń 2011r. (w wysokości 398,77 zł), za luty 2011r. (387,45 zł), za okres od marca 2011r. do czerwca 2011r. (po 413,27 zł miesięcznie), za lipiec 2011r. (791,37 zł), za sierpień i wrzesień 2011r. (po 413,27 zł), za październik 2011r. (1.735,86 zł) oraz za listopad i grudzień 2011r. (po 413,27 zł). Ponadto na rozprawie w dniu 04.06.2013 r. pozwana uznała powództwo, a tym samym wyraziła zgodę na wydanie wyroku zgodnego z żądaniem strony powodowej.

W myśl art. 213 § 2 kpc, Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba, że uznanie jest sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Okoliczności rozstrzyganej sprawy nie dały podstaw do oceny, że uznanie jest sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego czy też, że zmierza do obejścia prawa, co skutkowało rozstrzygnięciem jak w pkt. II sentencji wyroku.

Zgodnie z art. 320 kpc, w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie (…). W uchwale z dnia 22 września 1970 r. (sygn. akt: III PZP 11/70, OSNC 1971/4/61) Sąd Najwyższy wskazał, że rozkładając z mocy art. 320 kpc zasądzone świadczenia pieniężne na raty, sąd nie może - na podstawie tego przepisu - odmówić przyznania wierzycielowi żądanych odsetek za okres do dnia wydania wyroku zasądzającego świadczenie; rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty ma jednak ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat.

Celem, któremu przepis art. 320 kpc ma służyć, jest ochrona dłużnika w szczególnie uzasadnionych wypadkach, a podstawą jego zastosowania jest wyłącznie uznanie sądu, że taki szczególnie uzasadniony wypadek ma miejsce. Powołany przepis uprawnia sąd do modyfikowania treści łączącego strony stosunku zobowiązaniowego. Wskutek rozłożenia na raty następuje z mocy konstytutywnego wyroku inne oznaczenie sposobu i terminu spłaty świadczenia należnego wierzycielowi. Dłużnik na podstawie takiego wyroku zostaje zobowiązany do regulowania swojego długu w sposób ratalny zamiast w sposób wynikający z łączącego strony stosunku zobowiązaniowego. Wskutek rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty, terminy spłaty ratalnych świadczeń są od tej chwili inne, późniejsze, a leżące u podstaw zdarzenia w postaci opóźnienia lub zwłoki przestają z mocy orzeczenia sądu istnieć co do ratalnych świadczeń w okresie od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat

W ocenie Sądu, trudna sytuacja, w której znalazł się pozwana, a szczególności jej problemy rodzinne i finansowe (rozwód z pozwanym, ponoszenie kosztów utrzymania i wychowania małoletnich dzieci, z wyjątkiem zasądzonych od pozwanego świadczeń alimentacyjnych, spłata zadłużenia, szczupłość uzyskiwanych dochodów, obejmujących jedynie świadczenia alimentacyjne oraz pomoc rodziny, konieczność samodzielnego ponoszenia opłat na rzecz Wspólnoty), przy jednoczesnej woli pozwanej spłaty zadłużenia w ratach po 500 zł, uzasadniały skorzystanie z możliwości, jaką daje przepis art. 320 kpc. Z tych przyczyn uwzględniony został wniosek pozwanej o rozłożenie spłaty zasądzonego świadczenia na raty, co znalazło odzwierciedlenie w pkt. III sentencji wyroku. Zasądzona należność rozłożona została na 30 rat miesięcznych, z których pierwszych dwadzieścia dziewięć wynosi 500 zł, a ostatnia- 435,07 zł.

Kierując się okolicznościami przedmiotowej sprawy, w tym niskimi dochodami pozwanej i koniecznością spłaty zadłużenia oraz przede wszystkim postawą pozwanej, która ostatecznie uznała żądanie strony powodowej i wniosła jedynie o rozłożenie spłaty zasądzonej należności na raty (a wniosek ten został uwzględniony), Sąd na podstawie art. 102 kpc, odstąpił od obciążenia pozwanej kosztami procesu, o czym orzeczono w pkt. V sentencji wyroku.

Jedynie na marginesie nadmienić należy, że Sąd za niedopuszczalną uznał ugodę, której treść zaproponowała strona powodowa, z uwagi na to, że ustalone w niej warunki spłaty pozostawały poza możliwościami finansowymi pozwanej, samotnie wychowującej dwójkę dzieci. Ponadto postanowienia ugody nie uwzględniały okoliczności, że odpowiedzialnym za powstałe zadłużenie jest również były mąż pozwanej – H. G., nakładając obowiązek spłaty całego zobowiązania wyłącznie na pozwaną.