Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSO Adam Maciński

Protokolant : Robert Purchalak

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2013r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa M. W.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

utrzymuje w całości w mocy nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym z dnia 27 marca 2013r. sygn. akt I Nc 114/13.

Sygn. akt I C 723/13

UZASADNIENIE

Powód M. W. wniósł o orzeczenie nakazem zapłaty, aby strona pozwana (...) S.A. w W. zapłaciła na jego rzecz kwotę 139.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10.06.2011r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu powód wskazał, że za pośrednictwem biura maklerskiego dokonał zapisu na wyemitowane przez stronę pozwaną 139 obligacji serii (...) o wartości nominalnej 1.000 zł każda, które miały być wykupione przez emitenta w dniu 9 czerwca 2011 r. po cenach nominalnych wraz z odsetkami w wysokości 10% w skali roku. Powód podał, że w dniu 9 czerwca 2011 r. strona pozwana nie dokonała wykupu w/w obligacji, zaś wezwania do zapłaty i próby ugodowego załatwienia sprawy nie przyniosły rezultatu.

Z tych też i względów wniósł jak powyżej.

Nakazem zapłaty z dnia 27.03.2013r. wydanym w postępowaniu nakazowym ( sygn. akt I Nc 114/13 ) Sąd orzekł zgodnie z powyższym żądaniem.

W zarzutach od tegoż nakazu zapłaty, strona pozwana (...) S.A. w W. ( wcześniejsza zamiana nazwy pozwanej spółki ), wniosła o uchylenie nakazu w całości i oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu strona pozwana podała, że powód nie przedłożył warunków emisji obligacji, wezwania do wykupu obligacji wraz z potwierdzeniem odbioru przez emitenta, jak również pełnomocnictwa, które upoważniałoby (...) Banku (...) S.A. do działania w imieniu i na rzecz emitenta. Strona pozwana zarzuciła, że dołączone przez powoda zaświadczenie z biura maklerskiego nie stanowiło wystarczającego dowodu na to, że powód był w dalszym ciągu posiadaczem 139 obligacji serii A (...) S.A., gdyż w okresie późniejszym mogło dojść do ich zbycia. Ponadto, powód nie wykazał, że zostało ono podpisane przez osoby uprawnione do reprezentowania biura maklerskiego. Wskazano, że zgodnie z ustawą o obrocie instrumentami finansowymi, powód powinien był przedłożyć świadectwo depozytowe i dokonać blokady odpowiedniej liczby obligacji.

Z tych też i względów wniosła jak powyżej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. W. za pośrednictwem (...) Banku (...) S.A. złożył zapis na zakup 139 sztuk obligacji Serii (...) spółki (...) S.A. (obecnie (...) S.A. w W.) o terminie wykupu (wymagalności) 9 czerwca 2011 r. i wartości nominalnej 1.000 zł każda. Stałą stopę procentową ustalono w wysokości 10% w skali roku. W/w obligacje zostały zarejestrowane w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych S.A. pod kodem (...) (nazwa skrócona (...)). Obligacje wyemitowane przez stronę pozwaną miały charakter niematerialny (stanowiły jedynie zapis księgowy).

( Dowód: propozycja nabycia obligacji, k. 6-8; nota informacyjna, k. 9-10; raport bieżący, k. 11; zaświadczenia z 13 września 2012 r. i 6 lutego 2013 r., k. 13-14; odpisy pełne z KRS, k. 16-23, 30-38, 49-53; formularza przyjęcia propozycji nabycia obligacji, k. 95-96, 108-109 )

Zgodnie z warunkami emisji obligacji (paragraf 3 punkt 10 warunków emisji obligacji Serii (...)) strona pozwana miała obowiązek wypłaty świadczeń pieniężnych z obligacji, bez jakichkolwiek dodatkowych dyspozycji i oświadczeń ze strony obligatariusza (powoda), w sytuacji gdy były one zapisane w Ewidencji (systemie rejestracji praw z obligacji prowadzonym przez Depozytariusza). Wówczas to - tj. dniu wykupu obligacji - każda płatność świadczeń z obligacji miała zostać dokonana na rachunek papierów wartościowych obligatariusza, wskazany przez niego w Formularzu Przyjęcia Propozycji Nabycia. W przypadku, gdy do dnia wykupu obligacji emitent nie przekazał na wskazany rachunek środków pieniężnych w wysokości Płatności Należności Głównych Obligacji, uprawnionemu (powodowi) przysługiwały od zaległej należności także odsetki ustawowe (paragraf 5 warunków emisji).

( Dowód: warunki emisji obligacji, k. 120-123 )

Obligacje nie zostały wykupione przez emitenta (stronę pozwaną) w oznaczonym w warunkach ich emisji dniu wykupu, tj. 9 czerwca 2011 r.

W piśmie z dnia 5 września 2011 r. powód skierował do emitenta wezwanie do wykupu obligacji. Powyższe pismo oraz kolejne pisemne wezwanie okazało się bezskuteczne.

W świadectwie depozytowym nr (...) z dnia 5 czerwca 2013 r. wskazano, że powód M. W. nadal jest właścicielem 139 sztuk w/w obligacji wyemitowanych przez stronę pozwaną. Świadectwo depozytowe zostało wydane zgodnie z dyspozycją blokady z dnia 6 czerwca 2013 r.

( Dowód: przesądowe wezwanie do zapłaty, k. 15; świadectwo depozytowe, k. 78; dyspozycja blokady papierów wartościowych, k. 79; pismo z 5 września 2011 r., k. 103, 107; pismo z 22 lutego 2013 r., k. 102; ugoda pozasądowa wraz z harmonogramem spłat, k. 104-106 )

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało tu w całości na uwzględnienie.

Jednym ze sposobów realizacji zobowiązań wynikających z obligacji pozostaje bowiem ich przymusowe wykonanie na drodze postępowania sądowego. Dzieje się tak w przypadku, kiedy emitent obligacji nie wykonuje ciążącego na nim zobowiązania wynikającego z obligacji w sposób dobrowolny, zgodnie z treścią obligacji i warunkami jej emisji. Taka sytuacja miała zaś miejsce w niniejszej sprawie. Jako że obligacje wyemitowane przez stronę pozwaną miały charakter niematerialny ( tj. stanowiły jedynie zapis księgowy ), to decydujące znaczenie miały tu same warunki ich emisji ( art. 5b ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach). Zgodnie zaś z nimi - strona pozwana (paragraf 3 punkt 10 warunków emisji obligacji Serii (...) - k. 121 – 123), miała obowiązek wypłaty świadczeń pieniężnych z obligacji, bez jakichkolwiek dodatkowych dyspozycji i oświadczeń ze strony obligatariusza (powoda), w sytuacji gdy były one zapisane w Ewidencji ( systemie rejestracji praw z obligacji prowadzonym przez Depozytariusza ). Wówczas to - tj. dniu wykupu obligacji - każda płatność świadczeń z obligacji miała zostać dokonana na rachunek papierów wartościowych obligatariusza, wskazany przez niego w Formularzu Przyjęcia Propozycji Nabycia. W przypadku, gdy do dnia wykupu obligacji emitent nie przekazał na wskazany rachunek środków pieniężnych w wysokości Płatności Należności Głównych Obligacji, uprawnionemu ( powodowi ) przysługiwały tu od zaległej należności także odsetki ustawowe (paragraf 5 warunków emisji).

Wbrew zarzutom strony pozwanej, powód w sposób należyty wykazał przy tym, iż posiada legitymację do realizacji uprawnień wynikających ze zdematerializowanych obligacji serii (...), przedkładając na tę okoliczność dowód w postaci świadectwa depozytowego Nr (...) wystawionego przez (...) Banku (...) z dnia 05.06.2013r. oraz nieodwołalną dyspozycję blokady tychże obligacji ( k. 78 i 79 ) – czym wypełnił przesłanki wskazane w art. 9 i 11 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi. Świadectwo depozytowe potwierdziło zaś, że powód nadal jest właścicielem 139 sztuk - wyemitowanych przez stronę pozwaną - obligacji o wartości nominalnej 1.000 zł każda oraz fakt, iż obligacje te nie zostały wykupione przez emitenta (stronę pozwaną) w oznaczonym w warunkach ich emisji dniu wykupu tj. 09.06.2011r.

Powód przedłożył ponadto wezwanie do wykupu obligacji skierowane do emitenta ( k. 103 ) – czym wypełnił z kolei przesłankę wskazaną w art. 24 ust. 2 ustawy z dnia o obligacjach warunkującą możliwość dochodzenia z tego tytułu roszczenia o zapłatę.

Mając zatem powyższe na względzie, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji.

O kosztach procesu orzekł zaś na podstawie art. 98 k.p.c.