Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu X Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Artur Tomanek

Protokolant: Dominika Olbert

po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2013 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy N. w N.

przeciwko K. K.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez powoda od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej we Wrocławiu z 19 listopada 2012 r. sygn. akt V GC 916/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądza od pozwanego na rzecz powoda 30,64 zł (trzydzieści złotych sześćdziesiąt cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 29 marca 2012 roku do dnia zapłaty oraz zasądza od pozwanego na rzecz powoda 36 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

II.  oddala apelację w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda 31 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja powódki okazała się częściowo zasadna.

Wbrew odmiennej ocenie Sądu Rejonowego, nie można uznać, aby roszczenie powoda o zapłatę ceny sprzedaży przedmiotów w postaci pustych tonerów i głowic przedawniało się terminie 2-letnim, określonym w art. 554 k.c. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie sposób bowiem ocenić, że sprzedaż została dokonana w zakresie działalności przedsiębiorstwa powódki Gminy N. w N.. Niczym nie wykazane pozostają twierdzenia Sądu Rejonowego, ze przy dokonywaniu tej czynności powodowa Gmina działała w celu zarobkowym. Bez istotnego znaczenia jest również i to, że niniejszy pozew została skierowany przez powodową Gminę do sądu (wydziału) gospodarczego, nie zaś cywilnego. Czym innym jest bowiem proceduralna kwestia określenia właściwego (gospodarczego lub cywilnego) Wydziału Sądu Rejonowego, czym innym zaś materialno-prawny problem zastosowania odpowiedniego terminu przedawnienia roszczenia.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy z 8.3.1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. DzU zx 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadach określonych w ustawie. Gminy nie są zatem w zasadzie powołane w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Dokonanie przez gminę sprzedaży zużytych (pustych) tonerów i głowic do drukarki nie stanowi prowadzenia zadań o charakterze użyteczności publicznej ani też nie jest przedmiotem odrębnie określonej działalności gospodarczej. Stanowisko to jest tym bardziej zasadne, iż przedmioty te pozostały do dyspozycji powodowej Gminy w wyniku wykonywania przez nią zadań o charakterze urzędniczym, tj. czynności biurowych realizowanych przez Urząd Gminy (zob. karty 13-15 akt). W tym stanie rzeczy, z braku odmiennych dowodów, sprzedaż pustych tonerów musi być traktowana jako działanie powodowej Gminy o charakterze incydentalnym, nie noszące znamion zorganizowanej działalności, wykonywanej w sposób ciągły i w celu zarobkowym, co wskazuje, iż sprzedaż nie została dokonana w ramach przedsiębiorstwa powódki w rozumieniu art. 554 k.c. Dodać należy, że przepisom ogólnym o przedawnieniu podlegają także roszczenia sprzedawców wymienionych w art. 554 k.c., jeżeli dokonują oni sprzedaży przedmiotów nie mieszczących się w zakresie działalności prowadzonego przez niech przedsiębiorstwa (zob. wyrok SN z 18.11.1999 r., I CKN 210/98, Wokanda 2000, nr 3, s. 6).

Roszczenie o zapłatę ceny sprzedaży podlega zatem przedawnieniu według zasad ogólnych, tj. w terminie 10 lat (art. 118 k.c. in initio), w związku z czym nie uległo ono przedawnieniu przed dniem wniesienia niniejszego pozwu.

Częściowemu przedawnieniu uległo natomiast dochodzone w niniejszym pozwie roszczenie powoda o zapłatę odsetek za opóźnienie w spełnieniu przez pozwanego świadczenia, obejmującego cenę sprzedaży materiałów. Ustanowiony w art. 118 k.c. termin przedawnienia roszczeń o świadczenia okresowe stosuje się bowiem do roszczeń o odsetki za opóźnienie także wówczas, gdy roszczenie główne ulega przedawnieniu w terminie określonym w art. 554 k.c. (zob. uchwałę składu 7 sędziów SN z 26.1.2005 r., III CZP 42/04, OSNC 2005, nr 9, poz. 149). Oznacza to, że z każdym dniem opóźnienia powstaje wobec dłużnika odrębne roszczenie o odsetki, które jest także od tego dnia wymagalne i od tego dnia zaczyna się przedawniać w terminie 3-letnim, określonym w art. 118 in fine k.c.

Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony w dniu 29.3.2012 r. W związku z powyższymi rozważaniami oznacza to, że przedawnieniu uległo roszczenie powoda o odsetki ustawowe za okres, który przypadł przed dniem 29.3.2009 r., tj. za okres wykraczający poza 3 lata przed dniem złożenia pozwu, która to czynność powoda przerwała bieg terminu przedawnienia roszczenia odsetkowego (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.). W tym zakresie zarzut przedawnienia okazał się skuteczny, w związku z czym apelacja od wyroku podlegała w tej części oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. (pkt II. wyroku Sądu Okręgowego). Nieprzedawnione pozostały natomiast odsetki ustawowe za okres od dnia 29.3.2009 r. do dnia 10.2.2010 r., kiedy to bezspornie nastąpiła zapłata należności głównej pozwanego w wysokości 270 zł. Obliczone od tej kwoty odsetki ustawowe, obejmujące powyższy okres, wyniosły kwotę 30,64 zł, od której przysługują powodowi odsetki od dnia wniesienia pozwu (29.3.2012 r.), w związku z treścią art. 482 § 1 k.c. W tym zakresie zmieniono w punkcie I. zaskarżony wyrok, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c.

Wobec zmiany wyroku Sądu Rejonowego, należało zmienić orzeczenie o kosztach procesu w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, stosunkowo je rozdzielając na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., wobec przyjęcia, że powód wygrał sprawę w 34 %. Niezbędne koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły 107 zł, w tym: koszt opłaty od pozwu - 30 zł, koszt zastępstwa prawnego - 60 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł, z czego zwrotowi podlega kwota 36 zł (107 zł x 34 %), mając na względzie że pozwany nie wykazał poniesienia kosztów procesu w pierwszej instancji.

Również postępowanie apelacyjne powód wygrał w 34 %. Powód poniósł koszty tego postępowania w kwocie 90 zł, w tym opłatę od apelacji – 30 zł oraz koszt zastępstwa prawnego w postępowaniu apelacyjnym – 60 zł. Należny powodowi zwrot kosztów postępowania apelacyjnego wyniósł zatem 31 zł (90 zł x 34 %), mając na względzie że pozwany nie wykazał poniesienia kosztów postępowania apelacyjnego. Orzeczono zatem jak w punkcie III., na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.

Koszty zastępstwa prawnego Sąd Okręgowy ustalił na podstawie § 6 pkt 1 w związku z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.9.2002 r. sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.